จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 569

    ณ ป้อมปราการแพเทรี่ยน

    "ศัตรูไม่บุกเข้ามาแล้วหรือ"

    ยูร่าและป็อน  ทั้งสองถอนทัพจากไบรันมาสมทบกับแพเทรี่ยน  พวกเขาร่วมสู้กับจิสึกะเพื่อหยุดยั้งการรุกรานจากกองทัพอีเทอนัล  
    ในที่สุด  ทั้งหมดก็มีเวลาได้พักหายใจ
    การโจมตีอย่างต่อเนื่องตลอดสิบวันของทัพอีเทอนัล  บัดนี้หยุดชะงักถาวร

    "ปวดเมื่อยร่ายกายไปหมด"

    ค่าเรี่ยวแรงของจิสึกะใกล้คำว่านิรันดร์เมื่อสวมใส่คันศรฟินิกซ์แดง  แต่อย่าลืมว่า  มนุษย์ทุกคนย่อมแบกรับภาระทางจิตใจ 
    เธอเอนกายพักเหนื่อยบนกำแพงเมือง  
    ทันใดนั้น  ช่องข้อความกิลด์ได้เกิดความโกลาหลอย่างฉับพลัน
    
    "ไรน์ฮาร์ท..."

    "จอมอสูรปรากฏกาย!"

    ดวงตาจิสึกะพลันเบิกโพลง  เธอรีบตื่นตัว  อาการล้าหายเป็นปลิดทิ้ง 
    สมาชิกโอเวอร์เกียร์ที่เหลือรวมถึงยูร่า  ทุกคนพร้อมมุ่งหน้าไปยังไรน์ฮาร์ท

    "รีบไปกันเถอะ"

    ***

    "ฉันจะยื้อเวลาให้...  ทุกคนรีบหนีให้ไกลที่สุด"

    "...!"

    ตัวตนสุดแกร่งแห่งทวีปตะวันตก  ขุมกำลังหลักไพ่ตายของโอเวอร์เกียร์  
    NPC ระดับดวงอาทิตย์  คำนิยามความแข็งแกร่งของปิอาโร่มีมากมายไม่รู้จบ  
    เขาคือชายที่ไร้พ่าย
    สิ่งมีชีวิตทุกชนิดจะเท่าเที่ยมกันเสมอเมื่ออยู่ต่อหน้าคราดเล็กในมือปิอาโร่  
    มีเพียงความพ่ายแพ้

    แต่บัดนี้  ชายที่เก่งกาจผู้นั้นกลับหันมาบอกกับทุกคนว่า 
    'ฉันจะยื้อเวลาให้...'

    เดิมที  ก่อนปิอาโร่จะเริ่มสู้กับใครสักคนที่แข็งแกร่ง  คำพูดของเขามักเริ่มต้นด้วย :
- จงมาทำฟาร์มกับฉัน  
หรือ
- ฉันจะจัดการเจ้านี่เอง  
และอีกมากมาย

    ทุกคนเคยได้ยินแต่แบบนั้น

    สีหน้าสมาชิกโอเวอร์เกียร์พลันหวาดผวา

    'ปิอาโร่ที่ชื่นชอบการสู้กับคนเก่ง...'

    'สีหน้าของเขาปราศจากความตื่นเต้น'

    'ป--ปิอาโร่สู้จอมอสูรนั่นไม่ไหวงั้นหรือ'

    'จอมอสูรตนนี้เก่งกาจขนาดไหนกันแน่'

    ซาทิสฟายได้ตั้งค่าให้จอมอสูรเป็นสิ่งมีชีวิตสุดแกร่งมาตั้งแต่ต้น  พวกมันเป็นวายร้ายตัวฉกาจของเนื้อเรื่องหลักที่หวังทำลายโลกมนุษย์  
    พวกเขาทุกคนได้ประจักษ์ความยอดเยี่ยมของบีเลียลด้วยสายตาตนเองแล้ว  เพียงแค่จ้องมอง  หัวใจก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม

    แต่ปิอาโร่เป็นใครกัน  เขาคือตำนาน  ตำนานบทใหม่ที่บุกเบิกเส้นทางด้วยตนเอง  
    ในเมื่อตำนานสมัยอดีตมีไว้เพื่อสะกดจอมอสูร  แล้วเหตุใดปิอาโร่ถึงทำบ้างไม่ได้

    ขณะทุกคนกำลังสับสน  ไอเบลลินถามขึ้นพร้อมกับฝืนยิ้ม
    "ท่านอาจารย์  ทำไมพวกเราต้องถอยด้วย  หรือท่านอยากดวลกับจอมอสูรตนนี้อย่างเท่าเทียม"

    สมาชิกระดับขุนพลของโอเวอร์เกียร์ล้วนได้รับการสอนสั่งจากปิอาโร่  ทุกคนดวลกับเขาเพื่อรับการชี้แนะจุดบกพร่องและปรับปรุงพัฒนา  
    โดยเฉพาะเหล่าผู้ใช้ดาบ  ปิอาโร่มอบเทคนิคพิเศษให้กับผู้เล่นสายนักดาบเสมอ  ทำให้คลาสนักดาบในโอเวอร์เกียร์พัฒนาตนเองไปไกล  
    หนึ่งในนั้นคือไอเบลลิน  เขายกย่องให้ปิอาโร่เป็นทั้งอาจารย์และต้นแบบที่น่าเอาเยี่ยงอย่าง  เขารักปิอาโร่  ชื่นชมปิอาโร่จากก้นบึ้งหัวใจ  ไอเบลลินไม่อยากยอมรับว่าปิอาโร่ถอดใจเมื่อต้องสู้กับจอมอสูร

    'ท่านอาจารย์ไม่มีทางแพ้จอมอสูรแน่!  เรามั่นใจ!'

    เขาพยายามปฏิเสธความจริง  แม้ภาพที่เห็นจะน่าหวาดหวั่นมากแค่ไหนก็ตาม
    ปิอาโร่ตัดแขนบีเลียลได้แล้วหนึ่งข้าง  แต่พลังชีวิตของเธอกลับยังคงเต็มหลอดอยู่เช่นเดิม

    ฟุ่บ!

    ตนก็แข็งแกร่งไม่ใช่เล่น  
    ไอเบลลินโจมตีใส่จอมอสูรอย่างห้าวหาญเพื่อปลุกความกล้าในตัวปิอาโร่  
    ทว่า  ความจริงมักโหดร้ายเสมอ  
    เมื่อไอเบลลินพุ่งประชิดตัวบีเลียลและเหวี่ยงดาบใส่เธอ

[ เปลวเพลิงของบีเลียลร้อนแรงเกินไป  ท่านได้รับความเสียหายเผาไหม้รุนแรง 2,500 หน่วยต่อวินาที ]
[ ความมืดของบีเลียลครอบงำจิตใจท่าน ]
[ ท่านเกิดความสับสน  ท่านไม่สามารถโจมตีใส่บีเลียลได้ ]
[ ความกระหายฆ่าคนในตัวท่านเพิ่มขึ้นถึงขีดสุด  ท่านจะโจมตีใส่มนุษย์ที่อยู่ใกล้ ]

    ข้อความระบบอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏ        

    ตึกตึก!

    ดวงตาไอเบลลินแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมกับสว่างวาบ  สติสัมปชัญญะของเขาขาดผึ่ง  ดาบแฟลมเบิร์จที่กำลังฟาดฟันใส่บีเลียล  บัดนี้หันมากวัดแกว่งใส่พวกพ้องที่อยู่ใกล้ที่สุด 
    คนผู้นั้นคือเฟคเกอร์

    เคร้งเคร้ง!

    "น--นี่มัน...!"

    แค่จะโจมตียังทำไม่ได้งั้นหรือ
    สีหน้าของไอเบลลิ้นพลันบิดเบี้ยว  
    เฟคเกอร์รับดาบไอเบลลินด้วยมีดสั้นพร้อมกับพึมพำ

    "อาการสับสนจะหายไปหลังจากโจมตีหนึ่งครั้ง..."

    โชคยังดี  สถานการณ์คงสิ้นหวังกว่านี้หากบีเลียลบังคับให้ผู้เล่นโจมตีกันเองนาน 'ช่วงระยะเวลาหนึ่ง'  สิ่งนั้นคงไม่ต่างจากหายนะ
    เฟคเกอร์หันไปมองลอเอลที่อยู่ด้านหลัง  เป็นนัยถามว่า  พวกเราควรทำอย่างไรต่อไป
    ลอเอลที่นิ่งเงียบพักใหญ่  ในที่สุดก็เปิดปากพูด

    "ปิอาโร่  นำกองทัพถอนกำลังพร้อมกับมาซง"

    เหตุใดจอมอสูรถึงปรากฏตัว  ลอเอลไม่พยายามหาคำตอบ
    สถานการณ์ตรงหน้าวิกฤติเกินกว่าจะเสียเวลาหาขบคิด  เขาต้องหาทางนำพาทุกคนให้รอดพ้นจากเหตุร้ายตรงหน้าเสียก่อน  
    ลอเอลมั่นใจหลังจากเห็นทักษะบดข้าวเปลือกแทบไม่ส่งผลต่อพลังชีวิตของบีเลียลแม้แต่น้อย
    
    จอมอสูรตนนี้  พวกเขาไม่มีทางล่าไหว  
    แผนการณ์ยืดครองไรน์ฮาร์ทล้มเหลว

    'ปิอาโร่ยังอยู่ในช่วงพัฒนา'

    หรืออีกความหมายหนึ่ง  เลเวลของปิอาโร่ยังน้อยเกินไป  เขาเพิ่งเป็นตำนานได้เพียงสี่ห้าปีเท่านั้น  คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก  กว่าปิอาโร่จะรับมือกับจอมอสูรได้เหมือนกับตำนานรุ่นก่อน

    'พวกเราจะเสียปิอาโร่กับกองทัพไม่ได้เด็ดขาด'

    ลอเอลต้องคำนึงถึงอนาคต  ไม่มีความจำเป็นต้องยึดติดกับไรน์ฮาร์ทมี่ไม่มีวันครอบครองได้ 
    เป็นการฉลาดกว่าหากถอนกำลังโดยได้รับความเสียหายน้อยที่สุด  
    ทั้งปิอาโร่  มาซง  และกองทัพเรย์ดัน  ทุกคนล้วนเป็น NPC ที่มีชีวิตเดียว  โอเวอร์เกียร์จะเสียทรัพยากรล้ำค่าไปไม่ได้

    หน้าที่ยื้อเวลาต้องเป็นของผู้เล่นเท่านั้น

    "เอิร์ลลอเอล!  กระผมจะยื้อเวลาให้!"
    
    "..."

    ปิอาโร่มิอาจยอมรับคำสั่งถอย  แต่ลอเอลก็ไม่แยแส  เขาหันไปพูดกับดาเมี่ยน

    "ดาเมี่ยน  นายลองบัฟให้สมาชิกโอเวอร์เกียร์ได้ไหม"

    ลอเอลต้องยืนยันให้แน่ใจก่อนทำสงครามเต็มรูปแบบ
    เขานึกสงสัย  บัฟศักดิ์สิทธิ์จากสันตะปาปาอย่างดาเมี่ยนจะช่วยให้สมาชิกโอเวอร์เกียร์รับมือกับจอมอสูรได้ง่ายขึ้นหรือไม่  และมีโอกาสไหมที่จะต้านทานอาการสับสนซึ่งโจมตีพวกเดียวกันเอง

    "สมาชิกโอเวอร์เกียร์ทุกคนยกเว้นปิอาโร่เริ่มโจมตี!"

    คำสั่งถูกประกาศ  สมาชิกกว่า 200 คนของโอเวอร์เกียร์ในที่แห่งนี้  รวมถึงระดับขุนพลอย่างเฟคเกอร์และไอเบลลิน  ทั้งหมดเริ่มโจมตีใส่บีเบียลพร้อมกัน
    กลุ่มอดีตซิลเวอร์ไนท์มีเลเวลช่วง 250    
    แต่เพียงพริบตา  ผู้เล่นสายประชิดทั้งหมดก็หันมาโจมตีกันเองแทนที่จะเป็นบอส  ทางด้านเฟคเกอร์และไอเบลลินก็ไม่ต่าง  ทั้งคู่โจมตีใส่กันเอง
    
    ลอเอลขมวดคิ้วทันที

    'ต้านทานไม่ได้เลยรึไงนะ'

    บีเลียลไม่มีวันถูกโจมตีระยะประชิด  ทุกคนจะตกอยู่ในอาการ 'สับสน' และหันมาโจมตีพวกพ้อง

    'ถ้าเป็นเวทมนตร์กับนักธนูล่ะ'

    ลอเอลร่ายเวทเสร็จช้ากว่าปรกติ  เพราะตอนนี้ถูกผล 'เพิ่มระยะเวลาร่ายเวทและทักษะสองเท่า' ครอบงำอยู่  
    เป็นเวลาเดียวกันกับจอมเวทคนอื่น  กลุ่มเวทมนตร์ขนาดใหญ่จากผู้เล่นได้กระหน่ำโจมตีใส่ร่างบีเลียลพร้อมเพรียง  รวมถึงมหาจอมเวทของทวีปอย่างเอิร์ลอัชเชอร์ด้วย
    ทว่า...    

[ บีเลียลใช้งานบาเรียกระจก ]
[ ท่านสร้างความเสียหายได้เพียง 30% เท่านั้น ]
[ ความเสียหาย 70% ที่เหลือจะสะท้อนกลับหาตัวท่าน ]

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

    "อ๊ากกกกก!"

    สถานการณ์เลวร้ายสุดขีด  กิลด์โอเวอร์เกียร์กำลังพบทางตัน  
    การโจมตีระยะประชิดจะถูกทำให้สับสน  ส่วนการโจมตีด้วยเวทมนตร์จะลดทอนและสะท้อนกลับ  การโจมตีชนิดเดียวที่ไม่ได้รับผลกระทบมากคือการโจมตีด้วยธนู  แต่พลังป้องกันกายภาพของบีเลียลนั้นมีมหาศาล  เธอแทบไม่เจ็บไม่คันสักนิด

    ลอเอลและสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างตระหนักได้ทันที
    เงื่อนไขต่ำสุดสำหรับการล่าบีเลียลคือ...
    
    ต้องเป็น 'ตำนาน' 
    มีเพียงผู้ที่ต้านทานอาการผิดปรกติจึงจะต่อกรกับบีเลียลได้อย่างสูสี  
    ลอเอลถูกบีบให้ตัดสินใจโดยไม่เหลือทางเลือกอื่น

    "พวกเราจะเป็นโล่มนุษย์คอยคุ้มกันให้ปิอาโร่และทหารถอนทัพสำเร็จ  อย่าโจมตีใส่บีเลียลเด็ดขาด  ทำเพียงปัดป้องเท่านั้น   ส่วนดาเมี่ยนและคริส  ฉันขอรบกวนพวกนายช่วยคุ้มกันปิอาโร่ถอนทัพด้วย"

    ดาเมี่ยนและคริสมิใช่สมาชิกโอเวอร์เกียร์  ลอเอลไม่ต้องการให้คนนอกต้องสละชีวิตอย่างสูญเปล่า

    คริสพยักหน้า

    "เชื่อมือฉันได้เลย  ทหารโอเวอร์เกียร์และปิอาโร่ต้องไม่เป็นไรแน่  ฉันยินดีช่วยอย่างสุดความสามารถ  ตราบใดที่กริดยินยอมสร้างไอเท็มให้พวกเรา"

    ดาเมี่ยนส่ายศีรษะ

    "ฉันจะร่วมสู้ด้วย  ลำพังอิสซาเบลคงเพียงพอสำหรับคุ้มกันปิอาโร่"

    ทว่า  สิ่งที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น

    "ฉันก็จะร่วมสู้ด้วย!"

    อิสซาเบล  บุตรีแห่งรีเบคก้า
    เธออัญเชิญหนึ่งในสามศาสตราเทพ  สมบัติสุดล้ำค่าของทวีปตะวันตก  หอกไลฟาเอล  ออกมาถือในมือพร้อมกับกำแน่น

    "อ--อิสซาเบลจัง!  หยุดก่อน!"

    ดาเมี่ยนตะโกนด้วยใบหน้าซีดเผือด  เขากังวลว่าอิสซาเบลอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต 
    ถึงกระนั้น  อิสซาเบลแสร้งเป็นไม่ได้ยิน  
    แถมตัวตนของเธอ  บุตรีแห่งรีเบคก้า  มีไว้สำหรับปราบความชั่วร้ายทั้งมวลบนโลกอยู่แล้ว  ระหว่างสงครามกับวิหารยาธาน  เธอเคยเป็นแนวหน้าในการสังหารเผ่าพันธุ์อสูรมานับไม่ถ้วน

    ตัวตนของจอมอสูรมิใช่สิ่งที่อิสซาเบลจะมองข้ามได้

    "ร่างสีขาว"

    ชิ้ง~~!

    เส้นผมและดวงตาสีทองคำขาว  บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นแสงสว่างสีขาวบริสุทธิ์  เธอปลดผนึกพลังแห่งเทพที่กัดกินพลังชีวิตโดยไม่ลังเล  
    อิสซาเบลหันมาอมยิ้มให้ดาเมี่ยนขณะร่างกายกำลังถูกลำแสงสีทองห่อหุ้ม

    "ฉันต้องตอบแทนบุญคุณกริด  หลวงพ่อ  ได้โปรดปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน  ได้โปรดหนีไปพร้อมกับกิลด์โอเวอร์เกียร์"

    "อ--อิสซาเบลจัง!  ไม่!  หยุดก่อน!"

    ไม่มีเวลาสำหรับเหนี่ยวรั้ง  
    บัดนี้  อิสซาเบลได้รับพลังแห่งเทพที่แลกมาด้วยอายุขัย
    เวลาล่วงเลยมานานหลังจากเหตุการณ์สันตะปาปาเดรวิโก้และปาสคาล  อิสซาเบลในปัจจุบันได้พัฒนาขึ้นจากอดีตมาก  เธอเก่งกาจยิ่งกว่าสันตะปาปาอย่างดาเมี่ยน  อิสซาเบลสลัดแขนดาเมี่ยนให้หลุดในพริบตา  จากนั้นก็พุ่งใส่บีเลียลโดยไม่ลังเล

    "น่าขัน!"

    บีเลียลที่ยังคงโกรธเกรี้ยวจากการเสียแขน  
    บัดนี้  สายตาเธอจดจ้องอิสซาเบลไม่กระพริบ

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

    เปลวเพลิงอันร้อนแรงของบีเลียล  ปะทะกับแสงสีทองจากอิสซาเบลจนเกิดระเบิดรุนแรงกระจายเป็นวงกว้าง  พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างหนัก  ราชวังพังทลายลงทีละนิด  สมาชิกโอเวอร์เกียร์และทหารหลายคนต้องจบชีวิตลงในพริบตา

    "อิสซาเบลจังงงงง!"

    ดาเมี่ยนต้องการเป็นสันตะปาปาเพราะต้องการให้อิสซาเบลมีชีวิตยืนยาว  แต่บัดนี้เขากลับต้องสละชีวิตของเธอเพื่อปกป้องทุกคน
    ดาเมี่ยนตะโกนอย่างแหบพร่าราวกับหัวใจแหลกสลาย  เขาแสดงสีหน้าเจ็บปวดแสนสาหัส  ลอเอลและสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างสัมผัสได้ถึงความเศร้าหมองจากก้นบึ้ง

    "ชิ!"

    ปิอาโร่กำลังฉุนเฉียว  แต่ลอเอลคือผู้สำเร็จราชการแทนกริด  คำสั่งของลอเอลเปรียบดั่งคำสั่งกริดโดยตรง  ปิอาโร่ไม่กล้าขัดขืน
    ทว่า  ต่อหน้าบีเลียลเช่นนี้  ปิอาโร่ก็ไม่ต้องการอยู่เฉยเช่นกัน   เขาต้องลงมือทำบางสิ่งเพื่อมิให้เด็กผู้หญิงต้องสละชีวิตอย่างสูญเปล่าตามลำพัง
    แต่ปิอาโร่พลันหยุดกึกขณะจะพุ่งเข้าไปช่วยอิสซาเบล

    เสียงตะเบ็งของลอเอลทั้งชัดเจนและขึงขัง
    "หยุดอยู่ตรงนั้น!  หากขยับอีกเพียงก้าวเดียว  นายจะไม่ใช่ลูกน้องกริดอีกต่อไป  นายลืมไปแล้วรึไงว่ากริดทำสิ่งใดเพื่อนายไว้บ้าง"

    "..."

    "ฉันขอย้ำอีกครั้ง  รีบถอนทัพพร้อมกับทหารโอเวอร์เกียร์"

    ลอเอลรู้สึกผิด  เขาอยากขอโทษจากใจ
    คำสั่งของเขาต้องทำร้ายจิตใจผู้คนมากมาย  และนั่นยิ่งทำให้โอกาสรอดชีวิตของอิสซาเบลริบหรี่ลง  
    เธอเป็นถึงคนสำคัญของโบสถ์รีเบคก้า

    'ขอโทษนะดาเมี่ยน  ฉันจะหาทางชดเชยให้นายอย่างเหมาะสม'

    สีหน้าของลอเอลหม่นหมอง  แต่เขาต้องออกคำสั่ง  ลอเอลแสร้งทำเป็นไม่เห็นสภาพอันน่าหดหู่ของดาเมี่ยน  
    ทันใดนั้น  เสียงข้อความส่วนตัวจากใครบางคนได้ดังขึ้น

    >>  ฉันกำลังรีบไป  ช่วยยื้อเวลาไว้อีกนิด

    >>  น--นาย!

    ร่างกายลอเอลแข็งทื่อประหนึ่งรูปปั้นหิน
    ผู้ที่ส่งข้อความส่วนตัวมาหาลอเอลนั้น...

    >>  หากพลังของฉันได้รับการสนับสนุนจากดาเมี่ยนและปิอาโร่  มีโอกาสพอสมควรที่พวกเราจะผนึกจอมอสูรได้

    >>  ครอเกล!

    ฟ้าเหนือฟ้า  ผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลกที่พิสูจน์ฝีมือโดยการเอาชนะกริดด้วยคลาสธรรมดา  
    หลังจากดวลชนะกริด  ครอเกลได้ครอบครองคลาสเกรดเลเจนดารีสายต่อสู้อันดับหนึ่งของโลก  อริยดาบ  
    บัดนี้  ชายคนดังกล่าวกำลังมุ่งหน้ามายังไรน์ฮาร์ท  
    สมองสุดอัจฉริยะของลอเอลพลันประมวลผลด้วยความเร็วสูงสุด

    ***
    
    ขณะเดียวกัน  กรุงโซล  เกาหลีใต้

    "..."

    ชินยองวูที่เพิ่งตื่นนอน  เขากำลังจ้องมองภาพบนจอทีวีด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว  ชายหนุ่มพยายามอย่างหนักในการสลัดความกระวนกระวายใจออกไป  เขาเพ่งพิจารณาบีเลียลอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า
    ทันใดนั้น  เซฮีรีบวิ่งมาหาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

    "พี่!  ตอนนี้น่ะ...!"

    "ใจเย็นก่อน  นั่งลง  เดี๋ยวเธอต้องไปกับพี่"

    ฝ่ามือสั่นระริกของเซฮีถูกกริดกุมไว้จนเริ่มสงบ
    ชายหนุ่มดึงเธอลงนั่งที่เบาะด้านข้าง

• Next
• Previous