จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,447
เขตปกครองตัวเองเฮอมิลตันเป็นอาณาจักรที่ปฐมซาฮารันยกให้บุตรชายคนที่สาม
ตำแหน่งอยู่ทางตอนใต้สุดของทวีปตะวันตก
ในทางภูมิศาสตร์ นี่คือดินแดนที่ห่างไกลจากจักรวรรดิมากที่สุด
เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับปกป้องปกป้องลูกชายที่ล้มเหลวในการขึ้นเป็นจักรพรรดิและถูกขับไล่ออกจากจักรวรรดิ
“มันอยู่ไกลเกินไป และพวกเขาก็ไม่เคยไปที่นั่นมาก่อน…”
“นายหมายถึงสติกส์กับบราฮัม?”
“ใช่”
หน่วยโอเวอร์เกียร์เงาสามารถระบุตำแหน่งของแอ็กนัสได้สำเร็จ
นับเป็นผลงานที่น่าทึ่งมาก
เฟคเกอร์ภาคภูมิใจในผลงานของลูกน้อง แต่ขณะเดียวกันก็เป็นกังวล
สมาชิกทั่วไปของหน่วยเงาจะหลบเลี่ยงประสาทสัมผัสของแอ็กนัสได้จริงหรือ?
บางที แอ็กนัสอาจตรวจพบความผิดปรกติเข้าแล้ว
เฟคเกอร์มิอาขจัดความคลางแคลง จึงตัดสินใจลงมือโดยไม่รอกำลังเสริม
เขตปกครองตัวเองเฮอมิลตันที่เพิ่งกลับมาเปิดประเทศอีกครั้งหลังจากงานเลี้ยงเฉลิมฉลองการบรรลุนิติภาวะขององค์ชายลอร์ด นับเป็นสถานที่ห่างไกลเกินเอื้อม
ไม่มีทางในการเทเลพอร์ตไปยังที่นั่น เพราะแม้แต่บราฮัมกับสติกส์ก็ยังไม่ทราบพิกัด
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าแอ็กนัสตัดสินใจหนีลงนรกขณะเฟคเกอร์มัวรอกำลังเสริม?
โอกาสแบบนี้อาจไม่มีครั้งที่สอง
หรือถ้ามีโอกาสในอนาคต ถึงตอนนั้นก็อาจสายเกินไป
แอ็กนัสจะกลายเป็นผู้ครอบครองของวิเศษจำนวนมาก
‘เราคงต้องยอมเสียสละจำนวนคน…’
ในที่สุด เฟคเกอร์ตัดสินใจเปิดฉากลงมือ
หนึ่งเรื่องที่ฟังแล้วสบายใจก็คือ หน่วยทหารม้าหุ้มเกราะของป็อนกำลังอยู่ใกล้ชายแดนเฮอมิลตันพอดี
ขณะเฟคเกอร์และหน่วยเงาโอเวอร์เกียร์กำลังกรำศึกหนัก
“ส่งฉันไปยังจุดที่ใกล้ที่สุดใกล้”
กริดตัดสินใจออกหน้าด้วยตัวเอง
แน่นอน มันเชื่อมั่นในพลังของเฟคเกอร์ยิ่งกว่าใคร
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันอดขนลุกไม่ได้หลังจากคำฟังนิยามของทักษะ ‘รายการสังหาร’
ทว่า ศัตรูคือแอ็กนัส
มันอาจอ่อนแอลงหลังจากสูญเสียมูมัด แต่ก็ไม่ใช่ศัตรูที่หน่วยเงาจะรับมือไหว
ช่วงเวลาแห่งสันติหลังจากแอ็กนัสยอมปลดปล่อยมูมัดเพื่อยูเฟอมิน่า ถือเป็นช่วงเวลาที่น่าอึดอัดสำหรับทุกฝ่าย
ไม่มีใครคาดเดาได้ว่า แอ็กนัสพัฒนาตัวเองไปถึงไหนแล้ว
ศักยภาพของชายคนนี้สูงเกินกว่าจะกะเกณฑ์ได้แม่นยำ
‘แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังต่ำกว่าครอเกลหนึ่งระดับ…’
กริดกำลังหมายถึงครอเกลที่เรียนวิชาดาบไร้เทียมทานแล้ว
นั่นคือความจริงที่ได้เรียนรู้จากการต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่
มันและครอเกลต่างมี ‘ความแน่วแน่ที่ไม่สั่นคลอน’ เหมือนกัน
ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น เพราะทักษะความแน่วแน่ที่ไม่สั่นคลอน เกิดจากการเฝ้ามองและบรรลุด้วยตัวเอง
‘แอ็กนัสต้องไม่ธรรมดาแน่…’
กริดไม่คิดจะประมาทศักยภาพและพรสวรรค์ของแอ็กนัส
การที่กล้าประเมินว่าแอ็กนัสยังต่ำกว่าครอเกลและตนอยู่หนึ่งขั้น ปัจจัยที่สำคัญคือบุคลิกและทัศนคติของอีกฝ่าย
แอ็กนัสพยายามอย่างหนักเท่าพวกตนไหม?
คำตอบคือไม่
อดีตที่ผ่านมาของแอ็กนัสบ่งบอกทุกสิ่ง
จากเบาะแสของแอ็กนัสตลอดหลายปีก่อนหน้า อีกฝ่ายแทบไม่สนใจ ‘พัฒนาการ’ ของตัวเอง เรียกได้ว่าไม่ยอมเค้นประสิทธิภาพสูงสุดเพื่อให้ตัวเองเติบโต
มันไปไหนมาไหนโดยมีจิตใจเป็นที่ตั้ง
เป็นเช่นนี้ไม่แปรเปลี่ยนมาหลายปี
ปฏิเสธไม่ได้ว่า แอ็กนัสยังคงเป็นกลุ่มผู้เล่นชั้นแนวหน้าของโลก แต่ก็ต้องยอมรับเช่นกันว่า ในปัจจุบันยังมีระดับต่ำกว่ากริดและครอเกลอยู่หนึ่งขั้น
“ฉันจะส่งนายไปที่ทะเลกุลทัน”
บราฮัมชำเลืองเห็นความไม่สบายใจของกริด จึงร่ายเวทเทเลพอร์ตโดยไม่กล่าวสิ่งใด
ด้วยเหตุนี้ กริดจึงตกลงไปในทะเลและกลายเป็นหนูเปียก
จากนั้นก็ถูกวาฬสีเทางาบลงท้อง
หากจะให้อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด เรื่องราวคงยาวเกินไป
กริดหนีออกมาได้โดยการผ่าท้องวาฬสีเทา จากนั้นก็เคลื่อนที่ด้วยชุนโป
ค่าเรี่ยวแรงของมันเหือดแห้งอย่างรวดเร็ว แต่เนื่องจากมีโอเวอร์เกียร์คอร์น จึงสามารถฟื้นฟูเรี่ยวแรงกลับมาและใช้ชุนโปได้อีกหลายหน
จนกระทั่งมาถึงสนามรบทันเวลา
เป็นอีกครั้งที่กริดตระหนักถึงความสำคัญและยิ่งใหญ่ของเหนือมนุษย์
แต่น่าเสียดาย หน่วยเงาล้มตายไปหลายคนแล้ว
กริดโมโหและเสียใจ แต่มันมิได้กล่าวโทษแอ็กนัส
ในครั้งนี้ ฝ่ายที่บุกรุกคือตน ต้องเข้าใจและยอมรับชะตากรรม
เมื่อเติบโตขึ้น กริดเรียนรู้ว่าการสิ้นเปลืองพลังงานทางอารมณ์ไปกับทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ใช่สิ่งที่ดีสักเท่าไร
เป็นการ ‘ตระหนักรู้’ หลังจากเปิดใจยอมรับความเป็นไปของทุกสิ่ง
“ในสายตาของนาย เราคงเป็นผู้ร้าย… ต้องขอโทษสำหรับเรื่องนั้นด้วย”
กริดตัดสินใจแสดงมารยาทขั้นพื้นฐาน
มันยังไม่ลืมว่า แอ็กนัสเคยช่วยปกป้องไอรีนและลอร์ด
ถึงอย่างนั้น ภายในใจก็ปราศจากความลังเล
ชายหนุ่มชักดาบออกมาและกำราบหนึ่งในอัศวินความตายในพริบตา
***
[อัศวินความตายของท่าน ‘ลันเทียร์’ ได้รับความเสียหายรุนแรง]
กะโหลกลันเทียร์ถูกบดขยี้
มันซวนเซเล็กน้อยก่อนจะคืนสมดุลกลับมา จากนั้นก็เริ่มตอบโต้กลับไป
นี่คือความยอดเยี่ยมของอดีตตำนาน
มันอาจสูญเสียพละกำลังไปมากหลังจากกลายเป็นอันเดด แต่ทักษะพื้นฐานยังคงมีประสิทธิภาพสูง
ทว่า แอ็กนัสไม่ปรารถนาจะเฝ้ามองการดิ้นรนของลันเทียร์
มันยกเลิกอัญเชิญทันที และนั่นคือการตัดสินใจที่ถูกต้อง
หากคิดช้ากว่านี้เพียง 0.1 วินาที ดาบของอีกฝ่ายคงผ่าลันเทียร์ออกเป็นสองท่อน
ลิชและอัศวินความตายเองก็มีระบบเลเวล ดังนั้น หากเป็นไปได้ก็ควรหลีกเลี่ยงผลข้างเคียงจากการตาย
“กริด…”
แอ็กนัสจ้องหน้าชายตาเรียวฝั่งตรงข้าม
เทพโอเวอร์เกียร์ กริด
ณ จุดนี้ ความสัมผัสของพวกมันมิใช่แค่การ ‘บังเอิญโชคร้าย’ อีกต่อไป
แอ็กนัสเคยถูกกริดแย่งชิงไปมากกว่าหนึ่งหรือสองสิ่ง และคราวนี้ก็ดูเหมือนจะเพิ่มเข้าไปอีก
นั่นไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดี
กลับกัน ฝ่ายมันเองก็เคยช่วงชิงสมบัติล้ำค่าของกริดมาก่อน
เป็นข่าน
ย้อนกลับไปในช่วงงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติครั้งที่สาม
เวอราดินเคลื่อนทัพอิมมอทัลเข้ามารุกรานไรน์ฮาร์ทและฆ่าอาจารย์ของกริด
ทว่า นั่นไม่ใช่เหตุการณ์ที่แอ็กนัสลงมือด้วยตัวเอง
ห่างไกลจากการลงมือเอง มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอิมมอทัลกำลังทำอะไร
มันไม่เคยแยแสผู้คนที่มาชุมนุมรอบๆ ตัวตามอำเภอใจ
ไอ้สารเลวเวอราดินต่างหากที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราว
แต่ช่างเถอะ…
เรื่องนั้นไม่ได้สำคัญอีกแล้ว
สิ่งที่กริดเคยปล้นไปจากตน เป็นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเพราะมันอ่อนแอกว่ากริด
“มันน่าขันที่นายยังเอาแต่ขอโทษ”
แอ็กนัสเย้ยหยันท่าทีโอนอ่อนของกริด จากนั้นก็เริ่มลงมือตอบโต้
บทสนทนาจบลงเพียงเท่านี้
กริดกำลังอ่อนเพลียทางกายจากการใช้ชุนโปอย่างต่อเนื่อง ส่วนแอ็กนัสกำลังอ่อนเพลียทางใจขณะคิดหาวิธีหลบหนีจากวิกฤติ
ทักษะในซาทิสฟายขึ้นชื่อด้านความงดงาม แต่ฉากตรงหน้านั้นออกจะเกินไปสักหน่อย
ราวกับฉากต่อสู้ระหว่างพระเอกกับวายร้ายตัวสุดท้ายในภาพยนตร์
ทุกครั้งที่กริดแกว่งดาบ คลื่นกระแทกที่รุนแรงดุจดังลมหายใจมังกรพลันพวยพุ่ง
ฟ้าดินสั่นสะเทือนหนักหน่วง กระทั่งแอ็กนัสก็ยังสูญเสียการทรงตัว
การมีเหตุมีผลในบางครั้งก็เป็นปัญหา เช่นตอนนี้เป็นต้น
มันกลัวที่จะทำพลาด มันกลัวว่าตนจะเผลอมองข้ามรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ
ถึงกระนั้น การมีสติก็ยังดีกว่าขาดสติ
ขณะแอ็กนัสพยายามรวบรวมสมาธิ กริดฝ่าด่านอัศวินความตายสองตนอย่างง่ายดายและเข้าประชิดตัว
แอ็กนัสป้องกันการโจมตีด้วย ‘บาเรียกระดูก’ และ ‘ศรัทธาแห่งอัศวินสีคราม’ จากนั้นก็อาศัยแรงปะทะเพื่อหลบหนี
มันมองเห็นช่องว่าง แต่ก็ไม่คิดจะสวนกลับ
มันเคยชินกับสไตล์การต่อสู้ ‘เลือดแลกเลือด’ ของกริด และทราบดีว่าตัวเองจะพ่ายแพ้หากการต่อสู้ดำเนินไปในทิศทางดังกล่าว
‘ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว…’
แอ็กนัสตระหนักถึงบางสิ่งหลังจากสัมผัสถึงความแตกต่างด้านพลัง
กริดเริ่มไต่เต้าจากผู้สืบทอดแพ็กม่าและกลายเป็นเทวตำนาน (คนส่วนใหญ่เข้าใจว่าคลาสของกริดพัฒนาเป็นเกรดมิธแล้ว)
เห็นได้ชัดว่า ชายคนนี้ทำงานอย่างหนักนับตั้งแต่ซาทิสฟายเริ่มเปิดตัว
แล้วตนล่ะ?
ได้ครอบครองคลาสผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลที่ยอดเยี่ยม แต่ปัจจุบันกลับอยู่ในสภาพน่าสมเพช
‘ไอ้งั่งเอ้ย’
แอ็กนัสด่าทอตัวเองในอดีต ทันใดนั้น ผ้าของมันถูกลมพัดสะบัดพลิ้ว
เป็นสายตาที่เกิดจาก ‘คนตาย’ ซึ่งกลับมาหลังจากพัวพันกับป็อนอยู่สักพัก
ผลงานที่เกิดจากการผสมผสานระหว่าง ‘กลไกถาวร’ กับวัตถุดิบมูลค่าสูงหลากหลายชนิด
ถึงจะน่าเสียดายที่มีเกรดเพียงยูนีค แต่พลังต่อสู้ก็ยังน่าพรั่นพรึง
แข็งแกร่งถึงขนาดตรึงกริดได้สักพัก
คลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นขณะดาบของกริดปะทะเข้ากับกำปั้นคนตาย ส่งผลให้ผืนดินสั่นสะเทือน
คนตายที่กล่าวกันว่ามีพลังเวทไร้สิ้นสุด แถมยังมีความเร็วสูงด้วยกลไกถาวร กำลังโหมบุกอย่างหนักจนกริดต้องขยับถอยหลัง
แอ็กนัสก้มมองแขน
งืมงำงืมงำ
เซพาเดียกำลังร่ายคาถา
เป็นคาถาสำหรับเปิดประตูนรก
แม้จะเป็นหนึ่งในกองทัพบาเอล แต่มันก็มองว่าการสู้กับกริดตรงๆ เป็นเรื่องที่โง่เขลา
‘สิบนาที’
จากคำโอ้อวดของเซพาเดีย มันกล่าวว่าตัวเองเป็น ‘อสูรแห่งเวทมนตร์’ ที่มีพลังเวทยอดเยี่ยมกว่าจอมอสูรส่วนใหญ่ ทรงพลังสมกับเป็นหนึ่งในบริวารใกล้ชิดบาเอล
ถึงขั้นที่สามารถเดินทางไปมาระหว่างโลกและนรกได้ตามใจปรารถนา
กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันมีพลังในการเปิด ‘เกท’ นรก
หากอยู่ในนรก ระยะเวลาการเปิดเกทจะสั้นมาก แต่จะตรงข้ามเมื่ออยู่บนโลกมนุษย์
นานถึงสิบนาที
นั่นคือผลข้างเคียงจากการที่ค่าสถานะถูกลดทอน
‘เราต้องยื้อให้ได้’
แอ็กนัสสูญสิ้นทรัพยากรไปเกือบทั้งหมดแล้ว รวมถึงพลังชีวิต และกำลังวิกฤติสถานหนัก
มันช่วยปกป้องพอลด์จากมีดของเฟคเกอร์ จากนั้นก็พยายามโจมตีสวนกลับ แต่ก็ล้มเหลว
สิ่งที่เข้ามาขัดขวางคือหัตถ์เทวะจำนวนมากซึ่งบ้างถือดาบ บ้างถือค้อน
เกะกะไม่น้อยทีเดียว
‘ปัญหาก็คือ เราไม่สามารถยกเลิกอัญเชิญพอลด์’
พอลด์เป็นตัวตนพิเศษ
ไม่เพียงจะกลายเป็นลิชด้วยเจตจำนงตัวเอง แต่ดูดซับพลังงานจากโสมคุนลุ้นและนำมาสร้างเป็นร่างเนื้อ
หลังจากบรรลุเงื่อนไขที่ซับซ้อน พอลด์ได้รับความเป็นเอกเทศ
มีความสามารถในการสร้างของวิเศษที่เปลี่ยนโลก
จะมองว่าเป็น NPC ก็ไม่ผิดนัก
จริงอยู่ มันกำลังถูกแอ็กนัสบงการและกลายเป็นสมบัติชิ้นหนึ่งของแอ็กนัส แต่ก็ใช่ว่าระบบจะส่งผลกับพอลด์ทั้งหมด
สำหรับพอลด์ แอ็กนัสไม่สามารถอัญเชิญหรือยกเลิกอัญเชิญ
พอลด์ต้องมีตัวตนอยู่ในโลกซาทิสฟายตลอดเวลา
นั่นคือข้อได้เปรียบมหาศาล เพราะแอ็กนัสไม่จำเป็นต้องใช้ ‘ค่าปกครอง’ เพื่อคงสภาพ
แต่ในวินาทีนี้ มันกำลังกลายเป็นจุดอ่อน
NPC ที่ไม่มีวันตายเนื่องจากเอกลักษณ์ของลิชและพลังของโสมคุนลุ้น
มันเคยเป็นแบบนั้น จนกระทั่ง
พิจารณาจากแววตาของเฟคเกอร์ ชายคนนี้มีวิธีทำลายพอลด์แน่นอน
‘ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการฆ่าเฟคเกอร์…’
> หมอบลง!
เสียงตวาดของเซพาเดียปลุกแอ็กนัสให้ตื่นจากภวังค์
แอ็กนัสรีบหมอบลงตามสัญชาตญาณ โดยที่ทัศนวิสัยซึ่งคับแคบลงจากเดิม กำลังเผยให้เห็นร่างกายท่อนบนของคนตาย ที่กำลังแยกส่วนออกจากท่อนล่าง
และไม่ใช่แค่คนตาย
บรรดาผีดิบคอยกีดขวางป็อนกับอัศวิน ล้วนถูกแบ่งครึ่งในแนวนอน
ทุกสิ่งเกิดขึ้นภายในวินาทีเดียวกัน
แอ็กนัสทราบดี ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้แต่ตนก็ไม่ปลอดภัย
[ท่านได้รับความเสียหายรุนแรง!]
ตุ้บ!
ร่างแอ็กนัสทรุดลงกับพื้น
มันแหงนหน้าขึ้นด้วยสายตาว่างเปล่าและพบกับแสงสว่างอันเจิดจ้าของปราณดาบ
ปราณดาบที่มีขนาดเท่าจันทร์เสี้ยวของจริง กำลังกวาดไปทั่วสนามรบ
เถ้าถ่านสีเทาและเสาลำแสงสีเดียวกันพลันสว่างขึ้นในจุดที่ปราณดาบพุ่งผ่าน
กระทั่งคนตายก็กลายเป็นเถ้าถ่าน
> เป็นวิชาดาบที่ยอดเยี่ยมมาก… ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ใกล้เคียงมากทีเดียว… อ๊บ! หากเป็นบนโลกมนุษย์ ชายคนนี้สามารถต่อกรกับจอมอสูรหลักเดียวได้
เซพาเดียออกความเห็น
ประหนึ่งยอมแพ้การเปิดเกทนรกไปแล้ว มันหยุดร่ายคาถา
กริดเข้ามาใกล้พร้อมกับเหวี่ยงดาบ
ในสภาวะอมตะ แอ็กนัสลุกขึ้นยืมพร้อมกับตอบโต้
มันเปิดอักขระแห่งความตายและใช้พลัง ‘สลับเลือด’
“เสียงเย้ยหยันของเบนทาโอ!”
แน่นอนว่า เป้าหมายต้องเป็นกริด และผลการใช้ทักษะก็ออกมาประสบความสำเร็จ
ทว่า
[ท่านแลกเปลี่ยนพลังชีวิตกับ ‘แรนดี้’]
“สัตว์เลี้ยง?”
แอ็กนัสขมวดคิ้วพลางแทงดาบไปด้านหน้า
มันโจมตีใส่ ‘กริด’ ที่ตกเป็นเป้าเสียงเย้ยหยันของเบนทาโออย่างจัง แต่ทันใดนั้นก็ต้องวิงเวียนศีรษะ
“คึ่ก… ดาว…”
เม็มฟิสและหัตถ์เทวะกำลังตอบสนองต่อการสวนกลับที่ไม่คาดฝันของแอ็กนัส
เป็นการรุมยำของกระแสไฟฟ้า คมดาบ และค้อน
หากไม่ใช่เพราะลิ้นของเซพาเดีย ร่างกายของแอ็กนัสคงพรุนเป็นรังผึ้ง
> พัฒนาเม็มฟิสได้ถึงระดับนี้ ช่างวิเศษมาก… อ๊บ! นานแล้วที่ข้าไม่ได้เห็นเม็มฟิสร่างโตเต็มวัย… เจ้านี่เป็นผู้สืบทอดแพ็กม่าจริงหรือ? แต่ข้ากลับมองว่าตอนนี้ก้าวข้ามมุลเลอร์ไปแล้ว
“หุบปากสักที”
แอ็กนัสเหลืออดเมื่อกบไร้ประโยชน์เอาแต่ออกปากชมอีกฝ่ายแทนที่จะหาทางทำอะไร
แอ็กนัสเริ่มอ่อนไหวกับคำชื่นชมที่มีต่อกริด
เป็นเพราะมันเพิ่งได้เรียนรู้ว่า เหตุใดตนถึงเคยเอาชนะผู้อื่นได้ง่ายดายในอดีต
สัตว์เลี้ยงและพลังจากอักขระ
ผู้เล่นทั่วไปยากจะตอบสนองกับสิ่งเหล่านี้ได้อย่างเหมาะสม
เหมือนกับตนที่กำลังเผชิญหน้ากริดในวินาทีปัจจุบัน
‘แข็งแกร่งเกินไป…’
กริดคือศัตรูที่มันไม่มีทางเอาชนะได้ในตอนนี้ ต่อให้อยู่ในสภาพที่พร้อมที่สุดก็ตาม
ไม่แปลกใจที่กับเฟคเกอร์ก็ยังเต็มกลืน แทบต้องงัดทุกสิ่งทุกอย่างออกมา
บรรดาสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างกรูเข้ามาล้อมแอ็กนัสที่กำลังทรุดลงด้วยรอยยิ้ม และพอลด์ที่กำลังตัวสั่นไปด้วยความกลัว
กริดชี้ดาบมาที่คอแอ็กนัส
ดาบใสที่เจือสีแดงของกริดอาจงดงามและน่าหลงใหล
แต่คมมีดในมือเฟคเกอร์นั้นน่าพรั่นพรึงยิ่งกว่า
“ช…ชายคนนั้น… อันตราย”
พอลด์หวาดกลัวเฟคเกอร์จากก้นบึ้ง
บุคคลที่ทำให้สงครามจบลงคือกริด แต่คนที่พอลด์กำลังขยาดคือเฟคเกอร์
“ทำไมถึงไม่รีบฆ่าฉัน? หรือว่าเกิดเห็นใจขึ้นมา?”
แอ็กนัสยั่วยุกริด แต่กริดนิ่งเงียบ
หากกริดลงมือฆ่าแอ็กนัสก่อน มันไม่ทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพอลด์บ้าง
ดังนั้น ตัวแปรใดที่ควบคุมไม่ได้ มันก็จะเลี่ยง
ชิ!
แอ็กนัสส่ายหน้าอย่างหงุดหงิดขณะจ้องเฟคเกอร์
มันกำลังขบคิดว่า ตนยังพอทำอะไรได้บ้างก่อนที่เฟคเกอร์จะฆ่าพอลด์
ทว่า มองเท่าไรก็ไม่เห็นช่องว่าง
ป็อนและเหล่าอัศวินกำลังป้องกันเฟคเกอร์อย่างแน่นหนา
“พอลด์… ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉันมีความสุขมาก”
แอ็กนัสสั่งเสียด้วยประโยคที่ไม่เหมาะกับมัน
ความกังวลของพอลด์กลายเป็นเรื่องจริง และมันไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับชะตากรรม
แอ็กนัสจ้องดวงตาที่สั่นระริกของพอลด์ด้วยความขื่นขม
“ไม่ต้องเสียใจ… ถึงจะตายไป แต่ร่องรอยของนายก็ยังหลงเหลือบนโลก”
กึก
ฝีเท้าแห่งความตายกำลังย่างกรายเข้ามาใกล้
“ม…ไม่! ก… การสร้างกลไกถาวรไม่ใช่เรื่องง่าย!”
มันต้องตายก่อนที่ความฝันจะกลายเป็นจริง?
นี่ตนดิ้นรนกว่าร้อยปีเพื่อคืนชีพไปทำไม?
คำถามมากมายกำลังถาโถมพอลด์ที่กำลังกระวนกระวายสุดขีด
อิสรภาพ
มันได้รับอิสรภาพที่ตนโหยหามานาน
พลังสะกดข่มของแอ็กนัสที่พันธนาการร่างกายมานาน ยามนี้เลือนหายไปจนหมดสิ้น
บางที อีกฝ่ายคงต้องการปลดปล่อยวิญญาณให้เป็นอิสระครั้งสุดท้ายก่อนจะตาย
พิจารณาจากนิสัยปรกติของแอ็กนัส ความใจดีเช่นนี้ช่างน่าขบขัน
แต่พอลด์ก็อดยิ้มไม่ได้
บางที อาจเป็นเพราะพวกมันอยู่ด้วยกันค่อนข้างนาน หรือไม่ก็เพราะนี่คือช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต แต่พอลด์กำลังรู้สึกจากก้นบึ้งว่า แอ็กนัสคือเพื่อนคนหนึ่งของตน
“แอ็กนัส…?”
ขณะพอลด์กำลังยิ้มอย่างขอบคุณในความกรุณา ดวงตาของมันพลันเบิกโพลง
เพราะมือของแอ็กนัสได้แทงเข้าที่หัวใจตน
เป็นมือที่ฉาบด้วยพลังจากอักขระแห่งความตาย
“พลังของนาย… ฉันจะใช้มันเพื่อนายเอง”
“แค่ก!”
“…!”
“…!”
เหตุการณ์กลับตาลปัตรในพริบตา
กริดที่กำลังคล้อยตามไปกับคำสั่งเสียที่หวานซึ้งของแอ็กนัส รีบตวัดดาบในมือหลังจากได้สติ
ทว่า สายเกินไปแล้ว
พอลด์ถูกแอ็กนัสสังหารคาที่
เฟคเกอร์คิดไวทำไว
มีดเงาถูกเปลี่ยนวิถีจากพอลด์ไปเป็นหัวใจแอ็กนัสแทน
แน่นอน ชื่อนี้ถูกเขียนไว้ในรายการสังหารเรียบร้อยแล้ว
มันคำนวณว่า ตนมีโอกาสฆ่าแอ็กนัสได้ในตอนที่กริดมาถึง
[ท่านสังหาร ‘แอ็กนัส’ ที่เป็นเป้าหมายในรายการสังหาร]
[โทษการตายของเป้าหมายเพิ่มขึ้นอย่างน้อยสองเท่า และสูงสุดสามเท่า]
[ท่านกำจัดเป้าหมายสำเร็จ ชื่อ ‘แอ็กนัส’ จะถูกลบออกจากรายการสังหาร]
“ฉันไม่โกรธ… แล้วสักวัน พวกนายเองก็จะ…”
แอ็กนัสกล่าวขณะกลายเป็นเถ้าถ่าน
มันยอมตายแทนที่จะเปลี่ยนร่างเป็นอันเดด
ดวงตาของแอ็กนัสสุขุมเสียจน ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันขนลุก
คำพูดทิ้งท้ายของแอ็กนัสที่ขาดหายไปบางส่วน หมายความว่ายังไงกันแน่?
สมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างพากันสั่นสะท้าน ส่วนเฟคเกอร์กำลังเพิ่มชื่อใหม่เข้าไปในรายการสังหาร
[ท่านต้องการเพิ่มผู้เล่น ‘แอ็กนัส’ เป็นเป้าหมายในรายการสังหาร? กรุณายืนยัน - คำเตือน: ท่านเคยกำหนดเป้าหมายนี้มาแล้วหนึ่งครั้ง]
[…กำหนดเป้าหมายในรายชื่อสังหารเสร็จสิ้น]
Comments
Post a Comment