จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,342

จอมอสูรลำดับ 17 มีร่างกายสูงใหญ่เกือบสิบเมตร

ม่านหมอกพลังอสูรดูราวกับเป็นโพรงถ้ำขนาดมหึมา หากหลงเข้าไปด้านในก็ไม่ต้องหวังหาทางออก

กริดที่กระโจนเข้าไปจึงดูไม่ต่างจากคนเสียสติ

= ลุยเข้าไปคนเดียว? บ้าไปแล้วรึไง!

= ทำไมเขาไม่รอกำลังเสริม?

คนอ่อนแอมักชอบปรามาส และผู้ที่ถูกปรามาสมีหน้าที่ต้องพิสูจน์ความจริงให้ประจักษ์

อย่างไรก็ตาม กริดเคยพิสูจน์มาแล้วหลายหนว่าตนยอดเยี่ยมที่สุด

“เฮ้! กริด! รอให้กองทัพมาถึงก่อน! ได้โปรด!”

ทั้งผู้ชมและผู้เล่นในสนามรบต่างไม่ปลื้มกับพฤติกรรมของกริด

หากชายหนุ่มพลาดพลั้งจนตายหรือต่อสู้ไม่ได้ ความเสียหายจะยิ่งขยายเป็นวงกว้างมากกว่าเดิม

หลายฝ่ายอาจไม่ทราบว่ากริดมาทำอะไรในไททัน แต่พวกมันล้วนปรารถนาให้กริดเป็นหัวหอกในการผ่านพ้นสถานการณ์ตรงหน้า

ดังนั้น กริดต้องต่อสู้ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ดีที่สุด

ชายหนุ่มควรรอให้กองทัพจักรวรรดิส่งกำลังเสริมมาสนับสนุน ไม่มีใครอยากเห็นกริดทำได้เพียงยื้อเวลาและตายไปเหมือนกับศึกบีเลธ

ขณะทุกคนกำลังกระวนกระวาย

กริดทะยานขึ้นฟ้าประหนึ่งมังกร ทะลวงร่างกายอันใหญ่โตของโบทิสจนทะลุผ่านไปด้านหลัง

สายตาแสนเย็นชาขณะยืนบนหลังอสรพิษยักษ์กำลังถูกถ่ายทอดไปยังทุกประเทศทั่วโลก

สังหาร

ท่ารำดาบอันโด่งดัง ไม่สิ ผู้คนมักเรียกมันว่าวิชาดาบ

การโจมตีอันดุดันสร้างบาดแผลลงบนผิวหนังจอมอสูรได้อีกครั้ง

“ฟ่อ!”

ขณะชายหนุ่มเตรียมทำคอมโบต่อเนื่อง หางของโบทิสพลันกระแทกใส่จากด้านข้างจนกระเด็น

โบทิสตามโจมตีซ้ำโดยไม่รอช้า มองยังไงกริดก็ยากจะหลบพ้น เพราะมือทั้งสองข้างของจอมอสูร กำลังควงง้าวคู่ด้วยความเร็วสูงจนชายหนุ่มหมดสิทธิ์คาดเดาทิศทาง

『อันตราย…』

ผู้ชมต่างพากันเย็นสันหลังวาบ

กึก

เพียงพริบตา โล่ใหญ่ปรากฏขึ้นบนมือซ้ายกริด

การโจมตีดุดันของโบทิสที่ฟันใส่เป็นรูปตัว X ถูกโล่ป้องกันไว้ได้

= โดนเข้าไปขนาดนั้น… ถึงตายไหม?

ผู้เล่นที่เคยใช้โล่ล้วนทราบดี โล่มิได้อรรถประโยชน์

ไอเท็มประเภทโล่จะดูดซับความเสียหายได้เพียงส่วนหนึ่ง และไม่ใช่แค่นั้น การโจมตีธาตุพิษสามารถกัดกร่อนความคงทนของโล่ การป้องกันจึงไม่มีทางสมบูรณ์แบบ

เหนือสิ่งอื่นใด นี่คือการโจมตีจากจอมอสูรโดยตรง!

