จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,177

“ทุกสรรพสิ่งบนโลกล้วนเกิดจากฝีมือเรา และทุกสิ่งล้วนคงอยู่เพื่อเรา”

การัมได้ยินถ้อยคำเช่นนี้มาตั้งแต่เกิด

“เจ้าติดหนี้เรา จึงต้องชดใช้เรา และชีวิตของเจ้าเกิดมาเพื่อสิ่งนี้เพียงจุดประสงค์เดียว”

ถ้อยคำของฮานึลได้ประทับลงในใจการัมนับตั้งแต่ลืมตาดูโลก

การัมไม่มีวันลืม

ไม่ว่าจะฝนตก แดดออก

ไม่ว่าจะจะลืมตา หลับตา

ไม่ว่าฤดูกาลจะเปลี่ยนผันนับพันหมื่นครั้ง แต่การัมก็จดจำถ้อยคำฮานึลเป็นอย่างดีมาตลอด

มันเชื่อโดยไม่เคลือบแคลงว่าตนเกิดมาเพื่อคอยทำตามความต้องการของฮานึล

แต่แล้ววันหนึ่ง

“ฮานึลกล่าวผิดแล้ว”

การัมได้ยินพี่น้องคนหนึ่งริอ่านโต้แย้งถ้อยคำของฮานึล

“แม้แต่นกน้อยหรือกวางอ่อนแอก็ยังรู้จักคุณค่าของชีวิต พยายามทำงานอย่างหนักเพื่อเอาตัวรวดจากนกตัวใหญ่หรือสัตว์ป่าดุร้าย”

คนกล่าวคือแพ็กม่า น้องเล็กผู้ชอบสร้างสิ่งของคุณภาพต่ำให้บรรดาพี่ๆ โดยเหล่าพี่ๆ ก็มิได้เห็นความสำคัญอะไรนัก

แพ็กม่ากล้าปฏิเสธถ้อยคำของฮานึลซึ่งเป็นผู้กุมชะตาชีวิตของทุกคน

“ฮานึลเล่าว่าหมู่บ้านทั้งหมดเกิดจากความตั้งใจของท่าน และทุกสรรพสิ่งเกิดมาเพื่อรับใช้ท่าน มีชีวิตอยู่เพื่อท่าน แต่ฉันมีคำถาม เด็กทารกไร้เดียงสารู้ตัวเองหรือไม่ว่าต้องเกิดมาเพื่อคอยรับฮานึล คำตอบคือไม่ เด็กทารกคิดถึงแต่ตัวเอง ทุกคนมีความต้องการของตัวเอง ไม่ว่าจะอ่อนแอสักเพียงใด พวกเราไม่ได้เกิดมาเพื่อท่านฮานึล แต่เพื่อตัวเราเอง”

“หุบปาก!”

“ทำไมถึงไม่ลองเปลี่ยนความคิด โลกใบนี้อาจเกิดจากฝีมือฮานึลก็จริง แต่ทุกคนเกิดมาเพื่อเป็นตัวของตัวเอง ไม่ว่าจะมนุษย์ สัตว์ป่า หรือยังบัน พวกเราต้องให้เกียรติซึ่งกันและกัน เห็นคุณค่าของชีวิตกันและกัน เพื่อให้โลกของฮานึลน่าอยู่”

“แพ็กม่า! หุบปากสักที!”

การัมแค้นเคืองแพ็กม่ามาตลอด เป็นความอคติอย่างรุนแรง ชนิดแค่เห็นหน้าก็เกิดอาการต่อต้านอย่างไร้เหตุผล

ทำไมมันถึงเอาแต่ปฏิเสธถ้อยคำแพ็กม่า?

ทำไมมันถึงจงเกลียดจงฟังแพ็กม่าเช่นนี้?

คำตอบของคำถามดังกล่าว การัมเพิ่งจะเข้าใจเมื่อมันมีโอกาสเผชิญหน้ากับกริด

‘…เป็นเพราะว่าลึกๆ แล้ว เราเชื่อว่าคำพูดของแพ็กม่าถูกต้อง’

เราคือเรา ไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร ตรงข้ามกับการเกิดมาเพื่อคนอื่น เรามีสิทธิ์ในการคิด เลือกเดิน และใช้ชีวิต

ทว่า การัมหวาดกลัวจนไม่กล้าพูดออกไป

ไม่เหมือนกับแพ็กม่าผู้จากไปโดยพยายามแก้ไขให้โลกดำเนินไปในทิศทางถูกต้อง ไม่เหมือนกับกริดผู้มาเยือนทวีปแห่งนี้โดยพยายามแก้ไขให้บางสิ่งกลับให้ไปถูกต้องตามเดิม ตัวเรากลับยึดติดการกลายเป็นเทพ จนหลงลืมจิตวิญญาณแท้จริงของตัวเองไปทีละนิด

เทพ มีเพียงการกลายเป็นเทพเท่านั้น เราจึงจะสลัดความกลัวทั้งหมดและเกิดใหม่ในฐานะของผู้สัมบูรณ์

‘แต่ทำไมพวกเจ้าถึง… พยายามฝ่าฝืนลิขิตฟ้าในขณะยังไม่กลายเป็นเทพ!’

ถ้าไม่มีพลัง แล้วจะเอาอะไรไปเปลี่ยนแปลงโชคชะตาได้

ฟุ่บ!

การัมตัดสินใจพุ่งฝ่าเขตแดนพายุเพลิงเทพของกริดเข้าไป ด้วยลมหายใจเต่าดำ ณ ปลายกระบี่ การัมตวัดอาวุธในมือใส่กริดด้วยวิถีพลิกแพลงและสมาธิอันแน่วแน่

นับตั้งแต่เกิดมา มันผสานพรสวรรค์ ประสบการณ์ และการเรียนรู้ทั้งหมดไว้ในหนึ่งกระบวนท่าโจมตีคราวนี้

กล่าวกันว่า นี่คือท่าสังหารเทพ

บรรดาซือโหยวต่างถกเถียงและยกให้เป็นหนึ่งในสุดยอดเพลงกระบี่ของอาณาจักรฮวาน

“…!”

ใบหน้ากริดพลันขาวซีด

ผ่านมาเพียง 0.1 วินาทีนับตั้งแต่การัมเริ่มโจมตี แต่กริดกลับตระหนักว่าการโจมตีดังกล่าวไม่สามารถหลบพ้นด้วยประการทั้งปวง

สัญชาตญาณร้องเตือนว่า เกราะวัลฮัลล่าซึ่งถูกกัดกร่อนจนความคงทนหดหาย ไม่สามารถรับมือการโจมตีนี้ไหว รวมถึงค่าความทรหดซึ่งแทบไม่มีโอกาสแสดงผลเพราะระดับของศัตรูต่างชั้นเกินไป สรุปโดยสั้นก็คือ ไม่มีปัจจัยใดช่วยให้ต้านทานคมดาบเคลือบลมหายใจเต่าดำของการัมได้เลย

[ความตายกำลังมาเยือน]

ประสาทสัมผัสเหนือมนุษย์กำลังร้องเตือน

ตัวตนระดับใกล้เคียงเทพย่อมมีอิทธิฤทธิ์ทำให้ ‘กฎ’ และ ‘ระบบ’ ของทักษะภายในเกมกลายเป็นหมัน

‘ถ้อยคำนักคุณธรรม!’

กริดไม่มีเวลาอีกแล้ว มันตระหนักว่าตนกำลังแบกรับชะตากรรมของผู้คนจำนวนมากของอาณาจักรโชไว้บนบ่า สมองไม่มีเวลาเหลือเผื่อจะชั่งน้ำหนัก การกระทำจึงเกิดขึ้นตามสัญชาตญาณดิบ ใบหน้าหนึ่งผุดขึ้นในหัวกริดขณะความเป็นความตายกำลังคืบคลานเข้าใกล้

บุคคลทรงแข็งแกร่งโดยแท้จริง และจะไม่เกิดอันตรายแน่นอนหากให้เรายืมใช้พลังสักพัก

อัศวินอันดับหนึ่งแห่งทวีป เจ้าของดวงตาสุดโกงซึ่งแม้แต่เทพยังต้องหวาดระแวง

อัศวินในตำนาน เมอร์เซเดส

[ท่านใช้พลังของ <ดยุคแห่งคุณธรรม> เพื่อหยิบยืมพลังจากอัศวิน ‘เมอร์เซเดส’]

[เมอร์เซเดสให้ท่านยืมพลังด้วยความยินดี]

[<เนตรมองทะลุ> ของเมอร์เซเดสกลายเป็นของท่านชั่วขณะ]

โลกรอบตัวกริดเปลี่ยนไปทันที

เมื่อมองเห็นเส้นดาบซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อนจนกระทั่งเมื่อครู่ กริดโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยพร้อมกับขยับขาซ้ายครึ่งก้าว

จากนั้น ดาบอัสนีฯ ในมือขวาถูกเหวี่ยงเฉียงขึ้นด้วยพละกำลังทั้งหมดในร่างกาย

เปรี้ยง—!!

เพลงกระบี่รุกรับหนึ่งเดียว

เทคนิคซึ่งอัดแน่นด้วยประสบการณ์ชั่วชีวิตของการัม ใครหลายคนต่างระบุว่าสิ่งนี้คือ ‘ความสมบูรณ์แบบ’ ทว่า มันกลับถูกทำลายด้วยการผนึกกำลังระหว่างกริดและเมอร์เซเดส

ดาบของการัมซึ่งทุกคนคิดว่าทะลวงร่างกริดอย่างแน่นอน พลันถูกปัดกระเด็นไปพร้อมกับความพินาศของแขนข้างขวา

“คึ่ก…?”

ดวงตาการัมเริ่มสั่นเทา ความประหลาดใจอันดับหนึ่งในตอนนี้ไม่ได้เกิดจากบาดแผลบนแขนขวา แต่มาจากดวงตาอันลุ่มลึกและเต็มไปด้วยปริศนาของกริด

การัมกำลังสับสนมากกว่าเจ็บปวด

‘เกิดอะไรขึ้น…’

นี่เรากำลังถูกสำรวจทุกซอกมุม…?

อีกฝ่ายมองเห็นแม้แต่อดีตและอนาคต

ทำไมมนุษย์แสนต่ำต้อยถึงได้…

แทบทุกรายละเอียดของมันถูกเปิดเผยให้กริดเห็นราวกับไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว

“…เป็นไปไม่ได้!!”

พรึบ!

ลมหายใจฟินิกซ์แดงในตัวการัมเริ่มอาละวาดเนื่องจากจิตของฟินิกซ์แดงบนท้องฟ้ากำลังเข้มข้นขึ้นทีละนิด

ปอดข้างขวาลุกไหม้จนเกิดรูโหว่ และด้วยเหตุผลบางประการ บาดแผลกลับไม่สามารถสมานตัวติดกันได้ตามปรกติ หยดเลือดระเหยกลายเป็นไอในทุกวินาทีผ่านไป

อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้มีกายาเหนือมนุษย์ สิ่งเหล่านี้มิได้ทำให้เกิดความเจ็บปวดรวดร้าว ใบหน้าการัมยังคงเรียบเฉยไร้อารมณ์

มันรีบใช้ลมหายใจเต่าดำสยบการอาละวาดของลมหายใจฟินิกซ์แดง และใช้ลมหายใจเสือขาวอุดรอยรั่วบนปอด

กริดกำลังจับตามองสถานการณ์ของการัม

เนตรมองทะลุช่างน่าทึ่ง

[‘คำสาปของเทพผู้ถูกลืม’ กำลังทำลายสมาธิและปฏิกิริยาตอบสนองของเป้าหมาย!]

[พลังประเภทฮีลทุกชนิดถูกห้ามใช้กับเป้าหมายชั่วคราว ความเร็วในการตอบสนองของเป้าหมายช้าลง 58%!]

[ทักษะประเภทกดใช้ทุกชนิดยกเว้น สะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหาร จะโจมตีใส่เป้าหมายโดยไม่พลาดเป้า ติดคริติคอลเสมอ และโจมตีใส่จุดอ่อนอย่างแน่นอน!]

ในวินาทีเนตรมองทะลุเริ่มทำงาน กริดก็ไม่ต้องมัวกลั่นกรองการกระทำของตนอีกต่อไป

ชายหนุ่มเชื่อมั่นคำแนะนำของเนตรมองทะลุโดยไม่เคลือบแคลง ทักษะนานับชนิดถูกปลดปล่อยออกไปตาม ‘คู่มือ’ ซึ่งวิเคราะห์พฤติกรรมของศัตรูจากสภาพปัจจุบัน สถานการณ์ ภาวะทางอารมณ์ และอีกหลายปัจจัย

ในทางเทคนิค สิ่งนี้คือทักษะ ‘อัตโนมัติ’

เฉกเช่นระบบสร้างไอเท็มอัตโนมัติของช่างตีเหล็ก เนตรมองทะลุได้ทำงานในลักษณะเดียวกัน

ฉึก—!

ฟุ่บ!—

ฉัวะ!!

การัมผู้ถูกลมหายใจฟินิกซ์แดงทำให้อ่อนแอและปั่นป่วนชั่วขณะ กำลังถูกกระหน่ำฟันซ้ำด้วยฝีมือของกริดอีกหลายสิบดาบ

การัมหมดสิทธิ์ตอบโต้ และไม่ใช่เพราะเนตรมองทะลุเพียงอย่างเดียว

[<เนตรมองทะลุ> ตรวจพบพลังลึกลับกำลังหลับใหลในตัวท่าน]

[ทักษะ <ภวังค์ปรารถนาอันแรงกล้า> ซึ่งเป็นหนึ่งในออปชันของ <ดาบอัสนีแห่งการบรรลุสัจธรรมฯ> ถูกบังคับเปิดใช้งาน!]

[ภายใน 20 วินาที พลังโจมตีของท่านจะเพิ่มขึ้น 3 เท่า อัตราหลบหลีกทุกชนิดกลายเป็น 99% แต่พลังป้องกันจะกลายเป็น 0]

ทักษะประเภทติดตัว โอกาสแสดงผลเพียงน้อยนิดจนกริดลืมไปแล้ว สิ่งนี้แทบไม่เคยพึ่งพาได้เมื่อต้องต่อสู้กับศัตรูแข็งแกร่ง

เมื่อหนึ่งในทักษะสุดโกงถูกเนตรสุดโกงบังคับเปิดใช้งาน การโหมบุกจากกริดก็ทรงพลังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เรียกได้ว่าแข็งแกร่งดุดันเหนือกว่าการัมไปแล้ว

ฟุ่บ!

ฉัวะ!

เนื่องจากการโจมตีของกริดจะไม่มีวันพลาดเป้าเด็ดขาด หลอดพลังชีวิตการัมจึงเริ่มลดต่ำอย่างรวดเร็ว ซ้ำร้าย การโจมตีสวนกลับก็พลาดเป้าทั้งหมดอย่างเป็นปริศนา

บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!

ประกายแสงวิบวับตระการตาจากเวทมนตร์เสริมแกร่งของบราฮัมกำลังลอยท่วมท้นท้องฟ้าอย่างงดงาม ชาวอาณาจักรโชต่างพากันแหงนมองด้วยสีหน้าสุดทึ่งแกมฉงน

“…สวยจัง”

เฮล่าซึ่งกำลังยุ่งอยู่กับการดูแลคนไข้ ก็ยังต้องแหงนหน้ามองท้องฟ้าอย่างชื่นชม

“ผู้สังหารเทพ…”

เหล่าบัณฑิตและนักพรตผู้มารวมตัวกันเพื่อช่วยกษัตริย์โชคืนชีพฟินิกซ์แดง ต่างพากันกลืนน้ำลายคำโต

“ท่านดยุคแห่งคุณธรรม!!”

เหล่าขุนนางผู้แอบช่วยกริดอย่างลับๆ หลังจากทราบว่าอีกฝ่ายช่วยเหลือฮานซอกบงและเมืองแพงเจียไว้ พวกมันกำลังตกตะลึงจนลืมหายใจชั่วขณะ

จนกระทั่ง

“ได้โปรด… ท่านกริดพยายามเข้า!”

กษัตริย์โชส่งเสียงเชียร์ ใจหนึ่งก็ต้องการนำกองทัพนักรบออกไปช่วยกริดเสียประเดี๋ยวนี้ แต่อีกใจก็ห่วงการคืนชีพของเทพฟินิกซ์แดง พวกมันต้องคอยคุ้มกัน ไม่อย่างนั้น สาวกคนอื่นของอาณาจักรฮวานอาจฉวยโอกาสลงมือ

จึงหมายความว่า ขณะกริดกำลังช่วยถ่วงเวลาการัม งานของทุกคนก็สำคัญไม่แพ้กัน

ในเมื่อไม่สามารถออกจากตำแหน่งความรับผิดชอบตัวเองได้ กษัตริย์โชจึงเตรียมสวดมนต์ภาวนาต่อองค์เทพเพื่อให้กริดได้รับชัยชนะ

ทันใดนั้น มันพลันเกิดคำถาม

‘แล้วเราต้องสวดภาวนาถึงใคร…?’

เทพซึ่งดูแคลนมนุษย์มานานหลายร้อยปีสมควรได้รับการสวดภาวนาด้วยหรือ?

ถ้าอย่างนั้น สวดภาวนาต่อเทพฟีนิกซ์แดงผู้ยังไม่คืนชีพ?

ขณะกษัตริย์โชกำลังสับสนในพฤติกรรมของตัวเอง

บึ้ม—!!

บนท้องฟ้าในจุดห่างออกไป ร่างหนึ่งกำลังร่วงหล่นจากท้องฟ้าในทิศทางใกล้กับวังหลวง

“ท…ท่านดยุคแห่งคุณธรรม!”

“ท่านกริด!”

ในสายตาชาวอาณาจักรโช การัมคือเทพอย่างไร้ข้อกังขา และในเมื่อมนุษย์ไม่มีทางต่อกรกับเทพไหว ชาวเมืองหลายฝ่ายจึงมั่นใจว่ากริดคงสิ้นท่าไปเรียบร้อยแล้ว ผู้ร่วงหล่นย่อมไม่ใช่ใครนอกจากกริด

แต่ความจริงนั้นตรงข้าม ด้วยร่างชุ่มเลือดเละเทะมอมแมม การัมปรากฏตัวในสภาพร่อแร่ชนิดแทบไม่เหลือเค้าเดิม

“สะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหาร!”

บุคคลซึ่งตามลงมาซ้ำการัมด้วยเปลวเพลิงปราณดอกไม้สีฟ้า ไม่ใช่ใครนอกจากกริด

ทันใดนั้น

“อะ…!”

กษัตริย์โชเริ่มสวดภาวนาต่อใครบางคน

แน่นอนว่ามิใช่ห้าอาวุโส ยังบัน หรือเทพผู้ยังไม่ลืมตาดูโลกอย่างฟินิกซ์แดง

แต่เป็นกริด

คล้ายกับมันสัมผัสถึงกลิ่นอายอย่างเจือจางของเทพองค์ใหม่ เทพผู้สามารถล้มการัมได้ในอนาคต กษัตริย์โชจึงสวดมนต์ถึงกริด เพื่อให้กริดปลอดภัยจากศัตรู

แต่ในทางกลับกัน

‘บ้าจริง!’

ใบหน้าชายหนุ่มซึ่งกำลังปรี่ลงมาหาการัมบนพื้นดิน พลันบิดเบี้ยวสุดขีดเมื่อได้เห็นข้อความระบบยืดยาว

[ผลของทักษะ ‘ภวังค์ปรารถนาอันแรงกล้า’ หมดลงแล้ว]

[ผลของทักษะ ‘เนตรมองทะลุ’ หมดลงแล้ว]

ข่าวร้ายแสดงเรียงติดกันเป็นพรืด

เมื่อเนตรมองทะลุเลือนหายไป กริดซึ่งกำลังรำดาบด้วยท่วงท่าของ สะพรั่งทำลายล้างร่ายรำสังหาร มีอันต้องลงความเร็วลงกะทันหัน และนั่นคือช่องว่างให้การัมเล่นงานทีเผลอ

“เสร็จฉัน!”

การัมแบกรับความอับอายจากกริดนานถึงสองนาทีเต็ม ในระหว่างนั้น มันแทบมองไม่เห็นจุดอ่อนของอีกฝ่าย และถึงจะพบช่องโจมตีสวนกลับ คมกระบี่ก็พลาดเป้าอย่างเป็นปริศนา

แต่ด้วยประสบการณ์ มันเพ่งสมาธิควบคุมให้ลมหายใจเสือครามคอยรักษาแผล และเตรียมโจมตีด้วยดาบซึ่งมีลมหายใจเต่าดำติดอยู่ตรงส่วนคมปลาย

การัมพุ่งผ่านกลีบดอกทั้งหมดเข้าหากริด

“ตายซะ…!”

ข้อแตกต่างสำคัญระหว่างกริดและการัมคือค่าสถานะ แม้ว่ากริดจะมองข้ามส่วนต่างของเลเวลได้จากพลังเฟนเรียร์ แต่ไม่ช่วยให้สูสีกับ NPC สุดพิเศษซึ่งอยู่ในสถานะครึ่งเทพ

จริงอยู่ กริดสามารถปรับให้แต้มค่าสถานะเท่ากันด้วยบัฟเป็นจำนวนมาก แต่ปัจจุบัน บัฟเหล่านั้นไม่หลงเหลือให้ใช้งานอีกแล้ว

เมื่อผลของบัฟสุดโกงถูกใช้จนหมด กริดในสภาพตัวเปล่าย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้กับการัม

เปรี้ยง—!!

เป็นไปตามคาด กริดรำดาบไม่เสร็จเพราะถูกการัมขัดขวางไว้ได้ก่อน ชายหนุ่มถึงกับนอนฟุบลงไปบนพื้นกะทันหัน

ขณะการัมใช้เท้าเหยียบใส่ลำคอกริด

“คนโง่เขลามักแก้ปัญหาอย่างโง่เขลา คิดว่าการคืนชีพของฟินิกซ์แดงจะช่วยให้อาณาจักรโชปลอดภัยได้จริงหรือ? คึฮะฮะ! ผิดถนัด!”

“…?”

ร่างกายกริดกำลังสั่นกระตุก

การัมชักเท้ากลับ ประหนึ่งรังเกียจสิ่งมีชีวิตจำพวกหนอนแมลง ตามด้วยการแหงนหน้ามองท้องฟ้าเพื่อสำรวจต้นเสียง

กริด ผู้ได้รับโอกาสให้พักหายใจ รีบเงยหน้ามองท้องฟ้าและพบใครบางคนกำลังลอยอยู่เหนือกำแพงวังหลวง

บุรุษลึกลับจำนวนสองคน สวมชุดคลุมสีฟ้าแบบเดียวกับการัมทุกประการ แต่ละคนลอยตัวกอดอกด้วยสีหน้าสุดเหยียดหยัน

“…ยังบัน!”

แถมยังเป็นยังบันแถวหน้าซึ่งผ่านการทดสอบของซือโหยว เฉกเช่นการัม มันทั้งสองมีสิทธิ์สั่งสมบารมีเทพ

‘จบสิ้นแล้ว…!’

ความหวังเลือนรางเต็มที

แค่การัมคนเดียวยังเอาชนะไม่ได้

ขณะสีหน้ากริดเปี่ยมด้วยความหดหู่

“หากนายเอาแต่สิ้นหวังหดหู่เพียงเพราะตัวเองไร้พลัง นายมันก็แค่ขยะ เหมือนกับพวกมัน”

ฉึก—!

หอกแสงขนาดมหึมาพุ่งลงจากท้องฟ้าทะลวงร่างสองยังบันซึ่งกำลังยืนกอดอกเข้าอย่างจัง

“…!?”

สีหน้าการัมถูกย้อมด้วยความตกตะลึงสุดขีด มันสับสนยิ่งกว่าเมื่อครั้งถูกกริดรุมยำฝ่ายเดียวเมื่อครู่เสียอีก

บึ้มมมม!!

เกิดระเบิดรุนแรงในจุดสองยังบันเคยยืน โลหิตสาดกระเซ็นเป็นฝอยไปรอบทิศทางอย่างน่าสยดสยอง

เปรี้ยะ! เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!

บุรุษโฉมงามผมสีเงินปรากฏกายท่ามกลางท้องฟ้าพร้อมกับละอองมานาปริมาณมหาศาล

ไม่ว่าจะเป็นยังบันผู้กำลังรักษาบาดแผลอย่างลนลาน หรือเหล่าชาวเมืองอาณาจักรโชผู้รอคอยให้เทพฟินิกซ์แดงคืนชีพ ทุกคนต่างกำลังจ้องมองบุรุษบนท้องฟ้าเป็นตาเดียว

แม้จะตระหนักว่ากำลังเป็นจุดสนใจ แต่ชายผมสีเงินยังคงจ้องมองกริดอย่างไม่แยแส

“กำลังถูกแมลงรุมตอมสินะ”

“บราฮัม…!”

ซู่ววว…

บราฮัมไม่พูดพร่ำ เพียงชำเลืองไปทางยังบันผู้กำลังปรี่เข้ามาหวังจะฆ่าฟันตน พร้อมกับปลดปล่อย ‘พิษ’ เข้าใส่

เวทพิษ ในทางทฤษฎี เวทพิษไม่สามารถใช้กับสิ่งมีชีวิตประเภทครึ่งเทพได้

แต่พิษของบราฮัมคือพิษไฮดร้า

“คึ่ก…! อั่ก! แค่ก!”

ใบหน้ายังบันพลันเปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำพร้อมกับสำลักฟองน้ำลายเต็มปาก ก่อนจะล้มลงไปชักดิ้นชักงออยู่บนพื้นด้วยสีหน้าทรมาน

ไม่ว่าจะการัม กริด หรือชาวอาณาจักรโช ทุกคนต่างอ้าปากค้างด้วยสีหน้าตกตะลึงราวกับกำลังเห็นผี

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,566

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous