จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 258

       'มีหลักฐานค่อนข้างแน่ชัดว่า  หมอนี่คือคนจากโบสถ์รีเบคก้า'

       เหตุใดชายผู้ที่สังหารข้ารับใช้ยาธานไปแล้วสองคนถึงมาปรากฏตัวต่อหน้ามันได้?  คงไม่พ้นมาเอาชีวิตมันแน่  เหมือนที่ทำกับมาลาคัสและเนบีเรียส  กริดคืออาวุธลับสุดยอดของโบสถ์รีเบคก้าซึ่งจะคอยขัดขวางทำลายภารกิจของวิหารยาธานให้สิ้นซาก  

       ดาร์คบัสเข้าใจผิดไปไกลมาก  แต่เป็นการเข้าใจผิดที่ประจวบเหมาะและมีเหตุผลรองรับมากมาย

       'เราต้องฆ่ามันที่นี่  ถ้าหากปล่อยให้รอดไปล่ะก็  วิหารยาธานจะต้องอยู่ไม่เป็นสุขแน่'

       ดาร์คบัสกระหน่ำร่ายมนต์ดำใส่กริดผู้ที่กำลังยุ่งอยู่กับกองทหาร  แต่ไม่ใช่เรื่องงายเลยที่จะโจมตีกริดให้โดน  กริดเคลื่อนที่อยู่ตลอดเวลาเพื่อชิงความได้เปรียบจากพื้นที่  แถมยังมีมีดสีทองคอยบินมาปัดป้องอีกชั้นหนึ่ง

       'ชิ… หมอนี่เป็นถึงคนที่เอาชนะเนบีเรียสได้  แล้วเราก็ไม่ได้ถนัดเวทย์ที่โจมตีรุนแรงซะด้วย'

       ความถนัดของมันคือเวทย์คำสาป  หากใช้เวทย์โจมตีทั่วไปมีพลังอ่อนแอมาก  ดาร์คบัสชอบที่จะบงการอยู่หลังฉากมากกว่า  เพราะพลังต่อสู้ของมันนั้นต่ำที่สุดในบรรดาข้ารับใช้ยาธานทั้งหมด

       'ทำไมหมอนั่นถึงต้องต้านทานคำสาปด้วย...!?'

       ปัญหาหลักใหญ่ตอนนี้คงไม่พ้นที่กริดต้านทานคำสาปทุกชนิด  ดาร์คบัสที่อ่อนแออยู่แล้ว  เมื่อต้องสู้กับกริดจึงยิ่งนับว่าแพ้ทางเต็มประตู  เหตุการณ์เลวร้ายถึงขีดสุด  ดาร์คบัสที่กำลังคิดหาวิธีรับมือได้นึกออกอยู่หนึ่งสิ่ง

       'อัสโมเฟล!'

       อัสโมเฟลคือสุดยอดนักดาบที่เป็นรองเพียงปิอาโร่เท่านั้น  แม้หลายปีที่ผ่านมาจะทำให้ฝีมือดาบทื่อลง  แต่ถึงกระนั้นก็ยังยอดเยี่ยมกว่าอัศวินทมิฬหลายขุม       

       'พักหลังมานี้  เจ้านั่นเริ่มดีขึ้นจากบาดแผลที่ปิอาโร่ทิ้งไว้… แถมมันยังได้รับแก่นแท้แห่งยาธานเข้าไปอย่างต่อเนื่องตลอดหลายปีที่ผ่านมา '

       ถ้าดาร์คบัสอัดมนต์ดำเข้าไปในร่างอัสโมเฟล  รับรองได้เลยว่าสุดยอดปีศาจจะถือกำเนิดขึ้นแน่นอน

       'โอเวอร์เกียร์สินะ… ที่นี่จะเป็นหลุมศพของแก!'

       ดาร์คบัสตะโกนขึ้นพร้อมกับแสยะยิ้ม

       "ออกมาซะ!  อัสโมเฟล!"

       ดาร์คบัสผู้แสนใจดีได้นำเป้าหมายหลักของภารกิจออกมาเสริฟกริดถึงที่

       ***

       ทหารสองคนวิ่งผ่านสวนเข้ามาใช้ดาบแทงใส่กริด  ในขณะที่ชายหนุ่มโยกตัวหลบ  ข้อความระบบอันไม่พึงประสงค์ก็แสดงขึ้นตลอดเวลา

[ พลังอสูรของท่านเพิ่มขึ้น 2 แต้ม ]

       พลังอสูร  ค่าสถานะอัปมงคลที่จะทำให้เขามีสิทธิตีตั๋วเข้าเยี่ยมชมขุมนรกเมื่อแต้มสูงมากพอ  ทุกครั้งที่ชายหนุ่มสังหารเอ็นพีซีหรือผู้เล่น  ค่าสถานะนี้จะเพิ่มขึ้นหนึ่งแต้มเสมอ

       ขุมนรก  แค่ชื่อก็เป็นลางแล้ว  กริดไม่ต้องการเข้าไปเฉียดใกล้แม้แต่นิดเดียว

       'ค่าสถานะไร้ประโยชน์นี่เอาแต่เพิ่มขึ้นอยู่ได้'

       กริดกวาดสายตามองไปรอบๆ สนามรบ  ยังเหลือทหารอีก 61 คนในที่นี่  แถมยังมีจอมเวทย์มืดอีกหนึ่งคนที่น่ารำคาญพอๆ กับแมลงวัน  ถ้าหากกริดสังหารทุกคน  พลังอสูรของเขาจะเพิ่มขึ้นจนกลายเป็น 154 แต้ม

       'แถมยังมีโอกาสมากที่กำลังเสริมจะมาเพิ่ม'

       ควรหยิบยืมพลังของสัตว์เลี้ยงดีไหมนะ?  จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากให้สัตว์เลี้ยงฆ่าคนแทน?  แรนดี้ไม่ได้ฆ่าใครเลยเมื่อครั้งที่สู้กับกิลด์ไวท์วูล์ฟ  เธอคอยใช้ทักษะสนับสนุนกริด  ส่วนกริดเป็นคนปิดฉากทั้งหมด  เขาจึงยังไม่ได้ข้อสรุปในเรื่องนั้นมาจนถึงตอนนี้

       ถือเป็นการเสี่ยงทดลองที่คุ้มค่า  กริดรีบนำโนเอะออกมาจากกระเป๋า  ไม่มีเหตุจำเป็นที่ต้องใช้แรนดี้ตอนนี้  เขาไม่อยากให้ค่าประสบการณ์ถูกหารด้วยสัตว์เลี้ยงมากถึงสองตัว

       "เมี๊ยว!  สัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรกปรากฏตัวแล้วเมี๊ยว!"

       โนเอะต้องการจะปรากฏตัวด้วยท่าทางที่ดูเท่ที่สุด  ขาทั้งสี่ข้างถูกเหยียดออกเพื่อโพสท่า  แต่ด้วยความที่ทุกข้างล้วนสั้นป้อม  มันจึงดูน่าขบขันมากกว่าจะดูเด่นสง่า

       'เจ้านี่น่ารักขึ้นอีกแล้วงั้นหรือ?'

       กริดอยากจะพูดแบบนี้ออกไป  แต่ด้วยการร้องเสียงหลงของเจ้าแมวอ้วน… สิ่งมีชีวิตชนิดนี้คือสัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรกจริงรึเปล่า?  กริดอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเปิดหน้าต่างรายละเอียดขึ้นมาอ่าน

ชื่อ : โนเอะ
เผ่าพันธุ์ : เม็มฟิส
เลเวล : 151
สถานะ : มีความสุข
( โอ้ววว!  ร่างกายอันสุดสง่างามของโนเอะได้ปรากฏกายสู่โลกภายนอกอีกแล้ว!  เนี๊ยวฮ่าฮ่าฮ่า! )
_______
รายกาารทักษะ :
[ กลายเป็นของเหลว ]
[ กลืนวิญญาน ]
[ ข่วน ]
[ สะกดจิต ]

       โนเอะได้รับทักษะสะกดจิตเพิ่มขึ้นมาตอนเลเวล 150   ถือเป็นทักษะอันยอดเยี่ยมที่ทำให้ศัตรูรู้สึกหมดกำลังใจจะต่อสู้  แม้กองทหารจักรวรรดิอาจมีระเบียบวินัยที่ดี  แต่ก็ไม่มีทางที่จิตใจเข้มแข็งจนต้านทานพลังโนเอะได้แน่  ด้วยทักษะนี้  โนเอะสามารถล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าตนได้สบาย  นอกเสียจากจะไม่ทันระวังตัวและปล่อยให้ถูกโจมตีเข้า  เขาแทบจะไม่แพ้สิ่งมีชีวิตชนิดใดเลย

       กริดป้องกันมนต์ดำด้วยพาเฟรเนี่ยมไปพลาง  ออกคำสั่งโนเอะไปพลาง

       "อาละวาดให้เต็มที่!"

       "เมี๊ยว!"

       โนเอะกระพือปีกเล็กๆ อย่างดีใจพร้อมกับบินไปหากลุ่มทหาร  พวกมันต้องการจะกำจัดโนเอะให้พ้นทาง  แต่เรื่องนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้  ความเร็วของโนเอะยากจะหาใครเทียบ  เพียงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยและข่วนเล็บลงไป  ทันทีที่ทหารคนหนึ่งถุงอุ้งเท้าสีชมพูปะทะเข้าที่ใบหน้า...  

       มันพลันรู้สึกราวกับเห็นดาวลอยอยู่เหนือศีรษะทันที

       'จ--เจ็บ?'
       
       ท่ามกลางความประหลาดใจ  หยดเลือดได้ไหลออกมาเป็นทางตามแนวรอยแผลที่ถูกข่วน  แมวปริศนาได้ทำการรัวกรงเล็บสองเท้าหน้าอย่างรวดเร็วต่อทันที

       "แง่งงงง!  แง่งแง่งแง่งแง่ง! เมี๊ยว!"

       การรัวข่วนของโนเอะไม่สามารถมองทันด้วยตาเปล่า  ใบหน้าของทหารคนนั้นพลันเสียโฉมอย่างหนักพร้อมกับเลือดที่อาบทั่ว

       "ม--แมวปีศาจ!"

       ทหารพยายามสลัดโนเอะให้หลุดด้วยการแกว่งดาบอย่างมั่วซั่ว  แต่โนเอะก็เร็วเกินกว่าที่จะถูกฟัน  ระหว่างนั้นเขาก็ยังคงกระหน่ำข่วนต่อไปไม่หยุดมือ  ช่างโหดร้ายและป่าเถื่อน  สมกับที่เป็นสัตว์อสูรอันดับหนึ่งแห่งขุมนรกอย่างแท้จริง

       "เชี่ย"

       ใบหน้าของกริดพลันบิดเบี้ยวทันทีที่ทหารคนนั้นล้มลง

[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 125,600 หน่วย  ค่าประสบการณ์บางส่วนจะถูกแบ่งให้ <โนเอะ>  ]

[ พลังอสูรของท่านเพิ่มขึ้น 1 แต้ม ]

       'แม่งเอ้ย!'

       ดูเหมือนพลังอสูรของเขาจะเพิ่มขึ้นอยู่ดีแม้จะให้สัตว์เลี้ยงสังหารแทน  ดังนั้นกริดจึงไม่ลังเลอีก  เขาเรียกโนเอะกลับคืนและเก็บใส่กระเป๋า  หลังจากนั้นก็เริ่มล้างบางด้วยตัวคนเดียวเพื่อไม่ให้ค่าประสบการณ์ถูกหาร

       กริดใช้เสื้อคลุมหัวแบบมีซิปควบคู่กับการแกว่งดาบใหญ่ในมือทั้งสองข้าง  กองทหารไม่สามารถทำอันตรายต่อกริดได้เลยด้วยการปกป้องจากมีดสีทอง  ทั้งหมดต้องตายไปอย่างสูญเปล่า

       'อีกแค่นิดเดียว'

       ดวงตาของกริดหันไปจดจ้องกับทางเข้าที่พัก  หลังจากสังหารทหารไปสามคนรวดด้วยดาบใหญ่เลียนแบบ

       ที่นั่น  อัสโมเฟลอยู่ในที่พักแห่งนี้  การเดินทางอันยาวนานจะจบลงเมื่อกริดสังหารมันเรียบร้อย  ของรางวัลภารกิจคือค่าความสัมพันธ์กับปิอาโร่เพิ่มขึ้นถึงขีดสุด

       และนั่นจะทำให้...

       'ปิอาโร่...  ได้โปรดมาเป็นดาบให้ฉันด้วย'

       กริดพลันขนลุกซู่เมื่อคิดว่ากำลังจะได้นักดาบผู้ยิ่งใหญ่มาเป็นลูกน้อง

       เคร้ง!

       จอมเวทย์ที่ยืนขวางทางเข้าเอาแต่ยิงเวทย์ใส่อย่างไม่หยุดพัก  กริดพลันขมวดคิ้ว

       'แมลงวันตัวนี้น่ารำคาญชะมัด'

       จอมเวทย์มืดคนนั้นอ่อนแออย่างมาก  หากคำนึงถึงเวทย์ที่มันใช้ออกมา  บางทีอาจมีเลเวลอยู่ประมาน 200 ต้นๆ เท่านั้น  แต่ก็ทำให้กริดรำคาญได้ไม่น้อยทีเดียว  ชายหนุ่มรีบจัดการกับทหารที่เหลือและมุ่งหน้าไปยังทางเข้าที่พัก  เขาพร้อมแล้วที่จะจัดการจอมเวทย์เจ้าปัญหาคนนี้และเผชิญหน้ากับอัสโมเฟล

       'หวังว่าจะยังไม่หนีไปหลังจากที่ได้ยินเสียงเอะอะด้านนอกหรอกนะ?'

       ในขณะที่กริดกำลังเป็นกังวล...

       "ออกมาซะ!  อัสโมเฟล!"

       จอมเวทย์มืดที่ดูสกปรกคนนี้ได้ตะโกนขึ้น  หลังจากนั้น  ชายรูปร่างผอมบางคนหนึ่งก็ปรากฏตัว  ชื่อเหนือศีรษะเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า <อัสโมเฟล>

       "...อะไรกัน?"

       เป้าหมายภารกิจมาหาถึงที่เลยหรือ?  กริดพลันประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน  ส่วนจอมเวทย์มืดปริศนาก็ตะโกนขึ้นอีกครั้ง

       "การฆ่าฟันของแกต้องจบลงที่นี่!  แกจะต้องได้รับการลงทัณฑ์จากองค์เทพ--!"

       ดาร์คบัสที่ยังไม่ทันตะโกนเสร็จดีพลันต้องชะงักไป  เป็นเพราะดาบใหญ่สีน้ำเงินในมือกริดได้เสียบเข้าที่คอหอยของมันอย่างรวดเร็ว

       "...!"

       ดาร์คบัสล้มลงด้วยเสียงร้องครวญครางที่ฟังดูเหมือนกับสายลมพันผ่าน  ดาบใหญ่เลียนแบบได้แทงซ้ำเข้าที่หัวใจอย่างไร้ความปราณี

       "แกนะแก...!"

       ดาร์คบัสโกรธจัดพร้อมกับรีบลุกขึ้น  แม้มันจะมีพลังต่อสู้อ่อนแอที่สุดในบรรดาข้ารับใช้แห่งยาธาน  แต่อย่างน้อยมันก็เป็นเอ็นพีซีพิเศษระดับบอส  พลังชีวิตย่อมอยู่ในหลักล้าน  การโจมตีอย่างจังแค่สองหนไม่เพียงพอที่จะล้มมันลงได้แน่
       
       กริดได้แต่สงสัย

       'ทำไมมันถึงยังไม่ตายไปอีก?'

       กริดไม่ได้ล่วงรู้ตัวจริงของดาร์คบัส  เขาคิดว่าอีกฝ่ายคงเป็นจอมเวทย์มืดหรือไม่ก็สาวกยาธานทั่วไป  เพียงดาบหรือสองดาบก็น่าจะดับลมหายใจได้แล้ว  แต่กลับกลายเป็นดาร์คบัสมีพลังชีวิตที่สูงอย่างน่าเหลือเชื่อ  กริดจึงใช้ค่าวิสัยทัศน์เพื่อตรวจหาพลังต่อสู้ที่แท้จริงของมัน

       '20,000'

       พลังต่อสู้เทียบเท่าบอสแม็ปเลยทีเดียว  แต่ทำไมการโจมตีถึงได้อ่อนแอขนาดนี้?

       'ช่างเถอะ  คงเป็นบอสลับระหว่างภารกิจกระมัง'

       เมื่อกริดยืนยันแน่ชัดแล้ว  ชายหนุ่มดึงความผิดพลาดและดาบใหญ่เลียนแบบที่เสียบคาอยู่กับร่างของดาร์คบัสออกมา  เลือดไหลพุ่งออกจากแผล่ใหญ่สองแห่งอย่างสยดสยอง  กริดชูดาบใหญ่ทั้งสองขึ้นเหนือศีรษะและฟาดลงมาอีกครั้งอย่างเต็มแรง

       วิชาดาบแพ็กม่า  ทำลายล้าง  อานุภาพความรุนแรงของมันยากจะหยั่งถึง

       "อ๊ากกกก!"

       เกิดเป็นแผลใหญ่ขึ้นบนหัวไหล่ทั้งสองข้างของดาร์คบัส  มันไม่อาจเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นได้เลย

       'ทำไมบาเรียมานาถึงไร้ผล?'

       อีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าที่คาดไว้มาก  หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป  ตัวมันจะต้องถึงจุดจบแน่  ไม่ใช่เรื่องฉลาดเลยที่เลือกปะทะกับกริดซึ่งหน้า  ดาร์คบัสรีบหนีไปหลบหลังอัสโมเฟลและพยายามจะใช้ทักษะล้างสมองเพื่อควบคุม  แต่กริดย่อมไม่ปล่อยให้ทำเช่นนั้นได้

       "คลื่น"

       ปราณดาบแผ่กระจายออกไปและรวมตัวกันโจมตีใส่ดาร์คบัส  สีหน้าของมันต้องบิดเบี้ยวอย่างเจ็บปวดเมื่อโดนทุกคลื่นกระแทกเข้าไปที่ต้นคออย่างรุนแรง

       ฉึกฉึกฉึก!

[ คริติคอล! ]
[ เอฟเฟคของ <ความผิดพลาด> แสดงผล  ทักษะ <ผ่าสองซีก> ทำงาน ]
[ เอฟเฟคของ <ความผิดพลาด> แสดงผล  ทักษะ <โจมตีรุนแรง 5 เท่า> ทำงาน ]

       ตุ้บ!

       ดาร์คบัสที่ส่วนหัวและตัวแยกออกจากกันได้ล้มลง

       ถือเป็นจุดจบของมันอย่างแท้จริง

       "ทำไมจอมเวทย์ถึงได้อึดนักนะ…  เชี่ย?"

       กริดกำลังบ่นอุบอิบกับพลังชีวิตที่สูงผิดปรกติของดาร์คบัส  แต่ทันใดนั้นหน้าต่างข้อความระบบที่ไม่คาดคิดก็แสดงขึ้น

[ ท่านสังหารข้ารับใช้ลำดับที่ 7 แห่งวิหารยาธาน  <ดาร์คบัส>  ผู้ที่พยายามทำให้โลกนี้ตกอยู่ในความปั่นป่วน ]
[ ท่านได้ช่วยจักรวรรดิซาฮารันไว้จากวิกฤติใหญ่หลวงจากฝีมือของวิหารยาธาน ]
[ ชื่อเสียงระดับทวีปเพิ่มขึ้น 3,000 แต้ม ]
[ ชื่อเสียงระดับทวีปของท่านกลายเป็น 28,110 แต้ม  ท่านสามารถใช้งานร้านค้าชื่อเสียงได้เมื่อคะแนนถึง 30,000 ]

[ ท่านได้รับสมญานาม <วีรบุรุษลับ> ]
[ ท่านได้รับสมญานาม <นักล่าข้ารับใช้แห่งยาธาน> ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <หินเสริมแกร่งอาวุธที่ถูกอวยพร> 3 ก้อน ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <หินเสริมแกร่งเครื่องป้องกันที่ถูกอวยพร> 7 ก้อน ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <หินเวทย์มนต์ขั้นสูง> 3 ก้อน ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <ต่างหูดาร์คบัส> ]
[ ท่านได้รับไอเท็ม <แหวนดาร์คบัส> ]

[ ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 88,052440 หน่วย ]
[ เลเวลของท่านเพิ่มขึ้น 1 ระดับ ]

       "...?"

       กริดพลันงุนงง

       นั่นคือข้ารับใช้ยาธานหรอกหรือ?  สิ่งมีชีวิตที่แสนอ่อนแอเมื่อครู่เนี่ยนะ? 

       อัสโมเฟสที่หลุดจากคำสาปล้างสมองได้เดินเข้ามาหากริดซึ่งกำลังจ้องมองศพดาร์คบัสอย่างเหม่อลอย

       "ผู้มีพระคุณของข้า  วีรุบุรุษที่ลงทัณฑ์ข้ารับใช้ชั่วแห่งวิหารยาธานเอ๋ย…  ได้โปรดรับฟังเรื่องราวชีวิตที่ถูกสวรรค์กลั่นแกล้งของข้าจะได้รึไม่?"

[ ภารกิจ <คนทรยศที่แท้จริงของกองอัศวินสีชาด(SS)> ถูกเปลี่ยนเป็น <เรื่องราวที่ไม่มีผู้ใดรับรู้ (ภารกิจลับ)> ]

       เกิดอะไรขึ้นอีก?

       "???"

       สีหน้าอันงุนงงของกริดยังไม่จางหายไป  แต่อัสโมเฟลก็ไม่สน  เขาเริ่มเล่าเรื่อง

       "อยู่มาวันหนึ่ง  จักรพรรดินีแมรี่ได้มาหาฉัน"

       มันคือละครเรื่องยาว  อัสโมเฟลอธิบายรายละเอียดถึงวิธีการที่แมรี่ใช้เพื่อทำให้ความสัมพันธ์ของตนกับปิอาโร่ร้าวฉาน  แก่นแท้แห่งยาธาน  เพียงหยดเดียวของมันสามารถทำให้จิตใจมนุษย์อ่อนแอ  ร่างกายและมานาเกิดการปั่นป่วนรุนแรง

       เขาเล่าถึงขั้นตอนเมื่อครั้งที่ถูกดาร์คบัสล้างสมองจนกลายเป็นเพียงหุนเชิด  อัสโมเฟลสั่นระริกและร้องไห้ตลอดเวลาเมื่อต้องเล่าเหตุการณ์ที่ตนถูกหลอกใช้  รวมไปถึงเรื่องที่ทำลายชีวิตของปิอาโร่และสังหารสหายร่วมรบของเขาจนหมด

       "หากมีวันใดที่ท่านได้พบกับชายชื่อปิอาโร่… ได้โปรดบอกกับเขา  ฉันเสียใจ… ฉันขอโทษ"

       อัสโมเฟลหยิบดาบออกมาจ่อที่คอหอยของตนและเสียบลงไปโดยปราศจากความลังเล  ปลายดาบอันเย็นยะเยียบสัมผัสเข้ากับผิวหนังที่ลำคอ  เขาหวังจะชดใช้ความผิดบาปในอดีตด้วยความตาย

       แต่อัสโมเฟลก็ทำไม่สำเร็จ  กริดหยุดดาบไว้ก่อนที่มันจะปักลึกลงไปมากกว่านี้  

       "อย่าได้คิดผลักภาระให้ผู้อื่น… ถ้าหากมีคำพูดใดที่อยากกล่าวขอโทษ  นายจงเก็บมันไว้พูดต่อหน้าเจ้าตัวเองก็แล้วกัน"

       ภารกิจลับที่เพิ่งจะเปลี่ยนแปลงมาใหม่  เงื่อนไขการสำเร็จข้อแรกคือกริดต้องนำตัวอัสโมเฟลไปพบปิอาโร่ให้จงได้  

       ชายสองคนที่เคยเป็นเสาหลักของจักรวรรดิซาฮารันอันรุ่งเรืองในอดีต

       บัดนี้ทั้งคู่กำลังจะได้ถือกำเนิดใหม่อย่างยิ่งใหญ่ในฐานะเสาหลักของเรย์ดัน

• Next
• Previous