ไม่ใช่เรื่องแปลกหากโล่จะชำรุดหลังจากรับความเสียหายเมื่อครู่เข้าไป

และนั่นคือเหตุผลที่ทุกคนตกตะลึง เมื่อพบว่าโล่ของกริดปราศจากรอยขีดข่วนโดยสิ้นเชิง

ดวงตาเรียวยาวของโบทิสเริ่มหรี่ลง

“ฟ่อ! ข้าได้ยินว่ามาโชซิอัสเพิ่งตายไป… เป็นฝีมือเจ้าเองหรือ”

“อยากแก้แค้นให้เพื่อนรึไง”

“ฟ่อ! ฟ่อ! ข้าชอบอารมณ์ขันของเจ้า!”

โล่สาปหิน

ดรอปจากจอมอสูรลำดับ 29 มาโชซิอัส มีโอกาสสูงที่จะสาปเป้าหมายด้านหน้าให้กลายเป็นหิน แต่แน่นอน ตัวตนระดับจอมอสูรไม่มีทางติดอาการผิดปรกติทั่วไปอย่าง ‘สาปหิน’

โบทิสจ้องโล่สาปหินพลางควงง้าวคู่

ยิ่งคมง้าวปะทะกับเป้าหมาย ความเร็วในการฟันของมันก็ยิ่งทวีคูณ เวลาผ่านไปจนกระทั่งกริดมิอาจมองทันด้วยตาเปล่า

ผู้ชมรู้สึกราวกับกำลังดูเทศกาลดอกไม้ไฟ โล่ของกริดที่ถูกง้าวฟันจะสร้างประกายไฟเล็ก ๆ อย่างต่อเนื่อง

‘เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่…’

หลังจากตรวจสอบจนพอใจ กริดฉากถอยหลัง

ความเร็วโจมตีของโบทิสจะเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่โจมตีโดนเป้าหมาย ยิ่งการต่อสู้ดำเนินไป สัญชาตญาณเหนือมนุษย์ก็ยิ่งร้องเตือนถึงอันตราย

จริงอยู่ หากใช้ ‘โลกของเหนือมนุษย์ที่แท้จริง’ กริดอาจมองทันการโจมตี แต่พลังดังกล่าวก็แลกมาด้วยค่าเรี่ยวแรงมหาศาล ประหยัดได้ก็ควรประหยัดไว้ก่อน

“ยังอ่อนหัด! ฟ่อ! โดนแค่นี้ก็เผ่นหางจุกก้นแล้วหรือ”

โบทิสยั่วยุกริดพลางแลบลิ้นสองแฉก

แน่นอน ชายหนุ่มไม่แยแส

กริดใช้ชีวิตร่วมกับถ้อยคำดูแคลนมาตลอด และก้าวข้ามจุดนั้นมาได้นานแล้ว หากหวังยั่วยุให้เกิดผลลัพธ์ หนทางเดียวคือการลงมือกับพวกพ้องคนสำคัญ

แต่โบทิสเพิ่งเคยพบกริด มันย่อมไม่ทราบเรื่องนี้

“หัตถ์เทวะ”

ฝ่ามือสีดำสิบข้างโผล่จากความว่างเปล่ารอบตัวชายหนุ่ม

พร้อมกันนั้น พวกมันกางมือออกและเล็งไปทางโบทิส

“ศรเวท”

ศรลำแสงสิบนัดพุ่งโจมตีจากทุกทิศ จอมอสูรโยกตัวหลบนัดที่อ่านทางได้ง่าย ใช้ง้าวฟันทำลายนัดที่ยากจะหลบพ้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังปล่อยให้เล็ดลอดเข้าไปปะทะร่างกายสองสามนัด

โบทิสที่เคยกังวลพลันเปลี่ยนสีหน้า

“เวทมนตร์กระจอก…”

พลังทำลายของศรเวทจะแปรผันตามค่าสติปัญญาของกริด ความเสียหายที่เกิดขึ้นจึงมีเพียงหลักพัน สำหรับโบทิสซึ่งมีพลังชีวิตเกือบสองพันล้าน สิ่งนี้เรียกว่ารอยขีดข่วนยังไม่ได้

แน่นอน กริดทราบดี แต่ศรเวทมีเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

“…!”

โบทิสพลันผงะเมื่อพบว่า มนุษย์ตรงหน้าหายตัวไปในจังหวะที่ตนจดจ่อสมาธิอยู่กับศรเวท ในพริบตานั้น จอมอสูรรีบเหวี่ยงง้าวไปด้านข้างทันทีที่สัมผัสถึงตัวตนของมนุษย์

เป็นเวท ‘เป้าลวง’

นกมานาที่สร้างจากกลิ่นอายเวทมนตร์ของกริด ถูกง้าวยักษ์ฟันขาดสองท่อนจนเหลือเพียงละอองแสง

ขณะร่างกายโบทิสเอนไปยังทิศทางที่ออกแรงฟัน อาศัยการมองเห็นหนึ่งร้อยแปดสิบองศา มันพบตัวจริงของกริดอีกครั้ง

“ฟ่อ! ข้ามองออกตั้งแต่แรกแล้ว!”

น้ำเสียงเปี่ยมด้วยความเย้ยหยัน มุมปากโบทิสยกขึ้นคล้ายกับมนุษย์ในยามที่เป็นฝ่ายเหนือกว่า ง้าวในมือฟันสับเป็นวงโค้งอย่างแม่นยำ

“วังวน”

วิถีของง้าวที่ดูราวกับจะบั่นเศียรกริดออกจากบ่า สะท้อนกลับไปยังโบทิสและสร้างบาดแผลแนวนอนบนหน้าอกของมันแทน

ดวงตาจอมอสูรเผยความประหลาดใจแกมตะลึง พลางใช้มือข้างหนึ่งดึงง้าวออกจากเกล็ดตัวเอง

แต่ขณะเดียวกัน บางสิ่งเฉือนเข้าใส่กระดูกไหปลาร้าและหน้าอกกริด

“…!!”

โบทิสมิได้ใช้ง้าวคู่อย่างไร้จุดหมาย ง้าวในมือซ้ายจะฟันเป็นแนวนอน ส่วนมือขวาจะฟันเป็นแนวตั้ง ง้าวที่กริดสะท้อนกลับคือการโจมตีของมือซ้าย มือขวาซึ่งฟันสับเป็นแนวตั้งจึงหลุดพ้นรัศมีสะท้อนของวังวน

เป็นการโจมตีที่พร้อมเพรียงจนยากจะรับมือได้ทัน

โงนเงน

พลังชีวิตกริดลดฮวบ ร่างกายเริ่มทรุดลงกับพื้นอย่างไร้ทางป้องกัน

โบทิสไม่ตามโจมตีซ้ำ เพียงลอยไปในอากาศพลางอ้าปากกว้าง

“ฟ่อ! ตายไปซะ!”

ละอองมนต์ดำเริ่มควบแน่นระหว่างซี่ฟันแหลม

เวทมนตร์ชนิดนี้มีระดับสูง พลังทำลายรุนแรงจนสามารถเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศรอบตัวไปชั่วขณะ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เมื่อใดที่ปะทะใส่ร่างกาย กริดคงไม่แคล้วถูกส่งไปเกิดใหม่

ผู้ชม ผู้บรรยาย และทุกคนล้วนคิดเช่นนั้น

“มังกรทำลายล้าง…”

ในเวลาเดียวกัน กริดอีกคนโผล่ขึ้นเหนือศีรษะโบทิส ตามด้วยการพุ่งลงพื้นประหนึ่งมังกรโฉบ

ศีรษะโบทิสถูกกระแทกจนแบนราบ ดวงตาสองข้างบิดเบี้ยว ปากอ้ากว้าง ลิ้นยาวสองแฉกถูกเขี้ยวตัวเองเสียบทะลุ

“โฮกกกกกก!”

เส้นเสียงของมันถูกกระแทกจนเพี้ยนไปแล้ว?

ร่างกายโบทิสหงิกงอประหนึ่งสปริง ปากส่งเสียงครวญครางขณะร่อนลงพื้นด้วยความเร็วที่สูงกว่าตอนกริดโฉบลงเมื่อครู่

สิบหัตถ์เทวะพุ่งตามด้วยความเร็วที่เหนือกว่า กระหน่ำแทงด้วยศาสตราอันหลากหลาย

“…คลื่นสยบสังหาร”

ท่ารำดาบของกริดยังไม่เสร็จสมบูรณ์

ดวงตาโบทิสเหลือกมองบนจนเหลือเพียงตาขาว

ความเจ็บปวดที่ร่างกายถูกถล่มด้วยรัศมีดาบฟันแทงจำนวนมหาศาล ส่งผลให้สติโบทิสเริ่มหลุดลอยชั่วคราว

ไม่ว่าจะทักษะ สมญานาม คลาส อักขระ หรือไอเท็ม ทุกสิ่งผสมผสานกันจนเกิดเป็นสถิติใหม่ในหน้าประวัติศาสตร์

[ท่านสร้างความเสียหาย 153,277,505 หน่วย]

[ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ เป้าหมายได้รับความเสียหายรุนแรงจนมิอาจครองสติไว้ได้!]

[ท่านสร้างสถิติใหม่ในการโจมตีหนึ่งครั้ง]

[ประสิทธิภาพของสมญานาม : ‘ตายในการโจมตีเดียว’ ถูกยกระดับ ค่าความเสียหายคริติคอลเพิ่มขึ้นจากเดิม 10%]

[ท่านสร้างความเสียหายในระดับที่ยากจะหาใครเทียบ พรของเทพสงคราม ‘เซราทุล’ จะเพิ่มค่าพลังโจมตี ป้องกัน และเจาะเกราะขึ้นเล็กน้อย…]

[…!!]

[เทพสงคราม ‘ซือโหยว’ เริ่มแทรกแซง!]

[การแทรกแซงของซือโหยวได้ลบพรของเซราทุลออกจากตัวท่าน]

[สมญานาม ‘ตายในการโจมตีเดียว’ ถูกเปลี่ยนเป็น ‘ผู้เคยพบเทพสงคราม’]

[สมญานาม ‘ผู้เคยพบเทพสงคราม’ จะเพิ่มความรุนแรงคริติคอล 200% หากสมญานามแสดงผล มีโอกาสปานกลางที่จะทำให้ทักษะ ‘สุดยอดศิลปะการต่อสู้’ ทำงาน]

<สุดยอดศิลปะการต่อสู้>

ติดตัว

มีโอกาสปานกลางที่จะสร้างอาการ ‘มึนงง’ ซึ่งไม่สามารถต้านทานหรือลบล้างแก่เป้าหมาย

ผลลัพธ์ดังกล่าวจะไม่แบ่งแยกระดับตัวตน เผ่าพันธุ์ หรือเกรดของเป้าหมาย

อาการ ‘มึนงง’ จะแสดงผลต่ำสุดหนึ่งวินาที นานสุดแปดวินาที

[เทพสงคราม ‘เซราทุล’ กำลังเดือดดาล!]

[‘ข้าคือเทพสงครามตัวจริง…’ เสียงของเซราทุลดังกังวานบนสวรรค์]

[สาวกเทพสงครามจากทั่วทุกมุมโลกเริ่มข้ามทะเลแดง!]

“…”

อาการมึนงงที่หมดสิทธิ์ต้านทานหรือลบล้าง

หมายความว่า ถึงเป้าหมายจะเป็นตำนานหรือบอสพิเศษ พวกมันก็ไม่รอดพ้นจากอาการ ‘มึนงง’ ขณะ ‘สุดยอดศิลปะการต่อสู้’ แสดงผล แถมยังมิอาจลบล้างได้ด้วยทักษะสนับสนุนอย่าง ‘รักษา’

‘ชักน่าสนุก…’

หลังจากนี้ไป กริดสามารถสร้างอาการมึนงงแก่ทุกเป้าหมายได้โดยไม่เลือกหน้า ไม่เว้นกระทั่งจอมอสูรและมังกร

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้กริดทั้งยินดีและกังวล

สิ่งนี้หมายความว่า ในอนาคตจะมีทักษะที่สร้างอาการผิดปรกติโดยไม่สนใจค่าต้านทานออกมาเรื่อย ๆ และคนที่จะเดือดร้อนไม่ใช่ใครนอกจากตัวกริดเอง

‘ช่างเถอะ… ตอนนี้เราได้ประโยชน์ อย่าเพิ่งโวยวายอะไร’

ซาทิสฟายเป็นเกมที่ไม่สนใจความเห็นของผู้เล่น ถึงตนจะพยายามประท้วงว่า คลาสตำนานไม่ควรติดอาการผิดปรกติได้ง่ายนัก ทาง SA กรุปก็คงจะตอบกลับมาว่า ‘ทุกอย่างก็เพื่อความสมดุล’

สรุปก็คือ การโวยวายรังแต่จะทำให้สุขภาพจิตอ่อนเพลียโดยไม่เกิดประโยชน์อันใด

และในปัจจุบัน ฝ่ายที่ได้ประโยชน์ยังมีเพียงตน

“คลื่นทำลายล้างมายาร่ายรำสังหาร”

อาการ ‘มึนงง’ ระดับสูงสุดที่ทำให้เป้าหมายหมดสภาพ

สิ่งนี้คือกุญแจสำคัญซึ่งสามารถชี้วัดผลการต่อสู้ หากกริดเปิดฉากศัตรูด้วยอาการมึนงงสำเร็จ โอกาสชนะก็อยู่ในมือโดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะมีฝีมือแพรวพราวเพียงใด

ดวงดาวกำลังหมุนเป็นวงกลมเหนือศีรษะจอมอสูร

มึนงง? แม้แต่จอมอสูรก็ยังมึนงง?

ไม่ใช่ว่าจอมอสูรมีค่าต้านทานโดยสมบูรณ์หรอกหรือ?

คำถามข้างต้นผุดขึ้นในใจเหล่าผู้บรรยายจากแต่ละสถานี

ท่ามกลางความกังขาของทุกฝ่าย กริดที่ทำให้โบทิสมึนงงเริ่มสาดวิชาดาบใส่อย่างคะนองมือ อย่างไรก็ตาม นั่นยังไม่เพียงพอจะทำให้ชายหนุ่มได้รับชัยชนะ

ทั้งพลังชีวิต พลังป้องกัน และอัตราการฟื้นฟูตามธรรมชาติของโบทิสล้วนอยู่ในระดับน่าทึ่ง กริดต้องใช้เวลาอีกสักพักใหญ่กว่าจะดับลมหายใจจอมอสูรตนนี้สำเร็จ

แต่นั่นหมายถึงกรณีที่กริดต่อสู้ตามลำพัง

“ไอ้งูระยำ! กล้าสร้างความวุ่นวายที่นี่เชียวรึ!”

กรงเล็บอันแหลมคมราวกับสัตว์ป่าของมอริส ทะลวงผ่านผิวหนังของโบทิสจนเกิดเป็นบาดแผลลึก

“ฉันจะไม่ให้แกตายสบาย”

หอกของเรเชลแทงใส่ดวงตาจอมอสูร

พิษร้ายซึ่งแพร่กระจายไปทั่วกรุงไททันจนชาวเมืองและทหารต่างตกที่นั่งลำบาก มิได้เป็นอุปสรรคต่อเหล่าดยุคแม้แต่น้อย

“ฟ่อ! ฟ่อ!”

บาดแผลบนตัวโบทิสเริ่มคืนสภาพ สติของมันเริ่มกลับมา

ทันใดนั้น หมอกพิษเข้มข้นที่เคยปกคลุมกรุงไททัน เริ่มไหลย้อนกลับมายังร่างกายโบทิสอีกครั้ง

“พวกมดปลวก… หมดเวลาสนุกแล้ว ข้าจะฆ่าทุกคนให้หมด! ฟ่อ!”

เกล็ดที่ปกคลุมร่างกายโบทิสพลันถูกฉาบด้วยสีน้ำเงิน พิษร้ายทรงพลังและเย็นยะเยือกเริ่มกระจายปกคลุมทุกเป้าหมายรอบตัวจอมอสูร

“ชิ…!”

ไม่เพียงเรเชล กระทั่งมอริสที่อยู่ในร่างสัตว์ป่าและมีค่าต้านทานสูงมาก ก็ยังถูกพิษร้ายของโบทิสเล่นงานจนอ่อนเพลีย

กริดคงมีชะตากรรมแบบเดียวกันหากมิได้สวมชุดเกราะสั่งเสียของข่านและเอฟเฟคของกระดองเต่าดำ

ถ้าถูกพิษเล่นงานเข้า แม้แต่กริดก็ไม่มั่นใจว่าตนจะมีชีวิตรอดไปจนถึงตอนที่โบทิสล้มลง

ทว่า ด้วยความรักจากข่าน ชายหนุ่มสามารถต้านทานได้ถึงหมื่นพิษ

“ถ้อยคำนักคุณธรรม”

หอกแหลมยาวตกลงจากฟากฟ้า กระแทกเกล็ดโบทิสเข้าอย่างจัง

“?”

ยังมีมนุษย์หน้าโง่คนใดกล้าหันอาวุธใส่ตนอีกหรือ?

ต้องเสียสติขนาดไหน?

โบทิสแหงนหน้ามองฟ้า

ท่ามกลางผืนนภาเบื้องบน ยุทธภัณฑ์นับร้อยนับพันกำลังส่องแสงและโปรยปรายลงมาอย่างพร้อมเพรียง

‘เวทมนตร์อะไรกัน…’

ไม่สิ ไม่ใช่เวทมนตร์ คล้ายกับพลังบางชนิดมากกว่า

มนุษย์มีพลังระดับนี้ได้ด้วยหรือ?

โบทิสที่เผชิญกับพลังแปลกประหลาด รีบเข้าสู้สถานะป้องกันเต็มตัว

สายฝนยุทธภัณฑ์ร่วงหล่นประหนึ่งพายุฝนฟ้าคะนอง ทั้งหมดมีเป้าหมายเพียงจุดเดียวคือตัวโบทิส

จอมอสูรพยายามป้องกันเต็มกลืนด้วยง้าวคู่ แต่ร่างกายกลับถูกดันให้ถอยหลังทีละนิดอย่างมีอาจควบคุม

ทันใดนั้น พื้นดินพลันทรุดตัวกลายเป็นหลุมยักษ์อย่างไร้คำอธิบาย

แต่ถึงอย่างนั้น โบทิสมิได้พยายามดิ้นรนปืนป่าย

มันมีเวทบินให้ใช้งาน

ทว่าเวทบินของกลับไม่แสดงผล

กริดซึ่งมีพลัง ‘ถอดรหัสเวทมนตร์’ ได้ยกเลิกเวทบินของโบทิสเป็นการชั่วคราว

“…!”

ท่ามกลางหลุมยักษ์ซึ่งเกิดจากพลัง ‘เทพธรณี’ ของกริด โบทิสถูกกระหน่ำด้วยอาวุธ เวทมนตร์ และเปลวเพลิงนานาชนิด

การเรียกคืนหมอกพิษที่ปกคลุมกรุงไททัน ส่งผลให้กองทัพหลวงจักรวรรดิสามารถระดมพลและย้อนกลับมาล้อมโจมตีสำเร็จ

ผู้ชมทั่วโลกกำลังเฝ้ามองเหตุการณ์อย่างตื่นเต้นจนเกือบลืมหายใจ

______________

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 2 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,813

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous