จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 815
เหตุการณ์เกิดขึ้นหลังจากกริดต่อตั้งกองอัศวินใหม่
“ฝ่าบาทหมายถึงชุดเกราะของฉัน?”
เมอร์เซเดสขานรับการเรียกหาของกริดตามปรกติ แต่เธอต้องเอียงคอสับสนทันทีเมื่อได้ยินกริดเกริ่นนำจุดประสงค์ในวันนี้
“ฝ่าบาทจะสร้างชุดเกราะให้ฉันหรือ”
“ถูกต้อง”
เมอร์เซเดสไม่เห็นด้วยกับคำกล่าวของชายหนุ่ม
เธอโพล่งขึ้นราวกับมันคือสิ่งร้ายแรง
“ไม่ได้เด็ดขาด! ฝ่าบาทมิควรเปลืองแรงสร้างสิ่งของให้แก่บริวาร มันถือเป็นเรื่องไม่เหมาะสม!”
แน่นอน
เมอร์เซเดสทราบว่ากริดคือช่างตีเหล็ก
แต่สิ่งที่เธอกล่าวก็ถูกต้องตามหลักสามัญสำนึกทุกประการ
บริวารมีหน้าที่คอยทำให้กษัตริย์สะดวกสบาย มิใช่เพิ่มงานให้กษัตริย์
“ได้โปรดไตร่ตรองดูใหม่”
กริดส่ายศีรษะปฏิเสธหนักแน่น
“ฉันไม่ได้ทำเพื่อเธอ แต่ยิ่งหากเธอแข็งแกร่ง ฉันก็ยิ่งปลอดภัย ฉันทำเพื่อตัวเองทั้งสิ้น”
ชุดเกราะหลักของเมอร์เซเดสคือเกราะหนัก การสวมเกราะหนังเก่าโทรมคงไม่เหมาะนัก
กริดสังเกตุสิ่งนี้ได้ขณะที่เมอร์เซเดสดวลกับปิอาโร่อย่างดุเดือด
เกราะหนักที่เธอสวมมิอาจรีดเร้นฝีมือที่แท้จริงออกมาได้
เมอร์เซเดสเป็นหญิงสาวที่น่ารัก
ด้วยนิสัยซื่อตรง จงรักภักดี และอ่อนต่อโลกในบางมุม กริดต้องการสร้างชุดเกราะให้เธอโดยเร็ว
“ไปกันเถอะ ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องเตรียมสำหรับสร้างชุดเกราะของเธอ”
“…เข้าใจแล้ว”
เมื่อเห็นกริดยืนกรานแน่นหนัก เมอร์เซเดสไม่คิดปฏิเสธความหวังดีอีก
เธอก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อมพลางตระหนักถึงความห่วงใยที่กริดมีให้
ความรู้สึกเช่นนี้กำลังสั่งสมเพิ่มมากขึ้นในทุกวัน
***
“พ่อแม่ของแกไม่เสียใจรึไง? ที่ลูกชายต้องตายอย่างน่าสมเพชในสถานที่แห่งนี้!”
“ไอ้บัดซบ! ห้ามเอ่ยถึงพ่อกับแม่ของฉัน!”
“ฉันสงสารพ่อกับแม่ของแกขึ้นมาจับใจ พวกเขาคงเสียใจมากที่ลูกกลายเป็นคนชั่วจนถูกขังอยู่ในคุก”
“…”
คุกหลวงไรนฮาร์ทมีนักโทษอยู่หนึ่งคนถูกจองจำมานานแล้ว
เรย์ดอร์น—นักโทษอุกฉกรรจ์ในคดีพยายามลอบสังหารกริดวันพิธีก่อตั้งอาณาจักร
ลอเอลต้องการสืบสวนหาคนที่อยู่เบื้องหลังเรย์ดอร์นโดยเร็ว
และหน้าที่แสนสำคัญก็ตกเป็นของผู้เล่นคลาสนักพูดอันดับหนึ่ง—ฮิวรอย
ในทุกวัน ฮิวรอยจะเดินลงมายังคุกใต้ดินพร้อมกับตั้งคำถาม
“ถ้าอยากกลับไปพบหน้าพ่อแม่อีกครั้งก็รีบตอบฉันมา! เหตุใดไอ้คนไม่มีแม่อย่างแกถึงบังอาจลอบสังหารกษัตริย์กริด!!”
“คุคุ! คุคุคุ! เจ้างั่ง…ฉันบอกไปกี่ครั้งกี่หนแล้ว ฉันลงมือตามใจตัวเอง ไม่ได้ถูกใครบงการมาทั้งนั้น”
“หา…? แกวางแผนลอบสังหารกษัตริย์ของอาณาจักรในพิธีก่อตั้งตามใจตัวเองเนี่ยนะ? ทำแบบนี้แล้วจะได้อะไร? แกคิดว่าฉันโง่มากรึไง! แม้แต่พ่อกับแม่ของแกยังไม่หลงเชื่อคำโกหกปัญญาอ่อนแบบนี้!”
“ไอ้บัดซบ!”
เรย์ดอร์นต้องการสงบจิตใจให้นิ่งเมื่อเผชิญหน้าฮิวรอย
แต่มันก็ต้องสติแตกอยู่ร่ำไป
“ทำไมแกต้องเอ่ยถึงพ่อกับแม่ของฉันอยู่เรื่อย?!”
“แล้วแกจะโมโหไปทำไม? ฉันก็แค่พูดถึง ไม่ได้สาปแช่งให้พวกเขาตายสักหน่อย”
ใช่แล้ว ฮิวรอยไม่เคยสาปแช่งหรือก่นด่าบุพการีเรย์ดอร์นแม้แต่ครั้งเดียว
เขาเพียงเอ่ยถึงในทุกประโยคที่พูด
ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นนั้นน่าทึ่งมาก
เรย์ดอร์นจะเดือดดาลทุกครั้งที่บุพการีของตัวเองถูกกล่าวถึง
สิ่งนี้มีสาเหตุจากทักษะ ‘ยั่วยุ’ จากคลาสนักพูดของฮิวรอย เป็นระบบของซาทิสฟายที่เรย์ดอร์นมิอาจหลีกเลี่ยง
แต่ในความเป็นจริง
ทักษะยั่วยุของฮิวรอยสามารถแสดงผลได้โดยไม่ต้องเอ่ยถึงพ่อและแม่ของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย
แล้วฮิวรอยกล่าวถึงบุพการีทำไม?
คำตอบคือ นั่นเป็นเพียงรสนิยมส่วนตัวของเขา ไม่มีเหตุผลใดรองรับเป็นพิเศษ
“หืม...?”
ฮิวรอยขมวดคิ้วครุ่นคิดต่อหน้าเรย์ดอร์นที่กำลังถูกโซ่ลามตรึง
เขายอมรับในจิตใจอันเข้มแข็งของเรย์ดอร์น ที่ไม่ยอมปริปากพูดแม้จะถูกกักขังมานานกว่าหกเดือนแล้ว
“ไม่อยากทำแบบนี้เลยให้ตายสิ...”
สีหน้าฮิวรอยพลันดำมืดลง
เขากำลังตัดสินใจทำบางสิ่งที่รุนแรง
หัวใจเรย์ดอร์นเริ่มเต้นระทึก
‘หมอนี่คงเตรียมทรมาณเราด้วยวิธีรุนแรงกว่าเดิม…’
อึก!
เรย์ดอร์นกลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยร่างกายที่สั่นเทา
แต่จิตใจของมันกลับวิ่งสวนทาง
สายตาเรย์ดอร์นกำลังแน่วแน่และไม่สั่นคลอน
‘เราไม่มีวันยอมจำนนเด็ดขาด!’
เรย์ดอร์นไม่คิดเปิดเคยว่าตนคืออัศวินสีชาด แถมยังเป็นอัศวินหลักเดียว
มันจะพูดออกไปไม่ได้เด็ดขาด
การลงมือโจมตีใส่กริดถือเป็นการกระทำวู่วามส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับคำสั่งของอัศวินสีชาดแต่อย่างใด
เรย์ดอร์นลงมือกับกริดเพราะมันคำนึงว่ากริดจะเป็นภัยอันตรายต่อจักรวรรดิ
หากตัวตนของมันถูกเปิดเผย ความสัมพันธ์ทางการทูตทั้งสองอาณาจักรอาจต้องยุ่งเหยิง
สิ่งนี้จะส่งผลเสียใหญ่หลวงต่อจักรวรรดิ
กริดเป็นบุคคลที่เรย์ดอร์นยอมรับ
หากต้องการ ชายคนนี้สามารถสร้างภัยคุกคามร้ายแรงต่อจักรวรรดิได้แน่
‘เราขอยอมตายดีกว่า’
เรย์ดอร์นสาบานกับตนเองว่าจะปิดปากเงียบไปตลอดกาล
ตึกตัก!
ตึกตัก!
หัวใจของมันกำลังเต้นโครมครามอย่างหวาดระแวง
ขณะที่ความวิตกกำลังทวีจำนวนขึ้น…
“เอาเข้ามาได้”
ฮิวรอยออกคำสั่ง
ทันใดนั้น ผู้คุมได้เดินเข้ามาในห้องขังพร้อมกับกล่องใบเล็ก
อึก…!
กล่องใบนี้บรรจุสิ่งใดไว้?
หรือจะเป็นเครื่องมือควักลูกตา?
สติของเรย์ดอร์นกำลังฟุ้งซ่านไปในด้านลบ
ฮิวรอยยื่นกล่องมาใกล้ใบหน้าเรย์ดอร์นพลางเปิดออกทีละนิดอย่างเลือดเย็น
และสิ่งที่อยู่ภายในก็คือ…
จิ๊บ! จิ๊บ!
เป็นเสียงของลูกเจี๊ยบ
ภายในกล่องมีลูกไก่ตัวเล็กบรรจุอยู่
ขนกำลังเหลืองฟูน่ารัก
“…?”
เรย์ดอร์นขมวดคิ้วฉงน
เหจุใดถึงมีลูกเจี๊ยบบรรจุในกล่องที่ตนคิดว่าเป็นเครื่องมือควักลูกตา?
ขณะเรย์ดอร์นยังไม่เข้าใจสถานการณ์ ลูกเจี๊ยบตัวเล็กได้เดินไต่ขึ้นมาบนตัวเขา
จิ๊บจิ๊บ!
ดวงตาสีดำสนิทของลูกเจี๊ยบจ้องมองมาที่เรย์ดอร์นไม่กระพริบ
ดูเหมือนมันจะเข้าใจผิดว่าเรย์ดอร์นเป็นแม่
เรย์ดอร์นถูกทรมาณนานกว่าครึ่งปีเต็ม
การได้เห็นลูกเจี๊ยบหน้ารักในระยะใกล้ ไม่แปลกที่จะฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
เรย์ดอร์นอยากใช้มือลูบไล้ขนสีเหลืองฟูของมันใจแทบขาด
ฮิวรอยพูดขึ้น
“ฉันมีภารกิจด่วนต้องทำหลายวัน คงลงมาหาแกไม่ได้สักพัก จงลิ้มรสช่วงเวลาแห่งความสุขให้เต็มที่”
“แกคิดจะทำอะไรกันแน่? ลูกเจี๊ยบตัวนี้หมายความยังไง?”
“เดี๋ยวแกก็รู้เอง”
ฮิวรอยตอบเป็นนัยพลางเดินออกจากห้องขังพร้อมกลุ่มผู้คุม
จิ๊บจิ๊บ!
เรย์ดอร์นถูกทิ้งไว้ตามลำพังกับลูกเจี๊ยบ
มันไม่ได้มีช่วงเวลาที่ดีแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ?
หัวใจเรย์ดอร์นกำลังอบอุ่นเป็นที่สุด
ขณะเดียวกัน ด้านนอกห้องขัง
กลุ่มผู้คุมเอ่ยปากถามฮิวรอย
“ขอถามได้ไหมขอรับ ลูกไก่ตัวนั้นหมายถึงอะไร?”
“ทำไมท่านถึงมอบโอกาสให้นักโทษอุกฉกรรจ์มีเวลาเยียวยาจิตใจ?”
“เฮ่อ…”
ราวกับเขาอยากได้บุหรี่สักมวนสูบ
ฮิวรอยถอนหายใจพลางอธิบาย
“ฉันจะกินไก่ตัวนั้นเมื่อมันโตขึ้น”
“อ…เอ๋?”
“กินต่อหน้าเรย์ดอร์น”
“…”
“ลูกไก่ที่มีสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับมัน…”
“…”
“…ใส่ผักหลายชนิดก่อนจะถอนขนต้มให้สุก”
“น…นั่นมัน”
“ท…ท่านชั่วร้ายยิ่งกว่าจอมอสูรซะอีก!”
เหล่าผู้คุมต่างพากันขนลุกอย่างหวาดผวา
วิธีทรมาณจิตใจของฮิวรอยเข้าขั้นโหดเหี้ยมทารุณ
แน่นอน ฮิวรอยไม่ได้ชอบ
แต่เขายังเหลือวิธีอื่นให้เลือกอีกหรือ?
“หมอนั่นทำให้ฉันต้องเป็นปีศาจ…”
“อา…”
หากมีฉากหลังเป็นเสียงฟ้าผ่าประกอบคงเหมาะกับบรรยากาศกว่านี้
น่าเสียดายที่ท้องฟ้าด้านนอกกำลังสดใสยิ่งกว่าทุกวัน
***
“ฝ่าบาทจะไปไหนหรือ”
เมอร์เซเดสเอ่ยปากถามขณะเดินตามกริดอย่างไร้จุดหมาย
เธอนึกว่ากริดจะมุ่งหน้าไปยังเขตอุตสาหกรรมตีเหล็ก
แต่กริดกลับเดินตรงออกจากไรนฮาร์ทโดยไม่แวะที่ใด
‘นอกไรนฮาร์ทมีโรงเหล็กด้วยหรือ’
กริดอธิบาย
“นับแต่นี้ไป ฉันจะใช้เวลาระหว่างตีเหล็กให้เกิดประโยชน์สูงสุด”
การสร้างไอเท็มของกริดแต่ละครั้งจะใช้เวลานานมาก
ระหว่างกระบวนการต้องเพ่งสมาธิอย่างต่อเนื่องหลายวันติดต่อกัน
ผลงานการตีเหล็กมักออกมายอดเยี่ยมเสมอ แต่วิธีนี้จะมีปัญหาใหญ่อยู่หนึ่งข้อ
เขาไม่ได้เก็บเลเวลเลย
ตลอดหลายเดือนให้หลัง เลเวลของกริดหยุดอยู่กับที่มานานมาก ในไม่ช้าคงถูกดีดออกจากอันดับท็อปสิบแน่นอน
นี่คือขีดจำกัดที่คลาสสายผลิตมิอาจหลีกเลี่ยง
ไม่เหมือนกับคลาสสายต่อสู้ที่ใช้เวลาว่างทั้งหมดไปกับการเก็บเลเวล
กริดต้องแบ่งเวลาว่างที่มีเพียงน้อยนิดให้กับการตีเหล็กและเก็บเลเวลอย่างเท่าเทียม
ในอดีต กริดเคยคิดแก้ไขปัญหานี้ด้วยเตาหลอมขนาดพกพา
แต่จุดอ่อนของเตาหลอมรุ่นใหม่คืออุณหภูมิของไฟที่รุนแรงไม่เพียงพอต่อความต้องการ
ทว่าในปัจจุบัน กริดมีฟืนฟอสฟอรัสขาวที่ช่วยกลบข้อด้อยดังกล่าว
“หลังจากนี้ ฉันจะหมั่นสร้างไอเท็มที่จุดเก็บเลเวล”
กริดท้าทายขีดจำกัดของตัวเองในอดีต
เขาเคยลองสร้างไอเท็มในจุดเก็บเลเวลโดยปล่อยให้โนเอะ แรนดี้ และหัตถ์เทวะออกล่า
แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับไม่น่าประทับใจเท่าที่ควร
อุณหภูมิเตาหลอมคืออุปสรรค์ใหญ่หลวงสำหรับการตีเหล็กนอกสถานที่
‘…คราวนี้0tไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว’
ชายหนุ่มฉีกยิ้มกว้างพลางกางแผนที่
เป้าหมายปลายทางคือแม็ปเก็บเลเวลที่ครอเกลแนะนำ
ป่าชายแดน
เนื่องด้วยเสาเวทมนตร์ลวงตา
ว่ากันว่า ผู้เล่นไม่สามารถเข้าถึงบางส่วนของป่าชายแดนได้
“ป่าที่มีผลไม้รสหวานผิดปรกติ…”
หากกริดนำ ‘น้ำผึ่งภูเขา’ ออกมากินล่อ มอนส์เตอร์ที่ชื่อว่า ‘หมีหมาป่า’ จะปรากฏตัว
มันคือมอนสเตอร์สุดแสนทรงพลังที่เสียเวลาล่านานในแต่ละตัว
ครอเกลได้ให้ข้อมูลว่า พวกมันมอบค่าประสบการณ์เทียบเท่าบอสแม็ปเลยทีเดียว
“ข้อมูลนี้ถูกต้องแน่หรือ? เหตุใดชายที่ชื่อครอเกลถึงทราบวิธีล่อหมีหมาป่า?”
“เขาพบเข้าโดยบังเอิญขณะหยุดพักเพื่อทานขนมปังน้ำผึ้ง”
นี่คือข้อมูลแสนล้ำค่าที่ครอเกลมอบให้ เพื่อเป็นการตอบแทนดาบเสือขาวที่กริดสร้าง
“เขาเป็นสหายที่ดีของฉันเสมอ”
กริดจะอมยิ้มอย่างมีความสุขทุกครั้งเมื่อหวนนึกถึงครอเกล
ในวินาทีที่ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้ากริด เมอร์เซเดสพลันเกิดอาการหึงหวงอย่างบอกไม่ถูก
เธอตอบกลับเสียงห้วนเป็นเชิงไม่เห็นด้วย
“ฉันเองก็รู้จักหมีหมาป่าดี พวกมันคือมอนสเตอร์ที่มีพละกำลังเทียบเท่าหมีและความว่องไวเทียบเท่าหมาป่า ความแข็งแกร่งของมันสูงกว่าที่ฝ่าบาทคาดไว้มาก”
กริดคิดจะสร้างชุดเกราะไปพร้อมกับล่าสัตว์ประหลาดระดับนั้นงั้นหรือ
นั่นเป็นไปไม่ได้แน่
ชายหนุ่มแสดงสีหน้ามั่นใจในยามหันไปมองเมอร์เซเดสที่ส่งสายตากังวล
“ฉันมีเธออยู่ทั้งคน ยังจะต้องกลัวสิ่งใดอีกหรือ?”
“หากมิได้สังหารหมีหมาป่าด้วยตนเอง ฝ่าบาทจะได้รับค่าประสบการณ์งั้นหรือ?”
“เธอไม่ใช่คนฆ่ามัน แค่คอยปรุงมันให้ฉันก็พอ”
“ปรุง…? ฝ่าบาทหมายถึง?”
เหตุใดกริดถึงพูดเรื่องการประกอบอาหารในเวลานี้?
ชายหนุ่มพยายามอธิบายเมอร์เซเดสที่ไม่เข้าใจศัพท์แสลง
“หากเธอซัดหมีหมาป่าสุดแรงทันทีที่มันปรากฏตัว มันคงจะโกรธเธอมากใช่ไหม?”
“อา…”
“หลังจากนั้น สิ่งที่เธอต้องทำคือการแทงค์ ส่วนฉันจะสั่งให้บรรดาสัตว์เลี้ยงรุมโจมตี ระหว่างนั้น ตัวฉันจะนั่งสร้างชุดเกราะให้เธอโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ เมื่อสัตว์เลี้ยงของฉันฆ่าหมีหมาป่า ตัวฉันก็จะได้ค่าประสบการณ์ไปด้วย แถมยังพัฒนาสัตว์เลี้ยงไปในตัว”
“อื้อ! เข้าใจแล้ว”
เมอร์เซเดสตอบกลับอย่างกระตือรือร้น
แม้เธอจะแข็งแกร่งที่สุดในคณะเดินทางนี้ แต่หน้าที่หลักของอัศวินคือการอำนวยความสะดวกให้ผู้เป็นนาย
นี่คือรถบัสระดับอัศวินในตำนาน
เมอร์เซเดสกำลังขับมันโดยมีกริดโดยสารไปพร้อมกับเหล่าสัตว์เลี้ยงนานาชนิด
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,238
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/
ทีมเวิร์ค
ReplyDelete😄👍
ReplyDelete😁👍
ตรูล่ะหยั่งชอบฮิวรอยเลย 55555
ReplyDeleteฮิวรอย ออกมาทีไรได้ฮาตลอด
ReplyDeleteฮิวรอยแม่มโคตรฮา5555555
ReplyDeleteฮิวรอยแกมัน ร้ า ย ก า จ
ReplyDeleteฮิวรอยแกมันร้าย
ReplyDelete"เค้าบังคับให้ฉันต้องร้ายเอง"
ReplyDeleteผมนี้ลั่น! เลย แดรกไก่ต่อหน้าต่อตาคงโหดร้ายน่าดู