จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 795

[ ดาบเสือขาววัยเยาว์ ]
เกรด : ทั่วไป (เติบโต)
ความคงทน : 390/390
พลังโจมตี : 373
พลังป้องกัน : 31
* ความเร็วโจมตีลดลง 10%
* พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 3%
* พลังป้องกันเพิ่มขึ้น 3%
* ค่าต้านทานเวทมนตร์เพิ่มขึ้น 3%
* พลังชีวิตสูงสุดเพิ่มขึ้น 6%
* พลังโจมตีธาตุดินเพิ่มขึ้น 8%
* มีโอกาสเล็กน้อยที่น้ำหนักของดาบจะเพิ่มขึ้นขณะโจมตี
( พลังโจมตีกายภาพและประสิทธิภาพในการมองข้ามพลังป้องกันเป้าหมายเพิ่มขึ้น 33% เมื่อแสดงผล  แต่ความเร็วในการดึงดาบกลับจะช้าลง 1 วินาที )
    ดาบที่กลายเป็นเทวะตำนานเหนือตำนาน… 
...
...

    นี่คือหนึ่งในสองดาบเสือขาวที่ถือกำเนิดจากฝีมือของกริด
    โชคดีที่ยูร่าสามารถรวบรวมศิลาโลหิตใส่คลังกิลได้เป็นจำนวนมากในช่วงที่เธอเก็บเลเวลภายในมิติขุมนรก

    ดาบเล่มนี้เกิดจากศิลาโลหิตซึ่งเป็นน้ำพักน้ำแรงของยูร่า  ถือเป็นอีกหนึ่งตำนานที่เข้ามาเกี่ยวข้องทางอ้อม

    ศิลาโลหิตถือเป็นวัสดุเกรดตำนานที่สามารถรีดเร้นประสิทธิภาพของลมหายใจเสือขาวที่ถูกเสริมแกร่งได้ถึงขีดสุด
    ดาบเล่มนี้มีคุณสมบัติพื้นฐานสูงกว่าไอเท็มเกรดทั่วไปตามปรกติอยู่มาก

    แต่ถึงอย่างนั้นก็เทียบไม่ได้เลยกับดาบเกรดมิธในมือกริด

    “…”

    ริมฝีปากครอเกลปิดสนิทอยู่นานเมื่ออ่านรายละเอียดของดาบอย่างครบถ้วน
    เป็นสีหน้าที่ผิดหวังงั้นหรือ?  
    ไม่เลย
    มีเหตุผลบางประการที่ครอเกลไม่ยอมเปิดปากพูด  และกริดก็ทราบมัน

    “อึ้งไปเลยใช่ไหม?  ถึงกับพูดไม่ออกเลยสินะ”    

    คนที่ไม่รู้จักคุณค่าของไอเท็มชนิดเติบโตคงประณามการกระทำของกริดที่เลือกเก็บไอเท็มเกรดสูงไว้กับตัวเอง
    แต่ครอเกลทราบถึงคุณค่าของไอเท็มชนิดเติบโตได้ดีกว่าใคร
    ทุกครั้งที่ไอเท็มเติบโตพัฒนาระดับ  ค่าสถานะจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าพร้อมกับออปชั่นใหม่ที่เหมาะสมกับอุปนิสัยของผู้ใช้งาน    
    มันคือไอเท็มในฝันสำหรับผู้เล่นทุกคน

    หากไอเท็มชนิดเติบโตมีระดับเริ่มจากต่ำสุด  ศักยภาพในการพัฒนาจะมีมูลค่าสูงสุด

    จากทั่วไปเป็นแรร์  
    จากแรร์เป็นอีปิก
    จากอีปิกเป็นยูคนีค…
    จนกระทั่งถึงเกรดมิธ 

    ทุกครั้งที่ดาบเสือขาวของครอเกลพัฒนาระดับ  มันจะเพิ่มประสิทธิภาพตัวเองขึ้นหลายเท่าจนแซงหน้าดาบของกริดเมื่อพัฒนาไปถึงเกรดมิธ
    
    “นายจะยกดาบเล่มนี้ให้ฉันจริงหรือ…?”

    ครอเกลที่เงียบงันมานานเริ่มส่งเสียงพูดเป็นหนแรก  กริดพลันอมยิ้มเมื่อได้ฟังน้ำเสียงแสนสั่นระริกนั่น
    
    “แน่นอน…ฉันสร้างมันเพื่อนายโดยเฉพาะ”

    “แต่ว่านะกริด…ดาบเล่มนี้เป็นไอเท็มชนิดเติบโต  มันสมควรเป็นของนายมากกว่า”

    ดาบเสือขาวอีกเล่มที่เป็นเกรดมิธ
    แม้กริดเอ่ยปากชัดเจนว่าต้องการใช้เล่มดังกล่าว  แต่ครอเกลทราบดีว่าอนาคตของดาบในมือตนสดใสกว่ามาก
    เขากำลังคิดว่ากริดยอมเสียสละสิ่งที่ดีกว่าให้ตน
    
    กริดส่ายศีรษะเมื่อเห็นครอเกลแสดงสีหน้ากังวล
    
    “นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้ใช้อาวุธเพียงชนิดเดียว  แถมฉันยังมีดาบอัสนีฯ อยู่ด้วย  ไม่มีทางเพิ่มเกรดของดาบเล่มนี้ได้ง่ายแน่”

    เข็มขัดทีราเม็ท  
    แหวนเอลฟิน·สโตน
    รวมถึงหัตถ์เทวะ
    ไอเท็มทั้งหมดล้วนมีระดับค้างคาอยู่ที่เกรดยูนีคมาแสนนาน
    
    สำหรับกริด  เขาคงต้องใช้เวลาราวสิบปีกว่าจะพัฒนาดาบเสือขาวเกรดทั่วไปให้กลายเป็นเกรดมิธสำเร็จ

    แต่นั่นเป็นมุมมองฝ่ายกริด  
    สำหรับครอเกลแล้วแตกต่างโดยสิ้นเชิง  
    ตัวเขาแทบไม่เคยเปลี่ยนอาวุธเลยสักครั้ง  เคยใช้เขี้ยวขาวมาอย่างไรก็ใช้ต่อเนื่องมาแสนนาน

    ครอเกลที่ใช้เพียงดาบเสือขาวย่อมสามารถพัฒนาเกรดได้เร็วกว่ากริดหลายเท่า
    แถมยังมีโบนัสเร่งค่าประสบการณ์อาวุธประเภทดาบด้วยผลของคลาสอริยดาบ    

    “ใช่ไหมล่ะ?  ฉันคิดว่าการแบ่งแบบนี้เหมาะสมกับพวกเราทุกประการ”

    กริดกล่าวพลางอมยิ้ม

    “ฉันสัญญา…”

    ครอเกลเปล่งเสียงด้วยสีหน้าขึงขัง

    “ฉันจะคืนดาบเล่มนี้ให้นายทันทีที่มันกลายเป็นเกรดมิธ  แล้วฉันจะใช้ดาบเล่มที่อยู่ในมือนายแทน”

    “…อะไรนะ?”

    เหลวไหลสิ้นดี… 
    หัวใจกริดเริ่มถูกสั่นคลอนเมื่อเขาสัมผัสถึงความจริงใจจากครอเกล

    ‘เขาคิดแบบนั้นจากใจจริงสินะ…’

    กริดเริ่มตระหนักได้ว่ารอบตัวเขามีแต่บุคคลนิสัยยอดเยี่ยมเต็มไปหมด

    กริดไม่ทราบเลยสักนิดว่าเขาเคยกระทำสิ่งใดไว้ในชาติก่อน  จึงมีวาสนาได้ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่คนเหล่านี้ในชาติภพปัจจุบัน

    ดวงตาของกริดที่แดงก่ำด้วยความตื้นตันเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์โมโห
    
    “อย่าพูดจาเหลวไหล…ดาบเล่มนั้นจะพัฒนาตามอุปนิสัยของนาย  ไม่ใช่ฉันสักหน่อย  ฉันจะไปใช้ของแบบนั้นได้ยังไง?”

    “…นายจะไม่เสียดายทีหลังแน่หรือ?”

    “นายต้องการอะไรกันแน่?”

    “ฉันแค่อยากหาทางชดเชยให้”

    “ไม่จำเป็น  ฉันได้รับสิ่งที่มีค่ามากกว่ามานั้นแล้ว”

    กริดตระหนักถึงคุณค่าของครอเกลเป็นอย่างดี
    ว่าที่ดาบเทพในอนาคตแล้วอย่างไร?
    การมีเพื่อนแท้ที่จริงใจอย่างครอเกลสักคนย่อมมีค่ามากกว่าดาบเทพนับสิบเล่ม

    “ดาบเล่มนี้จะเป็นสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพของพวกเราไปชั่วนิรันดร์”

    “ชั่วนิรันดร์…”

    ครอเกลเริ่มยิ้มออกเมื่อได้ยินถ้อยคำดังกล่าว
    ตลอดชีวิตที่ผ่านมา  จำนวนครั้งที่เขามีความสุขสามารถนับได้ด้วยนิ้วมือข้างเดียว
    
    เฉกเช่นกริด

    ชายสองคนที่เคยต้องโดดเดี่ยวเพราะแข็งแกร่งเกินไปหรืออ่อนแอเกินไป
    พวกเขากำลังแบ่งปันมิตรภาพในฐานะบุคคลที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกอย่างเท่าเทียม
    
    ***

    ‘จะได้รึเปล่านะ…’
    
    กริดกำลังยึดติดกับ ‘เครื่องดึงด้าย’ ที่เชื่อมติดด้ามดาบสีดำ
    เขาไม่อาจถอดใจละทิ้งไอเท็มที่ถูกออกแบบเพื่อให้สลับอาวุธได้รวดเร็วขึ้น
    กริดมีแผนจะสร้าง ‘ใบดาบ’ ขึ้นอีกมากในอนาคต  เฉกเช่นใบดาบอัสนีฯ 

    แต่เขากลับสร้างดาบเสือขาวออกมาให้สมบูรณ์ทั้งเล่ม  เพราะสิ่งนี้คือความต้องการของครอเกล
    กริดจำเป็นต้องเชื่อใจคำแนะนำของอริยดาบเพื่อให้กำเนิดดาบอันดับหนึ่งของโลก
    
    และผลลัพธ์ก็เป็นที่น่าพึ่งพอใจมาก
    พลังทำลายอาจไม่เทียบเท่าดาบอัสนีฯ  แต่ประสิทธิภาพโดยรวมถือว่ารอบด้านกว่า
    
    กริดชื่นชอบไอเท็มที่มีพลังป้องกันสูงเป็นทุนเดิม
    ลำพังพลังป้องกันจากดาบก็มากถึง 724 หน่วย  ใกล้เคียงกับพลังป้องกันของชุดเกราะแสงศักดิ์สิทธิ์ที่เขาพึ่งพามาตลอดเก้าปีเต็มในซาทิสฟาย

    ‘พลังป้องกันส่วนใหญ่มาจากโกร่งสนับตรงด้ามจับ…’

    กริดเพ่งพิจารณาโกร่งสนับทรงมงกุฏที่เชื่อมกับใบดาบสีคริสตัลใส
    ตัวโกร่งส่องแสงสีแดงระรื่อซึ่งสอดประสานอย่างลงตัวกับคมดาบสีใสบริสุทธิ์
    
    ‘เราตัดด้ามดาบออกให้เหลือเพียงใบดาบไม่ได้  ไม่อย่างนั้นจะสูญเสียพลังป้องกันไปมาก’

    หากนำส่วนด้ามจับออกและเชื่อมเข้ากับด้ามดาบที่มีเครื่องดึงด้าย  พลังโจมตีของใบดาบเสือขาวจะเพิ่มขึ้นจากผลของด้ามจับวิญญาณดาบ
    การถอดด้ามจับเสือขาวออกจะเปลี่ยนให้ใบดาบเสือขาวกลายเป็นอาวุธสายโจมตีเต็มตัว  
    
    แต่กริดไม่อยากเสียพลังป้องกัน    

    ‘ทางออกที่ดีที่สุดของเรื่องนี้…’

    โกร่งสนับต้องถูกสร้างโดยเชื่อมติดกับใบดาบแทน  มิใช่ด้ามจับ
    หากทำเช่นนั้นสำเร็จ  การนำใบดาบเสือขาวไปติดกับเครื่องดึงด้ายจะช่วยเพิ่มพลังโจมตีโดยที่ไม่เสียพลังป้องกันไป

    ‘แต่ตัวเราในปัจจุบันยังไม่สามารถสร้างของแบบนั้น…’

    หากนำโกร่งสนับไปติดกับใบดาบโดยตรง  ใบดาบเสือขาวจะสูญเสียสมดุลซึ่งเป็นจุดเด่นไปทันที
    ดาบเสือขาวจะมิใช่ดาบเสือขาวที่ถูกออกแบบเพื่อให้ใช้งานง่าย  และมีโอกาสสูงมากที่เกรดของมันจะไม่ใช่มิธอีกต่อไป
    
    ‘อาจเป็นไปได้ถ้าเลเวลทักษะการผลิตของเรามากกว่านี้อีกสักสองระดับ…’

    หมายความว่าเขาต้องรออีกหลายปี
    กริดยังไม่มีหนทางสำหรับแก้ปัญญาในปัจจุบัน  เขาครุ่นคิดหาทางออกอยู่นานพลางส่ายศีรษะหลายครั้ง
    คงไม่เกิดประโยชน์หากฝืนใช้ความคิดในขณะร่ายกายถึงขีดจำกัด

    ‘เราฝืนไม่ไหวแล้ว’

    กริดเพ่งสมาธิสร้างไอเท็มอย่างหนักตลอดเกือบสิบวันเต็ม
    อาการเหนื่อยล้าคือสิ่งพื้นฐานที่มิอาจหลีกเลี่ยง  เขาต้องการพักผ่อนโดยด่วน

    ชุดเกราะกับรองเท้าครอเกลคงต้องสร้างให้ในภายหลัง

    “สามีที่รัก!”

    ครอบครัวแสนอบอุ่นของกริด
    ไอรีนกลายเป็นมารดาของแผ่นดินและเป็นกุลสตรีที่พลเมืองหลายแสนยึดถือเป็นแบบอย่างปฏิบัติ
    ผู้คนมากมากได้รับแรงบันดาลใจจากความอบอุ่นอ่อนโยนของเธอและพยายามประพฤติตัวตาม
    
    กริดคือผู้ที่ได้ครอบครองหัวใจของหญิงสาวสุดประเสริฐคนนี้
    
    กริดคือรักแรกของไอรีน  เธอมอบความรักให้เขาหมดหัวใจโดยไม่มีสิ่งอื่นเจือปน

    “คุณคงเหนื่อยมากสินะ”
    
    ไอรีนกล่าวด้วยสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย
    ความตายของข่านทำให้กริดทุกข์ระทมยิ่งกว่าใครทั้งหมด  เธอกังวลว่ากริดอาจคิดสั้นหลังจากที่ข่านจากโลกนี้ไป

    กริดใช้มืออันหยาบกร้านสัมผัสแก้มอันอ่อนนุ่มพลางฉีกยิ้ม

    “ผมยังไหว  ผมรู้ขีดจำกัดของตัวเองดี  ที่รักไม่ต้องเป็นห่วง”

    เขากล่าวเพื่อเติมเต็มช่องว่างในหัวใจไอรีนที่กำลังวิตกกังวล
    ทว่า  แม้แต่หญิงสาวแสนบริสุทธิ์อย่างไอรีนก็ยังจับโกหกกริดได้
    กริดคือชายที่สร้างครอบครัวด้วยรากฐานที่มั่นคง  ต่อสู้ร่วมกับพวกพ้องเพื่อปกป้องเมืองของตน  จากนั้นก็สร้างอาณาจักรขึ้นและคอยปกป้องมันอย่างสุดความสามารถ
    ไอรีนรับรู้เสมอว่ากริดต้องฝืนขีดจำกัดของตัวเองทุกครั้ง

    “ฉันไม่เชื่อ  คุณต้องพักผ่อนให้มากกว่านี้”

    ไอรีนเดินไปโอบเอวกริดด้วยฝ่ามืออันอ่อนนุ่ม  ดวงตากลมโตของเธอมิได้แฝงความขุ่นเคืองใจแม้แต่น้อย
    ตรงกันข้าม  มันดูคล้ายกระต่ายตัวน้อยที่น่าทะนุถนอม  เธอน่ารักเสียจนกริดแทบห้ามใจไว้ไม่อยู่

    “ฉันไม่กวนคุณดีกว่า  พวกเราไปนอนที่ห้องกันเถอะ”

    “ตกลง  วันนี้หยุดพักหนึ่งวัน”

    กริดต้องการพักผ่อนโดยด่วน
    ค่าเรี่ยวแรงของเขาใกล้หมดหลอดเนื่องจากการสร้างไอเท็มต่อเนื่องยาวนาน

    ใช่แล้ว  
    กริดต้องพักผ่อนด้วยประการทั้งปวง
    แต่เขากลับไม่ได้นอนอย่างสงบเมื่อกลับมาถึงห้องบรรทม

    สาเหตุเกิดจากตัวไอรีนที่พยายามนวดคลึงบริเวณขาเพื่อผ่อนคลายอาการเมื่อยล้า
    ชุดนอนไม่ได้นอนที่กริดเตรียมไว้ให้ไอรีนสวม…ไม่สิ  ชุดนอนแวมไพร์จากลาทีน่า
    ไอรีนกำลังสวมมันต่อหน้ากริด
    เขามิอาจละสายตาจากเรือนร่างหญิงสาวผู้เป็นภรรยาได้เลย  กระจิตกระใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวทุกครั้งที่เธอนวดคลึงอวัยวะของเขา
    
    ในยามที่ริมฝีปากไอรีนสัมผัสร่างกายกริด…รายละเอียดขอข้ามไป

    ลงเอยด้วย…  

    “ไอรีน!  ผมทนไม่ไหวแล้ว!”

    “คุณคะ…”

    “ไอรีน!!”

    กริดเริ่มลงมือสัมผัสผิวหนังอันอ่อนโยนและเต่งตึงของไอรีน…รายละเอียดขอข้ามไป

    “ไอรีน! ผมรักคุณ!!”

    “สามีที่รัก!”

    บรรยากาศภายในห้องบรรทมพลันเร่าร้อนขึ้นอย่างกระทันหัน  หนึ่งชายหนึ่งหญิงกำลังนัวเนียพัวพันบนเตียงนอนขนาดใหญ่พิเศษ
    รายละเอียดมากกว่านี้ขอข้ามไป

    ***

    “ผมจะมีน้องแล้วใช่ไหม?”
    
    ลอร์ดตัวน้อยฉีกยิ้มกว้างเมื่อหยุดยืนที่หน้าห้องบรรทมกษัตริย์
    เขามีความสุขที่ความรักระหว่างบิดาและมารดายังคงสดใหม่เสมอ
    
    อะแฮ่ม!
        
    ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกระแอมเสียงค่อยเพื่อปรามลอร์ด
    เขาคือชักส์เลย์  หัวหน้าองครักษ์หลวงประจำราชวงศ์โอเวอร์เกียร์
    
    “องค์ชาย…แบบนี้มันเสียมารยาทนะขอรับ”
    
    “อา…นั่นด้วยสินะ  ฉันลืมไปเลย  ฮิฮิฮิ!  พวกเราค่อยกลับมาใหม่ก็แล้วกัน”

    ชักส์เล่ย์ทราบดีว่าลอร์ดเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย
    เด็กน้อยที่เริ่มกลายเป็นเด็กหนุ่มได้ก้าวถอยหลังอย่างเชื่อฟังพลางซบลงไปในอ้อมแขนของเด็กสาวน่ารักหลายสิบคน
    เด็กสาวผู้ถูกเลือกแห่งโบสถ์รีเบคก้ากำลังจะกลายเป็นสตรีที่งดงามในอีกหนึ่งถึงสองปีข้างหน้า
    พวกเธอคือหน่วยพาลาดินลับแห่งอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ที่ไม่มีใครเคยล่วงรู้มาก่อน

    “องค์ชายลอร์ดรู้สึกสบายไหมคะ?”

    “ไม่เลย…ฉันอยากได้จุมพิตสักฟอด”

    “งั้นฉันเอง!  จุ๊บ!”

    “อ๊า! ไม่ได้นะ!  แก้มข้างขวาองค์ชายเป็นของฉัน!”

    …หากใครมาเห็นเข้าคงได้เกิดความเข้าใจผิดใหญ่โตเป็นแน่ 

    ***

    หลายวันถัดมา

    “ฉันไปก่อนนะ”

    “ฝ่าบาทไม่ลืมอะไรใช่ไหม?”

    “อืม…ได้ทุกสิ่งที่ต้องการจากโรงแปรธาตุแล้ว”

    “ตกลง…กระหม่อมขอย้ำอีกครั้ง  ฝ่าบาทต้องอัญเชิญอัศวินหากตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน  ขุนพลโอเวอร์เกียร์ทุกคนจะรอตอบสนองการอัญเชิญตลอดเวลา...ฝ่าบาทเข้าใจรึเปล่า?”

    “อื้อ”

    กริดลอบเดินจากออกจากไรนฮาร์ทอย่าเงียบงันหลังจากบอกลาลอเอล
    จุดหมายปลายทางคือมหานครไททันอันยิ่งใหญ่

    วังหลวงแห่งจักรวรรดิที่มีระดับการอารักขาสูงที่สุดในทวีป

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,222

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous