จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,179

“ฮะฮะ! คึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

เมื่อได้เห็นสถานการณ์ตรงหน้า การัมระเบิดเสียงหัวเราะราวกับคนบ้า

สืบเนื่องมาจาก กำลังเสริมของฝ่ายกริดซึ่งรับบทบาทขัดขวางฮารัง ล้วนเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดากว่าสิบคนเท่านั้น

“หากเป็นมนุษย์ต่ำต้อย แม้จะมีจำนวนนับหมื่นนับแสนก็ไม่ต่างอะไรกับฝุ่นผง! แต่เจ้ากลับหวังพึ่งพาพวกกระจอกเพียงไม่กี่สิบชีวิตเนี่ยนะ! คึฮ่าฮ่าฮ่า! ช่างน่าสมเพช!”

การัมเย้ยหยันเสียเต็มประดา

“ถ้ารู้สึกตื่นเต้นยินดีเพียงเพราะมีพวกกระจอกสิบคนมาช่วย แปลว่าสามัญสำนึกของเจ้าคงถูกทำลายเรียบร้อยแล้ว จะบอกอะไรให้ ไม่มีสิ่งใดสามารถพลิกผันกระแสสงครามในปัจจุบันได้อีก จงยอมรับชะตากรรมแต่โดยดี!”

ผู้ตอบโต้วาจาเหยียดหยันของการัมมิใช่กริด แต่เป็นบราฮัมซึ่งกำลังฉีกยิ้มกว้าง

“ถ้าไม่มีมนุษย์ พวกเจ้าก็ไม่มีตัวตน”

“…อะไรนะ?”

บราฮัมยังคงแสยะยิ้ม

ในสายตาของยังบันผู้ดูแคลนมนุษย์สามัญชนเหนือสิ่งอื่นใด รอยยิ้มของบราฮัมไม่ต่างอะไรกับการล่วงเกินอำนาจแห่งเทพ

“ไม่มีสิ่งใดน่าขันไปกว่านี้แล้ว ปรสิตซึ่งหากินและเติบโตได้จากศรัทธาของมนุษย์ กลับเอาแต่ดูถูกและเหยียดมนุษย์เป็นเพียงมดปลวก”

“คำยั่วยุไร้สาระ ผู้สร้างพวกเราคือฮานึล และผู้ทำให้เรากลายเป็นเทพก็คือฮานึลเช่นกัน ศรัทธาของมนุษย์เป็นแค่ส่วนเติมเต็มความสมบูรณ์…”

การัมพลันชะงัก มันเริ่มตระหนักว่าถ้อยคำของบราฮัมยากจะโต้แย้ง

บราฮัมยักไหล่ด้วยสีหน้ายียวน

“หากศรัทธาของมนุษย์เป็นสิ่งไม่มีค่า ตัวเจ้าผู้สั่งสมบารมีเทพจากศรัทธาก็คงไม่มีค่าอันใดเช่นกัน จริงด้วยสินะ ชักเริ่มสมเหตุสมผลขึ้นมาบ้างแล้ว… เจ้าคนไม่มีค่า”

“สามหาว!! เป็นแค่สามัญชนอย่าริอ่านลามปามเทพ!”

เมื่อพูดถึงศรัทธาของมนุษย์ การัมเริ่มตระหนักว่าตนถูกอีกฝ่ายล่อลวงให้ติดกับดักทางวาจา จึงแผดเสียงตะโกนอย่างหัวเสีย

แน่นอน การกระทำเช่นนี้นับว่างี่เง่า

รอยยิ้มบราฮัมเย้ยหยันยิ่งกว่าเก่า

“เมื่อเริ่มเถียงสู้ไม่ได้ จึงใช้วิธีตวาดเสียงดังกลบเกลื่อนแทนสินะ ทำตัวสมกับพวกโง่เขลา”

“…!”

“ช่างน่าขัน พวกเจ้าซึ่งแข็งแกร่งกว่ามนุษย์เพียงเล็กน้อย กลับริอ่านเรียกตัวเองว่าเทพอย่างไม่ละอายปาก”

สายตาบราฮัมเพ่งมองผ่านเส้นผมกระเซอะกระเซิงของการัม มันจ้องไปยังใบหูซึ่งถูกกริดสะบั้นจนขาด

“รูปลักษณ์ของเทพนั้นถาวร”

การสร้างรูปปั้นนั้นเป็นอุปนิสัยติดตัวของมนุษย์มาแต่ไหนแต่ไร เพราะหากมีรูปปั้น มนุษย์ก็จะจดจำใบหน้าของเทพได้ชัดเจนกว่าเดิม

เทวรูปนั้นถาวร แต่นามธรรมจะเลือนหายไปตามกาลเวลา

หากไม่มีรูปปั้น มนุษย์จะสวดภาวนา และอ้อนวอนผ่านเทวรูปในความทรงจำแทน

ทำอย่างไรก็ได้ให้เห็น ‘ภาพ’ ของเทพในความศรัทธาตน ไม่ใช่ความล่องลอยหรือเคว้งคว้างว่างเปล่า ถัดจากนั้น ความศรัทธาปริมาณมหาศาลก็จะหลั่งไหลไปหาเจ้าของ ‘รูปลักษณ์’ ดังกล่าวพร้อมกับเปลี่ยนให้เป็นพลัง

ฉะนั้น รูปโฉมของเทพจะไม่แปรเปลี่ยน

“ถ้าพวกเจ้าเป็นเทพจริง…”

บราฮัมขยับสายตาไปมองสองยังบันซึ่งคนหนึ่งสูญเสียข้อเท้า ส่วนอีกคนสูญเสียแขนข้างขวาจากการถูกพิษไฮดร้าเล่นงานจนต้องตัดทิ้ง

“หากมนุษย์คิดว่าพวกเจ้าเป็นเทพจากก้นบึ้งจิตใจ ความศรัทธาของพวกเขาจะเยียวยาบาดแผลให้กลับมาเป็นเหมือนดัง ‘รูปลักษณ์’ ในความทรงจำของพวกเขา”

แต่สิ่งนั้นกลับไม่เกิดขึ้น

หมายความว่า ศรัทธาจากมนุษย์เกิดจากความหวาดกลัวหรือไม่เต็มใจ เป็นศรัทธาเทียมซึ่งแสดงมีพลังด้อยกว่าศรัทธาแท้อย่างมาก

แล้วทำไมยังบันถึงได้ปล่อยให้เป็นเช่นนี้?

เพียงแค่พวกมันกุเรื่องขึ้นมา ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ ไม่ว่าจะด้วยเจตนาใด แต่ถ้ามนุษย์หลงเชื่อและเกิดความศรัทธาจากก้นบึ้ง ศรัทธาเหล่านั้นก็จะกลายเป็นศรัทธาแท้ได้เหมือนกันไม่ใช่หรือ?

แล้วทำไมยังบันถึงไม่ทำ?

บราฮัมพบคำตอบในทันที

‘พวกมันคงเคยทำแล้ว แต่ไม่ได้ผล’

อาจเป็นเพราะความโง่เขลา หรืออาจเรียกว่าการไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเอง ความผิดพลาดจึงเกิดขึ้นหนแล้วหนเล่า ทำให้มนุษย์หมดศรัทธาในตัวพวกมันไปนานแล้ว เหลือเพียงศรัทธาจอมปลอมจากความหวาดกลัว

“…”

การัมยังคงเงียบงัน มิได้โต้แย้งหรือพยายามคัดค้านคำพูดของบราฮัม สมาธิทั้งหมดกำลังเพ่งอยู่กับภาพรวมของสนามรบ

มันเริ่มตระหนักว่า หากตนตกหลุมพรางถ้อยคำของชายผมเงินและปล่อยให้อารมณ์เข้าครอบงำ สถานการณ์ทั้งหมดจะพังครืนในทันที

“คูลู นาอึน*”

“อือ”

“ว่ามา”

สองยังบันผู้ลงทุนตัดอวัยวะตัวเองเพื่อให้รอดชีวิตจากพิษร้าย พวกมันย่อมต้องเคยต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่การัมมานาน แต่ก็ไม่มีครั้งใดแสดงท่าทีอ่อนน้อมต่อการัมเช่นนี้

สืบเนื่องมาจาก ทั้งสองประเมินแล้วว่า หากพวกตนต้องการมีชีวิตรอดกลับไป จำเป็นต้องให้การัมรับบทบาทแม่ทัพบงการศึกปัจจุบันไปก่อน จึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมเชื่อฟัง

“ข้าจะรับมือชายผมเงินให้เอง พวกเจ้าไปรับมือกับกริดจนกว่าฮารังจะเข้ามาช่วย”

ตามนิสัยแล้ว การัมไม่ชอบการเปลี่ยนแปลงคู่ต่อสู้กลางคัน หากเป็นให้สถานการณ์ปรกติ มันจะปล่อยให้คูลูและนาอึนรับมือกับสัตว์ประหลาดผมเงินต่อไป ส่วนตัวเองก็คอยรับมือกับกริดจนกระทั่งฮารังตามมาสมทบ

แต่ไม่ใช่กับหนนี้ มันไม่คิดประมาทอีกฝ่าย

การัมเลือกทำงานยากอย่างการเผชิญหน้าบราฮัมด้วยตัวเอง เพราะหากต้องเสียคูลูหรือนาอึนไปก่อน สถานการณ์ฝังยังบันจะเลวร้ายลงทันที ต่อให้ฮารังมาสมทบในภายหลังก็ตาม

“…เข้าใจแล้ว”

“…ตกลง”

คูลูและนาอึนตอบอย่างไม่เต็มใจนัก เพราะเดิมที พวกมันคิดว่าการัมจะสั่งให้ทั้งสามคนรุมโจมตีชายผมเงินพร้อมกัน ชายผมเงินเป็นสัตว์ประหลาดซึ่งเต็มไปด้วยปริศนา แตกต่างจากชายผมดำสภาพปางตายโดยชิ้นเชิง อย่างน้อยในสายตาพวกมันซึ่งเพิ่งมาถึงก็รู้สึกเช่นนั้น

‘…กริดเองสินะ ผู้สร้างคันศรฟินิกซ์แดงและเป็นประเด็นสนทนาในหมู่พวกเราเมื่อคราวก่อน ได้พบตัวจริงสักที’

‘การัมอยากฆ่ามันมานานแล้ว ในเมื่อยังมีชีวิตอยู่ก็หมายความว่า เจ้านี่คงไม่ธรรมดา’

คูลูกับนาอึนเพิ่งมาถึงสนามรบได้ไม่นาน แต่ก็ทันเห็นการัมหมดสภาพหลังจากดวลกับกริดโดยยังไม่มีชายผมขาวโผล่ออกมาช่วย

กริดเป็นแค่มนุษย์ ไม่ว่าอาณาจักรโชจะเตรียมกับดักไว้รับมือการคืนชีพของเทพฟินิกซ์แดงได้ดีสักเพียงใด ไม่ว่าการัมจะถูกคำสาปฟินิกซ์แดงปั่นป่วนลมหายใจมากแค่ไหน แต่ถ้าทำให้การัมตกอยู่ในสภาพดังกล่าวได้ หมายความว่าฝีมือย่อมไม่ธรรมดา

แต่นั่นคือในกรณีกริดมีสภาพสมบูรณ์!

ชิ้ง—!

ทัั้งนาอึนกับคูลูต่างก็ชักกระบี่อ่อนลักษณะคล้ายเข็มขัดออกจากเอวพร้อมกับตั้งท่าสุดน่าเกรงขามโดยไม่เสียสมดุล แม้ว่าร่างกายจะขาดอวัยวะไปบางส่วนก็ตาม

คูลูเสียแขนขวาตั้งแต่หัวไหล่ ส่วนนาอึนต้องตัดข้อเท้าซ้ายของตนทิ้ง

“รีบฆ่าเจ้านี่ให้เสร็จก่อนฮารังมาถึงดีกว่า”

“จงกลับไปแบบไม่มีชีวิตก็แล้วกัน ผู้สร้างคันศรฟินิกซ์แดงเอ๋ย!”

หมับ!

ทั้งสองปรี่เข้าหากริดโดยไม่รีรอ คูลูโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ส่วนนาอึนผู้ปราศจากฝ่าเท้าหนึ่งข้างได้เลือกจะขี่หลังคูลูเพื่อไม่ให้ตนสูญเสียความเร็ว

ชิ้ง—

สุดยอดเพลงดาบซึ่งว่องไวจนสายตาของมนุษย์มิอาจมองตามทัน หรือจะให้มนุษย์ฝึกอีกสักพันปีก็ไม่มีวันได้ครอบครองสิ่งนี้ เมื่อเห็นช่องว่างบนตัวกริด กระบี่อ่อนในมือคูลูพลันแหวกอากาศพุ่งเสียบใส่หัวใจชายหนุ่ม

ฟ้าววว!

ทันใดนั้น ก้อนกรวดและหินใต้ฝ่าเท้ากริดพลันปลิวกระจัดกระจายอย่างไร้ทิศทาง

ฉึก—!

หัวใจกริดถูกเสียบทะลวงเนื่องจากทัศนวิสัยถูกบดบังด้วยเศษหินจำนวนมาก ไม่ใช่แค่นั้น ชายหนุ่มยังหมดสภาพหลังจากผ่านการต่อสู้กับการัมมาอย่างหนักหน่วง ถึงจะไม่มีก้อนหินก็ไม่แน่ว่าจะหลบพ้น

“ย่าห์!”

อาศัยช่องว่างซึ่งคูลูสร้างไว้ นาอึนเล็งแทงกระบี่อ่อนซ้ำเข้าไปโดยไม่ลังเล ไม่ผิดนักหากจะกล่าวว่า พวกทำการโจมตีประสานสอดคล้องได้อย่างสมบูรณ์

ไม่มีใครในสองคนเคลือบแคลงว่าการโจมตีนี้จะทำให้ทุกสิ่งจบลง

แต่กลับกลายเป็น คูลูส่งเสียงร้องทุรนทุรายจนสีหน้าของนาอึนพลันเปลี่ยนสี

“อ๊ากกกกก!”

“…!?”

ขณะปลายกระบี่อ่อนของนาอึนกำลังพุ่งใส่ศีรษะกริดในระยะประชิด เสียงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากคูลูพลันทำให้นาอึนออกอาการผงะ กว่าจะรู้ตัวอีกที กริดก็หายไปจากการมองเห็นเสียแล้ว

‘ชุนโป?’

ทันใดนั้น นาอึนพลันเย็นสันหลังวาบเมื่อหันไปมองตามต้นเสียงร้องของคูลู

กริดกำลังกระหน่ำโจมตีใส่คูลูโดยใช้มือข้างหนึ่งจับคมดาบศัตรูไว้แน่น และด้วยความกลัวว่าคูลูจะดึงดาบกลับ กริดยิ่งวิ่งเข้าหาเพื่อให้กระบี่อ่อนแทงลึกลงไปในบาดแผล

“ย๊ากกกกก!!”

เมื่อเห็นคูลูพยายามถอยหนีด้วยการก้าว กริดย่นระยะด้วยทักษะประกายอัสนีจากรองเท้ามังกรคราม ขณะเดียวกันก็สร้างบาดแผลฉกรรจ์ให้อีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง ฉากการต่อสู้ตรงหน้าไม่ต่างอะไรกับสัตว์ป่าซึ่งถูกต้อนจนตรอก

“เลิกสามหาวได้แล้ว!”

นาอึนรีบใช้พลังเสือขาวห้ามเลือดบริเวณข้อเท้าซ้าย ใช้พลังมังกรครามเพิ่มความเร็ว และใช้พลังเต่าดำเสริมแกร่งการโจมตี

มันกระโจนเข้าหากริดโดยใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งแอบล้วงดาบสั้นออกมาจากแผ่นหลัง

ฉึก!

คมดาบสั้นทะลวงเข้าไปอย่างสมบูรณ์แบบ ผ่านข้อต่อลักษณะคล้ายเกล็ดมังกรบนชุดเกราะตัวหนาของกริด บุกทะลวงเข้าไปสร้างความเสียหายรุนแรงให้แก่กระดูกและอวัยวะภายใน

ถึงจะไม่ตายในทันที แต่ผลข้างเคียงต้องมหาศาลเหนือคำบรรยายแน่นอน!

ทว่า

“ย๊ากกกก!!”

กริดยังคงไม่หยุดการกระทำ ออกจะตรงกันข้ามด้วยซ้ำ ชายหนุ่มยิ่งโหมโจมตีด้วยการสั่งให้ฝ่ามือสีทองเข้มจำนวนสี่ข้าง กระหน่ำแทงใส่คูลูด้วยอาวุธหลากหลายชนิด

คูลูไม่คิดเสี่ยง มันรีบปล่อยมือจากกระบี่อ่อนและเตรียมถอยหลังไปตั้งหลัก

“ร่ายรำ!”

“เมี๊ยว!”

การหลบหนีเป็นไปอย่างยากลำบากเนื่องจากถูกหนึ่งแมวและอีกหนึ่งคนหน้าคล้ายกริดกีดขวางเส้นทางหลบหนี

“น…นาอึน!”

“…!”

นาอึน ผู้เหม่อลอยไปชั่วขณะหลังจากแทงดาบสั้นใส่กริดเข้าอย่างจังแต่ไม่เกิดผล พลันได้สติกลับมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากพวกพ้อง

หลังจากคูลูประสานสายตาอ้อนวอนให้พวกพ้องช่วยเหลือ นาอึนตระหนักได้ทันทีว่าสถานการณ์ปัจจุบันเข้าขั้นวิกฤติแล้ว

“ไสหัวไปซะ!”

นาอึนเริ่มเอาจริงขึ้นมาอีกระดับ มันเสกสายลมพัดใส่กริดพร้อมกับโยนยันต์ระเบิดหลายสิบหลายร้อยใบ

แต่ยัน์ระเบิดทั้งหมดกลับ

ฉึบ. ฉึบ. ฉึบ. ฉึบ. ฉึบ…

พวกมันถูกใบมีดล่องหนตัดชนวนจนขาดและไม่สำแดงประสิทธิภาพ

‘อะไรกัน!?’

เสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนของคูลูยิ่งทำให้นาอึนไม่สามารถทำความเข้าใจกับสถานการณ์ตรงหน้าได้เลย

พร้อมกันนั้น อาวุธในมือกริดยังคงเสียดแทงหัวใจคูลูโดยปราศจากความปรานี

‘มันทำแบบนั้นได้ยังไง!’

กายาแห่งเทพทนทานมาตั้งแต่เกิด แข็งแกร่งยิ่งกว่าภูผา แล้วเหตุใดศาสตราของมนุษย์แสนต่ำต้อยถึงได้…?

นาอึนไม่อยากจะเชื่อว่า ตนกำลังได้เห็นคูลูพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากกริดอย่างน่าสมเพชเวทนา

พร้อมกันนั้น

ตุ้บ!

ร่างของคูลูซึ่งถูกดาบอัสนีฯ แทงทะลวงอย่างอำมหิต ล้มหงายหลังกระแทกพื้นราวกับเป็นเพียงตุ๊กตาชำรุดตัวหนึ่ง

ตาดำขาดประกายแวววาว ใบหน้าราบเรียบไร้อารมณ์โดยสิ้นเชิง

“เจ้านั่นตายแล้ว…?”

ด้วยฝีมือมนุษย์เนี่ยนะ?

ทันใดนั้น สองฝ่ามือของนาอึนผู้มีหัวใจเด็ดเดี่ยวถึงขั้นกล้าตัดข้อเท้าตัวเองโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า ยามนี้กลับกำลังสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่

หวาดกลัว

ความรู้สึกหวาดกลัวหนแรกและหนสุดท้ายในชีวิตนาอึน คือเมื่อครั้งได้เฝ้ามองห้าอาวุโสใช้พลังทั้งหมดเพื่อผนึกเหล่าสัตว์เทพ

มันยืนห่างจากกริดเพียงหนึ่งก้าว มองเห็นชัดเจนว่าอีกฝ่ายกำลังหอบและพ่นลมหายใจออกมาเป็นฝอยโลหิต แต่กลับไม่กล้าลงมือกระทำสิ่งใดมากกว่านี้ นาอึนตัดสินใจหันไปตรวจสอบสถานการณ์ทางฝั่งการัมบ้าง

การัมซึ่งกำลังโบยบินไปบนท้องฟ้าสีเหลืองนวล วัดพลังอย่างดุเดือดด้วยการสลับรับรุกกับชายผมขาวได้อย่างสูสี ทั้งคู่กำลังเพ่งสมาธิในระดับเหนือมนุษย์ จนไม่มีใครสังเกตเห็นว่าคูลูได้เสียชีวิตเรียบร้อยแล้ว

ถัดมา นาอึนหันไปมองทางกำแพงชั้นนอกของเมืองคาราสึ เฉกเช่นการัม ฮารังผ่านการทดสอบซือโหยวด้วยคะแนนเป็นเลิศ แต่กลับไม่มีปัญญาตีฝ่าคนธรรมดาหลักสิบเข้ามาในเมืองได้

มนุษย์สิบว่าคนล้วนมีทักษะไม่ซ้ำกัน แถมยังสอดประสานได้อย่างสมบูรณ์แบบจนแทบไม่เปิดช่องว่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อุปสรรคใหญ่หลวงอย่างคันศรฟินิกซ์แดง

หรืออาวุธชิ้นนี้จะได้พรจากฟินิกซ์แดง?

คล้ายกับเสาเพลิงภายในวังหลวงตอบสนองกับคันศร ทุกครั้งเมื่อหญิงสาวง้างสายไปด้านหลังจนตึง เปลวไฟรอบคันธนูจะลุกโชนโชติช่วงอย่างมีชีวิตชีวา

ฟุ่บ!

บึ้มมมมมมมม!!

แต่ละนัดเปรียบดังอุกกาบาต ไม่ว่าจะเป็นแง่ของพลังทำลายหรือระยะส่งผล

‘นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น…’

สิ้นหวังแล้ว

ถูกต้อง นาอึนกำลังพูดถึงความหวัง

แน่นอน ยังบันอย่างพวกมันไม่เคยรู้จักความหวังเลยสักครั้งในชีวิต เพราะทุกสิ่งมีแค่สองตัวเลือก คือมีสิทธิ์ครอบครองและไม่มีสิทธิ์ นาอึนไม่อยากจะเชื่อว่าตนต้องยืมคำหยิบพูดเหล่านั้นมาใช้เสียเอง

ทันใดนั้น สิ่งหนึ่งพลันแล่นเข้ามาในหัวนาอึน

มันเกิดความอับอายสุดขีด ใบหน้าเริ่มแดงก่ำ

‘ไอ้สารเลวการัม! มันเจาะจงเลือกสู้กับคนอ่อนแอกว่า!’

ไม่ผิดแน่ กริดแข็งแกร่งกว่าชายผมขาว บุรุษผู้มิใช่สามัญชน แต่เป็นกลุ่มเหนือมนุษย์

เมื่อยืนยันสถานการณ์ นาอึนรีบถ่ายพลังเข้าไปในลมหายใจมังกรครามเพื่อเตรียมตัวหลบหนีไปให้ไกล

‘ถ้ารีบกลับไปแจ้งข่าวให้อาณาจักรฮวานทราบตั้งแต่ตอนนี้…’

ขณะนาอึนกำลังเหม่อกึ่งครุ่นคิด

“สร้าง…”

เพื่อจะดับลมหายใจคูลูให้จงได้ กริดทุ่มใช้ทุกสิ่งทุกอย่างของตนไปจนหมดสิ้น ไม่ว่าจะประกันชีวิตอมตะหรือทักษะสุดทรงพลัง

ภาพหน้าจอชายหนุ่มกำลังเป็นสีแดงฉาน มุมสายตามีข้อความระบบเขียนว่า

[บัฟอมตะหมดลงแล้ว สมญานาม <ตัวเอกสองยุค> แสดงผล พลังชีวิตและมานาในปัจจุบันของท่านเพิ่มขึ้น 20% จากค่าพลังชีวิตสูงสุด]

“…ทักษะ”

ในมุมมองกริด สถานการณ์ของตนกำลังแย่

แม้จะมีหัวใจลำดับเก้าของเทพฟินิกซ์แดงมาช่วยฟื้นฟูค่าเรี่ยวแรงตามธรรมชาติ แต่ทักษะทั้งหมดในตัวกริดได้ถูกกระหน่ำใช้ไปอย่างส่งเดชจนหมดตัว

ชายหนุ่มต้องการเพิ่มอีกแค่ทักษะเดียว

แม้ว่าอาจเป็นการโจมตีหนสุดท้ายและตนต้องล้มฟุบลงไปเลยก็ตาม

[ท่านใช้งานทักษะ ‘สร้างทักษะ’ กรุณายืนยัน]

ขณะกริดเตรียมกดนิ้วลงบนปุ่ม ‘ยืนยัน’

“อัญเชิญขุมนรก”

ครืนนนนนนน!!

ห้วงมิติรอบตัวกริดพลันถูกตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสมบูรณ์ แสงอาทิตย์สีเหลืองนวลเริ่มกลายเป็นบรรยากาศมืดสนิท

สายตานับหมื่นคู่บนดวงจันทร์รูปทรงสุดพิสดารพลันหันมาจ้องกริดและผู้มาเยือนอย่างเป็นกันเอง

ฉัวะ!

ฉึก!

ขุมนรก ดินแดนต้องสาปซึ่งไม่ต้อนรับการมีตัวตนของเหล่าเทพ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ร่างกายของนาอึนอ่อนแอลงอย่างกะทันหันมากเพียงใด คลื่นดาบสีเขียวมรกตฉีกทำลายร่างกายอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย

ท่ามกลางความมืดมิด โลหิตสาดกระเด็นเป็นฝอยไปรอบบริเวณ ช่างงดงามราวกับดอกกุหลาบแดงฉานผลิบานภายในดินแดนอสูร

“ไม่ได้พบกันนานเลยนะ”

การได้เจอใครสักคน มันทำให้เรารู้สึกได้ขนาดนี้เลยหรือ…?

รอยยิ้มแสนสดใสของยูร่า ช่วยเปลี่ยนให้จิตใจอันห่อเหี่ยวของกริดกลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,568

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous