จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,204

สัตว์ประหลาดขนาดมหึมาตัวหนึ่งโผล่จากอาคารทรงสี่เหลี่ยมปริศนา

มันเป็นพวกเดียวกับยังบันจริงหรือ…?

ท่าทีของสัตว์ประหลาดตนดังกล่าว แปลกประหลาดเกินกว่าจะอยู่ฝ่ายเดียวกับยังบัน

ไม่เพียงไม่คิดแยแสกริด แต่ยังปล่อยให้ยังบันตายไปต่อหน้าต่อตาหนึ่งตน

“พวกเราควรมองว่ามันอยู่ฝ่ายกลาง และในเมื่อเป็นแบบนั้น…”

“อย่าเหลวไหล! ไม่เคยอ่านตำนานของทวีปตะวันออกบ้างรึไง! เทพสี่ทิศเป็นบริวารรับใช้ยังบัน พวกมันอยู่ฝ่ายเดียวกับยังบันแน่นอน!”

“นายคิดว่าเจ้านี่เป็นเทพเต่าดำจริงหรือ”

“ชื่อบนหัวเด่นสะดุดตาขนาดนั้น ต้องมองยังไงถึงจะไม่ใช่เต่าดำ?”

“ผิดแล้ว ในภาพวาดเทพสี่ทิศของทวีปตะวันออก เต่าดำมีหางเป็นงูสีขาวและดวงตาสีฟ้าอ่อนงดงาม มอบกลิ่นอายของความลึกลับและน่าเกรงขาม มิใช่สัตว์ประหลาดชั่วร้ายเช่นนี้”

“นายกำลังจะบอกว่านี่เป็นตัวปลอม?”

“แน่นอน เทพผู้พิทักษ์จะเกิดมาเพื่อทำลายล้างโลกได้อย่างไร ใจเย็นลงก่อน นายกำลังขาดสติเพราะหวาดกลัวต่อยังบัน”

“…”

“ถ้าพวกเราเลือกสู้กับยังบัน สัตว์ประหลาดตัวนี้คงไม่โจมตีใส่เรา… ต้องรีบตัดสินใจแล้ว”

ในวินาทีสัตว์ประหลาดร่างยักษ์โผล่ออกมาจากอาคารทรงสี่เหลี่ยม บรรดาไฮแรงเกอร์ก็หมดศรัทธาในตัวยังบันทันที

ทุกคนเริ่มตระหนักว่า พวกตนตกเป็นเหยื่อการหลอกใช้ของยังบันเข้าแล้ว

ในฐานะไฮแรงเกอร์ผู้เปี่ยมไปด้วยศักดิ์ศรี เรื่องเช่นนี้นับว่าทำใจยอมรับได้ยาก

จนกระทั่ง กริดปรากฏตัวออกมาและเริ่มต่อสู้กับยังบันอย่างเอาเป็นเอาตาย ความสับสนภายในใจไฮแรงเกอร์จึงยิ่งเพิ่มเป็นเท่าตัว

“พวกเราต้องช่วยกริด… เหมือนกับบูบัต”

“แลกมากับ 4 เลเวลเนี่ยนะ? คุ้มแล้วหรือ”

ความเห็นของเหล่าไฮแรงเกอร์ถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่ายอย่างชัดเจน

ฝ่ายหนึ่งต้องการให้รอดูท่าทีไปอีกสักพัก จนกระทั่งมั่นใจว่าการทรยศยังบันและเข้าร่วมกับกริดเป็นหนทางถูกต้อง

ในสถานการณ์ปรกติ แนวคิดนี้นับว่าปลอดภัยและไม่มีข้อกังขา

การเข้าไปช่วยกริดอย่างหน้ามืดตามัวโดยแลกมากับการลดลง 4 เลเวล มิได้เกิดประโยชน์อันใดกับพวกมันเลย

แต่สถานการณ์ปัจจุบันค่อนข้างพิเศษ

“กริดได้รับบัฟจากภารกิจ… หมายความว่าระบบต้องการให้กริดชนะในศึกนี้”

“…จริงด้วย”

ไฮแรงเกอร์ทุกคนยังคงไม่ลืม ย้อนกลับไปในอดีต สมัย ‘กริดผมขาว’ ปรากฏสู่สายตาสาธารณชนเป็นหนแรก

นั่นคือ ‘บัฟจากภารกิจ’ ซึ่งอำนวยความสะดวกให้กริดสามารถบุกถล่มวิหารของข้ารับใช้ยาธานลำดับหนึ่ง ทัลลอส ได้อย่างง่ายดาย

ในตอนนี้ก็เช่นกัน เป็นเพราะระบบกำลังชี้นำว่ายังบันสมควรพ่ายแพ้ กริดจึงได้รับบัฟพลังพลังการต่อสู้จากภารกิจ

แต่ไหนแต่ไร บัฟจากภารกิจถือเป็นตัวช่วยให้เรื่องราวของซาทิสฟาย ดำเนินไปในทิศทางถูกต้องได้ง่ายขึ้น

อาจเรียกได้ว่าเป็น ‘พรจากสวรรค์’

ไฮแรงเกอร์ทุกคนย่อมเคยได้รับบัฟพิเศษจากภารกิจมาแล้วไม่ต่ำกว่าคนละหนึ่งครั้ง

พวกมันจึงปักใจเชื่อโดยไม่เคลือบแคลงว่า กริดกำลังอยู่ในสภาพ ‘ได้รับพรวิเศษ’

“…ถ้าฉันจำไม่ผิด เคยมีข้อความระบบเมื่อหลายวันก่อน แจ้งว่ากริดสังหารครึ่งเทพไปแล้วหนึ่งตน ฉันคิดว่านั่นก็คงเป็นผลมาจากพรวิเศษชั่วคราวเช่นกัน ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีพลังมากพอจะเอาชนะครึ่งเทพได้ ต่อให้เป็นกริดก็ตาม”

ไม่มีใครทราบสาเหตุแน่ชัด

แต่ในสถานการณ์ปัจจุบัน ระบบกำลังบอกใบ้ให้ทุกคนทราบว่า กริดมีชะตาต้องสู้กับเทพและควรเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ

ถึงขั้นได้รับพรวิเศษ

“การเป็นศัตรูกับกริดนับว่าอันตรายมาก หากพวกเราช่วยเหลือยังบันและทำให้ภารกิจของกริดล้มเหลว โลกจะดำเนินไปในทิศทางตรงข้ามกับความถูกต้องทันที ผลลัพธ์อาจเลวร้ายชนิดว่าการสูญเสีย 4 เลเวลเทียบไม่ติด”

ท้องฟ้า กริด

ความสำเร็จภายในไม่กี่ปีของชายคนนี้ มากมายและยิ่งใหญ่จนถึงขั้น ต่อให้ไฮแรงเกอร์อุทิศเวลาทั้งชีวิตมิอาจไล่ตามทัน

ภารกิจของกริดย่อมไม่ธรรมดา

ในเมื่อภารกิจเจาะจงกำหนดให้กริดเป็นศัตรูกับเทพ หมายความว่าความตายของเทพจะทำให้โลกดำเนินไปในทิศทางเชิงบวก

พวกมันเริ่มได้ข้อสรุปให้ตัวเอง

แต่ยังไม่มีใครกล้าตัดสินใจ

การย้ายไปอยู่ฝั่งกริดจะทำให้เกิดผลข้างเคียงเลวร้ายตามมาทันที

นั่นคือเลเวลลดลง 4 ระดับ…

สำหรับไฮแรงเกอร์ สิ่งนี้นับเป็นความเจ็บปวดเหนือพรรณนา และยากจะกู้คืนกลับมาภายในระยะเวลาสั้น ๆ

ขณะทุกคนกำลังชั่งน้ำหนักอนาคตตัวเอง

บึ้มมมมมมมม!!

เกิดระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว บรรดาไฮแรงเกอร์ต่างใช้ทักษะป้องกันตัวเพื่อรักษาชีวิต

และเมื่อพวกมันหันกลับไปมองการต่อสู้ ร่างของกริดกลับหายไปอย่างเป็นปริศนา

พร้อมกันนั้น โดดัมหันมาทางกลุ่มไฮแรงเกอร์พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว

“พวกเจ้าจะต้องถูกลงโทษในอีกไม่ช้า!”

“…!”

บูบัตช่วยเหลือกริด หากจะถูกลงโทษก็ถือเป็นเรื่องสมควรแล้ว แต่ทำไมยังบันถึงคิดจะลงโทษคนอื่นซึ่งยังไม่ทำทันได้กระทำสิ่งใดเลย?

ไฮแรงเกอร์เริ่มตาสว่าง

การอยู่ฝ่ายยังบันไม่มีในหัวอีกต่อไป

‘นั่นสินะ พวกมันคิดทอดทิ้งเราอย่างไม่แยแสมาตั้งแต่แรกแล้ว’

‘พวกเราถูกโชคชะตากำหนดให้ต้องเป็นศัตรูกับยังบัน’

ทันใดนั้น เหล่าไฮแรงเกอร์ซึ่งกำอาวุธในมือแน่นถนัดเพื่อเตรียมต่อสู้เต็มรูปแบบ พลันเผยสีหน้าตกตะลึงจนดวงตาเบิกโพลง

ทุกคนมองเห็นประกายสายฟ้าท่ามกลางฝุ่นควันฟุ้งกระจายจากแรงระเบิด

หากใครเคยเห็นการต่อสู้ระหว่างกริดและออร์คลอร์ดเทรูชานมาก่อน คนผู้นั้นไม่มีทางลืมตัวตนและเอกลักษณ์ของสายฟ้าชนิดนี้

เปรี้ยะ!

ไฮแรงเกอร์รีบก้มหน้าลงต่ำ เกรงว่าอากัปกิริยาของตนอาจทำให้โดดัมพบพิรุธ

โดยไม่ปล่อยให้รอนาน สายฟ้าเส้นหนึ่งพุ่งเข้าหาโดดัมจากด้านหลังด้วยความเร็วสูง

ฉึบ!

ลำคอโดดัมถูกดาบปาดเข้าไปครึ่งด้าม

น้ำพุเลือดสดพวยพุ่งออกจากปากแผล สร้างความตื่นตระหนักให้โดดัมเหนือพรรณนา

“เทพ… สายฟ้า!”

[บุคคลนิรนามทำการเขียนบทกวีลำดับ 5]

[บทกวีเริ่มต้นด้วยเทวตำนานบทหนึ่งซึ่งเคยถูกมนุษย์ลืมเลือนไปนานนับพันปี]

เปรี้ยง—!

[เขาคืนชีพให้กับเทพผู้ถูกลืม]

[ข้อเท็จจริงกำลังจะถูกสลักทับลงบนเทวตำนานปลอม ซึ่งหลอกลวงผู้คนมาอย่างยาวนาน]

“…!!”

ไฮแรงเกอร์ต่างพากันขนลุก

ข้อความโลกอธิบายถึงบทกวี กำลังถูกเขียนขณะกริดในร่างเทพสายฟ้ากระหน่ำฟาดฟันเอาชีวิตโดดัมโดยปราศจากความเมตตา

เลือดลมทุกคนเริ่มสูบฉีดพุ่งพล่าน

พวกมันได้ประจักษ์บทกวีของกริดด้วยตาตัวเองครั้งสุดท้ายเมื่อไร…?

ครั้งแรกคือมหาสงคราม ณ หุบเขาไทเลอร์

พวกมันกำลังประทับใจจนอธิบายไม่ถูก

ทุกคนอิจฉาในความยิ่งใหญ่ของกริด

แต่ในทางกลับกัน…

กริดกลับมิได้ยินดีปรีดาอะไรนัก

ชายหนุ่มมองว่าบทกวีคราวนี้กะทันหันและปราศจากเหตุผลรองรับมากเกินไป

‘ทำไมถึงมีบทกวี…?’

บทกวีไม่เกิดขึ้นหลังจากกริดฆ่ายังบันไปมากมาย หนึ่งในนั้นคือการัมซึ่งเป็นถึงเทพเทียมผู้มีพลังศรัทธาของมนุษย์

บทกวีไม่เกิดขึ้นหลังจากกริดคืนชีพเทพฟินิกซ์แดงสำเร็จ ไม่เกิดขึ้นหลังจากผสานเป็นหนึ่งเดียวกับหัวใจฟินิกซ์แดงลำดับ 9

ไม่เกิดขึ้นหลังจากอาณาจักรโชและดินแดนทางตอนใต้เต็มไปด้วยความสงบสุข

กริดจึงเข้าใจมาตลอดว่า บทกวีได้ปรับระดับความยากของเงื่อนไขในการเกิด

หากจะมีบทกวีครั้งถัดไป ชายหนุ่มเชื่อว่าจะต้องเป็นเหตุการณ์ใหญ่ระดับสามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตของทวีป

…แต่กลับถูกเขียนขณะต่อสู้กับยังบันฝีมือดาษดื่นเท่าฮันกยอลแค่สามตนเนี่ยนะ?

มาตรฐานอยู่ตรงไหน?

[ท่านจัดการยังบัน ‘โดดัม’]

[ท่านจัดการยังบัน ‘นาจึล’]

[ท่านได้รับไอเท็ม <ลมหายใจเต่าดำ> จำนวน 2 ก้อน]

[ท่านได้รับไอเท็ม <ลมหายใจมังกรคราม>]

[ท่านได้รับไอเท็ม <เสื้อคลุมมังกรคราม> จำนวน 2 ขุด]

[ท่านได้รับไอเท็ม <กระบี่อ่อนไม่มีวันแตกหัก> จำนวน 2 เล่ม]

“…?!”

ท่ามกลางละอองแสงสีเทาของยังบันโดดัมและนาจึล กริดชักดาบกลับพร้อมกับเงยหน้าขึ้น

ทันใดนั้น ดวงตาชายหนุ่มพลันเบิกโพลง

มันกำลังมองเห็นพระอาทิตย์สีแดงก่ำสองดวงในระยะประชิดด้านหน้า เพียงพริบตา ความรู้สึกเย็นวาบได้แผ่ไปยังทุกซอกมุมของร่างกายอย่างท่วมท้น

สิ่งนี้คือดวงตาทั้งสองข้างของเทพเต่าดำ

‘ตั้งแต่เมื่อไรกัน?’

เต่าดำเอาแต่คำรามใส่ท้องฟ้าไม่ใช่หรือ?

ทำตัวเหมือนกับสัตว์ประหลาดขาดสติทั่วไป

แต่ทำไมถึงกำลังเพ่งมองเราด้วยดวงตาแฝงอารมณ์ไว้มากมาย…

“คึ่ก…”

กริดผงะถอยหลังสามก้าวทันที

นี่คือพฤติกรรมตามสัญชาตญาณ เกิดจากความหวาดกลัวจากก้นบึ้งจิตใจ

แม้จะแฝงไว้ด้วยอารมณ์หลากหลาย แต่อารมณ์ส่วนใหญ่คือโทสะและความเคียดแค้นปริมาณเข้มข้น จิตใจของกริดไม่เข้มแข็งพอจะเผชิญหน้าโดยตรง

โทสะแห่งเทพ

หากสบตานานกว่านี้อีกสักนิด กริดมั่นใจว่าคำสาปบางชนิดจะแล่นเข้ามาในร่างกายของตน

บางที อาจเป็นคำสาปทำให้การตีบวกหลังจากนี้ไม่สำเร็จอีกเลยชั่วชีวิต

‘น่าอึดอัดเกินไปแล้ว…’

ฟีนิกซ์แดงอบอุ่น แต่ทำไมเต่าดำกลับเย็นชา

เพียงการมีตัวตนอยู่ ก็มากพอจะทำให้เผ่าพันธุ์มนุษย์อันตรธานหายไปจากโลก กลิ่นอายเช่นนี้ไม่สอดคล้องกับลักษณะของเทพสี่ทิศเลยสักนิด

ขณะกริดพยายามหลบตาและกำลังครุ่นคิด

『ผู้สังหารเทพเอ๋ย…』

เนื้อเสียงอันดำทะมึนและเย็นยะเยือก พลันก้องกังวานภายในสมองกริด

ไม่ใช่เสียงใครนอกจากเทพเต่าดำ

『เจ้ากินฟินิกซ์แดงเข้าไปสินะ』

‘กินฟินิกซ์แดง…?’

เมื่อประโยคสุดเหลวไหลจบลง กริดใช้เวลานึกทบทวนสักพักกว่าจะเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย

‘เขากำลังเข้าใจผิด… เป็นเพราะเรามีหัวใจลำดับ 9 ของฟินิกซ์แดงในตัว’

สัตว์เทพจักรราศีเคยกล่าวไว้ว่า :

หัวใจหลักเดียวล้วนถือแหล่งพลังงานสำคัญของเทพฟินิกซ์แดง แม้แต่ห้าอาวุโสก็ยังนำออกไปไม่ได้ หากฟินิกซ์แดงไม่ยินยอม

ดังนั้น เมื่อเต่าดำได้พบมนุษย์ผู้มีหัวใจแสนสำคัญฝังอยู่ในร่าง ไม่ใช่เรื่องแปลกหากจะเกิดความเข้าใจผิด

“เข้าใจผิดแล้ว—”

ขณะกริดพยายามอธิบาย

『ข้าได้รับความทรงจำกลับคืนมาเล็กน้อยเมื่อเห็นสายน้ำปะทะกับเปลวเพลิงของเจ้า』

ประโยคใหม่ของบทกวีถูกเขียนเพิ่มเติม

『ข้าเป็นใคร…』

[ความพยายามในการสลักความจริงทับลงไปในตำนานปลอมของเขา ทำให้ความทรงจำของอดีตเทพฟื้นคืนกลับมาบางส่วน]

『ข้าเคยเป็นเทพจิตใจงดงาม…』

『 ‘ข้า’ ยังจำได้แม่นยำว่า เทวรูปของ ‘เรา’ ซึ่งสร้างโดยฝีมือผู้ศรัทธาของ ‘เรา’ ถูกลมหายใจของ ‘ข้า’ ทำลายจนแหลกเป็นผุยผง 』

『ทุกครั้งเมื่อ ‘ข้า’ มอบพรลงไปบนโลก บ้านเมืองของมนุษย์จะถูกทำลายจนพังพินาศเสมอ ส่งผลให้พวกเขาเริ่มหวาดกลัว ‘เรา’ 』

『ข้าไม่สมควรเป็นเทพ』

『ข้าต้องการให้ตัวเองหายไป… ตลอดกาล』

[อดีตเทพผู้เปี่ยมไปด้วยบาดแผลทางใจ ตัดสินใจบอกความปรารถนาของตนกับเขา]

『ข้าเคยอยากหลับใหลไปตลอดกาล จึงปล่อยให้ไข่มุกเม็ดนั้นกักขังดวงวิญญาณเอาไว้』

『แต่ไข่มุกกลับปริแตก ทำให้ข้าต้องทนเห็นความน่ารังเกียจของตัวเองต่อไป』

『มนุษย์ผู้สั่งสมพลังสังหารเทพ ข้าปรารถนาชะตากรรมแบบเดียวกับฟินิกซ์แดง ได้โปรดกินข้าเข้าไปในร่างกายเจ้าด้วย 』

[ภารกิจใหม่ถูกสร้างขึ้น]

<สังหารเทพทำลายล้าง>

ระดับความยาก :???

ตัวตนครึ่งหนึ่งของเทพสี่ทิศ เต่าดำ ปรารถนาจะหายไปตลอดกาล

จงมอบความตายให้กับเขา

เงื่อนไขสำเร็จภารกิจ :

- สังหารตัวตนครึ่งหนึ่งของเทพเต่าดำ หรือผนึกเขากลับไปอีกครั้ง

รางวัลสำเร็จภารกิจ :

- ได้รับสมญานาม <นักสังหารเทพ>

<นักสังหารเทพ>

‘ตัวตนสมบูรณ์แบบ’ ผู้เกิดมาเพื่อสังหารเทพ

ท่านจะกลายเป็นเหนือมนุษย์ระดับสูงสุด

พลังโจมตีทุกชนิดเพิ่มขึ้นสองเท่า

[ท่านจะรับทำภารกิจหรือไม่ กรุณายืนยัน]

“คุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่?”

[ท่านปฏิเสธ]

『…? 』

“ผมไม่เข้าใจอะไรเลย ไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร แต่จากคำบอกเล่าของสัตว์เทพจักรราศี คุณคือเทพผู้ห่วงในมนุษย์มากกว่าใครทั้งหมด”

『ผิดแล้ว สัตว์เทพจักรราศีมิได้หมายถึง ‘ข้า’ แต่เป็น ‘เรา’ ต่างหาก』

ยิ่งได้สนทนากับเต่าดำ กริดก็ยิ่งเข้าใจในบางสิ่งเพิ่มขึ้น

เหตุใดบทกวีจึงถูกเขียนในเวลานี้?

หลังจากระบบประเมินอุปนิสัยและพฤติกรรมในอดีตของกริด มันเชื่อว่า กริดเป็นเพียงไม่กี่คนบนโลก ผู้สามารถชักนำให้เทพเต่าดำกลับไปยังเส้นทางถูกต้องตามเดิมได้

“อย่าได้พูดถึงเรื่องนี้อีก คงเป็นการเสียเวลาเปล่า เพราะถึงผมจะไม่เข้าใจปัญหาของคุณเลย แต่ก็ไม่คิดทำร้ายคุณแน่นอน”

『การสังหารข้าจะทำให้เจ้าได้รับพลังมหาศาล…』

“โลกใบนี้กำลังรอให้คุณกลับมา”

『…!』

[เขาไม่แยแสความปรารถนาของอดีตเทพ]

[พลังอันได้มาจากการทำร้ายใครสักคน เขาไม่ต้องการมัน ไม่แม้แต่จะออกอาการลังเล]

“ถ้าไม่เชื่อก็รอดูได้ ผมจะทำให้คุณกลับไปเป็นหนึ่งเดียวกับมนุษย์อีกครั้ง ฉะนั้น… ได้โปรดใจเย็นลงก่อน”

[ชายหนุ่มยื่นแขนออกไป]

[ต้นไม้ซึ่งเติบโตจากความช่วยเหลือมากมายของคนรอบข้าง กำลังขยายกิ่งก้านใหม่เพิ่มขึ้น]

[เป็นกิ่งไม้เล็ก ๆ]

『…』

เต่าดำก้มมองฝ่ามือกระจิดริดของกริดด้วยความสับสน โดยยังไม่เข้าใจว่า ฝ่ามืออันเรียวเล็กของมนุษย์ตรงหน้า สามารถทำอะไรได้มากมายนักหรือ?

กับแค่มือเล็ก ๆ แสนเปราะบาง และพร้อมจะสลายไปทันทีเมื่อตนสัมผัสโดยตรง

กริดฉีกยิ้มขณะอ่านความคิดอีกฝ่าย

“ไม่ถูกทำลายหรอกน่า ลองจับดู”

『…』

ครืนนนน —!

หลังจากลังเลสักพัก เต่าดำตัดสินใจย่อตัวลง

จากนั้น มันบรรจงเลื่อนใบหน้าลงไปหากริดซึ่งมีร่างกายเล็กเพียงจุดดำในสายตา

ตามด้วยการนำแก้มไปสัมผัสกับฝ่ามืออย่างอ่อนโยน

『ได้โปรด… ตัวข้าอีกครึ่งหนึ่งกำลังถูกหลอกใช้ในฐานะหุ่นเชิดของยังบัน เขาถูกผนึกไว้ในจุดลึกลับอันยากเข้าถึงและเต็มไปด้วยอันตราย』

[อดีตเทพผู้เต็มไปด้วยบาดแผล โน้มตัวลงไปสัมผัสกับกิ่งไม้เล็ก ๆ แสนเปราะบาง]

“เชื่อมือได้เลย!”

[แต่กิ่งไม้กลับไม่หักโค่น]

[ความปรารถนาในการคืนชีพโลกซึ่งกำลังดำเนินมาถึงจุดจบ ยังคงคุกรุ่นและหนักแน่นเช่นเดิมไม่เคยแปรเปลี่ยน]

…

[บุคคลนิรนามเสร็จสิ้นบทกวีลำดับ 5!]

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,593

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous