จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,207
ทำไมการมองเห็นของเราถึงพร่ามัว
รู้สึกเหมือนกับ กำลังขับรถในฤดูหนาวซึ่งมีน้ำค้างแข็งเกาะติดกระจก
‘หมายความว่ายังไงกัน…’
ไม่มีข้อความระบบแจ้งเตือน แต่ทำไมเราถึงมีสภาพใกล้หมดสติเช่นนี้…
“คึ่ก!”
หลังจากใช้เวทมนตร์ตามคำสั่งอารึมอย่างเคร่งครัดมาตลอด มันเริ่มตระหนักถึงขีดจำกัดพลางโงนเงนศีรษะ
ร่างกายของเราสั่นเทาไปหมด…
เสียงหนึ่งดังแว่วข้างหู ยิ่งได้ยินก็สิ่งสับสน
ต้นตอของเสียงมาจากอัญมณีเต่าดำซึ่งถูกประดับไว้ยังใจกลางวังเฉาจื่ออันกว้างใหญ่
『ข้าหนาว…』
『ข้าเจ็บปวด…』
『ข้าเจ็บ… ข้ากลัว…』
『ข้าเป็นใคร…』
『ข้าตอบตัวเองไม่ได้』
『รู้แต่เพียงว่า ถ้าข้าหายไป…』
『มนุษย์… จะตกอยู่ในอันตราย…』
‘…เสียงของเทพเต่าดำ?’
ดวงตาอันเหม่อลอยของบองเดรเริ่มกลับคืนความแวววาว
เฉกเช่นวันวานซึ่งมันพยายามถีบตัวเองให้กลายเป็นท้องฟ้า
บองเดรเริ่มตระหนักถึงข้อเท็จจริงเบื้องหลังประโยคตัดพ้อของเทพเต่าดำ
พร้อมกันกับหน้าต่างข้อความระบบ
[★ภารกิจลับ★ <คุ้มครองเทพผู้พิทักษ์> ล้มเหลว!]
[เลเวลของท่านลดลง 4 ระดับ!]
[★ภารกิจลับ★ <เทวตำนานแท้จริง> ถูกสร้างขึ้น!]
บองเดรเพิ่งรู้ตัวเมื่อสาย
‘เราถูกหลอกเยี่ยงสุนัขมาตลอด…’
อย่างไรก็ตาม บองเดรฉลาดพอจะผลักดันตัวเองให้ขึ้นไปอยู่อันดับหลักเดียวของโลก สติปัญญาและประสบการณ์ย่อมไม่ธรรมดา
‘คิดเข้าสิ… เราเป็นแบบนี้เพราะอะไร’
ย้อนกลับไปตั้งแต่ได้รับภารกิจ <เสียงเพรียกจากสวรรค์> และพบกับอารึม
ภาพจำเริ่มชัดเจนทีละนิด บองเดรพยายามข่มโทสะอันข้นคลั่กไว้ในใจ
แขนขาเริ่มสั่นเทาแผ่วเบา
มันเริ่มตาสว่าง เป็นเพราะยันต์ของอารึม นอกจากจะมานาจะฟื้นฟูได้เร็วกว่าปรกติ พลังชีวิตก็ยังถูกกัดกร่อนอย่างรวดเร็วด้วย
[‘แก่นพลัง’ ถูกใช้ไปหนึ่งอัน]
[ท่านเปิดใช้งาน ‘กระตุ้นแก่นพลัง’ !]
“…คึคึ!”
บองเดรหัวเราะในลำคอ
ขณะมันกำลังกระชากยันต์กลางหลังออก
『ข้าไม่ชอบ! …ข้าเกลียด!!』
สุ้มเสียงแสนเจ็บปวดของเทพเต่าดำ ซึ่งฟังดูคล้ายกับเหยื่อผู้ถูกรักแกมากกว่าพวกพ้องของยังบัน พลันดังกังวานในสมองหัวบองเดร
“หือ?”
เมื่อเห็นบองเดรได้รับประกายแววตากลับคืนมาและกระชากยันต์ออก อารึมเริ่มเปลี่ยนสีหน้า
หมับ!
ฝ่ามืออันเรียวงามคว้าต้นคอบองเดรไว้แน่น ผิวหนังบริเวณดังกล่าวเริ่มถูกย้อมเป็นสีดำ
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มนุษย์จะสามารถนำสติตัวเองกลับมาได้ทันก่อนตาย นับว่าไม่ธรรมดาเลยทีเดียว”
“แค่ก… คั่ก…!”
ลมหายใจติดขัด
การมองเห็นซึ่งฟื้นฟูกลับมาอย่างยากลำบาก ยามนี้กำลังกะพริบด้วยฉากหลังสีแดงสด
เรากำลังจะตายหรือ…
ขณะบองเดรกำลังหายใจไม่ออก
บึ้มมมมม!!
อัญมณีเต่าดำซึ่งถูกประดับประดาใจกลางวังแช่แข็งมานาน พลันระเบิดพุ่งสูงขึ้นไปยังเพดานวังสภาพเกือบสมบูรณ์ด้านบน
ขณะถูกอารึมบีบคอจากด้านหลัง บองเดรเห็นยังบันหลายตน พยายามทะยานขึ้นไปในอากาศเพื่อคว้าอัญมณีเต่าดำมาครอบครอง
จอมอาคมน้ำแข็งพะงาบปากถามติดขัด
“พวกแก… เป็นตัวอะไรกันแน่…”
“เทพ”
“…”
“พวกเราคือเทพ”
“คึคึก…!”
เป็นเทพประสาอะไร ถึงสร้างภารกิจเพื่อร้องขอความช่วยเหลือจากมนุษย์? น่าสมเพช!
อารึมฉีกยิ้มสง่างามพลางจ้องมองเข้าไปในดวงตาอาฆาตแค้นของบองเดร
“อย่าได้คิดใช้ความกล้าหาญอย่างสูญเปล่าเชียวล่ะ หากเจ้ายังมิได้เป็นเทพ ก็ไม่มีทางเอาชนะพวกเราได้”
หมายความว่า ถ้าฉันกลายเป็นเทพเมื่อไร ก็สามารถเอาชนะพวกแกทันทีได้ใช่ไหม?
หรือก็คือ… พวกแกยังมีระดับต่ำกว่าเทพ!
ทันใดนั้น สายตาบองเดรเริ่มมองเห็นอารึมเป็นเพียง NPC ตนหนึ่ง เป็นแค่ภาพกราฟิก เป็นก้อนข้อมูลและสมองเทียม
มันมิได้ถูกสะกดข่มด้วยออร่าอีกต่อไป
“อย่างแก… ให้เรียกว่าสิ่งมีชีวิตยังไม่ได้เลย”
“…!”
ถ้อยคำจากปากบองเดรซึ่งถูกพ่นออกมาอย่างยากลำบาก ได้กระตุกต่อมโทสะของอารึมจนหล่อนเกิดความฉุนเฉียว
ขณะอารึมเตรียมส่งแรงมายังฝ่ามือเพื่อบีบคอบองเดรให้แหลก
พรึบ!
แผ่นหลังของทุกคนเริ่มสัมผัสถึงความร้อน รวมไปถึงเปลวเพลิงสว่างไสวปกคลุมบรรยากาศ
เมื่อบองเดรแหงนหน้ามองเพดาน ห่าฝนเปลวเพลิงสีขาวโพลน กำลังโปรยปรายลงมาด้านบนอย่างงดงาม
สิ่งนี้เป็นราวกับเพลิงชำระล้างอันบริสุทธิ์ แฝงไปด้วยพลังทำลายหนักหน่วง จนแม้แต่ผู้กำลังเปิดใช้งานลมหายใจเสือขาวก็ยังต้องได้รับบาดเจ็บหนัก เหล่ายังบันรีบเปิดใช้ลมหายใจเต่าดำซึ่งเป็นออร่าธาตุชนะทางควบคู่กันทันที
แต่กลับไม่ได้ผล
“อะไรกัน…?”
อารึมรีบปล่อยมือจากชายน่าเบื่อและใกล้ตายเต็มที เพื่อเพ่งสมาธิรีดเร้นออร่าของลมหายใจเต่าดำให้เข้มแข็ง
ถึงแม้ปราณวารีของเทพเต่าดำจะอ่อนแอลงมากเนื่องจากไอความเย็นรอบตัวจอมอาคมน้ำแข็ง แต่อารึมก็มีสิทธิ์ยังดึงพลังลมหายใจออกมาใช้ได้บางส่วน
ซ่าซ่าซ่าซ่าซ่าซ่าซ่า!
ขณะฝนเพลิงสีขาวตกโปรยปรายใส่ร่างอารึม ลูกบอลเพลิงทุกก้อนพลันสลายกลายเป็นเพียงควันไอน้ำเจือจางอย่างน่าพิศวง
อารึมยืนอยู่ในม่านน้ำ สายตาแหงนมองขึ้นไปบนเพดานด้วยดวงตาเยือกเย็น
บองเดรพึมพำอิดโรย
“ฝีมือของ… ชายผู้คืนชีพให้ฟินิกซ์แดง?”
ฉึบ!
อารึมกระโจนขึ้นไปในอากาศ
บองเดรไล่ตามทันที
มันเตรียมหยุดการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายด้วยการสร้างใยแมงมุมน้ำแข็งพันธนาการรอบทิศ
“เจ้าคิดจะทำอะไร!”
เมื่อตระหนักถึงลางไม่ดี อารึมรีบหันหลังกลับมาจ้องและตวาด
บองเดร ผู้กำลังสร้างใยแมงมุมน้ำแข็งโดยห้อยตัวจากปลายใย พลันเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน
“ศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของฉัน พวกมันสูงส่งเกินกว่าจะปล่อยให้ใครมาย่ำยีโดยไม่คิดบัญชีแค้น”
บองเดรไม่เคยยอมแพ้
บนโลกอันเต็มไปเหล่าด้วยสัตว์ประหลาดระดับท้องฟ้าคนแล้วคนเล่า ทั้งครอเกล กริด เฟคเกอร์ และแอ็กนัส บองเดรเคยรู้สึกหดหู่และสิ้นหวังนับครั้งไม่ถ้วน
แต่มันไม่เคยย่อท้อ
บองเดรมั่นใจว่าสักวัน พรสวรรค์ของตนจะเบ่งบานสู่สายตาคนทั่วโลก ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“นังแพศยา…!”
ถ้าฉันเป็นพวกขี้แพ้
“ป่านนี้คงถอดใจลบเกมไปนานแล้วโว้ย!”
“…!”
เแกร่ก เแกร่ก เแกร่ก เแกร่ก เแกร่ก
ร่างกายอารึมกำลังกลายเป็นน้ำแข็ง
นี่คือความโหดร้ายของอาการผิดปรกติทางกายภาพ และเป็นไพ่เด็ดมาช้านานของจอมเวทอาคมน้ำแข็ง
มวลอากาศรอบตัวอารึมถูกแช่แข็ง มิใช่ร่างกายของเธอ ฉะนั้น ค่าต้านทานมหาศาลในตัวอารึมจึงไม่ส่งผล
เพล้ง!
อารึมร่วงกระแทกพื้นในสภาพถูกแช่งแข็ง
สีหน้าของหล่อนกำลังหวาดผวา
ขาซ้ายแตกละเอียด
“นี่เจ้า…! ไอ้มนุษย์โสโครก!!”
กล้าดียังไง ถึงมาทำลายเรือนร่างของข้า!
อารึมคำรามด้วยดวงตาแดงก่ำ พลางเปิดใช้ลมหายใจฟินิกซ์แดงเพื่อเยียวยา
แม้ว่าเทพฟินิกซ์แดงจะคืนชีพ และทำให้ลมหายใจฟินิกซ์แดงทั้งหมดลดประสิทธิภาพลงบางส่วน แต่ก็ยังเพียงพอสำหรับใช้งานในระดับหนึ่ง
ก้อนน้ำแข็งของบองเดรเริ่มละลาย
ทว่า มันแก้ลำด้วยการก็เร่งให้น้ำแข็งของตนจับตัวเร็วกว่าการละลาย
“เธอรู้ไหม… ฉันกำลังรู้สึกยังไง”
มันกล่าวพลางเดินสองก้าวเข้าไปใกล้อารึม
“ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะอึ๊บเธอยังไงล่ะ!”
แสยะ.
“…”
แก้มอารึมภายใต้ชั้นน้ำแข็งพลังแดงก่ำ
เธอประเมินผิดถนัด
ลมหายใจฟินิกซ์แดงอ่อนแอเกินไป
สุดยอดเปลวเพลิงสำหรับแผดเผาทุกสรรพสิ่งในอดีต ยามนี้มิได้อยู่ในสภาพสมบูรณ์ของมัน
เคร้ง!
ก้อนน้ำแข็งแหลมคม ขนาดมหึมา กำลังพุ่งกระแทกใส่ช่องช่องท้องของอารึมโดยปราศจากความปรานี
เพล้ง!
อารึมสร้างม่านกำแพงหินจากลมหายใจเสือขาวได้ทันเวลา หอกน้ำแข็งของบองเดรจึงแหลกสลายในวินาทีสุดท้าย
“ช่างน่าอับอายยิ่งนัก กับการต้องเสียท่าให้มนุษย์แสนอ่อนหัดถึงเพียงนี้”
วูบ—!
ภาพการมองเห็นของบองเดรพลันกลับทิศ
มันเริ่มตระหนักว่าคางของตัวเองหายไป
อารึมหมุนตัวเตะทะลวงผ่านบาเรียคุ้มกายซึ่งบองเดรสร้างขึ้นมาป้องกันตามสัญชาตญาณ
[ท่านได้รับความเสียหาย 29,590 หน่วย!]
‘…เชี่ย!’
ท่าเตะธรรมดาสร้างความเสียหายได้บัดซบขนาดนี้เชียว?
หล่อนยังไม่ได้เป็นเทพสั่งสมบารมีด้วยซ้ำ!
ถึงกระนั้น ผู้เล่นก็ยังมิอาจทัดเทียม?
หงึกหงึก.
เพียงการโจมตีเดียว ร่างกายบองเดรพลันสั่นกระตุกอย่างน่าสมเพช
มันนอนแน่นิ่งโดยไม่เหลือเรี่ยวแรงสำหรับพยุงตัวลุกยืน พลางกล่าวคำสำนึกผิดจากก้นบึ้ง
‘ฉันขอโทษ’
<เทวตำนานแท้จริง>
★ภารกิจลับ★
ท่านตระหนักถึงความชั่วร้ายของยังบันและข้อเท็จจริงเบื้องหลังโลกใบนี้
จงนำพาโลกไปยังทิศทางถูกต้อง!
เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ : ขโมยอัญมณีเต่าดำกลับคืนจากยังบัน
รางวัลภารกิจ : เลเวลเพิ่มขึ้น 6 ระดับ
บทลงโทษภารกิจล้มเหลว : ถูกเนรเทศกลับทวีปตะวันตก
บองเดรตระหนักได้ทันที ว่าภารกิจคราวนี้มีต้นกำเนิดมาจากตัวมัน
และแนวคิดดังกล่าวก็ถูกต้อง นี่คือภารกิจสำหรับบองเดรเท่านั้น โดยระบบได้วิเคราะห์จากความสำเร็จและบุคลิกของ ‘ผู้เล่นบองเดร’ ซึ่งเข้าข่าย ‘อัจฉริยะ’ จึงค่อยมอบบททดสอบให้
‘แต่เรากลับตอบสนองความคาดหวังไม่ได้’
บองเดรเสียใจต่อระบบ จึงกล่าวขอโทษและหลับตาลงอย่างสงบ
รอให้ความตายคืบคลานเข้ามาหา
แต่ในความเป็นจริง ตรงข้ามกับความตาย มันกลับได้พบผู้มีพระคุณแทน
“ลุกขึ้นได้แล้ว”
สุ้มเสียงนี้ บองเดรไม่มีวันลืม
บองเดรพยุงตัวขึ้นมานั่งอย่างเจ็บแค้น ภาพแรกในการมองเห็นคือแผ่นหลังของกริด ผู้กำลังยืนรับมือกับอารึมแทนตน
“นี่นาย…!”
เลือดยังคงสาดกระเซ็นออกจากปลายคาง
“นายคิดทำอะไร!”
ทำไมถึงต้องมาเห็นฉันในสภาพนี้…
“ไม่รู้ตัวบ้างหรือไง! ว่านายน่าขยะแขยงทุกครั้งเมื่อพยายามทำตัวเป็นผู้ผดุงคุณธรรม!!”
บองเดรได้ประจักษ์คุณธรรมของกริดมาแล้วหลายต่อหลายหนผ่านจอทีวี
และมันไม่เข้าใจเลยสักนิด
เพื่อให้เกิดการพัฒนา ผู้เล่นทุกคนบนโลกควรเป็นคู่แข่งกันไม่ใช่หรือ
ผู้เล่นไม่ควรยื่นมือช่วยเหลือกัน ต้องเอาแต่เหยียบย่ำโดยทิ้งคนอ่อนแอไว้ด้านหลัง
มันเชื่อเช่นนี้มาตลอด
แต่แล้วทำไม
ทำไมนายถึง…!
เคร้ง!
กริดใช้ดาบปัดป้องการโจมตีจากอารึม
ชายหนุ่มจำกัดการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายโดยการเล็งยิงศรเวทใส่แขน ก่อนจะหันกลับมาพูดกับบองเดร
“แต่ไหนแต่ไร ฉันไม่เคยนึกอยากเป็นผู้ผดุงคุณธรรมเลยสักครั้ง ตรงกันข้าม ฉันค่อนข้างชอบวายร้ายมากกว่า…”
“…?”
“ฉันเกลียดฮีโร่สวมหน้ากาก ฉันเกลียดพลังขี้โกงของพวกเขา และเกลียดการแสดงสุดเห่ยของตัวละคร”
กริดเผยสีหน้าขื่นขม
ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มก็ใช้หัตถ์เทวะหยุดการโจมตีของอารึม
“แต่ตอนนี้ ฉันเริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้ว”
จะถือเป็นเรื่องอันตรายอย่างมาก หากคิดนำพลังมหาศาลในมือไปกับประโยชน์ส่วนตัว ผลลัพธ์เลวร้ายจะตามมารังควานไม่รู้จบสิ้น
ฉะนั้น กริดจึงไม่มีทางเลือก นอกจากนำพลังดังกล่าวไปสร้างคุณประโยชน์ให้ส่วนรวมแทน
บางที นี่อาจเป็นเบื้องหลังของฮีโรทุกคน
สิ่งมีชีวิตอันน่าสมเพช ผู้สามารถสนองความสุขของตัวเองได้ด้วยการช่วยเหลือคนอื่นเท่านั้น
“บองเดร ได้โปรดร่วมมือกับฉัน แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น”
“เหลวไหล!”
“จงร่วมต่อสู้กับไปพร้อมกัน ฉันต้องการพลังของนายจริง ๆ”
“บัดซบ…!”
“นายเองก็กำลังต้องการพลังของฉันใช่ไหม”
“…พูดมากน่ารำคาญ!”
บองเดรเลิกโต้เถียง เพียงเหยียดแขนออกมาจับมือกริดเพื่อพยุงตัวยืน
ปลายนิ้วของมันกำลังสั่นเทาขณะพยายามร่ายวงแหวนเวทมนตร์กลางอากาศ
จำนวนสองวงซ้อนกัน
สิ่วงนี้นับเป็นพรสวรรค์อันหาได้ยาก เพราะแม้แต่กริดผู้ครอบครองไม้เท้าบีเลียล ก็ยังแทบจะร่ายเวทมนตร์คู่ขนานไม่ได้ในสภาพสมบูรณ์
แต่บองเดรกลับทำสำเร็จแม้ในขณะสติเลือนรางโดยไม่ต้องพึ่งพาพลังแห่งไอเท็ม
“เยือกแข็ง. ศูนย์องศาสัมบูรณ์.”
แกร่ก!
แกร่ก! แกร่ก! แกร่ก! แกร่ก!
บรรยากาศรอบตัวเริ่มถูกแช่แข็งเป็นวงกว้าง
ร่างของอารึมซึ่งเตรียมโจมตีใส่กริด รวมถึงยังบันผู้ได้รับบาดเจ็บจากฝนธนูเพลิง พลันถูกฉาบด้วยชั้นน้ำแข็งอย่างกะทันหัน
“ถึงขีดจำกัด… ของฉันแล้ว…”
บองเดรกล่าวกระอักกระอ่วนพลางทรุดตัวลง
“ขอบคุณมาก”
กริดคว้าร่างของบองเดรไว้เพื่อไม่ให้ล้ม ก่อนจะเปิดคอมโบด้วย <สยบ> และต่อด้วย <ดาบพินาศทัพหนึ่งแสน> ทันที
ฟุ่บ!
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!
“…อ๊ากกกกก!”
เสียงกรีดร้องของยังบัน มาพร้อมละอองโลหิตแดงฉานและเศษน้ำแข็งกระจัดกระจายไปรอบพื้นวัง วังเฉาจื่อเริ่มพังพินาศจากแรงระเบิดจนมีเค้าโครงคล้ายซากปรักหักพัง
ชาวเมืองเฉาจื่อซึ่งกำลังลอยตัวบนท้องฟ้าภายในหยดน้ำของเต่าดำ ต่างได้ประจักษ์เหตุการณ์ทั้งหมดอย่างเต็มสองตา
โดยเฉพาะความตายของยังบัน
“เสมือนเทพ. ดึงศักยภาพซ่อนเร้น. ดาบลอบสังหารทัพสามแสน.”
กริดไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอย
เมื่อชายหนุ่มกวัดแกว่งดาบ ยังบันในการมองเห็นทุกคนพลันล้มลงโดยไร้สุ้มเสียง
ฉึบ.
เนื่องจากอารึมสูญเสียขาไปหนึ่งข้าง สมดุลและความคล่องตัวของเธอจึงต่ำมาก ไม่สามารถหลบดาบท่าไม้ตายใหม่ของกริดพ้น
และเพื่อรับประกันว่าไม่ให้มีสิ่งใดผิดพลาด กริดใช้ชุนโปเข้าประชิดตัวหล่อนพร้อมกับปลดปล่อย <มายาร่ายรำทำลายล้างสังหาร> ในระยะหายใจรดต้นคอ
“อั่ก…!”
อารึมซึ่งถูกเปิดจุดอ่อน เมื่อถูกทักษะปิดบัญชีกระหน่ำใส่อย่างเต็มจำนวนโดยไม่พลาดเป้า ชะตากรรมเดียวของเธอจึงหนีไม่พ้นเสาแสงเทา
ยังบันตนอื่นก็ไม่เหลือรอดเช่นกัน หลังจากถูกกริดเปิดจุดอ่อน เหล่าไฮแรงเกอร์เลเวล 300 ปลาย ๆ ต่างรัวคอมโบท่าไม้ตายของตัวเองอย่างไม่หวงแหน
เหลือเพียงคนเดียว
“ยอดเยี่ยมมาก! คึคึก!”
รอยยิ้มบนใบหน้า ‘มารุ’ ยังคงไม่เลือนหาย
“กว่ามนุษย์จะมาถึงจุดนี้ได้ พวกเจ้าคงฝึกฝนอย่างหนักจนน้ำตาแทบกลายเป็นสายเลือด!”
ซู่ว—!
เพียงพริบตา กระแสวังวนวารีผุดขึ้นจากอากาศอันว่างเปล่า พร้อมกับดูดกลืนทุกสรรพสิ่งอย่างเกรี้ยวกราดทรงพลัง โดยมีจุดศูนย์กลางเป็นมารุ
ปรากฏการณ์เช่นนี้เกิดจาก มารุถ่ายพลังเวทเข้าไปในอัญมณีเต่าดำซึ่งมันเป็นคนชิงมาได้
ทุกสิ่งในซากปรักหักพังของวังเฉาจื่อ มีอันต้องถูกวังวนวารีขนาดมหึมาดูดกลืนโดยไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าจะไฮแรงเกอร์ กริด หรือบองเดร
ในวินาทีนี้ มารุกำลังหยิบยืมพลังบางส่วนของเทพเต่าดำมาใช้งาน
“เนี๊ยว…! แค่ก!”
ขณะถูกดูดเข้าไปในกระแสน้ำพร้อมกับเหล่าไฮแรงเกอร์ เมื่อกริดพบว่าโนเอะกำลังตะเกียกตะกายอย่างทรมาน ชายหนุ่มรีบสลายการอัญเชิญทันที
‘บ้าจริง…’
วิธีเดียวในการรอดพ้นจากวิกฤตินี้คือ เราต้องใช้ดาบสลายทัพสองแสน แต่ไม่มีทางทำเช่นนั้นได้เลยในสภาพไร้จุดยึดเหนี่ยวในปัจจุบัน…
จบสิ้นแล้ว
คงเป็นความรู้สึกเดียวกับขณะหนอนแมลงถูกกดทิ้งลงชักโครก
“แค่ก…!”
บองเดรกำลังสำลักน้ำ ด้วยสภาพอ่อนแรงของอีกฝ่าย ลืมเรื่องการใช้เวทมนตร์ไปได้เลย
‘ทุกคนกำลังจะตายกันหมด’
การผนึกกำลังระหว่างตัวตนระดับการัมและส่วนหนึ่งของพลังเทพผู้พิทักษ์ ช่างเอาเปรียบฝ่ายผู้เล่นเหลือเกิน…
ขณะกริดกำลังนึกตัดพ้อ
“เอ่อ… ขอโทษด้วยนะทุกคน พอดีระหว่างทางวุ่นวายมาก กว่าจะมาถึงได้เล่นเอาแทบแย่เหมือนกัน”
“…?”
ใครบางคนปรากฏตัวด้านหลังมารุ
เนื้อเสียงค่อนไปทางคนหนุ่ม
เนื่องจากกริดกำลังหมุนเคว้งท่ามกลางวังกวนกระแสน้ำเชี่ยวกราก จึงมิอาจมองเห็นใบหน้าชัดเจนของชายสวมหมวกไม้ไผ่ได้
แต่ในกลับกัน มารุพลันเปลี่ยนสีหน้า
เพียงชำเลืองด้วยสายตา มันก็ทราบทันทีว่าตัวจริงของแขกไม่ได้รับเชิญคือใคร
“ฮวางกิลดง!”
เปรี้ยง!!
กระแสน้ำวนซึ่งพัดพาเศษดินหินของซากปรักหักพังวัง รวมถึงตัวกริดและไฮแรงเกอร์ พลันหยุดลงอย่างกะทันหัน
ในมือฮวางกิลดง ปรากฏอัญมณีเต่าดำซึ่งควรอยู่ในมือมารุ
การฉกชิงสิ่งของมาจากบุคคลผู้มีสายตาเป็นเลิศอย่างยังบันได้ ฝีมือของฮวางกิลดงย่อมต้องไม่ธรรมดา
“สมบัติล้ำค่าชิ้นนี้ กลุ่มฮวัลบินดังขอรับไว้ก็แล้วกัน เอาล่ะ คงต้องขอตัวก่อน พวกนายทุกคนก็รีบหนีเข้านะ”
“ฮวางกิลดง!!
รอยยิ้มเลือนหายไปจากใบหน้ามารุเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เริ่มปรากฏตัว
กำปั้นอันรวดเร็วและทรงพลังของยังบันผู้สั่งสมบารมีเทพ ถูกประเคนใส่ใบหน้าฮวางกิลดงอย่างไร้ความปรานี
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะส่งเสียงกรีดร้อง แต่ในจุดซึ่งฮวางกิลดงเคยยืนอยู่ กลับไม่ปรากฏเสาลำแสงสีเทาอันควรจะมี
ฟุ่บ! ร่างใต้หมวกไม้ไผ่แปรเปลี่ยนเป็นหุ่นฟางพร้อมเสียงประกอบฉากตลกขบขัน โดยหลังจากนั้น ไม่มีใครพบอัญมณีเต่าดำอีกเลย
“…?”
“…?”
กริดและไฮแรงเกอร์ทำได้เพียงยืนอึ้ง
“มนุษย์สารเลว! พวกเจ้าร่วมมือกับฮวางกิลดงเพื่อขโมยสมบัติเทพ แล้วยังกล้าทำหน้าตาไร้เดียงสาอยู่อีกรึ!”
ฟุ่บ!
หอกสั้นเล่มหนึ่งพุ่งตรงมายังทิศทางของกลุ่มไฮแรงเกอร์หลายสิบ
บรรยากาศคุกคามไม่ต่างจากขีปนาวุธ
ทุกคนทำได้เพียงยืนขาตาย มีแค่กริดพยายามพุ่งตัวไปรับแทน แต่นั่นก็ยังไกลเกินเอื้อมแขน
[ชุนโปล้มเหลว]
‘ไม่ทัน…!’
ขณะชายหนุ่มกำลังสิ้นหวัง
เคร้งงงงงง!!
เสียงโลหะก้องกังวาน
เป็นเสียงกระทบกันระหว่าง หอกสั้นควงสว่างอันแฝงจิตสังหารไว้เต็มเปี่ยม มีอำนาจพอจะคร่าชีวิตไฮแรงเกอร์หลายสิบคนได้ในคราวเดียว ปะทะเข้ากับดาบยาวเพียงหนึ่งเล่ม
“ท…เฒ่าดาบมาร!”
ดวงตาของกริดและไฮแรงเกอร์เริ่มสั่นเทา
อดีตอันดับหนึ่งแห่งยุคสมัยเก่า ผู้เล่นซึ่งถูกหลายฝ่ายยกย่องให้เป็นยอดนักดาบอันดับหนึ่งของโลกตลอดกาล
อยู่มาวันหนึ่ง ข่าวคราวของชายคนนี้ได้เลือนหายไปจากโลกอย่างสมบูรณ์ โดยไม่มีใครได้รับเบาะแสใดเพิ่มเติมอีกเลย
“เป็นเกียรติอย่างยิ่ง ท้องฟ้าคนปัจจุบัน”
แต่ในวินาทีนี้ มันปรากฏตัวอีกครั้งบนดินแดนตะวันออกพร้อมกับส่งยิ้มทักทายกริด
มันส์มากกก ใกล้ปลดเทพองค์ที่สองแล้ววว
ReplyDeleteขอบคุณครับ
มันส์~~~👍
ReplyDeleteขอบคุณมากๆครับ
ฮงากิลดงโคตแสบ 555+
ReplyDelete