จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 846

    ‘เราควรทำยังไงกับพวกมันดี?’

    เวอราดิน  เดอลู  ทาเอโก้  ดาอิล  อิสโต้  คิงดราก้อน  และอีกมาก  ทั้งหมดคือรายชื่อผู้เล่นหมอผีที่รุกรานไรนฮาร์ทและสังหารช่างตีเหล็กกับทหารหลวง

    แน่นอน  หมอผีที่ยอมจำนนให้กริดฆ่าเมื่อครู่ก็รวมอยู่ด้วย
    
    ปัจจุบัน  กริดไม่ได้ฆ่าพวกมันทั้งหมด
    เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งไม่เหมาะสมเมื่อต้องลงมือสังหารผู้เล่นที่ยอมจำนนและไม่มีกะจิตกะใจจะสู้ 

    สีหน้าของทุกคนกำลังสำนึกความผิดในอดีตอย่างชัดเจน
    และอันที่จริง  พวกมันทำไปเพราะได้รับคำสั่งจากเวอราดิน

    ไม่เหมือนกับเคียร์
    เคียร์มีพลังอำนาจที่สามารถเป็นภัยคุกคามต่อกริดในอนาคต

    แต่อิมมอทัลที่ไร้แอ็กนัสและเวอราดิน  พวกมันเป็นได้เพียงกลุ่มผู้เล่นหมอผีแสนธรรมดา

    ถึงอย่างนั้น  กริดก็ไม่ไว้ชีวิตเดอลู  เพราะหมอนี่คือหัวโจกซึ่งเป็นต้นตอทำให้ข่านต้องเสียชีวิต

    “ชิ…เราน่าจะฆ่าพวกมันให้หมด!”"
    
    กริดรู้สึกผิดต่อข่าน  ผู้ด่วนจากไปก่อน  แถมยังรู้สึกเกลียดตัวเองที่ดันใจอ่อนกับบุคคลที่ไม่สมควรได้รับ
    
    เมื่อได้สติกลับมา  แรงอาฆาตได้เผยบนดวงตากริดอีกครั้ง  ความเกลียดชังทั้งหมดกำลังมุ่งเป้าไปลงกับบุคคลหนึ่ง

    ‘เวอราดิน!’

    กริดเร่งฝีเท้าเพื่อรีบไปให้ถึงทางระบายน้ำใต้ปราสาท
    
    ***

    “ดิ้นรนไปก็เท่านั้น…แกไม่รู้รึไงว่านี่เป็นผลเสียต่อทั้งสองฝ่าย?  ฉันถึงเกลียดพวกไร้สมองนัก”
    
    เวอราดินเหยียดหยัดบุลเล็ตราวกับอีกฝ่ายเป็นมดปลวก
    มันแสดงสีหน้าขยะแขยง

    บุลเล็ตที่ร่างเต็มไปด้วยบาดแผลได้กล่าวด้วยแววตาสั่นระริก

    “เวอราดินผู้ดิ้นรนทำภารกิจกวาดล้างชนเผ่าธุ์ต่างถิ่นให้จักรวรรดิ  เวอราดินผู้เป็นห่วงเป็นใยพวกพ้อง  เวอราดินผู้ซื่อสัตย์ต่อแอ็กนัส…ชายคนนั้นไปไหนแล้ว?”

    “ไม่เคยมีแต่แรกแล้วต่างหาก”

    ทั้งหมดเป็นเพียงฉากหน้าที่ถูกปั้นแต่ง

    เวอราดินเล่นละครเป็นบุคคลในอุดมคติเพื่อซื้อใจพวกพ้อง  รวมถึงการเฝ้ามองพฤติกรรมคนกลุ่มนี้อย่างใกล้ชิดในฐานะตัวอย่างทดลอง

    “…”

    บุลเล็ตถอนหายใจยาว 
    มันพยายามเก็บซ่อนอารมณ์  แต่สิ่งนี้ไม่ง่ายเลย

    เมื่อเวอราดินเห็นดวงตาบุลเล็ตเริ่มสั่นกระตุก  มันพ่นลมหายใจด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

    “แกเคยรู้สึกเหมือนฉันเป็นเพื่อนเก่าใช่ไหม?  เป็นเพราะฉันต้องการให้แกรู้สึกแบบนั้นต่างหาก  ฝีมือของแกคือสิ่งจำเป็นสำหรับการก่อตั้งอิมมอทัลในช่วงแรก”

    “…”

    “ตัวแกในอดีตคือลูกน้องที่ยอดเยี่ยมจนน่าชมเชย  แต่หากยังคิดว่าฉันเป็นเหมือนเพื่อนเก่าอยู่  ช่วงหลีกทางให้หน่อยจะได้ไหม  แบบนี้ดีต่อเราทั้งสองฝ่าย  และห้ามอ้างชื่อฉันเพื่อเข้าออกวังหลังของแมรี่เด็ดขาด…”  

    “…”

    “อ้อ…แล้วก็  พวกแกเริ่มสงสัยฉันตั้งแต่เมื่อไร?"

    “…ตั้งแต่แอ็กนัสไม่สนใจแก  และแกเริ่มออกคำสั่งที่ไม่สมเหตุสมผล”

    “เข้าใจแล้ว  ฉันคงประมาทไปหน่อย”

    เวอราดินชำเลืองมองอัศวินความตายเจ้าแห่งพิษ  จากนั้นก็ออกคำสั่ง

    ตามร่างกายเวอราดินมีบาดแผลแซมอยู่บ้างจากฝีมืออัศวินความตายบุลเล็ต  แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อการขยับตัว

    บุลเล็ตจำใจยอมรับช่องว่างระหว่างหมอผีอันดับหนึ่งและสอง

    ‘อันดับหนึ่งและสองห่างกันขนาดนี้เชียว…’

    เมื่อบุลเล็ตครุ่นคิดว่ากริดเผชิญหน้าบุคคลทรงพลังระดับท็อปของโลกตามลำพังนับไม่ถ้วน  มันไม่เกิดความรู้สึกอื่นนอกจากชื่นชมกริด

    ‘ถ้าแอ็กนัสยังอยู่กับเราก็คงดี…’

    บุลเล็ตยังจดจำวันแรกที่ได้พบแอ็กนัส
    ชายคนนั้นคือต้นแบบของผู้เล่นคลาสหมอผีทุกคนบนโลก
    แอ็กนัสทั้งแข็งแกร่งและสง่างาม

    หากจำไม่ผิด  แอ็กนัสเคยนำกองทัพอันเดดเข้าปราบบอสใหญ่พลางตะโกนกึกก้องว่า
    
    ‘นี่คือพลังที่แท้จริงของหมอผี!’
        
    หมอผีทุกคนที่ได้ยินพากันขนลุก

    นับแต่นั้น  บุลเล็ตเลือกเข้าร่วมอิมมอทัลโดยไม่ลังเล
    มันเชื่อใจและไว้ใจเวอราดิน  ชายผู้เป็นปากเสียงให้แอ็กนัส

    แต่ความจริงกลับโหดร้าย

    สำหรับแอ็กนัส  อิมมอทัลไม่เคยมีค่าในสายตา
    สำหรับเวอราดิน  ตัวแทนแอ็กนัส  อิมมอทัลเป็นเพียงแพะรับบาปหลังจากที่มันก่อเรื่องชั่วช้าขึ้น

    “ฮึก…!”

    ดวงตาบุลเล็ตเริ่มแดงก้ำ  ใบหน้าบิดเบี้ยวเพื่อฝืนกลั้นน้ำตาไว้
    
    มันต้องการเป็นพวกเดียวกับกลุ่มคนที่มีเป้าหมายร่วมกัน  บุลเล็ตต้องการเสพสุขร่วมกับพวกพ้องที่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

    มันหวังมากเกินไปงั้นหรือ?

    บุลเล็ตกรีดร้องภายในใจ
    ขณะเดียวกัน  เสียงเวอราดินดังแว่ว

    “แกต้องมีจิตใจที่ต่ำทรามกว่านี้  ความชั่วช้าคือปัจจัยสำคัญที่ทำให้มนุษย์ได้เปรียบผู้อื่น  หากแกทำได้ตั้งแต่ต้น  ฝ่ายที่นอนรอความตายคงเป็นฉัน  ไม่ใช่แก”

    “…”

    “ลาก่อน  มนุษย์แสนน่าเบื่อที่มีความคิดเฟ้อฝันและจมอยู่ในโลกจินตนาการ”

    มีดเคลือบพิษถูกแทงใส่หน้าอกบุลเล็ตโดยไร้การปัดป้อง  คมเหล็กแหลมทะลวงผ่านหัวใจอย่างไร้ความปราณี

    “อะ…”

    บุลเล็ตได้รับบาดเจ็บสาหัสพร้อมอาการติดพิษ

    ความมืดมิดเริ่มกัดจิตใจมัน
    สิ่งนี้คือความโกรธ  บุลเล็ตกำลังโมโหตัวเองที่โง่งมจมอยู่กับมโนภาพเพ้อฝันมาแสนนาน

    ถึงแอ็กนัสจะเคยไม่ยอมรับคำชื่นชมจากตนเลยสักครั้ง…แต่บุลเล็ตก็ไม่เคยเกลียด
    เพราะแต่ไหนแต่ไร  นิสัยของแอ็กนัสเป็นเช่นนี้มาตลอด  ไม่เปลี่ยนไปจากที่เคยเป็น

    “น่าเบื่อชะมัด”

    เวอราดินส่ายศีรษะเมื่อเห็นสีหน้าสุดท้ายของบุลเล็ตก่อนอีกฝ่ายล้มฟุบ

    บุลเล็ตนอนหมอบราบไปกับพื้นทางระบายน้ำ  ใบหน้าของมันแนบติดพื้นหินที่เย็นยะเยียบ  
    
    มันกำลังรอให้ความตายคืบคลานเข้ามาหาทีละนิด

[ ท่านได้รับความเสียหายพิษ 4,300 หน่วย ]
[ โพชั่นถอนพิษยังไม่พร้อมใช้งาน ]
[ ยาถอนพิษไม่ทำงาน ]

[ ท่านได้รับความเสียหายพิษ 4,300 หน่วย ]
...
...

    ภาพการมองเห็นของบุลเล็ตกำลังกระพริบด้วยแสงแดงฉาน
    หลอดพลังชีวิตจมก้น  ไฟการต่อสู้มอดสนิท  เหลือไว้เพียงความสิ้นหวังอ้างว้าง

    ขณะบุลเล็ตกลายเป็นตุ๊กตาไร้วิญญาณ  เสียงของชายผู้หนึ่งดังแว่วขึ้น

    “ฉันเข้าใจทั้งหมดแล้ว”

    เป็นเสียงที่บุลเล็ตไม่คุ้นเคย  
    เสียงของชายปริศนาเปี่ยมด้วยจิตวิญญาณอันไม่สั่นคลอนของตัวตนที่แข็งแกร่ง
    
    เป็นเสียงที่หนักแน่นเหมือนกับแอ็กนัส
    แต่อ่อนโยนกว่าแอ็กนัสมาก

    “กริ…ด..”

    “ถ้านายสนใจเกี่ยวกับเจียงซือ  สามารถติดต่อหาฉันได้ทุกเมื่อ  บุคคลพรสวรรค์เป็นที่ต้อนรับของโอเวอร์เกียร์เสมอ”

    กริดกล่าวพลางเดินผ่านบุลเล็ตที่กำลังจะสิ้นลม

    เขาชื่นชอบทัศนคติของบุลเล็ต  แต่ไม่ได้หมายความว่าจะช่วยให้รอด
    เพราะเหนือสิ่งอื่นใด  บุลเล็ตคือหนึ่งในอิมมอทัลกลุ่มที่รุกรานไรนฮาร์ทจนทำให้ข่านต้องตาย

    ทว่า  กริดยังมอบโอกาสให้บุลเล็ตได้แก้ตัวในอนาคต
    
    แสงสีเทาส่องสว่าง  หมายถึงการจากไปของผู้เล่นหมอผีอันดับสอง

    กริดเร่งฝีเท้าตรงไปตามทางเดินระบายน้ำ

    ***

    “แฮ่ก…แฮ่ก!”

    เวอราดินหายใจเหนื่อยหอบขณะวิ่งหนีเต็มความเร็ว
    
    สีหน้าโอหังและท่าทีแสนสบายขณะเหยียดหยันบุลเล็ตไม่หลงเหลืออีกต่อไป
    สาเหตุเพราะ  เวอราดินสัมผัสได้ว่า  กริดยืนเฝ้ามองเหตุการณ์มาแล้วพักใหญ่

    …ด้วยสีหน้าเย็นยะเยียบ

    ‘ไอ้บัดซบนั่น!’

    เวอราดินแทบสติแตกเมื่อสัมผัสได้ว่ากริดยืนดูเหตุการณ์อย่างใจเย็น 

    เพราะสิ่งนี้หมายถึง  กริดมั่นใจเสียเต็มประดาว่าจะเชือดมันตอนไหนก็ย่อมได้

    “แล้วแกต้องเสียใจที่ไม่ยอมลงมือตั้งแต่แรก!”
    อันที่จริง  ค่อนข้างบังเอิญที่เวอราดินให้ความสนใจกับเพนันมาพักใหญ่แล้ว
    สาเหตุไม่เกี่ยวกับเคียร์  แต่เป็นเพราะ… 

[ ราชาถ้ำ ]
    
    มีข้อมูลบางแหล่งระบุว่า  ซากศพของบุคคลที่แข็งแกร่งได้หลับไหลใต้ทางระบายน้ำของเมืองเพนัน

    เวอราดินยินดีมากเมื่อได้รับการติดต่อจากเคียร์
    มันมองว่าสิ่งนี้คือชะตาฟ้าลิขิต

    ถูกต้อง
    เวอราดินมิได้เลือกหลบหนีด้วยทางระบายน้ำเพียงเพราะลับตาผู้คน  แต่มันเล็งซากศพของราชาถ้ำไว้

    เมื่อมั่นใจว่าเจ้าแห่งพิษไม่ส่งผลกับกริดมากนักในการต่อสู้  เวอราดินจึงมีแผนเปลี่ยนอัศวินความตายเป็นตัวอื่น

    ค่าพลังปกครองของมันมีมากพอเมื่อเลิกใช้งานเจ้าแห่งพิษ  และอัศวินความตายเป้าหมายใหม่คือราชาถ้ำ

    ‘แถวนี้รึเปล่านะ…’

    กริดต้องไล่ตามมาที่นี่แน่
    มันต้องเร่งมือก่อนอีกฝ่ายจะมาถึง

    เวอราดินรีบขุดคุ้นหาซากศพด้วยสีหน้าตื่นตระหนก  มันมิได้แยแสความเปรอะเปื้อนของดินโคลนในทางระบายน้ำเลยสักนิด
    
    “นี่ไง!”

    ในที่สุดมันก็พบโลงศพเก่าผุพัง

    ราชาถ้ำ—วายร้ายตัวฉกาจของอาณาจักรเก๊าส์เมื่อหลายร้อยปีก่อน  
    มันลอบสร้างเมืองลับใต้อาณาจักรเก๊าส์  โดยหวังจะนำกองทัพยึดครองเก๊าส์ให้ได้สักวัน

    ณ บัดนี้ ราชาถ้ำกำลังจะถูกคืนชีพใหม่อีกครั้งด้วยร่างที่มีเรี่ยวแรงไร้ขีดจำกัด  พละกำลังของราชาถ้ำจะสั่นคลอนทุกสิ่งบนพื้นพิภพ

    เวอราดินฉีกยิ้มกว้างขณะเปิดโลงศพแง้มออก
    มันส่งเสียงตะโกนด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข

    “ยกเลิกอัศวินความตายไคโร!”

