จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 767

    ด้วยความต่างชั้นเกินไปของระดับฝีมือผู้เข้าแข่ง  กริดและครอเกลจึงลิ่วเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศโดยไม่ยากเย็น
    
    30 นาทีก่อนการแข่งจะเริ่ม  คนทั้งสองกำลังมีห้วงความคิดที่คล้ายคลึงกัน

    ‘เราจะชนะได้จริงหรือ?’

    ‘แต่เราต้องชนะให้ได้’

    ‘เพราะหากไม่ชนะในปีนี้…’

    ‘ปีถัดไปจะไม่มีโอกาสชนะอีกแล้ว’

    ทั้งสองได้เห็นพัฒนาการของกันและกันผ่านการแข่งขันในรอบที่ผ่านมา  พวกเขารู้สึกหวาดกลัวกันเองจนมีสีหน้าท่าทีหวั่นวิตก
    ทั้งคู่ต่างประเมินพัฒนาการของอีกฝ่ายไว้สูงมาก  และจะไม่มีโอกาสแก้ตัวในปีถัดไปแน่นอน

    ตึกตัก!  ตึกตัก!  ตึกตัก!

    ณ ห้องพักนักกีฬาเกาหลีใต้
    กริดนั่งอยู่บนโซฟาใหญ่ตามลำพัง  หัวใจของเขากำลังระรัวโครมครามชนิดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
    ชายหนุ่มย้อนนึกถึงวินาทีแรกที่ตนได้พานพบครอเกล

    อารมณ์ที่กำลังรู้สึกในขณะนั้นได้ย้อนกลับพรั่งพรูถาโถมใส่อีกระลอก

    ครอเกล  
    ฟ้าเหนือฟ้า  ผู้เล่นที่ครองบัลลังก์อันดับหนึ่งของโลกมายาวนาน  บุคคลที่ผู้เล่นทั่วไปไม่มีสิทธิ์ได้เห็นแม้แต่เงา

    ‘…เหนือคำบรรยาย’

    คงไม่มีคำใดสามารถพรรณาห้วงอารมณ์ของตนได้ดีกว่านี้
    
    หลังจากได้พบครอเกล  ชะตาชีวิตของกริดก็พลิกผันอย่างใหญ่หลวง  เขามุ่งมั่นพัฒนาฝีมือควบคุมจนกระทั่งก้าวขึ้นเป็นหนึ่งในบุคคลมีชื่อเสียงของโลก
    กริดเริ่มตระหนักและภาคภูมิใจในพลังที่ตนเองครอบครอง  เขาได้รับความมั่นใจที่จะยืดอกเผชิญหน้าศัตรูทั้งมวล

    และเหนือสิ่งอื่นใด
    กริดเกิดเป้าหมายใหม่ในการไล่ตามท้องฟ้าที่ชื่อ ‘ครอเกล’

    ‘ถ้าไม่ได้พบนายในคราวนั้น  ฉันคงไม่แข็งแกร่งเหมือนทุกวันนี้’

    สำหรับกริด  ครอเกลคือตัวตนสุดพิเศษ
    ในหลายครั้ง  ครอเกลคือผู้มีพระคุณที่ยากจะทดแทนได้หมด

    ‘ชายคนนั้นเปิดเผยเรื่องราวของหมู่เกาะเบเฮ็นกับเรา…’

    กริดฉีกยิ้มพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟา

    “ครอเกล…นายเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์รับชมพัฒนาการทั้งหมดของฉัน”

    ชัยชนะ
    ต่อสู้ด้วยทุกสิ่งที่มี
    สีหน้าแววตาของกริดกำลังมุ่งมั่น

    เขาเริ่มตระหนักบ้างแล้ว  
    ว่าในอนาคต  ตนจะกลายเป็นเป้าหมายไล่ตามของผู้เล่นยุคใหม่จำนวนมาก
    
    และเพื่อให้คนเหล่านั้นมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่  เพื่อให้คนเหล่านั้นไม่เสียใจที่กับเส้นทางที่เลือกเดิน

    กริดจะก้าวนำหน้าทุกคนโดยไม่ยอมให้ใครแซงได้  เขาต้องหมั่นฝึกฝนพัฒนาตนเองอยู่เสมอ    

    เพื่ออนาคตของแรงเกอร์รุ่นใหม่ชาวเกาหลีใต้  และเพื่อความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์
    
    เป้าหมายแรกคือการทำลายท้องฟ้าที่ไม่เคยถูกโค่น  

    จัดการครอเกลต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก  ในงานแข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก
    
    ‘ภาระที่นายแบกรับมายาวนาน…ฉันจะสานต่อให้เอง’

    หมับ

    กริดกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน

    ***

    นักกีฬาเกาหลีใต้คนอื่นกังวลว่าจะรบกวนสมาธิกริด  พวกเขาจึงรออยู่ด้านนอก

    “ใครจะชนะ?”
    
    วีโอล่าไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับบรรยากาศอันคุกรุ่นทั่วทั้งสนาม  เธอเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

    “ต้องเป็นก็อดกริดอยู่แล้ว!”

    พีคซอร์ดตอบกลับทันทีโดยปราศจากความลังเล

    “…”

    นักกีฬาคนอื่นไม่กล้าฟันธง  พวกเขาทำได้เพียงยืนสงบนิ่ง

    กริดและครอเกลหวนกลับมาดวลกันอีกครั้งหลังจากผ่านไปหนึ่งปีกับอีกสามเดือน
    ชัยชนะมิได้ส่งผลต่อเกียรติยศของคนทั้งสองเท่านั้น  หากแต่รวมถึงเกียรติยศของเกาหลีใต้และสหรัฐอเมริกา
    
    แชมป์ในรายการนี้จะเป็นตัวตัดสินตำแหน่งจ้าวเหรียญทองในปีนี้ด้วยเช่นกัน
    พลเมืองของชาติอันดับหนึ่งจะได้รับโบนัสบัฟมากมายมหาศาล
    ในมุมมองผู้เล่นชาวเกาหลีใต้  พวกล้วนสวดภาวนาให้กริดได้รับชัยชนะ

    แต่ปัญหาคือ  ศัตรูเป็นถึงฟ้าเหนือฟ้า
    ชายผู้ครองบัลลังก์ซาทิสฟายนับตั้งแต่เกมเริ่มเปิดตัว
    
    ครอเกลยังไม่เคยพ่ายแพ้ในการแข่งอย่างเป็นทางการแม้แต่ครั้งเดียว
    ดังนั้น  ไม่ว่ากริดจะแข็งแกร่งขนาดไหน  แต่การจะเอาชนะปีศาจตนนี้…     

    ไม่มีใครกล้าฟันธง

    “เดี๋ยวหมดวันนี้ก็รู้เอง”
    
    สวาปามจกบัลเผ็ดตอบห้วน

    “จริงอยู่ที่อริยดาบแข็งแกร่งมาก  และพลังยังไม่ถูกเผยทั้งหมด  แต่กริดก็มีไพ่ตายแอบซ่อนอีกมากเช่นกัน  พวกเราไม่มีทางทราบได้เลยว่าใครจะเป็นผู้ชนะ”

    อริยดาบคือคลาสสายต่อสู้อันดับหนึ่งของซาทิสฟาย  สิ่งนี้คือข้อเท็จจริงที่ไม่มีใครในโลกกล้าปฏิเสธ

    แต่กริดก็มีพลังแห่งไอเท็มที่น้ำหน้าครอเกลไปหลายก้าว

    “…ถ้าถามฉัน  ส่วนตัวแล้วฉันเชียร์กริด”

    ไม่ใช่เพราะสวาปามจกบัลเผ็ดอยากได้โบนัสบัฟ  แต่เพราะ… 

    ‘กริดคือผู้ที่ล้มเราได้…หากเขาแพ้แพ้ต่อครอเกล  หมายความว่า…เราก็มีระดับต่ำกว่าครอเกลไปด้วย  บ้าจริง!’

    สวาปามจกบัลเผ็ดไม่ต้องการอยู่ต่ำกว่าใครนอกจากกริด 
    พีคซอร์ดฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ยินสวาปามจกบัลเผ็ดกล่าวเอาใจช่วยกริด

    “นายก็อยากให้กริดชนะใช่ไหม?  สหายจกบัล!  นายหลงเสน่ห์ก็อดกริดเข้าแล้วสินะ!”

    “หลงกับผีน่ะสิ!  ฉันแค่อยากได้บัฟ!!”

    เหลือเวลาอีก 20 นาทีก่อนการแข่งจะเริ่มขึ้น

    *** 

    ณ ห้องพักนักกีฬาทีมสหรัฐ

    “…” 
    
    ครอเกลนั่งลงพร้อมกับหลับตา
    เขาย้อนคิดถึงวันที่เผชิญหน้า ‘แอ็กนัส’ เป็นหนแรก
    ถัดมาเป็นการนึกถึงวันแรกที่ได้พบกับ ‘กริด’  ชายผู้มีแววตาอันเป็นเอกลักษณ์
    จากนั้นก็นึกถึงการเผชิญหน้ากับ ‘ฮัสเตอร์’ แรงเกอร์ปกปิดตัวตนผู้โดดเดี่ยวตัวเองออกจากสังคมโลก
    
    จากบรรดา ‘ห้าปาฏิหาริย์’ ด้านบนที่ครอเกลเคยเผชิญหน้าด้วย 
    มีเพียงกริดเท่านั้นที่ทำให้หัวใจของเขาสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง

    แม้จะเป็นเหตุการณ์หลังจากต่อสู้อย่างดุเดือดกับปิอาโร่  แต่ความจริงก็ไม่เปลี่ยนไป  กริดคือผู้เล่นคนแรกที่สามารถเอาชนะตนได้
    
    ‘นับแต่นั้น’

    สายตาของครอเกลมักแอบเหลือบมองกริดที่กำลังไล่ตามอยู่เสมอ
    ทุกครั้งที่ถูกกริดไล่จี้  ครอเกลจะมีแรงฮึดในการพังกำแพงที่กำลังขวางกั้นตนอยู่
    สิ่งนี้ช่วยให้เขาพัฒนาตัวเองจนรักษาระยะห่างจากกริดไว้ได้เท่าเดิม

    ครอเกลทราบมาโดยตลอด
    หากเขาไม่ได้พบกริดวันนั้น  
    ถึงตนจะไม่ถูกใครแซงหน้า  แต่ก็คงไม่ได้พบกับความตื่นเต้นของชีวิตอีกเลย
    พัฒนาการของกริดเป็นสิ่งช่วยกระตุ้นความเบื่อหน่ายของครอเกลอยู่เสมอ
    
    ‘เราเล่นเกมอย่างมีความสุขนับแต่นั้น’

    ครอเกลลืมตาขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม
    ขณะเขาลุกยืนจากที่นั่ง

    “นักกีฬาครอเกล  เหลืออีก 15 นาทีก่อนการแข่งจะเริ่ม  กรุณาไปรายการตัวหน้าเวทีด้วยค่ะ”

    เสียงของเจ้าหน้าที่ดังมาจากด้านนอก
    
    เมื่อลอเอลเห็นครอเกลลืมตาขึ้น  
    เขากล่าวอวยพร

    “ขอให้โชคดี”

    ลอเอลไม่ต้องการให้ครอเกลได้รับชัยชนะ  ก้นบึงหัวใจของชายคนนี้ต้องการให้กริดขึ้นครองบัลลังก์อย่างยิ่งใหญ่
    ในฐานะมือขวาคนสนิท  ลอเอลสวดภาวนาให้โชคเข้าข้างกริดทุกลมหายใจ

    แต่ครอเกลเป็นฟ้าเหนือฟ้าผู้อยู่บนจุดสูงสุดของผู้เล่นสองพันล้าน
    หากท้องฟ้าถูกโค่นลง  โลกคงตกอยู่ในความสับสนไม่น้อย
    
    เมื่ออ่านสีหน้าของลอเอลออก  
    ครอเกลหันไปกล่าวเสียงเรียบเฉย

    “อีกฝ่ายเป็นถึงกริด…หากฉันพ่ายแพ้ในวันนี้  จะไม่มีใครกล้าปฏิเสธความยิ่งใหญ่ของกริดได้อีก”

    กริดถือครองพลังที่สามารถโค่นท้องฟ้า 
    เขามีสิทธิ์ได้รับเกียรตินั้น
    ครอเกลมั่นใจ  ว่ากริดจะแสดงให้คนทั้งโลกได้ประจักษ์บนลานประลอง
    หากตนพ่ายแพ้  ก็ต้องแพ้อย่างสมศักดิ์ศรี  จะไม่มีผู้ใดกล้าครหาฝีมือของกริดอีก

    “แน่นอน  ฉันไม่ได้คิดจะแพ้…ไม่มีวัน”

    ชัยชนะ
    ในหัวครอเกลคิดแต่เพียงเอาชนะกริด
    เขาปรารถนาที่จะเป็นเป้าหมายของกริดไปอีกหนึ่งปี  ปรารถนาที่จะให้กริดพัฒนาตัวเองและคอยไล่ตามกดดันไม่ห่าง
    
    ความสัมพันธ์ต้องคงอยู่เช่นเดิม

    ***

    “พยัคฆ์คร่ำครวญ”

    บึ้ม!

    วิดีโอนัดชิงชนะเลิศการแข่ง PVP ในปีที่แล้ว  กำลังถูกฉายบนหน้าจอขนาดใหญ่กึ่งกลางโตเกียวโดม

    ครอเกลใช้ทักษะโจมตีทะลวงผ่านโล่กายภาพที่กริดผมขาวสร้างขึ้น
    ขณะเดียวกันก็ถูกเปลวเพลิงอันร้อนแรงแผดเผาร่างกาย

    ผู้ชนะต้องตัดสินด้วยภาพช้าความละเอียดสูง  กริดเป็นฝ่ายเสียชีวิตไปก่อนครอเกลเพียง 0.1 วินาทีเท่านั้น
    ภาพเหตุการณ์ดังกล่าวได้สร้างความขนลุกให้คนทั่วโลกมาแล้วไม่รู้กี่หน

    แต่เมื่อถูกฉายซ้ำอีกครั้งท่ามกลางบรรยากาศกองเชียร์ที่กำลังคึกคักของโตเกียวโดม  มันสามารถปลุกเร้าอารมณ์คนดูให้พุ่งสูงถึงขีดสุด

    “สุดยอด…”

    “ดูกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ”

    คลิปวิดีโอดังกล่าวถูกเล่นซ้ำมากกถึงห้าพันล้านครั้งภายในปีเดียว
    จากประชากรทั้งหมดแปดพันล้านบนโลก  คนที่ไม่ได้ดูคงมีเพียงเด็กทารกแรกเกิด
    
    ยิ่งไปกว่านั้น  แต่ละคนก็มิได้ย้อนชมเพียงหนึ่งหรือสองรอบ

    ไม่ว่าจะเด็กวัยกำลังโต  วัยรุ่นที่กำลังวางแผนอนาคต  ชายวัยกลางคนที่เริ่มเหนื่อยหน่ายกับชีวิต  รวมถึงกลุ่มคนชราที่ใกล้ถึงฝั่ง
    ทั้งหมดต่างเกิดความฝันใหม่เมื่อได้เห็นฉากการดวลอันน่าตื่นเต้นระหว่างกริดและครอเกล

    หากได้เป็นตัวเอกในเหตุการณ์ระดับโลกเช่นนี้สักครั้ง  ชั่วชีวิตของพวกเขาคงสมบูรณ์แบบและไม่ต้องการสิ่งใดอีก
    
    ทั้งสองได้กลายเป็นไอดอลของเด็กรุ่นใหม่ทั่วโลกแล้ว

    กริดและครอเกลก้าวขึ้นบนเวที
    
    『 ย้อนกลับไปหนึ่งปีกับอีกสามเดือนที่แล้ว…เวทีลานประลองของซาทิสฟายนานชาติได้ลุกเป็นไฟอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน  』

    『 และบัดนี้…!  สองตัวเอกจากเหตุการณ์ดังกล่าวได้กลับมาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง!!  』

    『 กริดจากเกาหลีใต้…และครอเกลจากสหรัฐอเมริกา!!  』

    『 ดูนั่นสิครับ  กองเชียร์ทุกคนสุดยอดมาก  ผมไม่เคยเห็นภาพที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้เลยสักครั้งตลอด 15 ปีที่ผ่านมา  』

    『 หากพวกคุณยังส่งเสียงเฮสนั่นแบบนี้ต่อไป…เดี๋ยวโตเกียวโดมก็ถล่มลงมาหรอกครับ  』

    『 ฮ่าฮ่า!  ในวินาทีนี้  ผู้คนทั้งโลกกำลังรวมใจเป็นหนึ่งเดียวกัน  ไม่ว่าจะเชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  เพศ  หรือศาสนาใด 』

    『 สิ่งนี้เกิดจากความยอดเยี่ยมของนักกีฬาทั้งสองครับ 』

    『 ไม่มีใครสนอีกแล้วว่าประเทศใดจะกลายเป็นจ้าวเหรียญทอง  ทุกคนกำลังสนใจบัลลังก์ของผู้เล่นที่ดีที่สุดในโลก!! 』

    “กริด!!  นายต้องทำได้!!  นายคือตำนานคนแรก  กษัตริย์คนแรก  แสดงให้ทั้งโลกได้เห็นซะ!!”

    “ครอเกล!!  ท้องฟ้าห้ามถล่มเด็ดขาด!  แสดงให้กริดเห็นว่าทำไมนายถึงไม่เคยถูกโค่น!!”

    “กริด!!  กริด!!  กริด!!”

    “ครอเกล!!  ครอเกล!!  ครอเกล!!”

    “เฮ—!!”

    เสียงตะโกนดังกึกก้องไปทั่วโตเกียวโดมที่แสนวุ่นวาย  ฉากบรรยากาศอันน่าตื่นตาตื่นใจได้ถูกส่งไปถึงผู้ชมทางบ้าน
    
    แต่กริดและครอเกลกำลังอยู่ภายในโลกอันเสียงสงบ
    
    คนทั้งสองเผชิญหน้ากันและกันโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง  เสียงเชียร์ฟ้าถล่มแผ่นดินทลายจากผู้ชมถูกส่งไปไม่ถึงหู

    “การดวลระหว่างลูกผู้ชาย…ต้องตัดสินด้วยศึกสองในสามสินะ”

    “ถูกต้อง”

    “คนที่ชนะในครั้งนี้จะกลายเป็นผู้ชนะที่แท้จริง”

    “ใช่”

    “พวกเรายังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ใช่ไหม…ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นเช่นไร”

    “แน่นอน”

    "ถ้าอย่างนั้น…ฉันจะโค่นนายให้ได้"

    “ฉันคงยอมให้ทำแบบนั้นไม่ได้่”

    เมื่อถูกสั่งให้ยืนประจำจุดหน้าแคปซูล  ทั้งสองกล่าวทักทายกันเล็กน้อย
    พิธีกรการแข่งรีบยื่นไมโครโฟนสัมภาษณ์ครอเกล

    “ช่วยบอกความรู้สึกก่อนเริ่มแข่งได้ไหมครับ?”

    “…”

    ในวินาทีที่ครอเกลรับไมค์  โตเกียวโดมพลันเงียบสงัดราวกับป่าช้า  สายตาของผู้ชมเฉียดแสนได้จ้องมองมาที่จุดเดียว

    พวกเขารอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
    
    “ผมกังวล”

    “…หือ?”

    ฟ้าเหนือฟ้ารู้สึกกังวล?
    พิธีกรและผู้ชมต่างไม่เชื่อหู

    “แต่นั่นก็เป็นเหตุผลที่ผมรอคอยการมาถึงของวันนี้ยิ่งกว่าใครทั้งหมด”

    เมื่อกล่าวจบ  ครอเกลฉีกยิ้มกว้าง
    ครอเกลผู้เย็นชาคนนั้น  สามารถเผยรอยยิ้มเปี่ยมความสุขได้ขนาดนี้เชียว?
    
    “อา…”

    ทุกคนต่างเข้าใจได้ทันที
    ถึงสาเหตุที่ครอเกลไม่เลือกย้ายไปเป็นพลเมืองของเกาหลีใต้

    “กรี๊ดดดด!!  ครอเกลสู้เค้า!!”

    “นายทำได้แน่! ครอเกล!!”

    “ครอเกล!!  ครอเกล!!  ครอเกล!!”

    “เฮ—!!”

    บรรยากาศกำลังระอุถึงขีดสุด
    
    ขณเดียวกัน…
    ภายในซาทิสฟาย 

    “ลงมือได้”

    เวอราดินนำกองทัพขุนพลหมอผีแทรกซึมเข้ากรุงไรท์ฮาร์ท  เมืองหลวงของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์
    เมืองแห่งนี้แฝงตัวเข้ามาได้ไม่ยาก  เพราะอาณาจักรโอเวอร์เกียร์เปิดโอกาสให้ผู้เล่นทุกคนเดินทางเข้าออกได้อิสระ

    “มุ่งหน้าไปที่โรงตีเหล็ก”

    “ครับ!”

    ไม่เพียงแสดงฝีมือต่อสู้ได้น่าทึ่ง  แต่กริดยังคว้าตัวผู้เล่นคลาสช่างตีเหล็กอันดับหนึ่งอย่างแพนเมียร์มาเป็นพวก
    ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้  อิมมอทัลจำเป็นต้องชิงลงมือก่อนเพื่อตัดกำลังกริด
    ไม่มีใครยอมปล่อยให้ศัตรูของตนได้ดีอยู่ฝ่ายเดียวแน่
    
    ดังนั้น

    “เป้าหมายคือช่างตีเหล็กที่ชื่อข่าน  หาตัวให้พบและฆ่ามันทิ้ง”

    ฝ่ายอิมมอทัลเริ่มเปิดศึก
    เหล่าขุนพลโอเวอร์เกียร์ส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่ในเกม  ส่วนมากล็อกเอาต์ออกไปรับชมแมทช์หยุดโลกที่ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง

    ไรน์ฮาร์ทกลายเป็นเมืองรกร้างว่างเปล่า

    ***

    “ดวงดาวยามค่ำยืนยังงดงามเช่นเคย”

    การทุบค้อนของตนจะช่วยเป็นประโยชน์ให้กริดในอนาคต
    เป็นอีกหนึ่งวันที่ข่านทำงานอย่างหนักโดยมีความคิดเช่นนี้ในหัว    

    บนใบหน้าอันเหี่ยวย่นและเปี่ยมด้วยริ้วรอย  ดวงตาของเขากำลังเฝ้าคิดถึงใครบางคนเมื่อแหงนขึ้นมองดารายามค่ำคืน
    
    ข่านต้องการเป็นพลังให้กริดในทุกลมหายใจที่เหลืออยู่

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 5 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,201

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous