จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,464
“นี่มัน… ให้ตายสิ!”
ซีบาลซึ่งเฝ้ามองไรเดอร์สด้วยความกระวนกระวาย ส่งเสียงสบถทุกครั้งที่กริดถอนประกอบในส่วนใหม่
เป็นความชื่นชม มิใช่สบถเพราะหัวเสีย
อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ได้เป็นเพราะไรเดอร์สทรงพลังขึ้นตามที่กริดเคยรับปาก
ไรเดอร์สยังอยู่ในสภาพถูกแยกส่วนไปได้เพียงครึ่ง แต่ซีบาลไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้น
ตอนนี้มีความผิดปรกติเกิดขึ้นกับไรเดอร์สหรือยัง? มันก็ไม่ได้สนใจเช่นกัน
เรื่องที่น่าทึ่งก็คือ กริดไม่ละสายตาออกจากไรเดอร์สแม้แต่วินาทีเดียว
ผ่านไปแล้วสิบสี่ชั่วโมง
ซีบาลทั้งรู้สึกประทับใจและตื่นเต้นมานานกว่าครึ่งวันแล้ว
มันกำลังทึ่งในเรื่องที่กริดสามารถทำงานติดต่อกันโดยไม่พักเหนื่อยแม้แต่วินาทีเดียว
เป็นภาพที่ไม่เคยได้เห็นจากใครมาก่อน
‘มนุษย์… มีความสามารถแบบนี้ด้วยหรือ…’
ทุกครั้งที่ชายหนุ่มแยกส่วนไรเดอร์ส ไอเดียในการปรับแต่งจะล้นทะลักเข้ามาในหัว
ขณะเดียวกัน คนรอบตัวกริดยังคงทำงานอื่นๆ
กริดมักตรวจสอบผลผลิตที่โครงกระดูกโอเวอร์เกียร์และหัตถ์เทวะสร้างขึ้น รวมถึงการมอบคำตอบอย่างจริงใจในสิ่งที่คนแคระสงสัยและขอคำแนะนำ ทั้งหมดกระทำไปพร้อมกับการแยกส่วนและประกอบไรเดอร์สกลับเข้าไปใหม่
กริดไม่พักผ่อนแม้แต่อึดใจเดียว ไม่แม้แต่ตอนที่ลอเอลเดินเข้ามารายงานเรื่องสำคัญ
อาจมีแวะหอมแก้มไอรีนที่นำอาหารกลางวันมาส่ง แต่นั่นก็ไม่ใช่การพักการทำงาน
สภาพจิตใจของกริดยังคงกระจ่างใสราวกับกระจกแผ่นใหม่ แม้ว่าแฮชลิ่งจะเดินเข้ามาในห้องและบ่นอย่างหัวเสีย
แม้แต่ตอนที่เรียกโอเวอร์เกียร์คอร์นออกมาฟื้นฟูค่าเรี่ยวแรง สายตากริดก็ยังเอาแต่จ้องเตาหลอมโดยมิได้ผ่อนคลายตัวเอง
นี่ไม่ใช่การเล่นเกมอีกต่อไป
นี่ไม่ใช่ทัศนคติของ ‘ผู้เล่น’
การเล่นเกมมีเพื่อ ‘ไขว่คว้าความสุข’ และนั่นหมายถึงการผ่อนคลาย
แต่กริดกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม ทุกวินาทีมีแต่การใช้ความคิดเพื่อ ‘ทำงาน’
ซีบาลอาจเคยเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่เล็งบัลลังก์อันดับหนึ่งของโลก เป็นคนที่เคย ‘เพียรพยายาม’ อย่างหนักเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ
ทว่า
ต่อหน้ากริด สิ่งที่มันเคยเหน็ดเหนื่อยในอดีต กลายเป็นเรื่องน่าอับอายที่ไม่ควรถูกหยิบยกออกมาเล่า
‘เขา… มองโลกใบนี้แตกต่างจากทุกคน’
นั่นคือเหตุผลที่ไม่มีใครเอาชนะกริดได้
แน่นอน ซีบาลถอดใจเรื่องนั้นไปนานแล้ว เพียงแต่มันตื่นเต้นที่ได้ค้นพบถึงสาเหตุที่ตัวเองยกธงขาว
จากนั้น มันชำเลืองไปทางด้านข้าง
‘ว่าแต่… หล่อนเป็นอะไรของหล่อน?’
ปิกัสโซ่
เฉกเช่นชื่อตัวละคร ซีบาลทราบว่าปิกัสโซ่คือผู้เล่นคลาสจิตรกรอันดับหนึ่งของโลก
แต่หล่อนกลับเอาแต่นั่งทำหน้าพิลึกข้างๆ ตนมาได้สักพักแล้ว
ซีบาลรำพันขณะจ้องไปที่หญิงสาวตัวเล็กๆ ซึ่งกำลังแต่งแต้มผืนผ้าใบพลางมองกริด
จนในที่สุด มันทนไม่ไหว
“คุณกำลังทำอะไร?”
“วาดภาพ”
“ภาพเหมือนของกริด?”
ปิกัสโซ่ตอบด้วยเสียงเฉื่อยชา
“โชคดีที่ฉันมีพู่กันและสีคุณภาพสูงอยู่กับตัวพอดี”
ปิกัสโซตอบอย่างเฉื่อยชาว่า “โชคดีที่ฉันมีพู่กันและสีที่ดี”
เป็นทัศนคติราวกับ ซีบาลกำลังถามในสิ่งที่ใครๆ ก็รู้คำตอบ
แต่ซีบาลต้องการความชัดเจนมากกว่า
“เธอวาดภาพเหมือนของกริดไปทำไม?”
มันเคยได้ยินว่าในกิลด์โอเวอร์เกียร์มีจิตรกรมือฉมังของโลก
แต่แท้จริงแล้ว หล่อนเป็นเพียงแฟนคลับ?
เธอเข้ากิลด์โอเวอร์เกียร์เพราะเป็นแฟนคลับกริด เพราะอยากเติมเต็มความฝันตัวเอง?
“คนธรรมดาแบบนาย… อธิบายไปก็คงไม่เข้าใจกระมัง”
ปิกัสโซ่เป็นพวกสื่อสารห่วยแตก
เธอไม่ชอบการคุยกับคนอื่นสักเท่าไร
การต้องมาคอยอธิบายแนวคิดและหลักการของ ‘สุดยอดผลงานศิลป์’ ให้คนธรรมดาฟัง เป็นทั้งความยุ่งยากและน่ารำคาญใจ
เป็นเหตุผลที่เธอไม่ค่อยอยากตอบสนองกับคำถาม
คนทั่วไปมักเรียกสิ่งนี้กันว่า ‘อารมณ์ศิลป์’
และนั่นง่ายต่อการทำให้คนอื่นเข้าใจผิด
“เอ่อ… คนธรรมดา? ฉันเนี่ยนะ?”
ซีบาลแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
มันค่อนข้างสับสน เนื่องจากแทบไม่เคยถูกเรียกว่าคนธรรมดามาก่อน
“เธอ… ไม่รู้จักฉันหรือ?”
นับตั้งแต่ที่มันก้าวลงจากตำแหน่งหัวหน้ากิลด์และเข้าร่วมกับจักรวรรดิ ซีบาลได้ละทิ้งเกียรติของตน
มันไม่เคยแสดงความโอหังแม้แต่วินาทีเดียวในช่วงที่คอยติดตามซิกเฟรคเตอร์
ทว่า การถูกผู้เล่นคนหนึ่งเรียกว่าคนธรรมดา ถูกปฏิบัติเยี่ยงคนธรรมดา นั่นเป็นคนละเรื่องกัน
ซีบาลเข้าใจว่าสตรีผู้คนคงเล่นซาทิสฟายค่อนข้างช้า จึงไม่ทราบว่าตนเคยเป็นผู้บุกเบิกในยุคแรก
มันต้องการยืนยันสมมติฐานของตัวเอง
แต่ปิกัสโซ่ไม่ตอบ
เธอไม่อยากถูกรบกวนอีก จึงเอาแต่เงียบและจดจ่ออยู่กับผืนผ้าใบ
ในสายตาเธอมีเพียงกริดกับโลกของเขา สมาธิทั้งหมดของเธอจดจ่ออยู่กับปลายพู่กันและภาพตรงหน้า
ไม่ว่าจะใช้อุปกรณ์การวาดที่วิเศษเพียงใด ใช้เวลานานแค่ไหน แต่โอกาสในการ ‘อัปเดต’ สุดยอดงานศิลป์นั้นมีไม่ถึงสองเปอร์เซ็นต์
เธอก้มหน้าก้มตาทำงานที่ตัวเองเชื่อว่า สิ่งนี้คือคุณค่าเพียงหนึ่งเดียวที่กิลด์โอเวอร์เกียร์ต้องการจากเธอ
“ให้มันได้แบบนี้สิ…”
ซีบาลที่ถูกเมินโดยสมบูรณ์ ทำได้เพียงหัวเราะแห้ง
ในตอนแรกยังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้มัน เชื่อโดยไม่เคลือบแคลงแล้ว
ในสายตาเธอ มันคือคนธรรมดาจริงๆ
และบางที ในสายตาคนอื่น มันก็อาจเป็นเช่นนั้น
ตนคงกลายเป็นคนธรรมดาหลังจากกริดได้ซิกเฟรคเตอร์มาเป็นพวก
ในตอนที่เริ่มรับใช้ซิกเฟรคเตอร์ ซีบาลได้เข้าถึงเนื้อหาในส่วนลึกของเรื่องราวเจ็ดนักบุญภัยพิบัติ
ยิ่งเข้าใกล้แก่นสำคัญมากเพียงใด มันก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองต้องแบกรับความรับผิดชอบมหาศาล
และภาระอันหนักอึ้งดังกล่าว ถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระโดยกริด
ปัจจุบันกริดเป็นคนแบกรับสิ่งนั้นไว้แทน
สำหรับเรื่องนี้ มันไม่เคยตระหนักถึงจนกระทั่งเมื่อครู่
เมื่อลองมองย้อนกลับไป ความกังวลและความเครียดของมัน มลายหายไปโดยสมบูรณ์หลังจากเข้าร่วมกิลด์โอเวอร์เกียร์
ชีวิตในพักหลังราบรื่นและสงบสุขมาก
มีความสุขที่ได้เล่นเกมโดยปราศจากความกังวลใจ
…บ้าจริง
มันเริ่มพบว่า ตัวเองหรือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้กริดต้องแบกรับภาระไว้มากกว่าเก่า
“กริด… นาย… ไม่เป็นอะไรแน่นะ?”
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
ฉากภายในโลกเหล็กที่เคยดูธรรมดาๆ ซีบาลกลับเห็นในสิ่งที่แตกต่างออกไป
เปลวไฟในเตาหลอมที่ลุกโชนอย่างเกรี้ยวกราดแต่ไม่เคยเล็ดลอดออกมา ตอนนี้ดูเหมือนพวกมันกลายเป็นแส้เพลิงที่กำลังเฆี่ยนกริด
โลหะที่ถูกวางบนทั่ง พวกมันค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นและมีชีวิตชีวามากขึ้นในทุกสัมผัสจากกริด
กริดที่กำลังนั่งทนความร้อนจากเตาหลอม กริดที่กำลังนั่งทุบโลหะอย่างเงียบงันตามลำพัง ช่างเป็นภาพที่มอบความโดดเดี่ยวและรู้สึกโหยหาบางสิ่งจับใจ
ซีบาลพบว่าบ่าของกริดที่แทบไม่ได้หยุดพัก กำลังแบกรับหลายสิ่งหลายอย่างเอาไว้ด้วยตัวคนเดียว
“…บ้าจริง”
ชุดความที่ชวนให้ละอายใจและซาบซึ้งพวกนี้มันอะไรกัน?
คำพูดสั้นๆ ที่คาดไม่ถึงของจิตรกรเด็กสาว ทำให้มันคิดไกลไปถึงดวงดาวบนท้องฟ้า
ซีบาลที่ได้สติและสบถเงียบ ทันใดนั้น มันฉุกคิดถึงบางสิ่ง
ซีบาลหันไปมองปิกัสโซ่ ลุกขึ้นยืนและกล่าวขึงขัง
“ฉันเองก็ยังมีความภาคภูมิใจของผู้ที่เคยอยู่บนจุดสูงสุด… ตอนนี้ไม่ใช่เวลามัวพักผ่อน”
“อยู่บนจุดสูงสุด? ไม่เอาน่าลุง… ลุงเป็นแค่อดีตที่สองไม่ใช่หรือ”
“เธอรู้จักฉัน…”
ซีบาลพ่นลมหายใจด้วยความโกรธเคือง
โกรธทั้งปิกัสโซ่และตัวเอง
จากนั้น มันเดินออกจากโรงตีเหล็ก
‘กริด… ฉันจะไม่ให้นายต้องแบกรับทุกสิ่งตามลำพังเด็ดขาด’
มหาสงครามระหว่างมนุษย์และอสูร
กล่าวกันว่า ศึกใหญ่เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
อันดับแรก มันต้องไม่กลายเป็นตัวถ่วง
จนกว่าจะถึงเวลานั้น ซีบาลคิดจะพัฒนาตัวเอง แม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี เพื่อแบ่งเบาความรับผิดชอบที่กริดต้องแบกไว้บนบ่าตามลำพัง
นี่คือศักดิ์ศรีและความผยองของอเมริกันชน
“แกรนมาสเตอร์! ตื่นได้แล้ว! ไปเก็บเลเวล! เร็วเข้า!”
ในยามที่ปราศจากไรเดอร์ส ‘รถบัส’ จำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้นโดยเร็ว
***
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
จำนวนคนในทีมสำรวจนรกทยอยลดลงทุกขณะ
แต่ดูเหมือนยูร่าจะทำได้ไม่เลว เพราะภารกิจสำรวจนรกยังคงดำเนินต่อไปได้
ระหว่างนี้ กริดปรับแต่งไอเท็มเพิ่มอีกสิบสี่ชิ้น
กล่าวอีกนัยหนึ่ง กริดปรับแต่งไอเท็มรวมทั้งหมดสิบเจ็ดชิ้น หนึ่งในนั้นคือไรเดอร์ส
สิ่งนี้ช่วยให้ค่าความเข้าใจในไรเดอร์สเพิ่มเป็นหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม
นอกจากสูตรการผลิต ‘จักรกลเวทมนตร์: ไรเดอร์ส’ กริดยังได้รับสูตรการผลิต ‘ไรเดอร์สที่ถูกปรับแต่ง’ มาด้วย
“หืม…”
กริดบนไปยังใจกลางทะเลแดงพร้อมกับบราฮัม จากนั้นก็กำหนดให้หัตถ์เทวะเป็นเป้าหมายของทักษะ
บึ้ม!!
น้ำทะเลลอยสูงเสียดฟ้า พร้อมกับหัตถ์เทวะที่ขยายขนาดและเปลี่ยนแปลงรูปร่าง
วาบ!
ดวงตาสีทองที่ไม่สั่นไหวแม้จะอยู่ท่ามกลางคลื่นทะเลอันเกรี้ยวกราด กำลังจ้องมองมาทางกริด
ยักษ์สีดำด้านที่ดูดกลืนแสงสว่างจากท้องฟ้าโดยไม่สะท้อนกลับออกมา
เป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากจักรกลเวทมนตร์ไรเดอร์ส ซึ่งกำลังลอยอยู่ตรงหน้ากริดและรอคำสั่ง
ทักษะ ‘เปลี่ยนรูปไอเท็ม’ ช่วยให้เข้าใจได้ง่ายขึ้น
‘อย่างที่คิด’
กริดฉีกยิ้มกว้าง แต่ภายในนั้นซ่อนความตึงเครียดไว้มากกว่าความพึงพอใจ
เพราะการทดลองที่สำคัญกว่ายังไม่เสร็จ
สาเหตุสำคัญที่กริดขอให้บราฮัมมายังใจกลางทะเลแดงพร้อมกันก็คือ
มันต้องการประเมินประสิทธิภาพของ ‘เทคนิคเทพโอเวอร์เกียร์’ ให้ชัดเจนและแม่นยำ
กริดนำละโมบก้อนโตออกจากช่องสัมภาระ
ในหนึ่งนาทีถัดไปพอดิบพอดี ละโมบก้อนนี้จะเพิ่มมวลขึ้นเป็นสองเท่า และพลังงานของมังกรคลั่งจะเกินกว่าค่าอันตราย ส่งผลให้สมาชิกหอคอยทำการตอบสนอง
‘ถึงมันไม่น่าจะเกิดขึ้น แต่ว่า… ถ้าเราคำนวณมวลพลาด มังกรอาจปรากฏตัวทันทีโดยไม่สนใจกระบวนการระหว่างทาง’
และนั่นหมายถึงหายนะ
กริดอดทนรออย่างใจเย็น
ตามปรกติแล้ว ละโมบจะถูกแบ่งออกไปครึ่งหนึ่งก่อนครบกำหนด ‘งอกเงยสองเท่าในทุกสิบวัน’ แต่ปัจจุบัน กริดจงใจละเลยขั้นตอนดังกล่าว
ไม่กี่อึดใจถัดมา ขณะชายหนุ่มกำลังกลืนน้ำลาย
ละโมบเพิ่มขึ้นสองเท่าทั้งในด้านปริมาตรและน้ำหนัก
ทว่า
“…”
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
แม้แต่ข้อความระบบก็เงียบ
เงียบโดยไม่มีการแจ้งเตือนว่า สภาหอคอยจะตรวจพบ หรือมังกรจะเยือน
“สำเร็จ… แล้ว…”
ในที่สุด เศษเสี้ยวความตึงเครียดบนใบหน้ากริดได้อันตรธานหาย
การทดลองนี้เกิดจากความมั่นใจที่ว่า เทคนิคของเทพโอเวอร์เกียร์คือทักษะเกรดมิธ
และนั่นมาพร้อมกับสมมติฐานที่ว่า เทคนิคของเทพโอเวอร์เกียร์ ‘สามารถควบคุมแร่ธาตุได้อย่างสมบูรณ์’
ในวินาทีนี้ กริดได้พิสูจน์กับตาตัวเองแล้วว่าเป็นความจริง
สำหรับสมมติฐานนี้ กริดมองว่ามีโอกาสเป็นจริงสูงมาตั้งแต่ต้น หนึ่งในหลักฐานที่ช่วยสนับสนุนความมั่นใจก็คือ การที่ตนสามารถใช้ทักษะ ‘เสริมแกร่งแร่’ และ ‘สร้างแร่’ ได้
หากช่างตีเหล็กในตำนานหมายถึงการเป็นเจ้าแห่งแร่ คงน่าขันไม่น้อยหากช่างตีเหล็กเทวตำนานจะไม่สามารถควบคุมแร่ได้เลยสักชนิด
ไม่ว่าพลังของมังกรคลั่งในละโมบจะชั่วร้ายและรุนแรงเพียงใด แต่มันก็เป็นแค่ ‘เศษเสี้ยว’ ที่มังกรคลั่งเหลือทิ้งไว้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ช่างตีเหล็กเทวตำนาน หรือช่างตีเหล็กที่ได้ครอบครองพลังเทพ ย่อมมีสิทธิ์ที่จะลบ ‘ข้อบกพร่อง’ ของแร่ออก
เฉกเช่นในตอนนี้
‘หมายความว่า… เราสามารถเพิ่มจำนวนละโมบได้โดยที่ไม่มีใครรู้’
ตามคาดคาดเดาของลอเอล วันนี้คือหนึ่งวันก่อนที่มหาสงครามมนุษย์และอสูรจะเริ่มขึ้น
ผู้เล่นได้ถูกแบ่งออกเป็นสามกองกำลังเพื่อเตรียมรับมือ
นอกจากนั้น ข้อเสียเพียงหนึ่งเดียวของละโมบก็ถูกขจัดออกไปแล้ว
มันยังคงมีพลังการงอกเงยที่ยอดเยี่ยม แต่ความบ้าคลั่งที่สามารถกระตุ้นมังกรได้ถูกลบออก
ปัจจุบัน มันมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นสัญลักษณ์แห่งเทพ
แร่ที่เติบโตมาพร้อมกับเจ้าของ
“เยส! เยส เยส เยส! เยสสสสสส!!”
เสียงสะใจของกริดดังกังวานท่ามกลางกระแสคลื่นขนาดมหึมารอบๆ ตัว
ราวกับมันกำลังถูกสลักลงบนโลกใบนี้ไปตลอดกาล
บราฮัมเฝ้ามองกริดที่กำลังกำหมัดสะใจอย่างสุดเหวี่ยง
‘นายคือตำนานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล’
คงไม่มีใครกล้าการยกย่องอย่างเป็นทางการของดยุคแห่งปัญญา
รอยยิ้มที่หาได้ยากของบราฮัม ถูกบดบังไว้ด้วยคลื่นทะเลสีคราม
Comments
Post a Comment