    ช่องสัมภาระพิเศษของหมอผี—ช่องซากศพ 
    เวอราดินนำกระดูกสีขาวของเจ้าแห่งพิษออกมา  แทนที่ด้วยกระดูกของราชาถ้ำ

    “ตัวฉัน  เวอราดิน  ขอปกครองราชาถ้ำนับแต่นี้เป็นต้นไป  จงกลายเป็นอัศวินความตายที่จงรักภักดีต่อฉันเพียงผู้เดียว!”

[ ซากศพเป้าหมายเป็นเกรดเลเจนดารี ]
[ ค่าพลังปกครองของท่านไม่เพียงพอ  การสร้างอัศวินความตายล้มเหลว ]

[ สมญานาม ‘ครอบครองความตาย’ ส่งผลให้ท่านมองข้ามขีดจำกัดค่าพลังปกครอง ]
[ ท่านเปลี่ยนให้ราชาถ้ำกลายเป็นอัศวินความตายสำเร็จ! ]

[ ท่านได้รับสมญาณาม ‘ครอบครองราชา…’]

[ อัศวินความตาย ]
ชื่อ : ราชาถ้ำ
เลเวล : 361
* ระดับของผู้เป็นนายต่ำเกินไป
( เลเวลและแต้มสถานะทั้งหมดของราชาถ้ำถูกลดทอนลง )

พละกำลัง : 4,100 (▼)
ความอดทน : 4,100  (▼)
ความว่องไว : 540  (▼)
สติปัญญา : 190  (▼)
รายการทักษะ :
- ปลดสะดม (A-)
- วิชาดาบถ้ำ (A+)
- ส่งลงนรก (S)
...
...

    “ฮะฮะ…!  คุฮ่าฮ่า!”

    ทรงพลังยิ่งกว่าที่เวอราดินคาดไว้มาก
    ราชาถ้ำแข็งแกร่งกว่าอัศวินความตายทุกคนที่มันเคยมี  รวมถึงเจ้าแห่งพิษ
    
    ด้วยค่าสถานะพื้นฐานที่สูงและทักษะเกรด A เป็นอย่างต่ำ  นี่ต้องเป็นอัศวินความตายที่ไม่ด้อยไปกว่าแอ็กนัสแน่

    เวอราดินหัวเราะราวกับคนเสียสติเมื่อได้ครอบครองราชาถ้ำ
    ความหวาดกลัวต่อกริดพลันสลายเป็นปลิดทิ้ง
    
    มันหันกลับไปมองกริดที่กำลังย่างกรายเข้ามาใกล้  สีหน้าแววตาเวอราดินเปี่ยมด้วยความมั่นใจเต็มประดา

    “ทุกครั้งที่ฉันเห็นหน้าแก  ฉันจะหวนนึกถึงทฤษฏีหนึ่งเสมอ”  

    “…” 

    “ขอถามหน่อย…แกไม่มีความละอายใจบ้างหรือ?  ที่สร้างบาดแผลให้กับเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายคนแล้วคนเล่า  และในตอนนี้  แกกำลังจะสร้างแผลใจให้กับเหยื่อรายใหม่อย่างฉัน  แกเคยเป็นผู้ถูกกระทำมาก่อน  แล้วทำไมต้องทำให้คนอื่นมีชะตากรรมแบบเดียวกัน!!?”

    “…?”

    หลักปรัชญาที่ซับซ้อนจะไร้ค่าทันทีหากผู้ฟังไม่สามารถตีความออก    

    เวอราดินยังคงกล่าวต่อไป

    “ความเกลียดชังที่แกมีต่ออิมมอทัลมันล้ำเส้นเกินไปแล้ว!  การรุกรานไรนฮาร์ทเป็นความผิดร้ายแรงถึงขนาดนั้นเลยรึไง?  แกเคยไม่เคยบุกรุกเมื่อของคนอื่นเลยหรือ?  อย่าตอบว่าไม่!  เพราะแกเคยทำลายไปแล้วทั้งอาณาจักร!!”

    ดวงตาเวอราดินเริ่มแดงก่ำ

    “แกใช้ชีวิตสุขสบายบนกองเงินกองทอง   แต่กลับฉุนเฉียวเพียงเพราะมีใครสักคนทำลายสิ่งที่แกหวนแหน!  แกพูดว่าจะไม่ปล่อยฉันไปสินะ?  นั่นเป็นความหวาดกลัวที่แกสร้างขึ้นจากความทรงจำในอดีต  จิตใจของแกไม่ต้องการกลับไปสู่จุดอ่อนแอแบบเมื่อก่อน  จึงแสดงออกอย่างเกินพอดีเพียงเพราะเมืองหลวงถูกรุกราน  แกไม่คู่ควรกับตำแหน่งอันดับหนึ่งของโลกแม้แต่นิดเดียว!”
    
    และนั่นคือเหตุผล

    “วันนี้ฉันจะลงทัณฑ์แกเอง!  ฉันจะลากแกลงสู่มาจุดต่ำสุด  ขอเป็นตัวแทนให้กับเหยื่อมากมายที่เคยถูกแกทำร้าย!  นับแต่นี้ไป!  ฉันขอประกาศตัวเป็นศัตรูกับแกตลอดกาล!”

    เวอราดินกล่าวพลางขยับปลายนิ้ว  
    อัศวินความตายของมันเริ่มเคลื่อนไหว

    ดวงตาราชาถ้ำส่องแสงสีแดงสว่าง  
    ออร่าม่วงรอบร่างสั่นกระเพื่อมรุนแรง
    
    ขณะเดียวกัน  กริดเปิดใช้งานทักษะเสมือนเทพและผสานไอเท็ม  
    ดาบอัสนีฯ กับไม้เท้าบีเลียลถูกหลอมรวมเป็นหนึ่งในพริบตา

    มานาเวอราดินถูกใช้ไปเมื่อราชาถ้ำเปิดฉากโจมตีด้วยการขว้างหินใส่กริด

    ขณะเดียวกัน  กริดกระหนำแทงหอกผสานใส่อัศวินความตายเพื่อสร้างบาเรียคุ้มกายสีดำ
    ยิ่งเขารัวโจมตี  บาเรียทมิฬยิ่งซ้อนทับหนาแน่นหลายชั้น
    
    การต่อสู้ดำเนินผ่านไปพักใหญ่  แต่ราชาถ้ำกลับมิอาจลดพลังชีวิตกริดได้แม้แต่หนึ่งหน่วย

    “อะไรกัน…”

    บาเรียคุ้มกายที่ไม่มีวันหมด  มีเรื่องเหลวไหลแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง?
    กริดครอบครองทักษะสุดโกงเหนือจินตนาการผู้คนไว้กี่ชนิดกันแน่?
    
    “ฉันฆ่าแกไปกี่ครั้งแล้วนะ?  ความจำฉันไม่ค่อยดี  ขอนับหนึ่งใหม่ก็แล้วกัน”

    กริดส่งกระซิบข้างหูเวอราดินขณะมันเฝ้ามองราชาถ้ำถูกฟันจนเละเทะดังผ้าขี้ริ้ว  

    “ด…เดี๋ยวก่อน!”

    ชายหนุ่มแสยะยิ้ม

    “อั่ก!”

[ ท่านได้รับบาดเจ็บรุนแรง ]
...
...
[ ท่านเสียชีวิต ]
[ ท่านไม่บรรลุเงื่อนไขภารกิจลับ ‘พลเมืองอาณาจักรฮวาน (1)’ ]
[ ภารกิจ ‘พลเมืองอาณาจักรฮวาน (1)’ ถูกยกเลิก ]
[ อาณาจักรฮวานหมดความอดทนกับท่าน  ท่านมิอาจเดินทางเข้าเขตอาณาจักรฮวานได้อีกต่อไป ]

[ ท่านเสียชีวิตสองครั้งภายใน 24 ชั่วโมง  ท่านถูกบังคับล็อกเอาต์ ]

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,257
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous