จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,306

เทพเต่าดำฟื้นคืนชีพพร้อมกับการเปิดโปงตำนานเทียม ผู้คนต่างโห่ร้องยินดีพลางสวดภาวนาจากก้นบึ้งหัวใจ โดยในเวลานั้น เทพเต่าดำทรงตรัสว่า พระองค์ได้รับความช่วยเหลือจากมนุษย์ผู้หนึ่ง

นามของมนุษย์คนนั้นคือ ราชาโอเวอร์เกียร์

บุรุษผู้ลงทัณฑ์เทพเทียมที่หลอกลวงชาวเมืองและให้ปนเปื้อนผืนดินที่เคยบริสุทธิ์

‘…เราคิดมาตลอดว่า นั่นคงเป็นคำกล่าวที่เกินจริง’

กษัตริย์นักรบ

อีกหนึ่งตัวตนของกษัตริย์ชิงคือ ‘นักรบ’

นักรบผู้ฝึกฝนสัญชาตญาณและประสาทสัมผัสมานานหลายสิบปีจนเฉียบแหลม อีกทั้งยังเคยพบยังบันตั้งแต่สมัยเด็ก สามารถกล่าวได้ว่า ประสาทสัมผัสด้านการตรวจจับยอดฝีมือของมันอยู่ในระดับเหนือมนุษย์

และบุคคลตรงหน้า

‘ไม่เกิดจริงไปเลยสักนิด… ชายคนนี้เป็นของจริง!’

เนื้อตัวกษัตริย์ชิงพลันสั่นเทาเมื่อได้เห็นกริด—มนุษย์ผู้สามารถจัดการกับยังบันที่อาศัยความเหนือกว่าซึ่งติดตัวมาตั้งแต่เกิด ปกครองเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างกดขี่

กษัตริย์ชิงพบว่า ความสำเร็จอันน่าเหลือเชื่อดังกล่าว ไม่เกิดความจริงไปแม้แต่นิดเดียว

“ท่านราชาโอเวอร์เกียร์”

กึก

กษัตริย์ชิงลงจากบัลลังก์และเดินไปหากริด

มันโค้งศีรษะคำนับอย่างนอบน้อม ท่ามกลางสายตาของขุนพลและขุนนางที่คอยรับใช้ด้วยความจงรักภักดีเสมอมา

“นับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง… ถือเกียรติยศที่เรามิอาจหาคำใดมาบรรยายได้”

“…!”

เกิดความโกลาหลขึ้นในหมู่ขุนนางทันที

ภาพฉลองพระองค์ทองคำที่ปักด้วยลวดลายเทพเต่าดำ ถูกลากไปกับพื้นจนยับย่น คือสิ่งที่ชาวชิงไม่เคยจินตนาการถึงมาก่อน

“นับตั้งแต่ที่ฝ่าบาทคืนชีพเทพเต่าดำ ความรื่นรมย์และมั่นคงก็กลับคืนสู่ชิงอีกครั้ง”

ไม่ว่าจะเป็นราชาของราษฎรหลักหมื่นหรือหลักสิบล้าน แต่ราชาก็คือราชา กษัตริย์ชิงยึดถือหลักการนี้มาตลอด ไม่เพียงเท่านั้น มันยังคำนึงถึงความรู้สึกผู้ใต้บังคับบัญชา จึงไม่คิดปฏิบัติตัวราวกับตนเองอยู่ต่ำกว่า

แม้จะติดหนี้บุญคุณกับราชาโอเวอร์เกียร์อย่างใหญ่หลวง แต่ตนจะไม่ยอมก้มศีรษะให้โดยเด็ดขาด บรรดาขุนพลและขุนนางจะได้ไม่รู้สึกอับอายและเสื่อมศรัทธา

บุญคุณก็ต้องตอบแทนด้วยบุญคุณ มิใช่การศิโรราบ

ทว่า ความคิดดังกล่าวเปลี่ยนไปทันทีเมื่อได้พบราชาโอเวอร์เกียร์ตัวจริง

อาจเป็นกษัตริย์ด้วยกันทั้งคู่ แต่อีกฝ่ายมีระดับตัวตนสูงกว่าอย่างชัดเจน การก้มศีรษะให้บุคคลเช่นนี้ย่อมไม่ส่งผลด้านลบต่อภาพลักษณ์ ไม่ทำให้ขุนนางอับอาย ไม่เกิดเป็นความตะขิดตะขวงใจ เพราะเหนือสิ่งอื่นใด มนุษย์ผู้มีระดับตัวตนสูงส่งตรงหน้าทุกคน คือผู้มีพระคุณต่อแผ่นดินชิง

“เงยหน้าขึ้นเถอะ”

กษัตริย์ชิงอาจไม่ทราบ แต่กริดเคยใช้เวลาร่วมกับมันหลายวันในร่างไอรีน จึงให้เข้าใจอุปนิสัยและเนื้อแท้ของกษัตริย์ชิง

ชายคนนี้มีเหตุมีผล เดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง ไม่ลืมคุณคน และพยายามวางตัวให้เหมาะสม เพื่อให้ราษฎรเกิดความภาคภูมิใจ

…แต่คนเช่นนี้กลับกำลังก้มศีรษะต่อหน้าบริวารมากมาย?

กริดไม่ต้องการ

เพียงลองนำใจเขามาใส่ใจเรา ชายหนุ่มก็เห็นภาพชัดเจน

สมาชิกโอเวอร์เกียร์จะรู้สึกเช่นไรหากเห็นกริดคุกเข่าต่อหน้าผู้อื่น? คงอยากที่จะทำใจยอมรับแน่

มีผู้คนจำนวนไม่น้อยเชื่อว่า กริดแข็งแกร่งที่สุดในโลก การลดคุณค่าของตัวเองลง ย่อมเท่ากับทำลายความเชื่อที่พวกเขาเหล่านั้นมอบให้

กริดซึ่งตระหนักถึงความไม่เหมาะสม รีบขอร้องให้กษัตริย์ชิงเงยหน้า

ทว่า กษัตริย์ชิงมิได้ทำตาม

“เราคือคนบาป ไม่เพียงจะทดแทนบุญคุณท่านมิได้ แต่ยังทำให้ท่านต้องเป็นกังวล แค่จ้องหน้าท่านโดยตรงก็ยังไม่คู่ควร”

“ทำให้เราเป็นกังวล?”

“ราชินี… ราชินีโอเวอร์เกียร์หายตัวไป”

“อะ…”

กริดเปลี่ยนสีหน้าทันใด เม็ดเหงื่อเย็นเม็ดใหญ่เริ่มผุดขึ้นตามลำตัว

อันที่จริง มันควรใช้ใบหน้าไอรีนกลับมาเข้าเฝ้ามากกว่า

การลืมนึกถึงเรื่องดังกล่าว ส่งผลให้กษัตริย์ชิงตกอยู่ในสภาวะรู้สึกผิด

‘พลาดจนได้’

กริดรำพันในใจพลางไอกระแอมสองหน

“ภรรยาของเรากลับถึงบ้านแล้ว… แฮ่ม… หมายถึงกลับถึงอาณาจักร”

“เป็นความจริงหรือ? การข้ามทะเลแดงคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้จนกระทั่งไม่กี่ปีก่อน… แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่ดี”

“สหายคนหนึ่งของเราคือจอมปราชญ์ที่เก่งกาจ ด้วยความช่วยเหลือจากเขา การเดินทางข้ามทวีปจึงไม่ใช่เรื่องยาก”

“เข้าใจแล้ว…”

เรียกบริวารว่าสหาย?

‘จิตใจของเขากว้างใหญ่ดุจดังมหาสมุทร… เราเองก็ต้องเอาเยี่ยงอย่างบ้าง’

กษัตริย์ชิงฉีกยิ้มอย่างมีความสุข โดยไม่เคยทราบเลยว่า ในความเป็นจริงแล้ว ราชาโอเวอร์เกียร์ใช้งาน ‘สหาย’ เยี่ยงพลขับโดยไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด

***

‘เป็นวาสนาของลอร์ดที่หน้าตาดีเหมือนแม่’

หลังจากใช้ชีวิตในร่างไอรีนมาสักพัก กริดซึ่งกลับร่างเดิมพลันตระหนักได้ว่า รูปลักษณ์ของมนุษย์นั้นสำคัญไฉน

‘ถ้าจำไม่ผิด คนพวกนี้ไม่ได้ดื่มกันแค่ขวดเดียว…’

ทุกครั้งที่กริดเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วยรูปลักษณ์ไอรีน บรรดาขุนนางชิงจะดื่มเหล้าคนละไม่ต่ำกว่าสามขวด แต่ในงานเลี้ยงต้อนรับกริดวันนี้ อย่าว่าแต่สาม แค่ขวดเดียวก็ยังดื่มไม่หมด คล้ายกับทุกคนคนดื่มเหล้าไม่เป็นขึ้นมากะทันหัน

กระทั่งโอรสของกษัตริย์ชิงที่เคยมาเล่นกับไอรีน ปัจจุบันตีตัวออกหากประหนึ่งเด็กในวัยต่อต้าน

ขุนนางที่เคยพยายามเอาอกเอาใจไอรีน ไม่กล้าแม้แต่จะเฉียดใกล้กริด

“เป็นอย่างที่คิด ความงามของเธอสามารถดึงดูดผู้คนได้ง่าย”

“…”

ขณะกริดส่ายหัว ปิอาโร่เฝ้ามองด้วยสายตาเอือมระอา

‘ฝ่าบาทไม่รู้จริงหรือ ว่าตัวตนของพระองค์กำลังทำให้พวกเขาสั่นเกร็ง?’

หลังจากผ่านไปไม่กี่วัน กริดกลับมาในสภาพทรงพลังสุดขีด

กริดในอดีตจะมอบความรู้สึกน่าเกรงขามคล้ายกับ ‘ตำนานที่แข็งแกร่ง’

แต่ปัจจุบัน มีบางสิ่งแตกต่างออกไปโดยสิ้นเชิง คล้ายกำลังแผ่ออร่าคุกคามจนทำให้คนรอบข้างหวาดผวาและรู้สึกราวกับอีกฝ่าย ‘เป็นตัวตนที่มิอาจแตะต้อง’

แม้แต่ความรู้สึก ‘อยากดวลกับคนเก่ง’ ของปิอาโร่ก็ยังถูกระดับไว้โดยสมบูรณ์

ความรู้สึกนี้คล้ายคลึงกับ…

‘เทพ’

ไม่สิ คำว่าเทพห่างยังไกลเกินเอื้อม

ถึงแม้ว่าเราจะเฝ้ามองฝ่าบาทด้วยสายตาที่ลำเอียงแล้วก็ตาม…

ขณะปิอาโร่ส่ายหน้าและอมยิ้ม กริดหันมาถาม

“พบวิธีปลูกวอลนัทสีทองแล้วหรือยัง”

“พบแล้วขอรับ”

คนอย่างปิอาโร่ หากยังไม่พบวิธี เกรงว่าคงจะไม่ยอมออกจากป่าวอลนัท

กริดเผยสีหน้ายินดีเมื่อได้ฟังข่าวดีจากปิอาโร่

“ในอนาคต ประชาชนของเราจะมีวอลนัทสีทองกิน”

นอกจากการเป็นโอสถเทียม วอลนัทสีทองยังเป็นอาหารบำรุงสุขภาพ

NPC ที่กินวอลนัทสีทองเป็นประจำ ไม่เพียงจะมีค่าสถานะเพิ่มขึ้น แต่อายุขัยและกำลังวังชาก็ยังเพิ่มขึ้นด้วย

ปิอาโร่สารภาพกับกริดตามตรง

“อากาศทางตอนเหนือของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ยังหนาวเกินไป ส่วนทางตะวันตกก็ร้อนเกินไป และทางตะวันออกก็มีรังใหญ่ของวิหารยาธานซ่อนอยู่ อากาศแถบนั้นเต็มไปด้วยมลพิษ”

วอลนัทสีทองอ่อนไหวต่อดินและสภาพอากาศอย่างมาก จึงหาจุดเพาะปลูกได้ค่อนข้างยาก

“ในอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ สถานที่เดียวที่เหมาะแก่การเพาะปลูกก็คือเกาะคอร์ก และไม่ใช่ว่าเนื้อที่ทั้งหมดบนเกาะจะปลูกได้ ต้องหลีกเลี่ยงบริเวณดันเจี้ยนเฮลกาโอที่มีความร้อนสูง”

“คิดว่าจะปลูกได้สักกี่ต้น”

ได้ยินคำถามกริด ปิอาโร่ตอบทันที

“ห้าร้อยต้น”

“ยังห่างไกลที่จะเก็บเกี่ยวอย่างเหลือกินเหลือใช้…”

ชายหนุ่มได้ประจักษ์ด้วยตาตัวเองมาแล้วที่ป่าวอลนัท

การปลูกวอลนัทสีทองไม่ใช่เรื่องง่าย แถมยังมีอัตราการเก็บเกี่ยวต่ำ เฉลี่ยแล้วหนึ่งต้นจะเก็บได้ราวสิบผลในหนึ่งปี กระทั่งอาณาจักรชิงที่เป็นแหล่งกำเนิดวอลนัทสีทอง ก็มิอาจเก็บเกี่ยวได้อย่างเหลือกินเหลือใช้

ขณะกริดพยายามข่มความผิดหวัง ปิอาโร่หันมายิ้ม

“ฝ่าบาทไม่ต้องกังวล กระหม่อมจะเปลี่ยนสภาพแวดล้อมฝั่งตะวันออกของอาณาจักรให้เหมาะแก่การเพาะปลูกวอลนัทสีทองเอง”

อาจใช้เวลานานหลายปีหรือหลายสิบปี แต่นั่นไม่สำคัญ มันเชื่อว่าตนจะทำสำเร็จอย่างแน่นอน

กริดพยักหน้าหลังจากเห็นความมั่นใจในดวงตาของปิอาโร่

“ฉันสบายใจแล้ว เอาล่ะ กลับบ้านกันเถอะ”

เป้าหมายการมาเยือนทวีปตะวันออกลุล่วงทั้งหมดแล้ว

ได้เก็บเกี่ยวฟืนฟอสฟอรัสขาว ได้เรียนรู้วิธีการปลูกวอลนัทสีทอง ได้สานสัมพันธ์เลือดกับอาณาจักรชิง กระทั่งกษัตริย์ชิงยังกล่าวออกมาเองว่า ต้องการมีความสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับกริด

‘ได้อะไรกลับไปมากทีเดียว’

นอกจากนั้น มันยังมีวาสนาได้ไปเยือนอาณาจักรฮวาน

ไอรีนได้รับบารมีเทพอย่างง่ายดายจนเหนือความคาดหมาย ตัวกริดเองก็ยังแข็งแกร่งขึ้นจากเดิมหลายเท่า ได้เข้าใจโลกมากขึ้น และได้ผูกมิตรกับสหายที่แข็งแกร่งอย่างแกรนมาสเตอร์

มันต้องการกลับไปพบไอรีนโดยเร็ว ต้องการแบ่งปันความสุขร่วมกันหล่อนผู้ได้รับความเยาว์วัยกลับคืนมา

กริดรีบกล่าวคำอำลาราวกับอดใจไม่ไหว

ส่วนทางด้านกษัตริย์ชิง มันเริ่มลงมือก่อสร้างศาลเจ้าใหม่ถัดจากศาลเจ้าของเทพเต่าดำ

***

ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล

หนึ่งในคลาสสายต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุด เนื่องจากสืบทอดวิชาดาบบางส่วนมาจากแพ็กม่าขณะทำพันธสัญญากับบาเอล นอกจากนั้นยังเป็นราชาแห่งความตายที่มีอำนาจเหนือคลาสหมอผีทั้งปวง

ภารกิจลับถูกแจกจ่ายโดยตรงจากบาเอล จอมอสูรลำดับที่ 1 และยังเป็นหนึ่งในตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของโลกซาทิสฟาย

หรือกล่าวได้ว่า ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลคือคลาสที่มีศักยภาพสูงมาก

หากแอ็กนัสปรารถนาและขวนขวายการเป็นที่หนึ่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ตัวตนที่ทรงพลังที่สุดในเกมย่อมต้องเป็นแอ็กนัส

เรื่องราวควรเป็นเช่นนั้น เพราะ ‘หน้าที่’ ของผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลคือ ‘วายร้าย’ ที่ต้องอยู่ตัวคนเดียวและต่อกรกับโลกทั้งใบ จึงไม่แปลกหากจะมีพลังในการสังหารผู้คนนับพันนับหมื่น

ด้วยอัตราการเจริญเติบโตอันก้าวกระโดดและสะดวกสบาย ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลถูกกำหนดให้แข็งแกร่งได้เร็วกว่าอริยดาบ—ผู้ต้องรอจนกว่า ‘พลังจิต’ จะเบ่งบานถึงขีดสุด

รายการ ‘ตะลุมบอนราชาอสูร’ ในงานแข่งซาทิสฟายนานาชาติ ถือเป็นการจำลองให้เห็นถึงพลังของแอ็กนัสทางอ้อม

ในยามที่ชายคนนี้เบ่งบานถึงขีดสุด เขาจะมีอำนาจในมือมากมายถึงเพียงนั้น

“แต่ทำไมถึงกลายเป็นว่า… กริดเข้าใกล้ความเป็นผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลมากกว่าแอ็กนัส…”

ทีมงาน SA กรุปต่างถอนหายใจยาวเมื่อเห็นกริดไปเยือนอาณาจักรฮวานและเติบโตอย่างก้าวกระโดดอีกครั้ง

พวกมันมิได้รังเกียจที่กริดแข็งแกร่งขึ้น แต่ทุกคนนึกเสียดายที่แอ็กนัสมิได้ใช้ศักยภาพของคลาสตัวเองอย่างเต็มที่ ปล่อยให้กริดแซงหน้าด้วยการอัปเกรดคลาสหนแล้วหนเล่า จนกลายเป็นตัวตนที่ไม่มีใครสามารถแตะต้องได้แม้แต่ปลายนิ้ว

แอ็กนัสพ่ายแพ้ต่อจิสึกะชนิดเหนือความคาดหมายทุกคน

แอ็กนัสที่ควรบดขยี้จิสึกะไปพร้อมอาณาจักรโช กลับพ่ายแพ้อย่างหมดรูป

เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ทีมงาน SA กรุปตกตะลึงเป็นอย่างมาก

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป จุดประสงค์ในการสร้างคลาสผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลคงถูกบิดเบือนไปจากความตั้งใจเดิม และอนาคตของซาทิสฟายก็จะไม่เป็นไปตามแผน

“ด้วยพฤติกรรมของแอ็กนัส มีหลายเหตุการณ์ที่ควรเกิดกลับไม่เกิด ส่งผลให้วิหารยาธานตกที่นั่งลำบากและใกล้ล่มสลายเต็มที ทีมปฏิบัติการลงความเห็นตรงกันว่า วิกฤตินี้จะถูกแก้ไขก็ต่อเมื่อ บาเอลตัดสินใจยอมรับผู้ทำพันธสัญญาคนใหม่”

“เป็นแบบนั้นได้ก็ดี แอ็กนัสไม่เคยสนใจภารกิจของบาเอลเลยไม่ใช่หรือ? ค่าการผสานจึงต่ำมาก ส่งผลให้ไม่แข็งแกร่งเท่าที่ควรขณะร่วมร่างกับบาเอล ตามความเห็นของผม บาเอลก็คงไม่พึงพอใจแอ็กนัสสักเท่าไร”

“…แต่ผิดคาด บาเอลชอบแอ็กนัสมาก”

“เขามีรสนิยมชอบคนขัดคำสั่งรึไง?”

“เปล่า แต่คล้ายกับบาเอลกำลังรับชมเรื่องน่าขบขัน เขาชื่นชอบในตัวเลือกและการกระทำของแอ็กนัส”

“เป็นแบบนี้ไปได้ยัง… แล้วไม่คิดจะหาผู้ทำพันธสัญญาคนอื่นบ้างหรือ?”

“ถ้าในตอนนี้ก็ใช่ บาเอลไม่มีแนวโน้มจะมองหาคนใหม่”

“…”

ห้องประชุมพลันถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศตึงเครียด

พวกมันกังวลว่า หาก ‘กลยุทธ์ปราบตำนาน’ ที่เหล่าไฮแรงเกอร์เพิ่งค้นพบได้ ถูกแพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง แอ็กนัสจะกลายเป็นกระสอบทรายให้ผู้คนระบายอารมณ์

ย้อนกลับไปในยุคเริ่มแรกของซาทิสฟาย แอ็กนัสไล่ฆ่าผู้เล่นจำนวนมากอย่างสะใจจนเกิดเป็นความเคียดแค้นฝังลึก หากแอ็กนัสกลายเป็นกระสอบทรายเมื่อไร ผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลก็คงมิอาจกลับมาเดินบนเส้นทางปรกติได้อีก

ท่ามกลางความกังวลของทุกฝ่าย ยุนซังมินเปิดปาก

“สาเหตุที่แอ็กนัสไม่พัฒนาเท่าที่ควร… ข้อแรก เขาไม่ยอมรับฟังบาเอล ข้อสอง เขาไม่ได้ชื่นชอบการเก็บเลเวลมากนัก และข้อสุดท้าย เขาไม่คิดถอยเมื่อใกล้ตาย นับเป็นการเล่นเกมในสไตล์ที่ไม่ละเอียดอ่อน ผลลัพธ์จึงเป็นเช่นทุกวันนี้”

เหนือสิ่งอื่นใด แอ็กนัสใช้ทักษะสำคัญอย่าง ‘สร้างคนตาย’ ไปในทางไร้สาระ

มันแทบไม่สนใจเกมทั้งที่ตัวเองเป็นท็อปแรงเกอร์

“แต่ผมคิดว่า สิ่งเหล่านั้นจะเปลี่ยนไปในอนาคต”

ผู้อำนวยการยุนซังมินยกมุมปากขณะนำรายงานจากทีมปฏิบัติการฉายขึ้นโฮโลแกรม

“มีสถิติบันทึกไว้ว่า แอ็กนัสพยายามหลบหนีหลังจากที่พลังชีวิตตกอยู่ในระดับอันตราย”

“…!!”

คนสติดีทั่วไปมักหาโอกาสหลบหนีหากพลังชีวิตของตนเข้าขั้นวิกฤติ

การหนีไม่ใช่เรื่องน่าอาย เป็นแต่ทางเลือกที่ฉลาด เพราะความตายหมายถึงการสูญเสียอย่างใหญ่หลวงทั้งในแง่เวลาและทรัพยากร

ทุกคนกลัวตายเนื่องจากไม่ต้องการชดเชยบทลงโทษที่ความตายมอบให้

ปัจจุบัน แอ็กนัสเริ่มตอบสนองในทิศทางเดียวกัน เป็นหลักฐานว่ามันเริ่มกลับสู่ลู่ทางอีกครั้ง

“ผมมั่นใจว่าเขาจะเปิดอกคุยกับบาเอลในอีกไม่ช้า… และอยากให้ทุกคนเฝ้ารอยุคสมัยใหม่ที่แอ็กนัสกำลังจะสร้างขึ้น”

ถ้าเป็นการดวลหนึ่งต่อหนึ่ง แอ็กนัสอาจตกเป็นรองเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง แต่ไม่ใช่กับสงครามใหญ่แน่นอน สมรภูมิดังกล่าวเปรียบเสมือนบ้านเกิดของหมอผี

นี่คือแก่นแท้ของผู้ทำพันธสัญญากับบาเอล

หากผู้ทำพันธสัญญากับบาเอลไม่ละเลยหน้าที่มาตั้งแต่ต้น วิหารยาธานก็ไม่ต้องตกอับถึงเพียงนี้

หรือกล่าวได้ว่า ถ้าแอ็กนัสกลับสู่ลู่ทางสำเร็จ สมดุลของเกมก็จะกลับคืนมาอีกครั้ง

สีหน้าของคณะกรรมการ SA กรุปเริ่มผ่อนคลาย

ขณะเดียวกัน ประธานใหญ่ลิมชอลโฮ ผู้เงียบงันมาตลอดการประชุม ยังคงมีสีหน้าดำมืด

‘ยังเหลืออีกหนึ่งคน’

อริยดาบ

คลาสที่มีอัตราการเติบโตต่ำเพราะต้องพึ่งพา ‘พลังจิตไร้รูปร่าง’ อย่างมาก และยังเป็นคลาสที่ต้องอาศัยพรสวรรค์สูงที่สุด เพราะต้องสร้างวิชาดาบขึ้นมาใช้เอง

ถึงอัตราการเติบโตจะต่ำ แต่ก็แลกมาด้วยศักยภาพที่สูงที่สุดในซาทิสฟาย

เป็นเหตุผลว่าทำไม ประธานลิมชอลโฮถึงมีความสุขมากเมื่อครอเกลได้ครอบครองคลาสอริยดาบ

ทว่า ครอเกลในปัจจุบันได้ทำลายความคาดหวังของลิมชอลโฮจนแหลกละเอียด

จริงอยู่ ไม่มีแรงเกอร์คนใดไม่หัวรั้น แต่การมัวจดจ่ออยู่กับ ‘เส้นทางของฉันคนเดียว’ หรือ ‘วิชาดาบของฉันคนเดียว’ โดยที่ไม่แยแสพลังตกทอดจากอริยดาบรุ่นก่อนเลย…

นี่ไม่ใช่ความหัวรั้น หากแต่เป็นอีโก้

‘แม้แต่แอ็กนัสยังเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ถึงเวลาที่คุณต้องปล่อยวางอีโก้บ้างแล้ว’

นั่นที่สิ่งที่ประธานลิมชอลโฮปรารถนา

“…”

ในวิดีโอ เป็นอีกครั้งที่ครอเกลไม่เรียนทักษะลับของมุลเลอร์ที่เพิ่งได้มา

บรรดาคณะกรรมการต่างคาดหวังเรื่องนี้อยู่แล้ว จึงมิได้ให้ความสนใจครอเกลมากนัก

ประธานลิมชอลโฮถอนหายใจยาว

อย่างไรก็ตาม แม้แต่ลิมชอลโฮก็คงคาดไม่ถึง

ว่าพฤติกรรมดังกล่าวของครอเกล จะทำให้ศักดิ์ศรีของบีบันเริ่มระคายเคือง

______________

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 2 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,747

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous