จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 725

    "ฝ่าบาทคำนวณไว้แล้วใช่ไหม?"

    ณ ปากทางเข้าเมืองแวมไพร์ลำดับเจ็ด
    ลอเอลเอ่ยปากถามเมื่อเห็นกริดล็อกอิน

    กริดพลันประหลาดใจเมื่อตนได้ยินเสียงเรียกขานทันทีที่เข้าเกม
    "ล—ลอเอล…นายเองเองหรือ?  ทำไมมาเร็วนัก  ยังเหลืออีกนานกว่าจะถึงเวลานัดหมายไม่ใช่รึไง"    

    "กระหม่อมเข้ามาเตรียมแผนการสำหรับท้าทายเมืองแวมไพร์ในวันนี้  ฝ่าบาทก็กำลังทำแบบเดียวกันมิใช่หรือ?"
    
    แตกต่างจากแวมไพร์ทายาทสองตนก่อนหน้า  แวมไพร์ทายาทสองตัวที่เหลือจะร่วมมือกันสู้
    กริดและลอเอลต่างทราบดี  ปาร์ตี้ไม่ปัจจุบันยังไม่เก่งกาจจะรับมือกับแวมไพร์ทายาทสองตนพร้อมกัน
    
    ตำแหน่งและสถานะของกริดไม่เหมือนกับสมาชิกที่เหลือ
    เขาคือผู้นำ  มีความจำเป็นต้องวางแผนรับมือให้รัดกุมยิ่งขึ้น
    
    และกริดก็ได้พบลอเอล
    มือขวาที่พึ่งพาได้เสมอ
    
    ชายหนุ่มเอียงคอครุ่นคิดเล็กน้อย  ก่อนจะเอ่ยปากถาม
    "เรื่องอะไร…ที่ว่าคำนวณไว้แล้ว?"
    
    ลอเอลแสยะยิ้ม
    "การตัดสินใจมอบกำไลข้อมือเครย์กับดาบใหญ่เยติม่าให้ยูเฟอมิน่าและคริส"

    "…?"

    "ฝ่าบาทคงรู้เต็มอกใช่ไหม  ว่าการพัฒนาเกรดไอเท็ฒชนิดเติบโตเป็นสิ่งยากลำบาก  จึงมอบไอเท็มเหล่านี้เพื่อให้พวกเขาช่วยพัฒนาเกรดไอเท็ฒให้แทน"

    "…?" 

    "และในอนาคต  เมื่อฝ่าบาทกลายเป็นราชาโลหิตโดยสมบูรณ์  คริสและยูเฟอมิน่าต้องยอมคืนกำไลข้อมือและดาบเกรดเลเจนดารีอย่างแน่นอน"
    
    "…??" 

    "พวกเขามิได้ถูกเอาเปรียบแต่อย่างใด  การคืนไอเท็มอัญเชิญแวมไพร์ทายาทต้องแลกมากับไอเท็มใหม่ที่ฝ่าบาทสร้างขึ้น"
    
    "…"

    กริดไม่เคยคิดเรื่องเหล่านี้ในหัว
    เขาเพียงมอบไอเท็มให้เพื่อนร่วมปาร์ตี้ด้วยใจบริสุทธิ์
    กริดไม่เคยคิดว่าทั้งสองจะคืนไอเท็มให้ในภายหลังหรือไม่
    
    แต่เมื่อได้ยินคำกล่าวของลอเอล  ทุกสิ่งฟังดูสมเหตุสมผลอย่างมาก
    กริด  ยูเฟอมิน่า  และคริส  ทั้งสามคนล้วนได้ประโยชน์ร่วมกัน
    
    "เอ่อ…ฉันไม่ได้คิดลึกขนาดนั้น"
    
    ลอเอลยักไหล่
    "ฝ่าบาทไม่ต้องแกล้งโง่หรอกน่า  กระหม่อมรู้อยู่แล้วว่าฝาบาทฉลาดขึ้นมาก"
    
    'แกล้งโง่...?'

    หากบอกความจริงเข้า  เขาคงได้เป็นไอ้งั่งกันพอดี
    กริดมิอาจหาช่องว่างเพื่อปฏิเสธคำสรรเสริญจากลอเอลได้เลย

    "ฮะ…ฮะฮ่าฮ่า!  แน่นอน!  ฉันปิดบังนายไม่ได้เลย…ใช่แล้ว  อย่าที่นายคิด  ฉันมอบไอเท็มให้สองคนนั้นเพราะรู้อยู่แล้วว่าจะได้คืนในภายหลัง"

    "ฮุฮุฮุฮุ…ไม่ว่าฝ่าบาทจะฉลาดขึ้นมากแค่ไหน  แต่ไม่มีทางตบตากระหม่อมได้แน่นอน"
    ลอเอลผู้ไม่ทราบความจริงเอาแต่หัวเราะด้วยน้ำเสียงพิลึก
    
    กริดได้แต่สำนึกผิดคำโกหกอยู่ในใจ

    ***

    "ทุกคนฟังให้ดี  หากฉันให้สัญญาณ  จงรีบหนีในเส้นทางที่เตรียมไว้  อย่าได้เหลียวหลังเด็ดขาด  เข้าใจรึเปล่า?"

    "เข้าใจแล้ว"

    "พวกเราจะจำไว้"

    หลังจากสังหารเยติม่า  ผู้ปกครองคนใหม่ของเมืองแวมไพร์ลำดับเจ็ดยังไม่ถูกคัดเลือก
    เมื่อไม่มีผู้ปกครอง  ประตูมิติจึงเปิดกว้างอยู่เช่นเดิม  สามารถเข้าออกได้ตามใจชอบ
    
    แวมไพร์ทายาททั้งสองตนยังคงไม่ออกจากเมือง
    การที่ทางเข้าออกเปิดอยู่ตลอดเวลา  สิ่งนี้นับเป็นประโยชน์ต่อสมาชิกโอเวอร์เกียร์มากทีเดียว

    'ไม่มีทางที่จะเอาชนะแวมไพร์ทายาทสองตนพร้อมกันได้…'
    
    แผนการในวันนี้แสนง่ายดาย
    พวกเขามาเพื่อทำความรู้จักรายละเอียดแวมไพร์แต่ละตนเท่านั้น
    เป้าหมายคือการทราบจุดอ่อนจุดแข็งของ 'ลูซอน' และ 'โนลล์'

    'และวันพรุ่งนี้  พวกเราจะกลับมาบดขยี้ตัวที่อ่อนแอกว่า'

    เมื่อตัวที่อ่อนแอกว่าถูกส่งหาร  ทุกคนจะกลับมาฆ่าตัวที่เหลือในวันถัดไป

    "ต้องตรวจสอบให้ดี  ว่าตัวที่อ่อนแอแพ้ทางการโจมตีกายภาพหรือเวทมนตร์  พวกเราจะได้จัดแจงหน้าที่ถูกต้อง"
    
    "ทันทีที่เริ่มสู้  ให้ทุกคนกระหน่ำโจมตีเต็มรูปแบบ  จอมเวทคอยตรวจสอบว่าตัวไหนมีค่าต้านทานเวทมนตร์สูงกว่ากัน"

    ฉัวะ— 

    ฉึก!

    สมาชิกโอเวอร์เกียร์ย่างกรายอย่างไม่รีบร้อน  พวกเขาระแวดระวังแวมไพร์เอิร์ลตลอดเวลา
    ระหว่างทางได้สังหารสัตว์บริหารและแวมไพร์ไปเป็นจำนวนมาก  จนกระทั่งเข้าสู่จุดลึกสุดของเมือง  ทุกคนจะได้ระเบิดพลังที่แท้จริงใส่แวมไพร์เอิร์ลทั้งสอง

    หลังจากนั้นไม่นาน

    "โฮ่…?  พวกมันกล้ากลับมาอีกงั้นหรือ?"

    "ฉันเคยบอกนายแล้ว…ไหนว่าพวกมันจะไม่กลับมายังไงล่ะ?"    

    "เฮ่อะ!  เจ้าโง่เครย์กับเยติม่าดันทำชื่อเสียงของตระกูลมัวหมองซะได้"

    ผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงหลังจากปาร์ตี้ย่างกรายเข้าสู่เมืองแวมไพร์ใต้ดิน
    ระหว่างทางได้สังหารแวมไพร์ทั่วไปเป็นระยะ  ส่งผลให้ค่าประสบการณ์ของรูบี้และเซ็กซี่สคูลเกิร์ลเพิ่มขึ้น 10%

    ในที่สุด  ลูซอนและโนลล์ก็ปรากฏกาย
    พวกมันอยู่ด้านบนท้องฟ้าเช่นเคย
    แต่คราวนี้ห้อยศีรษะลงมาด้านล่างคล้ายกับค้างคาวหลับนอน
    
    เป็นฉากที่เท่ไม่หยอก...

    กริดได้แต่ขมวดคิ้ว
    'เจ้าพวกบ้านี่ยังดูเท่แม้จะทำท่าทางพิลึก'

    ทำไมโลกถึงไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย?
    ทำไมตนถึงไม่เกิดมาหล่อเหมือนคนอื่น?

    กริดข่มความเดือดดาลไว้ในใจ  เขาหันไปกล่าวกับสมาชิกปาร์ตี้
    "เซ็ดนอส!  ลาเอลล่า!  เริ่มได้!!"    

    "อื้อ!"

    พรึ่บ— 

    เวทอัคคีอันทรงพลังของลาเอลล่า  ได้ผสานเข้ากับเวทวายุของเซ็ดนอสได้อย่างไร้ที่ติ
    พายุเพลิงอัคคีอันเกรี้ยวกราดได้ปะทะร่างลูซอนและโนลล์อย่างจัง
    
[ ท่านสร้างความเสียหายต่อเป้าหมาย 41,700 หน่วย ]
[ เป้าหมายต้านทาน ]

    "…!!" 
    
    ทั้งคู่ต่างตะลึงเมื่อได้เห็นข้อความระบบ
    เซ็ดนอสและล่าเอลล่ารู้สึกผิดหวังที่เวทผสานสร้างความเสียหายได้ไม่มากเท่าที่ควร

    ที่แย่กว่านั้น…โนลล์ต้านทาน 
    
    "พวกมันทั้งสองมีค่าต้านทานเวทมนตร์สูงกว่าเครย์และเยติม่า…โดยเฉพาะโนลล์!"

    ลาเอลล่ารีบรายงาน
    ทันใดนั้น  เอิร์ลลูซอนได้พุ่งโฉบลงมาหาเธอ

    ผิวหนังขาวซีด  ดวงตาสีแดงโลหิตส่องประกายทับทิมท่ามกลางความมืดมิด
    แวมไพร์ผู้มอบบรรยากาศลึกลับพิศวง

    เขียวที่แหลมคม     เส้นผมที่ยาวสลวยเงางาม

    "กล้าโจมตีฉันงั้นหรือ?  จงชดใช้ด้วยเลือดซะ…อั่ก!"

    ลูซอนส่งเสียงร้องขณะมันกำลังใช้มือคว้าคอลาเอลล่า
    ร่างมืด  โทสะช่างตีเหล็ก  พลิ้วไหว  และปราณต่อสู้ 100 หน่วย

    กริดในโหมดบัฟเต็มสูบได้หวดดาบใส่ลูซอนอย่างจัง
    เมื่อเพลิงทมิฬอุบัติ  เส้นผมยาวสลวยของลูซอนพลันยุ่งเหยิงรุงรัง

    "แกนะแก!"

    ลูซอนแผดเสียงอย่างเกรี้ยวกราด  หมายจะดับลมหายใจกริดให้คาที  แต่กริดกลับมิได้สนใจมันเลยสักนิด
    ชายหนุ่มพุ่งปรี่หาโนลล์ที่กำลังรับมือกับสมาชิกปาร์ตี้ที่เหลือ  
    ดาบของกริดฟาดใส่หลังโนลล์อย่างจัง  

    "อั่ก!  ไอ้ขี้ขลาดหน้าไหนกล้าโจมตีฉันจากด้านหลัง!"

    เมื่อถูกลอบโจมตี  โนลล์พลันเดือดดาลไม่แพ้ลูซอน

    แต่กริดทำเพียงพ่นลมหายใจอย่างเหยียดหยันพร้อมกับพึมพำ
    "โนลล์มีพลังป้องกันกายภาพสูงกว่า"

    "ไอ้มนุษย์โสโครก!"
    ลูซอนโกรธจัดที่ถูกเมิน  ความสนใจของแวมไพร์ทายาทล้วนตกอยู่กับกริด
    
    นี่คือชะตากรรมปรกติของผู้เล่นที่มีพลังโจมตีสูงสุดในปาร์ตี้
    ไม่ใช่เรื่องแปลกที่กริดจะตกเป็นเป้า
    
    โดยทั่วไป  คลาสสายโจมตีมักมีพลังป้องกันน้อย
    การโจมตีอันรุนแรงจึงกลายเป็นดาบสองคม  หากโจมตีรุนแรงเกินไปจนบอสสนใจ  พวกเขาอาจตกที่นั่งลำบากเอาได้
    
    แต่กริดไม่เคยต้องห่วงปัญหานี้  เขาครบเครื่องในทุกด้าน
    ไม่ว่าจะพลังโจมตีหรือป้องกัน  ทั้งสองสิ่งล้วนสูงส่งกว่าผู้เล่นในช่วงเลเวลเดียวกัน

    บึ้ม!

    ฉึก!

    ชายหนุ่มอ้าแขนรับการโจมตีจากโนลล์และลูซอนเข้าไปพร้อมกัน
    กริดมิได้โต้ตอบ  เขาเพียงหันไปกล่าวกับสมาชิกปาร์ตี้
    
    "โนลล์มีพลังป้องกันกายภาพและเวทมนตร์สูงกว่า  แต่ลูซอนมีพลังโจมตีมากกว่า"

    ทุกคนพยักหน้า

    "ผลการทดสอบของพวกเราก็เหมือนกัน"

    เฉกเช่นกริด  สมาชิกปาร์ตี้ทุกคนแบ่งการโจมตีใส่โนลล์และลูซอนอย่างเท่าเทียม
    ทักษะเกือบทุกชนิดถูกสาดใส่สองแวมไพร์ทายาทโดยไม่หวงแหน
    
    ยิ่งทดสอบมาก  รายละเอียดเชิงลึกของโนลล์และลูซอนก็ยิ่งปรากฏ
    และผลก็ออกมาไม่ต่างจากที่กริดทดสอบด้วยตัวเอง

    เมื่อมั่นใจ  ชายหนุ่มพลันระเบิดพลังบีเลียลทันที
    
    เมื่อรวมเข้ากับบัฟก่อนหน้า
    ปัจจุบัน  กริดกำลังอยู่ในสภาพเอาจริง 100%
    เป็นพลังของผู้เล่นคนหนึ่งที่ก้าวเข้าสู่ขอบเขตปีศาจสำเร็จ

    "ตกลง  พรุ่งนี้พวกเราจะกลับมาเชือดลูซอนกัน  พวกนายรีบหนีไปในขณะที่ฉันยื้อเวลาไว้"    

    "เข้าใจแล้ว"

    "รับทราบ!"
    
    ไม่มีใครแสดงความลังเล  สิ่งนี้คือแผนที่เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว
    แม้กระทั่งฮิวรอยนักเสียสละ  ยามนี้ได้สับเต็มข้อโดยไม่เหลียวหลัง
    
    ทุกคนล้วนทราบดี  ด้วยร่างนี้  กริดไม่มีทางถูกแวมไพร์ทายาทสองตนสังหารแน่นอน

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม— 
    
    ตู้มตู้มตู้ม—  

    พลังเวทมนตร์และวิชาดาบต่างพัวพันปะทะกันจนเกิดเสียงกังกึกก้อง

    กริดยอมบาดเจ็บเพื่อให้สมาชิกทุกคนหนีกลับไปอย่างปลอดภัย
    'เจ้าพวกนี้ตึงมือเอาเรื่อง…'

[ บัฟโทสะช่างตีเหล็กหมดเวลา ]
[ บัฟพลิ้วไหวหมดเวลา ]

    บัฟของกริดทยอยหมดเวลา
    ร่างมืดก็เช่นกัน  มันเหลือเวลาอีกเพียงไม่มาก
    แถมพลังชีวิตของกริดก็กำลังลดลงจนถึงจุดวิกฤติ

    "อย่าคิดว่าแกจะรอดออกไปแบบมีชีวิต!"

    "แกลำพองตนเกินไปแล้ว!"

    โนลล์และลูซอนพลันแสยะยิ้มชั่วขณะไล่ตามกริด
    พวกมันกำลังมีความสุขที่จะได้ดื่มเลือดมนุษย์อีกครั้ง

    แต่ความสุขกลับคงอยู่เพียงไม่นาน

    บึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม— 
    
    บึ้มบึ้ม!

    300 เมตรก่อนจะถึงทางออก
    กลุ่มก้อนศรเวทจำนวนมหาศาลที่กริดตั้งเวลาไว้ล่วงหน้า  บัดนี้ถูกยิงออกมาอย่างพร้อมเพรียง

    "อ๊ากกกก!"

    "กับดัก?"

    ลูซอนและโนลล์ได้รับบาดเจ็บหนักจากห่าฝนศรเวทที่มองข้ามพลังป้องกัน
    ความฮึกเหิมที่จะสูบเลือดกริดพลันต้องชะงัก

    ชายหนุ่มฉวยโอกาสทองรีบพุ่งตัวเข้าห้วงมิติทางออก

    "แล้วเจอกันพรุ่งนี้"

    ***

    "ทำได้เยี่ยม!"

    "ขอบคุณสำหรับหน้าที่สำคัญ"

    เหล่าชาวโอเวอร์เกียร์ต่างชื่นใจที่ได้เห็นกริดกลับออกมาอย่างปลอดภัย
    ชายหนุ่มฉีกยิ้มกว้างให้ทุกคน

    สังหารตัวที่อ่อนแอกว่า…
    แกนหลักของแผนในวันพรุ่งนี้คือแวนเนอร์  โทบัน  และฮิวรอย 
    
    "พวกนายสามคนต้องดึงความสนใจโนลล์ให้นานที่สุด  การล่าจะสำเร็จไม่ได้เลยถ้าหากโนลล์โจมตีใส่รูบี้หรือผู้เล่นคลาสโจมตีคนอื่น"

    "ไม่มีปัญหา  พวกเราจะไม่ประมาท"

    "ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้โนลล์สนแต่ฉัน…ไม่ต้องกังวลไป"

    "...รูบี้กับเซ็กซี่สคูลเกิร์ลอยู่ที่นี่ด้วย  ไม่ต้องพูดอะไรที่ซีเรียสขนาดนั้นก็ได้"

    "เข้าใจแล้ว..."

    ***

    วันถัดมา
    เมื่อทุกคนรายงานตัวพร้อมหน้า  ปาร์ตี้ชาวโอเวอร์เกียร์ได้กลับเข้าเมืองแวมไพร์ลำดับเจ็ดอีกครั้ง

    "แผนการก็ตามที่วางไว้…พวกเราจะบดขยี้ลูซอน"

    "ลุย!"

    มีคนต้องคอยรับความเสียหาย
    ทั้งกริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างเตรียมใจ  คงยากที่จะให้ทุกคนรอดกลับไปแบบมีชีวิตในวันนี้
    
    แวนเนอร์  โทบัน  และฮิวรอยจะพยายามตรึงโนลล์ไว้ในนายที่สุด  ขณะคนอื่นต้องเร่งมือฆ่าลูซอนให้เร็วที่สุดเช่นกัน
    ความเสียสละในวันนี้จะส่งผลถึงความยิ่งใหญ่ในวันหน้า
    
    ทุกคนเปี่ยมด้วยศรัทธา  พวกเขาก้าวเท้าเข้าประตูมิติของเมืองแวมไพร์หมายเลขเจ็ดด้วยสีหน้ามุ่งมั่น

    ห้าชั่วโมงถัดมา...
    ชิโซ·เบริอาเช่ได้สูญเสียทายาทเพิ่มอีกหนึ่งตน 

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร - เสาร์

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,168

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous