จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 584
"อะไรนะ... กษัตริย์ทรงสิ้นพระชนม์แล้วหรือ"
[ ข่าวการตายของกษัตริย์อัสลันแพร่กระจายไปทั่ว กองทัพเรืออีเทอนัลกำลังโกลาหล! ]
[ พลังอำนาจของกองทัพเรืออีเทอนัลลดทอนลงหลายระดับ! ]
[ กองทัพเรืออีเทอนัลล่าถอยแล้ว! ]
"แฮ่ก... แฮ่ก..."
เกาะคอร์ก
พีคซอร์ดและโซลเยอร์ สองสหายที่รู้จักกันขณะพีคซอร์ดกำลังขุดแร่
ทั้งคู่ร่วมมือกันต่อต้านกองทัพเรืออีเทอนัลอย่างเต็มกำลัง
ระยะหลัง ทัพฝ่ายเกาะคอร์กกำลังตกที่นั่งลำบาก เนื่องจากกองทัพเรือยกพลขึ้นบกและยืดครองพื้นที่ได้หลายส่วน
เมื่อเห็นข้อความระบบ พีคซอร์ดจึงแสดงสีหน้าโล่งใจอย่างมาก
"ลอเอล... ก็อดกริด พวกนายทำสำเร็จ!"
สงครามจบเร็วกว่าที่คาดไว้มาก ด้วยเหตุนี้ เกาะคอร์กจึงยังไม่ถูกยึดครอง
มันช่างเหนือความคาดหมายของทุกคน พีคซอร์ดสามารถนำกองทัพชาวเกาหลีใต้ปกป้องเกาะคอร์กไว้ได้
"เฮ~!!"
"สำเร็จ! พวกเราทำได้!!"
กิลด์ซิลเวอร์ไนท์และทหารเกาะคอร์กหลั่งน้ำตาแห่งชัยชนะ
ร่างกายของทุกคนอ่อนล้า ความเหน็ดเหนื่อยสะสมตลอดสงครามหลายวันที่ผ่านมา
แต่ในวินาทีนี้ ทุกสิ้งถูกสลัดออกไป ความปลื้มปีติเข้ามาแทนที่
พีคซอร์ดหันไปกล่าวชมทุกคน
"ขอบคุณทุกคนมาก! สู้ได้เยี่ยมเหมือนกับก็อดกริด!"
ถึงเวลากลับไปหากริดสักที
"พวกเรากลับไปหาก็อดกริดกันเถอะ เพื่ออวยพรเจ้านายในวินาทีที่เขาได้ครองบัลลังก์!"
เป็นอีกครั้งที่กริดสร้างชื่อเสียงให้กับเกาหลีใต้ ในฐานะประธานสมาคมเกาหลีใต้จงเจริญ พีคซอร์ดยินดียิ่งกว่าใครทั้งหมด
'คิดถูกแล้วที่ตัดสินใจรับใช้ก็อดกริดตอนนั้น'
พีคซอร์ดฉีกยิ้มกว้าง เป็นรอยยิ้มอันอบอุ่นที่ไม่ว่าใครได้เห็นเป็นต้องมีความสุข
น่าเสียดายที่รอยยิ้มนี้คงอยู่ได้ไม่นานนัก
เงามืดปริศนากำลังคลืบคลานเข้าด้านหลังพีคซอร์ด
ตัวอักษรเหนือเงาเขียนไว้กว่า <ทาร์ม่า>
นักลอบสังหารแห่งกลุ่มผู้เล่นชั่วร้าย บลัดคาร์นิวัล
มันกระซิบกระซาบด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยความเคียดแค้น ทาร์ม่าเกลียดชังกริดเข้ากระดูกดำนับตั้งแต่จบการแข่งนานาชาติ แถมการรุกรานไซเรนของบลัดคาร์นิวัลยังล้มเหลวไม่เป็นท่า
"โลกใบนี้ยังมียักษ์หลับซ่อนอยู่อีกมาก แกคิดว่าโอเวอร์เกียร์จะสมหวังตลอดไปรึไง"
"นี่แก...!"
พีคซอร์ดรีบหันหลังกลับพร้อมกับเลื่อนมือลงไปจับดาบที่เอว
ฉึก!
"...!"
มีดสีเหลืองของทาร์ม่าเสียบหัวใจพีคซอร์ดอย่างโหดเหี้ยม
[ ท่านถูกโจมตีอย่างรุนแรง ]
ทาร์ม่านั้นแข็งแกร่ง
แม้แต่กริดยังหวั่นเกรงแม้เขาจะดับลมหายใจทาร์ม่าได้ในพริบตา
หากปล่อยให้ทาร์ม่าลอบสังหารโดยไม่ทันตั้งตัว ชายคนนี้จะเป็นหนึ่งในผู้เล่นสุดแกร่งของโลก
ในทางทฤษฏี พีคซอร์ดมิอาจรับมือการลอบจู่โจมจากพีคซอร์ดได้เลย
เขากำลังเหนื่อยล้าจากสงคราม แถมยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนกำลังอยู่ในอารมณ์ฉลองชัย
"แค่ก...!"
ฉึก! ฉึกฉึกฉึก!
[ ท่านถูกโจมตีอย่างรุนแรง ]
[ ท่านเสียชีวิต ]
[ ท่านสูญเสียค่าประสบการณ์ 33.1% ]
[ เลเวลของท่านลดลงหนึ่งระดับ ]
[ ค่าสถานะล่าสุด 10 แต้มจะสูญหาย ]
[ ไอเท็ม <ฝักดาบพีคซอร์ด> สูญหาย ]
มีดสีเหลืองกระหน่ำแทงพีคซอร์ดจนถึงแก่ความตาย
ทุกสิ่งเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา
"พีคซอร์ด!"
กว่าสมาชิกโอเวอร์เกียร์จะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว บังเกิดความโกลาหลขึ้นเป็นวงกว้าง
ทาร์ม่าแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
"ทำลายเกาะคอร์กให้ราบคาบ! บดขยี้ทุกสิ่ง! ลบร่องรอยโอเวอร์เกียร์ให้หมด!"
มันจะทำลายทุกสิ่งที่กริดสร้างขึ้น!
เมื่อสิ้นเสียงตะโกนของทาร์ม่า
ฉึก!
โครม! บึ้มมม!
กลุ่มนักลอบสักหารจำนวนมากที่แทรกซึมอยู่ในเกาะคอร์กมาพักใหญ่ พวกมันคอยจับตามองสงครามระหว่างอีเทอนัลและโอเวอร์เกียร์อย่างใกล้ชิด บัดนี้ทุกคนกระจายตัวไปตามอาคารบ้านเรือนและสิ่งก่อสร้างบนเกาะคอร์ก
สมาชิกโอเวอร์เกียร์พยายามขัดขวาง แต่มีหรือที่ทาร์ม่าและนักลอบสังหารระดับสูงจะถูกผู้เล่นปลายแถวโอเวอร์เกียร์ฉุดรั้ง
พวกเขาล้วนถูกทาร์ม่าปั่นหัว
"โอเวอร์เกียร์! ฉันจะตามรังควานพวกแกไปตลอดชีวิต!"
ในซาทิสฟาย จำนวนผู้เล่นมีมากกว่าสองพันล้าน ใครสักคนจะสำเร็จการใหญ่ย่อมไม่ใช่เรื่องง่าย
บางสิ่งจำเป็นต้องสูญเสียเพื่อแลกเปลี่ยน
กฏข้อนี้ไม่ละเว้นต่อกริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์
***
"คุคุ! คุคุ! คุฮ่าฮ่าฮ่า!"
เมืองป้อมปราการบอเนียว
แค็ทซ์หัวเราะอย่างสะใจจากด้านบนกำแพง
ผู้เล่นฝ่ายเก๊าส์กำลังถูกอำนาจเงินตราครอบงำอย่างหนัก พวกมันรู้สึกซาบซ่านทุกครั้งที่ได้ยินซิวรอนส่งเสียงครวญคราง
"...สุดยอดมาก"
ใช่แล้ว อำนาจเงินตราไม่เคยทำให้แค็ทซ์ผิดหวัง มันไม่เคยทรยศเขา
เงินตรานำฟาความสุขและความตื่นเต้นให้แค็ทซ์ได้เสมอ นี่คือสัจธรรมของแค็ทซ์
"อำนาจเงินเจ๋งที่สุด!"
คำพูดของคนรวยมักเสียงดังกว่า!
ทันใดนั้น ผู้เล่นฝ่ายเก๊าส์เริ่มหันมาทวงสัญญา
"ซิวรอนตายแล้ว!"
"ไหนรางวัลที่สัญญา!"
"ฉันฟันซิวรอนไป 10 ครั้ง!"
"ฉันทะลวงร่างมันจนเป็นรู"
เงิน! เงิน! เงิน!
ผู้เล่นด้านล่างต่างหันมามองแค็ทซ์เป็นตาเดียว
พวกมันกังวลว่าแค็ทซ์อาจลืม จึงต้องรีบทวง
แค็ทซ์จ้องมองลงไปด้วยสายตาเอ็นดู
เบื้องล่าง กลุ่มผู้เล่นที่ถูกอำนาจเงินบงการราวกับหุ่นกระบอกกำลังยืนเรียงราย
"ตกลง ฉันจะมอบรางวัลตามที่สัญญาไว้"
"โอ้!!"
แค็ทซ์รักษาสัญญาด้วยชื่อเสียงกลุ่มทุนอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น
บรรดาผู้เล่นเก๊าส์ต่างรอคอยอย่างมีความหวัง
ทันใดนั้น แค็ทซ์ก็ทำสิ่งที่น่าตกตะลึง
"นี่คือที่อยู่อีเมลล์เลขาของฉัน ส่งวิดีโอที่พวกนายโจมตีซิวรอนมาพร้อมกับบัญชีธนาคาร เงินตามที่สัญญาไว้จะถูกโอนเข้าทันทีที่ทีมงานของฉันตรวจสอบเสร็จ"
"...!"
ผู้เล่นหลักร้อยหลักพันของเก๊าส์ต่างยืนแข็งทื่อ
พวกมันถึงกับผงะเมื่อแค็ทซ์เรียกร้องวิดีโอ
แค็ทซ์เห็นดังนั้นจึงขมวดคิ้วและตอบกลับไป
"ท่าทีเช่นนี้หมายความว่ายังไงกัน เงื่อนไขของฉันมีปัญหาตรงไหน"
ไม่เลย ไม่มีสิ่งใดผิด แค็ทซ์เพียงต้องการหลักฐานที่ชัดเจนว่า แต่ละคนโจมตีใส่ซิวรอนไปกี่ครั้งกันแน่ มิใช่คำกล่าวอ้างปากเปล่า ซึ่งใครก็พูดได้
วิดีโอคือหลักฐานเด็ดขาด และแค็ทซ์ต้องการมันเพื่อตรวจสอบ
หากใครมีวิดีโอ แค็ทซ์ยินดีจ่ายจริง
ต่อให้เปลี่ยนแค็ทซ์เป็นผู้อื่น ไม่ว่าใครก็ต้องการวิดีโอเป็นหลักฐานทั้งนั้น
ดูเหมือนผู้เล่นฝ่ายเก๊าส์ส่วนมากจะลืมเรื่องนี้เสียสนิท
ใครบางคนตะโกนขึ้น
"แคปซูลของพวกเรามีความจำเครื่องน้อย! ใครจะไปอัดวิดีโอสงครามไหวฟะ!"
"ใช่แล้ว ไม่มีใครว่างอัดวิดีโอสงครามทหารนับหมื่นเข้าห้ำหั่นกันหรอกนะ! แถมไฟล์มันคงใหญ่เกิดกว่าจะเก็บในแคปซูลพอ!"
"หา..."
แค็ทซ์ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม
"พวกแกหมายความว่ายังไง หรือฉันต้องคอยนั่งนับว่าแต่ละคนโจมตีใส่ซิวรอนไปกี่ครั้ง"
"ร--เรื่องนั้น...!"
ผู้เล่นฝ่ายเก๊าส์พลันตระหนักได้ทันที...
พวกมันไม่มีสิทธิ์รับรางวัลมาตั้งแต่ต้น
"อ...ไอ้คนญี่ปุ่นหน้าไม่อาย!"
"บัดซบ! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!"
"แกหลอกใช้เรา!"
ผู้เล่นฝ่ายเก๊าส์ต่างเจ็บแค้นใจ
ทหารโอเวอร์เกียร์พากันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ พวกเขากลัวว่าจะเกิดสงครามขึ้นอีกระลอก
แต่แค็ทซ์ก็มิได้หวั่นแกรง เขาเพียงแสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย
"ฉันไม่เข้าใจ… ทำไมพวกแกถึงโทษว่าเป็นความผิดฉัน หากพวกแกใช้แคปซูลรุนเพชรของโคเม็ทกรุ๊ปล่ะก็ ป่านนี้คงส่งวิดีโอถึงฉันและรับเงินเรียบร้อยแล้ว"
"..."
"พวกแกอัดวิดีโอไม่ได้เพราะใช้แคปซูลรุ่นกระจอก! สาเหตุที่พวกแกไม่มีหลักฐาน สิ่งนี้เกิดจากความอ่อนหัดของตัวเองไม่ใช่รึไง! ไม่เกี่ยวกับฉันเลยสักนิด! แล้วทำไมถึงเอาแต่โทษผู้อื่น คนที่ควรปรับปรุงมากที่สุดคือตัวพวกแกเองต่างหาก!"
"..."
ใช่แล้ว แค็ทซ์ไม่มีเจตนาหลอกลวงผู้เล่นเก๊าส์
ในความคิดของเขา หากใครมีวิดีโอยืนยัน คนผู้นั้นก็จะได้รับรางวัลตอบแทนตามที่สัญญาไว้ แค็ทซ์มีความทรนงในฐานะทายาทกลุ่มทุนยักษ์ใหญ่ เงินจำนวนแค่นี้ไม่ทำให้ขนหน้าแข้งแค็ทซ์ร่วง
เขาเพียงแต่ไม่เข้าใจความคิดของผู้เล่นระดับล่าง
"ฉันไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมพวกแกถึงไม่เปลี่ยนมาใช้แคปซูลรุ่นเพชรกันสักที กริดก็โฆษณาบ่อยครั้งในงานแข่งนานาชาติ ฉันว่ามันเป็นแคปซูลที่ยอดเยี่ยมมากเลยนะ"
"..."
สามัญชนทั่วไปที่ไหนจะมีปัญญาซื้อแคปซูลราคา 1.32 พันล้านวอนกัน...
"พวกคนรวยแม่ง..."
"สารเลว!"
ผู้เล่นฝ่ายเก๊าส์ขี้เกียจโต้เถียงกับแค็ทซ์
ทันใดนั้น แม่ทัพเก๊าส์ได้ตะโกนออกคำสั่ง
"ถอนทัพ! ถอยเต็มกำลัง!"
ข่าวการตายของกษัตริย์อัสลันถูกล่วงรู้ไปถึงหูอาณาจักรเก๊าส์
เมื่อไรน์ฮาร์ทถูกยึดครองเรียบร้อย กิลด์โอเวอร์เกียร์อาจยกทัพเข้ามาเสริมที่บอร์เนียวได้ทุกเมื่อ สถานการณ์สงครามเริ่มไม่สู้ดีแล้ว แม่ทัพเก๊าส์จึงรีบออกคำสั่งถอนกำลังเต็มตัว
แค็ทซ์ยักไหล่เล็กน้อย
"ช่างเถอะ หน้าที่ของฉันตรงนี้เรียบร้อยแล้ว"
บอร์เนียว
ป้อมปราการที่มีกำลังทหารเพียงสองพันคอยปักปลักปกป้อง บัดนี้ศัตรูล่าถอยกลับไปจนหมด
เป็นผลลัพธ์สงครามที่น่าทึ่ง แม้แต่ลอเอลก็ไม่คาดคิดมาก่อน
อำนาจเงินคือที่สุด เป็นอีกครั้งที่แค็ทซ์ตระหนักได้
แต่เขาก็ยังมองว่าไอเท็มจากกริด ที่ไม่อาจซื้อได้ด้วยเงิน สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมด
***
ฟาร์มเกษตรกว้างใหญ่ไพศาลรอบเรย์ดัน
เฉกเช่นทุกวัน ชาวนายังคงเก็บเกี่ยวราวกับไม่ได้รับผลกระทบจากสงคราม ความขยันขันแข็งของทุกคนได้รับถ่ายทอดมาจากปิอาโร่
ชาวนาเรย์ดันประกอบด้วยกลุ่มคนหลายประเภท ทั้งชาวเมืองเรย์ดัน ทั้งชนกลุ่มน้อยที่ปิอาโร่เก็บมาได้จากเทือกเขาอัสเทส (อันที่จริง คนเหล่านี้คือทหารขององค์ชายเร็น) รวมถึงกลุ่มผู้เล่นที่มาเยือนเรย์ดันและถูกปิอาโร่ท้าดวล
ชาวนาเรย์ดันล้วนเป็นขุนพล พวกเขามีแววตาที่เฉียมคมตลอดเวลา
"หืม นั่นอะไร"
กลุ่มชาวนาที่กำลังกวัดแกว่งอุปกรณ์อย่างชำนาญ บัดนี้หันไปมองยังทิศหนึ่งเป็นตาเดียว
ด้านบนสวนเขียวชอุ่ม พายุทรายกำลังก่อตัวจากผืนทะเลทรายด้านนอก
ผู้ที่มีประสบการณ์มากจะมองออกว่านั่นมิใช่พายุธรรมชาติ หากแต่เกิดจากฝีมือมนุษย์ อาจเป็นขบวนของทัพม้าหลายร้อย
ทุกคนหรี่ตาลงทันที
"เตรียมตัวให้พร้อม!"
เกือบทั้งหมดเป็นทหารกล้าเจนศึก ฟาร์มแห่งนี้สำคัญไม่แพ้ตัวเมืองเรย์ดัน
ทุกคนตื่นตัวเพื่อรอรับการโจมตีจากกองกำลังปริศนา
ขณะที่พายุทรายกำลังคลืบคลานเข้ามาใกล้
"ไม่น่าเชื่อว่าเมืองอุดมสมบูรณ์เช่นนี้จะอยู่กลางทะเลทราย"
"ฟาร์มเกษตรใหญ่โตกว้างขวางเช่นนี้ได้ยังไง"
พายุทรายมิได้เกิดจากทัพม้านับร้อย หากแต่เป็นสตรีเพียงสองคน
คนหนึ่งผมสีขาว ใบหน้างดงาม หุ่นผอมเพรียวเย้ายวนใจ
ส่วนอีกคนผมสีดำ ร่างกายซูบผอม บรรยากาศรอบตัวหม่นหมอง
สองพี่น้องไวท์แบล็ค
กลุ่มชาวนาต่างหันมองสองสาวอย่างพร้อมเพรียง แต่พวกหล่อนก็มิได้แยแส
คนเหล่านี้ก็แค่ชาวนาสามัญ ไวท์แบล็คคิดเช่นนั้น
หากชาวนาเสียสติยังอยู่ในเรย์ดัน ไวท์และแบล็คคงไม่กล้าประมาทเช่นนี้ แต่สายข่าวได้แจ้งเข้ามาอย่างหนักแน่นชัดเจน ว่าปิอาโร่กำลังอยู่ที่ไรน์ฮาร์ทแน่นอน
ไวท์และแบล็คจึงเปี่ยมด้วยความมั่นใจ
"ลุยกันเลย"
ไวท์เมินเฉยต่อกลุ่มชาวนาและรีบเร่งฝีเท้า
แบล็คตามติดไปไม่ห่าง
สวบ สวบ
สองสาวพุ่งผ่านฟาร์มเกษตรกว้างใหญ่พร้อมกับสำรวจกำแพงเมืองเรย์ดัน
'มีทหารเฝ้ายามเพียงไม่กี่คน'
'เงียบจนน่าตกใจ'
เป็นเวลาเหมาะเจาะสำหรับลอบโจมตี
ฐานทัพโอเวอร์เกียร์กำลังว่างเปล่า พวกมันมีแผนจะทำลายทุกสิ่งที่กริดสร้างขึ้น จากนั้นก็พรากชีวิตภรรยาสุดที่รักของกริดไป
แผนการแก้แค้นของมันช่างไร้ที่ติ
"...!"
กึก...
แบล็คและไวท์ที่ฉีกยิ้มกว้างเมื่อครู่ บัดนี้พลันชะงัก
พวกหล่อนสัมผัสถึงบางสิ่งไม่ชอบมาพากล
สองพี่น้องรีบหันขวับไปด้านหลังพร้อมกับหรี่ตาลง
สวบ
สวบ สวบ
ชาวนาจำนวนมากที่กระจายอยู่ตามฟาร์มเกษตร ทุกคนกำลังถืออุปกรณ์ที่เปรอะเปื้อนในมือ บัดนี้เริ่มขยับเข้าใกล้แบล็คและไวท์อย่างเงียบงันด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง
ระยะห่างถูกลดลงในพริบตา จากนั้นแต่ละคนเริ่มถอดชุดชาวนาออก เผยให้เห็นเกราะและเสื้อคลุมหรูหรามูลค่าสูง
อุปกรณ์ทำฟาร์มในมือถูกเก็บ แปรเปลี่ยนเป็นศาสตราวุธอันคมกริบที่สร้างแรงคุกคามมหาศาล
ไวท์และแบล็คพลันตกตะลึง
"กับดัก...!"
การลอบโจมตีครั้งนี้ถูกกริดมองออกตั้งแต่ต้นงั้นหรือ
ชายคนนั้นจะรอบคอบเกินไปแล้ว!
"แย่ล่ะสิ...!"
ไวท์ชื่นชมกริดในใจพร้อมกับตั้งท่าเตรียมสู้
ขณะเดียวกัน ภายในเรย์ดัน
"นายน้อย ได้เวลาออกไปที่ฟาร์มแล้ว"
พวกเธอคือเด็กสาวที่ถูกเลือกของรีเบคก้า พรสวรรค์ติดตัวตั้งแต่กำเนิดย่อมสูงลิบ ยิ่งเมื่อได้รับการขัดเกลาจากปิอาโร่ เด็กหญิงทั้ง 200 คนจึงกลายเป็นพาลาดินสุดแกร่งระดับท็อปของทวีป
"เฮ่อ"
แก้มของลอร์ดปูดป่องเป็นลูกโป่ง
การฝึกวิชาลอบสังหารกับอาจารย์คาซิมนั้นสนุกมาก
การฝึกดาบกับลุงครอเกลก็น่าตื่นเต้นไม่แพ้กัน
การฝึกฝนพลังเทพจากสันตะปาปาดาเมี่ยนก็ยิ่งน่าเรียนรู้
และการเรียนวิชาการกับสติกส์ก็เป็นเรื่องท้าทาย
ทว่า กับการทำฟาร์มแล้ว ลอร์ดไม่ชอบเอาเสียเลย
ทุกครั้งที่เขาฝึกฝนวิชาทำฟาร์มกับปิอาโร่ กล้ามเนื้อทั่วร่างจะระบบไปหมด
"ฉันอยากไปโรงตีเหล็กมากกว่า"
การฝึกที่กล่าวมาข้างต้นนั้นน่าสนุกก็จริง แต่สิ่งที่ลอร์ดชื่นชอบมากที่สุดกลับเป็นการตีเหล็ก
เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ เด็กคนนี้คือบุตรชายของช่างตีเหล็กในตำนาน เขาย่อมเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ตีเหล็กอันสูงส่ง
ขณะลอร์ดกำลังบ่นอุบอิบ เด็กสาวต่างพากันโน้มน้าว
"ไม่ได้! นายน้อยมีตารางฝึกซ้อมที่เข้มงวด"
"ถูกต้อง! หากนายน้อยไม่ทำตามตารางที่ท่านสติกส์กำหนด อาจเกิดความวุ่นวายตามมาทีหลังได้"
"ชิ...!"
ลอร์ดแก้มป่องหนักยิ่งกว่าเดิม สีหน้าของเขาบูดบึ้ง
ทุกครั้งที่เป็นเช่นนี้ ลอร์ดจะถูกเด็กสาวรีเบคก้ารุมกอด หอมแก้ม หรือไม่ก็ให้นอนหนุนตักอยู่ร่ำไป ลอร์ดน่ารักเสียจนพวกเธอหมั่นเขี้ยว
"นายน้อยต้องอดทน"
สุ่มเสียงหนึ่งดังจากความมืดมิด
"ท่านกำลังจะได้เป็นองค์ชาย นับแต่นี้ไป ท่านต้องรักษาความองอาจให้มาก อย่าได้ทำให้ชื่อเสียงของบิดามัวหมองเด็ดขาด กรุณาไปฟาร์มตามที่ท่านสติกส์กำหนดด้วย"
เป็นคาซิม ราชันย์แห่งเงา
ลงเอยด้วย
"อ๊า~!"
ลอร์ดสงเสียงหวีดร้องเมื่อถูกกลุ่มเด็กสาวช่วยกันอุ้มมายังฟาร์ม
เด็กน้อยที่เหนื่อยหน่ายกับตารางเรียนแสนเบียดเสียด
แต่บัดนี้ กลับไม่มีผู้ใดตระหนักถึงเลยว่า ตัวตนลึกลับของอัจฉริยะระดับทวีปวัยสี่ขวบ กำลังจะถูกเปิดเผยให้คนทั่วโลกรับรู้ในไม่ช้า
นี่คือจุดกำเนิดของอีกหนึ่งตำนานอันยิ่งใหญ่
เด็กเทพ
ReplyDeleteคงไม่โดนลอร์ดจัดการนะ
ReplyDelete