จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 838

    รูปลักษณ์และท่าทางคลายคลึงกับสุนัขที่กำลังคลุ้มคลั่ง
    ‘สกังก์คาเพ็น’ มอนสเตอร์ชั่วร้ายที่มีน้ำลายฟูมปากตลอดเวลา  บรรยากาศรอบตัวมันส่งผลให้มนุษย์เกิดความหวาดกลัวจากก้นบึ้งจิตใจ

    ขณะกำลังจ้องมองตัวสกังก์วิ่งขึ้นจากตีนเขา  รอยแมน  หนึ่งในอัศวินแนวหน้าแห่งอาณาจักรโอเวอร์เกียร์  เธอตะโกนขึ้น

    “พลธนูวิ่งขึ้นที่สูง!  พลหอกและพลโล่ช่วยยื้อเวลาไว้พร้อมกับฉัน!”

    “เฮ—!!”

    สกังก์คาเพ็นจะปรากฏตัวรอบชายแดนไรนฮาร์ทในฤดูใบไม้ผลิของทุกปี  เลเวลของพวกมันคือ 277   ทั้งพละกำลังและกลิ่นเหม็นถือเป็นภัยคุกคามร้ายแรงสำหรับชาวอีเทอนัลมาช้านาน

    มันคือตัวที่การสร้างความใหญ่หลวงแก่ชาวเมืองอีเทอนัลเสมอ  ผู้คนมากมายต้องล้มตาย  ป้ายหลุมศพขายดีเป็นพิเศษในช่วงฤดูใบไม้ผลิ  ถึงกับมีคำกล่าวที่ว่า  ‘อย่าคิดหาก้อนหินจากอีเทอนัลในฤดูใบไม้ผลิ’

    แต่ปัจจุบัน  ไรนฮาร์ทกลายเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์  มิใช่อีเทอนัลเดิมที่แสนอ่อนแอ
    อัศวินหลวงพุ่งประจัญบานใส่สกังก์คาเพ็นอย่างกล้าหาญเด็ดเดี่ยว

    ร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งเป็นพิเศษ  เนื่องจากถูกฝึกฝนด้วยการทำฟาร์มร่วมกับปิอาโร่มานานหลายปี
    
    “ย่าห์!!”

    รอยแมนเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วกว่าสกังก์ที่กำลังปืนป่ายก้อนหิน  ต้นไม้  และวัตถุอื่นโดยรอบ  มันกำลังรีบวิ่งผ่านเนินเขา  

    รอยแมนใช้ปลายแหลมของโล่สามเหลี่ยมปักกดลงไปในดินด้วยพละกำลังมหาศาล

    ทันทีที่ตัวสกังก์วิ่งเข้ามาในระยะ  พื้นดินบริเวณดังกล่าวได้พังลงประหนึ่งถูกขุดลึกหลุมดักไว้ล่วงหน้า

    “…!” 

    มีคำกล่าวไว้ว่า  สัตว์ป่าจะมีสัญชาตญาณสำหรับหยั่งรู้อันตรายเสมอ
    แต่ไม่ใช่กับครั้งนี้

    ฝูงสกังก์กลุ่มใหญ่ที่พยายามกระโจนผ่านเนินเขาต้องชะงักฝีเท้าเท้าเนื่องจากเกิดเหตุไม่คาดฝัน
    เกิดดินถล่มจากเนินเขาไหลลงด้านล่างอย่างรวดเร็ว  พร้อมกับฝนธนูห่าใหญ่ที่โปรยจากท้องฟ้าอย่างแม่นยำ

    รอยแมนและทหารแนวหน้าคอยยื้อเวลาไว้ขณะพลธนูระดมยิ่งจากที่สูง

    “เยี่ยม!”

    ลูกธนูยัฟฟ่าได้เสียบทะลุร่างสกังก์จนพรุนเป็นเม่น  พวกมันเริ่มล้มตายไปทีละตัวสองตัว
    เสาแสงสีเทากลุ่มใหญ่สว่างท่วมทุ่งเนินเขา  ส่วนทางด้านรอยแมนและทหารก็มีแสงงสีขาวห่อหุ้มร่างกายในเวลาเดียวกัน
    
    พวกเขากำลังเลเวลอัพ

    *** 

    “รายงานจากกลุ่มซูเอ!  ฝูงสกังก์ทางหมู่บ้านบูเร็นถูกจำกัดอย่างราบคาบ!”

    “รายงานจากกลุ่มบลันด์!  ฝูงสกังก์ทางทุ่งฟอร์ติน่าถูกจำกัดอย่างราบคาบ!”

    “รายงานจากกลุ่มรอยแมนมาถึงแล้ว!”

    “ดีล่ะ  ฝั่งตอนใต้ก็เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน”

    ภายในค่ายทหารชั่วคราวด้านนอกไรนฮาร์ท  ลอเอลแสยะยิ้มอย่างพึ่งพอใจขณะจ้องมองแผนที่ใหญ่ซึ่งกางวางบนโตะ  เขายังจำเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นในปีที่แล้วได้ดี  เป็นความทรงจำอันขมขื่นหลังจากก่อตั้งอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ได้ไม่นาน

    หมู่บ้านที่ตั้งรอบไรนฮาร์มจำนวนมากได้ถูกทำลายด้วยฝีมือฝูงสกังก์  ประชาชนนับพันนับหมื่นต้องล้มตาย  บางส่วนไร้ที่อยู่และต้องกลายเป็นผู้อพยพ

    โดยทางทฤษฏีแล้ว  ไม่มีโอกาสที่อาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะปราบฝูงสกังก์กลุ่มใหญ่ได้ด้วยทรัพยากร ณ ขณะนั้น  หากฝืนรับมือกับสกังก์โดยปราศจากขุนพลที่แข็งแกร่งอย่างเรกัสหรือป็อน  ความเสียหายอาจร้ายแรงเกินกว่าที่คาด

    หนึ่งปีผ่านไป  อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ทรงพลังขึ้นจากเดิมหลายเท่า
    กลุ่มคนพรสวรรค์ที่กริดนำมาจากทวีปตะวันออก  กลุ่มคนที่ถูกปิอาโร่ฝึกฝนอย่างหนัก  และกองทหารที่ถูกอัสโมเฟลเคี่ยวเข็ญ  ไม่มีกองทัพในอาณาจักรใดจะพัฒนาได้รวดเร็วเท่ากองทัพโอเวอร์เกียร์อีกแล้ว

    หลังจากขับไล่สกังก์น่ากลัวได้ภายในสองวัน  ลอเอลก็มั่นใจว่า  ขุมพลังกองทัพอาณาจักรโอเวอร์เกียร์แข็งแกร่งขึ้นกว่าเก่านับร้อยเท่า

    ‘เป็นผลสำเร็จจากการสละดวงวิญญาณของเรา’

    ความพยายามตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่สูญเปล่า  เขารู้สึกภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองอุทิศให้อาณาจักร  แม้ต้องแลกมากับอาการผมร่วงก็ตาม

    ‘แต่ว่า…’

    แค่นี้ยังไม่ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ  อาณาจักรโอเวอร์เกียร์ยังไม่ใช่ที่สุด  แถมจักรวรรดิซาฮารันก็มิใช่ภัยคุกคามเพียวหนึ่งเดียว  เพราะยังมีอาณาจักรวัลฮัลล่าที่ประสิทธิภาพทางทหารสูงไม่แพ้กัน  พวกเขาอาจดีกว่าในระยะยาวด้วยซ้ำ

    และเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด…

    ‘แอ็กนัส’

    เมื่อไม่กี่นาทีก่อน  ข้อความโลกได้ประกาศการกำเนิดใหม่ของตำนาน
    ศัตรูที่แข็งแกร่งอยู่แล้ว  ยามนี้ได้รับพลังแห่งตำนานไปครอง  ไม่แปลกที่ลอเอลจะแสดงสีหน้ากังวล    
    
    เขาคือผู้แบกรับหน้าที่นำพาอาณาจักรให้รุ่งโรจน์ไว้บนบ่า  

    ‘มีหลายสิ่งผิดจากที่คาดไปมาก’

    เดาไม่ได้ยากเลยว่า  คลาสของแอ็กนัส  ‘ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล’ ได้พัฒนาไปเป็นเกรดเลเจนดารีเรียบร้อยแล้ว
    และที่แย่ไปกว่านั้น  คลาสลับชนิดเติบโตจะไม่ถูกรีเซ็ตเลเวลเมื่อกลายเป็นตำนาน

    ลอเอลคิดไม่ถึงว่าแอ็กนัสจะเลื่อนระดับคลาสได้รวดเร็วขนาดนี้  คลาสชนิดเติบโตทั่วไปจะพัฒนาระดับได้ยากมาก  มีตัวอย่างให้เห็นไม่น้อย  หนึ่งในนั้นคือออร่ามาสเตอร์ฮูเร็น  
    แต่สาเหตุหนึ่งที่ลอเอลมองว่าแอ็กนัสไม่ควรพัฒนาคลาสได้เร็ว  มาจากรูปแบบการเล่นเกมที่ผิดแผกของแอ็กนัส  
    ว่ากันว่า  ชายคนนี้ลิ้มรสความตายมากที่สุดในบรรดาแรงเกอร์ระดับสูงทั้งหมด  แอ็กนัสคือหมาบ้าที่ไม่สนใจว่าตัวละครจะตายหรือไม่  ขอแค่มันได้รับความสนุกตื่นเต้นก็เพียงพอ

    ความตายในซาทิสฟายคือโทษร้ายแรง  สิ่งนี้เป็นปัจจัยให้เลเวลของแอ็กนัสไม่สามารถเป็นที่หนึ่งของโลกได้แม้จะมีคลาสสุดโกง  
    ลอเอลจึงคำนวณว่า  คงใช้เวลาอีกสักปีหรือสองปีกว่าแอ็กนัสจะเลื่อนระดับเป็นตำนานได้

    ‘แต่กลับตรงกันข้าม…’

    ลอเอลเริ่มตระหนักแล้วว่า  ความตายบ่อยครั้งของแอ็กนัสมีนัยยะสำคัญซ่อนอยู่

    ‘หมอนั่นเลือกท้าทายบททดสอบยากที่มีโอกาสสำเร็จต่ำเสมอ’

    รูปแบบการเล่นเกมอันโด่งดังของแอ็กนัส  ‘ยิ่งเสี่ยงมากก็ยิ่งกำไรมาก’  
    ดูเหมือนสิ่งนี้จะเกิดการจากคำนวณและวางแผนอย่างรอบคอบ  มากกว่าถูกขับเคลื่อนด้วยความคุ้มคลั่งเพียงสิ่งเดียว
    
    คงต้องพูดว่า  น่าทึ่งมากที่แอ็กนัสรักษาอันดับเจ็ดของโลกไว้ได้นาน  แม้ว่าจะตายจำนวนครั้งมากขนาดนี้

    ‘หมอนั่นมีแผนที่ชัดเจนมาตั้งแต่ต้น  ไม่สนใจอันดับเลเวล  ยอมเสี่ยงท้าทายภารกิจยากเพื่อให้คลาสพัฒนาได้เร็วที่สุด…’
    
    นี่คือความเป็นไปได้เดียวที่ลอเอลคิดออก

    เขาย่อมทราบดี  ไม่เหมือนกับที่คนทั้งโลกเข้าใจ  แอ็กนัสมิใช่คนเสียสติโดยสมบูรณ์    
    บางที  ชายคนนี้อาจเป็นภัยร้ายแรงกว่าที่ลอเอลคิดไว้

    ขณะลอเอลกลืนนำลายด้วยสีหน้าหวั่นวิตก

    กริด >>  ลอเอล  รีบหาคนขับรถบัสไปช่วยรูบี้และเซ็กซี่สคูลเกิร์ลเก็บเลเวล
    
    ข้อความส่วนตัวถูกส่งมาจากกริด

    กริด >>  พวกเธอจำเป็นต้องแข็งแกร่งเพื่อรับมือแอ็กนัส  แล้วก็  เพิ่มการลงทุนกับโบสถ์รีเบคก้าขึ้นอีกสามเท่า  ไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน  ฉันจะชดเชยในส่วนที่ไม่พอด้วยเงินทุนตัวเอง  พวกเราจำเป็นต้องมีนักบวชจำนวนมากเพื่อรับมือกองทัพอันเดด  และตามความเห็นของฉัน  เริ่มมี NPC จบการศึกษาจากโรงเรียนหลวงแล้วใช่ไหม  รีบนำคนกลุ่มนั้นมาใช้ในงานบริหาร

    ลอเอล >>  รับทราบ

    ความกังวลใจของลอเอลหายเป็นปลิดทิ้งทันที  
    
    แอ็กนัสแข็งแกร่งขึ้นกว่าที่คิดงั้นหรือ?
    ช่างปะไร  เจ้านายของตนก็ไม่ได้นิ่งเฉยเหมือนกัน  เขาเติบโตและพัฒนาตัวเองได้รวดเร็วกว่าใครทั้งหมด

    *** 

    ต้นไม้ใหญ่สูงตระหง่านประหนึ่งตึกระฟ้า
    ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร  เป็นที่ตั้งของหมู่บ้านเอลฟ์ซึ่งบ้านเรือนสร้างจากกิ่งไม้ขนาดใหญ่

    “อะไรนะ?”

    “จะดีหรือ?”

    จิสึกะ  เฟคเกอร์  ฮิวรอย  ป็อน  เรกัส  และคริส  เหล่าขุนพลโอเวอร์เกียร์ต่างแสดงสีหน้าฉงนขณะเดินเข้าหมู่บ้านเอลฟ์พร้อมกริด  
    สาเหตุเพราะกริดสั่งให้พวกเขายุติหน้าที่บริหารบ้านเมือง  และมุ่งมั่นพัฒนาตัวละครเป็นสำคัญ

    “เป็นไปไม่ได้เลยในทางปฏิบัติ  ยกตัวอย่างเช่นจิสึกะและคริส  พวกเขาปกครองไบรันและเรย์ดันนับตั้งแต่อาณาจักรถูกก่อตั้ง  เมืองใหญ่ทั้งสองจะเกิดความระส่ำระสายถ้าพวกเขาไม่ได้บริหารด้วยตัวเอง”

    “นั่นสิ  แบบนั้นอาณาจักรจะเข้าสู่ความวุ่นวาย”

    การเป็นเจ้ามืองคือความฝันของใครหลายคน 
    
    ถูกนับหน้าถือตาจากชาวเมือง  เก็บรวบรวมภาษีปริมาณมหาศาลและกลายเป็นบุคคลที่มั่งคั่ง  ทว่า  ตำแหน่งใหญ่โตย่อมมาพร้อมกับภาระหน้าที่

    จิสึกะและคริสต้องเหนื่อยกว่าผู้เล่นคนอื่นหลายเท่า

    สมมตให้ทั้งสองเล่นซาทิสฟายวันละ 14 ชั่วโมง  เวลาอย่างน้อยหนึ่งส่วนสี่จะถูกเจียดไปบริหารเมืองอย่างเลี่ยงไม่ได้  
    กับเจ้าเมืองคนอื่นก็เช่นกัน

    เจ้าเมืองทุกคนภายในอาณาจักร  มีหน้าที่ต้องบริหารเมืองให้เกิดกำไรและประสิทธิภาพสูงสุด  สิ่งนี้ถูกระบุไว้ชัดเจนในเงื่อนไขเข้ารับตำแหน่ง
    
    อาณาจักรโอเวอร์เกียร์จะเข้าสู่ความโกลาหลทันทีหากจิสึกะ  คริส  และป็อนหยุดบริหารเมืองพร้อมกัน

    ทว่า  กริดไม่คิดถอนคำสั่ง

    “ไม่เป็นไร  เมืองใหญ่ของอาณาจักรพัฒนาขึ้นมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา  ต้องขอบคุณน้ำพักน้ำแรงของพวกนาย  ต้องขอบคุณที่ยอมสละเวลาส่วนตัวทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม  แต่ตอนนี้  ถึงเวลาที่พวกเราต้องก้าวไปอีกขั้น”

    “จะแก้ปัญหานี้ยังไง?”

    “ฉันมี NPC สำหรับบริหารเมืองแทนทุกคนแล้ว”

    “อะไรนะ?”

    ลอเอลคือผู้เล่นที่ทำงานหนักที่สุดนับตั้งแต่อาณาจักรถูกก่อตั้ง  ความช่วยเหลือเพียงหนึ่งเดียวของลอเอลมาจาก NPC เทศมนตรีแร็บบิท  สิ่งนี้หมายความว่า  การค้นหา NPC ที่มีพรสวรรค์บริหารบ้านเมือง  ยากยิ่งกว่าการคว้าดาวลงมาจากท้องฟ้าเสียอีก

    “ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา  แรบบิทคอยทำหน้าที่ค้นหาบุคคลพรสวรรค์ตลอดเวลา  จากนั้นก็ส่งตัวให้สติกส์อบรมในโรงเรียนหลวง”

    ทั้งสองช่วยกันพัฒนาบุคลากรด้านบริหาร  เฉกเช่นที่ปิอาโร่และอัสโมเฟลพัฒนาบุคลากรด้านการกำลังรบ

    “พวกเรามิใช่อาณาจักรที่ขาดแคลนกำลังคนอีกต่อไป  งานหนักที่พวกนายต้องแบกรับมายาวนาน  ฉันขอปล่อยปลดทุกคนจากพันธนาการนับแต่นี้ไป  ขอแสดงความยินดีกับการหลุดพ้น”

    ไม่มีใครกังขาในพลังของแอ็กนัส    
    ก่อนจะเป็นตำนาน  มันสามารถรับมือกองทัพวัลฮัลล่าพร้อมกับกริดและขุนพลโอเวอร์เกียร์ได้อย่างสูสี  ดังนั้น  พลังของแอ็กนัสในปัจจุบัน  ไม่มีใครจินตนาการความน่าสะพรึงกลัวได้เลย
    ราวกับชายคนนี้ไม่มีขีดจำกัด

    กริดจำเป็นต้องพร้อมรบตลอดเวลา  

    “พวกเราต้องตามเกมให้ทัน  อย่างที่ฉันบอกไป  ได้เวลาทุกคนเร่งพัฒนาตัวละครแล้ว  พวกนายไม่อยากเป็นคลาสระดับสี่รึไง?”

    ลิมชอลโฮเคยกล่าวไว้ชัดเจนในงานแถลงข่าวหลายปีก่อน  ผู้เล่นคลาสทั่วไปจะยิ่งแข็งแกร่งเมื่อพัฒนาเป็นคลาสระดับสูง  
    ในช่วงเลเวลสี่ร้อย  ระยะห่างระหว่างคลาสลับจะถูกย่นย่อจนแทบไม่เหลือ 
    
    กริดเคยตัดพ้อที่คลาสของตนจะยิ่งอ่อนแอลงเมื่อเวลาผ่านไป  แต่ปัจจุบัน  เขามิได้คิดเช่นนั้นอีกแล้ว      

    ‘ถ้าคนอื่นแข็งแกร่งขึ้น  ไม่ได้แปลว่าเราจะเสียเปรียบสักหน่อย’

    เพราะเหตุใด?
    คำตอบคือ  

    ‘เรามีพวกพ้องมากมายที่เป็นสุดยอดผู้เล่นคลาสธรรมดา’

    ยิ่งค่าเฉลี่ยผู้เล่นทั่วโลกแข็งแกร่งขึ้น  ความโดดเด่นของเหล่าอัจฉริยะก็จะยิ่งเฉิดฉาย  แม้ตัวเขาจะอ่อนแอลง  แต่ขุมพลังของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์โดยรวมจะยิ่งพัฒนาขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

    กริดเชื่อมั่นเช่นนั้น  เขาจึงฝากความหวังไว้กับกลุ่มคนเหล่านี้

    ‘ตัวเราก็ต้องพัฒนาเหมือนกัน’

    เมื่อถึงจุดที่คลาสทั่วไปแข็งแกร่งเทียบเท่าตำนาน… 

    ‘เราจะกลายเป็นคลาสเทวะตำนาน’

    นี่มิใช่มุกตลกหรือความโอหัง
    
    กริดจะสังหารจอมอสูรตนแล้วตนเล่าและดูดพลังมาเป็นของตัวเอง  แถมเขายังมีโอกาสสร้างไอเท็มเกรดมิธขึ้นอีกหลายชิ้น  
    คลาสเกรดมิธมิใช่สิ่งที่ไกลเกินเอื้อมหากมองในมุมกริด

    ชายหนุ่นหันไปกล่าวกับเอลฟ์สาวตัวเล็กน่ารักนามว่าเดเลียลู

    ‘ขอรบกวนสักเรื่องได้ไหม  ฉันต้องการให้พวกพ้องคอยปักหลักล่าสัตว์ดึกดำบรรพ์รอบป่าต้นไม้โลกสักระยะ  ไม่ทราบว่าพอจะเป็นไปได้รึเปล่า?’

    นอกจากเดเลียลูและเบเนียลู  สิบสองผู้พิทักษ์ที่เหลือต่างมุมปากกระตุกทันที

    “สัตว์ดึกดำบรรพ์รอบป่าแข็งแกร่งมากเลยนะ!”

    “อันตรายเกินไป  พวกพ้องของคุณมิได้แข็งแกร่งเท่าคุณสักหน่อย  พวกเขาอาจถึงขั้นเสียชีวิต”
    
    “ถูกต้อง  จริงอยู่ที่การล่าสัตว์ดึกดำบรรพ์เป็นผลดีต่อพวกเรา  แต่มันคงไม่คุ้มหากพวกพ้องของคุณได้รับอันตรายร้ายแรง  ได้โปรดทบทวนดูใหม่”

    แม้พวกเธอจะชื่นชอบกริดมาก  แต่ก็ต้องปฏิเสธคำขอร้องเนื่องจากเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกเขา

    “ทุกคนที่นี่แข็งแกร่งมาก  ฉันขอรับประกัน”

    กริดยังคงยืนกราน

    “…”

    มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอมิใช่หรือ 
    พวกเธอหูฝาดไปรึเปล่านะ?  

    กริดยักไหล่ให้สิบสองผู้พิทักษ์ที่แสดงสีหน้าเคลือบแคลง

    “ยังมีอีกหลายสิบคนที่แข็งแกร่งเทียบเท่าคนกลุ่มนี้  ฉันจะระดมมกำลังทั้งหมดออกล่าสัตว์ดึกดำบรรพ์รอบป่า  ไม่ต้องห่วง  ฉันจะทำลายพวกมันให้หมด  เพื่อความสงบสุขของชาวเอลฟ์”

    “ด…ได้”

    กริดคงไม่โกหกแน่   สิบสองผู้พิทักษ์พยักหน้าเล็กน้อย
    
    ทันใดนั้น  สุ้มเสียงแสนอบอุ่นได้ดังกังวาลไปทั่วหมู่บ้าน

    >>  บุตรีแห่งพงไพรเอ๋ย  มนุษย์ผู้นี้ได้รับความรักจากเทพธิดาแห่งแสงเป็นล้นพ้น  จงนำทางเขาและพวกพ้องเข้ารับการอวยพรจากภูติธาตุ

    เป็นเสียงของต้นไม้โลก
    
    กริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์คือผู้เล่นกลุ่มแรกที่ได้สัมผัสประสบการณ์แปลกใหม่ก่อนใคร

[ ต้นไม้โลกตัดสินใจมอบของขวัญสุดพิเศษให้แก่พวกท่านทุกคน ]
[ ผู้เล่น ‘กริด’ และกลุ่มคนที่ติดตาม  ทุกคนสามารถทำพันธสัญญากับภูติธาตุได้  แต่จะถูกจำกัดไว้เพียงภูติธาตุระดับต่ำเท่านั้น ]  
[พวกท่านมิอาจเลือกธาตุของภูติได้เอง  ภูติธาตุจะเลือกรับใช้บุคคลตามความพึงพอใจเท่านั้น ]

[ รางวัลข้างตนมีผลเฉพาะผู้ติดตามกริดในปัจจุบัน  สมาชิกใหม่ที่เข้าร่วมหลังจากนี้จะไม่ได้รับผลประโยชน์ ]

    วิญญาณกริดแทบหลุดออกจากร่าง

    จิสึกะที่ยืนอยู่ด้านหลังพลันกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นครือ

    “กริด…ฉันรักนายที่สุด!”

    “ฉันด้วย…”

    “ฉันก็ด้วย”

    “…”

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,253
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous