จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 255
ความแข็งแกร่งคือสิ่งสำคัญ
แม้สมาชิกโอเวอร์เกียร์จะถูกยกให้เป็นขุนพลหัวกะทิของโลก แต่ในบรรดาพวกเขาเองก็ยังสามารถแบ่งได้ว่าใครแข็งแกร่ง ใครอ่อนแอ หากนับจากสมาชิกโอเวอร์เกียร์เป็นฐานหลัก ลอเอลจัดอยู่ในกลุ่มที่อ่อนแอ
กริด ป็อน เรกัส จิสึกะ เฟคเกอร์ ยูเฟอมิน่า ทูน และแวนเนอร์ ฝ่ายที่แข็งแกร่งทั้งหมดไม่มีใครอยู่ ณ ที่นี้เลยสักคนเดียว
'แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ...'
15 ต่อหนึ่ง… เฮ่าสามารถทำตามที่สัญญาห้านาทีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง หากจะให้ระบุชัด มันคือระยะเวลาห้านาทีกับอีกสามวินาที นี่ไม่ใช่สิ่งที่ป็อนหรือเรกัสจะทำได้เลย
'สองคนนั้นคงฆ่าพวกเราไปเกือบครึ่งภายในสามนาที แล้วก็เป็นฝ่ายถูกฆ่า'
ถ้าเป็นกริดล่ะ?
'...พวกเราคงถูกกวาดเรียบภายในไม่กี่นาทีแน่'
กริดเติบโตขึ้นจนไม่ว่าใครก็หยุดไม่อยู่หลังจากเหตุการณ์ต่อสู้กับร่างโคลน ลอเอลไม่อยากจะจินตนการภาพการต่อสู้ระหว่างกริดกับทุกคน เขาได้แต่ส่ายศีรษะอย่างสิ้นหวัง หลังจากนั้นก็มากลับเพ่งพิจารณาเฮ่าอีกครั้ง
'อัจฉริยะ'
ชายผู้ที่เลือกเส้นทางเผ่าดราโกเนี่ยน เฮ่าสามารถดึงศักยภาพความเป็นดราโกเนี่ยนออกมาได้สูงสุดท่ามกลางพืนผิวต่อสู้ที่เป็นทราย การเล็งพ่นไฟลงมายังทรายทำให้เกิดพายุทรายคอยบดบังการมองเห็นของสมาชิกโอเวอร์เกียร์บ่อยครั้ง แถมทักษะบินที่ใช้ไม่ได้บ่อยนักก็ยังถูกใช้หลบในจังหวะสำคัญ
แทนที่จะเลือกฆ่าคน เฮ่ากลับเลือกต่อสู้แบบยื้อเวลา ความทนทายาทเมื่อผสานกับทักษะการใช้โซ่คอยตรึงสมาชิกโอเวอร์เกียร์ช่างเป็นฉากที่น่าจดจำ
"ฆ่าฉันซะ" ในขณะที่ลอเอลกำลังครุ่นคิดอะไรบางสิ่ง เฮ่าที่ถูกจับตัวโดยไอเบลลินก็ยืดอกรอรับความตายอย่างสง่าผ่าเผย มันไม่ได้หวาดกลัวเลยสักนิด เฮ่ารู้สึกพึงพอใจมากกว่าที่สมาชิกในกิลด์สามารถหนีรอดไปได้อย่างปลอดภัย
แต่ในทางกลับกัน สีหน้าของสมาชิกโอเวอร์เกียร์ทุกคนล้วนบิดเบี้ยว ผู้เล่นหัวกะทิของโลกจำนวน 15 คนกลับถูกชายเพียงคนเดียวถ่วงเวลาไว้ได้ตามที่ลั่นวาจาห้านาที ศักดิ์ศรีถูกสั่นคลอนไปไม่น้อย เฮ่าพูดปลอบใจพวกเขาราวกับตนเองเป็นฝ่ายชนะ
"พวกนายไม่ได้อ่อนแอ กลับแข็งแกร่งยิ่งกว่าข่าวลือเสียอีก คู่ต่อสู้อย่างฉันถือเป็นข้อยกเว้นกรณีพิเศษ"
นั่นไม่ใช่การอวดโอ่ คำพูดของเฮ่าไม่มีจุดใดผิด เหล่าสมาชิกโอเวอร์เกียร์ในที่นี้ทุกคนล้วนแข็งแกร่งขึ้นเพราะปิอาโร่ เฮ่าแค่แข็งแกร่งกว่ามากเท่านั้น
'หืมม'
ลอเอลแสยะยิ้ม อันที่จริง ผู้ที่รู้สึกพ่ายแพ้ที่สุดคงหนีไม่พ้นตนเอง เขาคือแกนนำของกลุ่มนี้ กลยุทธอันแยบยลคือสิ่งที่ลอเอลสามารถภูมิใจได้ทุกครั้ง
แต่รองหัวหน้ากิลด์โอเวอร์เกียร์ ลอเอล เขากลับไม่สามารถนำทีมล้มเฮ่าได้ก่อนห้านาที ถือเป็นการพ่ายแพ้ทางกลยุทธอย่างสิ้นเชิง
ทว่า...
'เราชนะ'
ลอเอลฉีกยิ้มกว้างและบอกความจริงกับเฮ่าไป
"สมาชิกกิลด์เฮเดสหลบหนีล้มเหลว"
"ฮะฮะ! ยังจะโกหกไปเพื่ออะไรอีก?"
"ฉันไม่ได้โกหก นายลองดูหน้าต่างข้อความกิลด์ก็แล้วกัน"
ทันใดนั้น ดวงตาของเฮ่าพลันเบิกโพลง
"นาย...! ทำอะไรลงไปกันแน่?"
ลอเอลอธิบาย
"ฉันคาดเดาทางหนีของกิลด์เฮเดสและส่งคนไปดักรอ แถมยังสั่งให้หน่วยที่กวาดล้างกิลด์โกลเด้นตามมาสมทบในภายหลังเมื่้อเสร็จงาน"
คนที่ว่าคือเฟคเกอร์หลังจากพักพื้นค่าเรี่ยวแรงกลับมา เขาร่วมมือกับกลุ่มของฮิวรอยและดักเส้นทางของกิลด์เฮเดสไว้ได้ที่ชายแดน
"บ้าจริง..."
เฮ่าพลันหงุดหงิด ถ้าในเมื่อคนพวกนั้นมีชะตาชีวิตที่ต้องตายอยู่แล้ว อย่างน้อยก็สู้เพื่อแลกชีวิตกันสักตั้งไม่ดีกว่าหรือ? ในขณะที่เฮ่ากำลังนึกเสียดาย ลอเอลได้เอ่ยปากแนะนำ
"นายอยากมารับใช้ดยุคกริดไหม?"
"อะไรนะ?"
หัวหน้าของหนึ่งในเจ็ดกิลด์ใหญ่ ผู้เล่นอันดับหนึ่งของชาวจีนนับพันล้านคน ทำไมเฮ่าถึงต้องไปอยู่ใต้ร่มเงาผู้อื่นด้วย? แถมคนที่ว่ายังไม่คู่ควรเอาเสียเลย ข้อดีเพียงอย่างเดียวคือการเป็นคลาสเกรดเลเจนดารีเท่านั้น
"มังกรไม่สามารถรับใช้สุนัขได้หรอก" เฮ่าปฏิเสธ
สีหน้าของสมาชิกโอเวอร์เกียร์พลันแดงก่ำเมื่อกริดถูกเรียกว่าสุนัข
"ไม่ต้องพล่ามอะไรอีกแล้ว รีบฆ่าฉันซะ!"
ไอเบลลินผู้ที่ถูกล่ามด้วยโซ่เกือบตลอดเวลา เขาจึงรู้สึกเจ็บแค้นยิ่งกว่าใคร ลอเอลได้ห้ามไว้ก่อนที่ไอเบลลินจะเสียบแฟลมเบิร์จเข้าไปที่หัวใจของเฮ่า
ลอเอลพูดต่อไป
"กริดคือท้องฟ้า ไม่ใช่สุนัข… ถ้าหากเขาพิสูจน์สิ่งนี้ได้ นายจะยอมมารับใช้แต่โดยดีรึเปล่า?"
ลอเอลพยายามเกลี้ยกล่อมเฮ่า ไม่ใช่เพราะเฮ่าแข็งแกร่ง แต่เป็นจิตใจอันสูงส่งที่ยอมสละชีวิตและตำแหน่งแร้งเกอร์ของตนเพื่อพวกพ้อง ลอเอลยังชื่นชอบในกลยุทธการต่อสู้ของเฮ่าด้วย ชายคนนี้คือสิ่งที่กิลด์โอเวอร์เกียร์ควรมี ไม่ใช่คนที่สนใจแต่จะแข็งแกร่งขึ้นตามลำพัง
เฮ่าพ่นลมหายใจ
"ท้องฟ้ามีได้เพียงผืนเดียว"
ใช่แล้ว ท้องฟ้าที่เฮ่าหมายถึงคือครอเกล กริดไม่อาจเทียบชายคนนั้นได้เลย แต่ลอเอลกลับอมยิ้มให้กับคำพูดของเฮ่า
"ตกลง ฉันจะถือว่านายรับปากก็แล้วกัน"
"...?"
เฮ่าพลันตกตะลึงเมื่อลอเอลยอมปล่อยตัวมันกลับไปแต่โดยดี สีหน้าอันสับสนได้ทำให้ลอเอลต้องอธิบาย
"ฉันจะรอวันที่พวกเราได้ร่วมงานกัน ส่วนสมาชิกของกิลด์นาย ฉันก็ไว้ชีวิตกลับไปทุกคนเช่นกัน ไม่ต้องเป็นห่วง"
"ต่อให้นายทำแบบนี้ ฉันก็ไม่มีวันรับใช้กริดแน่นอน"
"นายจะยอมรับใช้เขาใช่ไหม? ถ้าหากกริดพิสูนจ์ได้ว่าเขาคือท้องฟ้า"
"นั่นก็จริง แต่ว่า..."
สุนัขหรือวัวจะกลายเป็นท้องฟ้าได้อย่างไร?
ลอเอลยิ้มอย่างมีเลศนัย
"จงเฝ้าดูเส้นทางของเขาให้ดี แล้วนายจะรู้เอง ว่ากริดคือท้องฟ้าเพียงผืนเดียวของโลกใบนี้"
"...ฮะฮะ" เฮ่าเค้นหัวเราะ ความไร้สาระนี้คืออะไรกัน? คนพวกนี้ดูราวกับเป็นสาวกของศาสนาเทียมที่เทินทูนกริดจนไม่ลืมหูลืมตา
"ตกลง แล้วฉันจะคอยดู"
เฮ่ากล่าวอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก มันยอมรับไมตรีแต่โดยดีและรีบจากไป
ไอเบลลินไม่ชอบใจเอาซะเลย
"ไอ้พวกระยำนั่นมันรุกรานเรย์ดันอย่างไร้เหตุผล! ทำไมนายถึงปล่อยมันไป? เสียสติไปแล้วหรือ?"
"นายไม่ได้ยินรายงานจากฮิวรอยรึไง? หากฟังจากสิ่งที่สมาชิกกิลด์โกลเด้นพูด เรย์ดันปลอดภัยหายห่วง นายควรมองสถานการณ์ให้กว้างแทนที่จะใช้อารมณ์เป็นใหญ่"
"ชิ! แล้วนายจะทำยังไงถ้าพวกมันบุกมาอีก?"
"หากถึงเวลานั้นจริง" นัยน์ตาสีฟ้าของลอเอลพลันเยือกเย็น
"หลังจากที่พวกเราล้างบางมันจนสิ้น ดินแดนของพวกมันจะถูกลบออกจากแผนที่"
ไม่ว่าใครก็ตามจะไม่ได้รับการอภัยในความผิดครั้งที่สอง
***
วันถัดมา ณ ฟาร์มเรย์ดันในช่วงเวลาเช้าตรู่ สมาชิกโอเวอร์เกียร์ทุกคนเดินตรงมาในจุดที่ชาวนาจับกลุ่มกันทำงานอย่างเหงื่อโชก ลอเอลโค้งคำนับปิอาโร่อย่างนอบน้อมเป็นที่สุด
"ขอบคุณที่ช่วยเรย์ดันไว้ ความชอบในครั้งนี้ ฉันจะใช้ทั้งชีวิตที่เหลือทยอยตอบแทนให้"
ปิอาโร่อมยิ้ม
"ช่างเถอะ ฉันก็แค่ทำงานให้คุ้มค่าอาหารเท่านั้นเอง"
"ให้คุ้มค่าอาหาร..."
ค่าอาหารในแต่ละมื้อของชาวนาคือ 73 เหรียญเงิน
'เรย์ดันมีค่าแค่ 73 เหรียญเงิน...'
ลอเอลเกิดความรู้สึกมากมายขึ้นภายในใจ ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบๆ ฟาร์ม ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเก็บเกี่ยว ข้าวสาลีชั้นหนึ่งถูกปลูกขึ้นในปริมาณมาก ชาวเรย์ดันจะมีโอกาสได้กินขนมปังบ้างแล้วในอนาคต ไม่ใช่แค่มันฝรั่งสีรุ้งอีกต่อไป
ทั้งหมดต้องยกความชอบให้ปิอาโร่ ไม่เพียงแต่จะทำงานได้เทียบเท่า 100 คน แต่ยังคอยช่วยค้นหาแหล่งน้ำเพื่อทำให้ฟาร์มชุ่มชื่น
แม้จะเป็นถึงนักดาบผู้ยิ่งใหญ่ ทว่าเขาก็ไม่ได้ถือตัว มิหนำซ้ำยังตั้งใจทำงานตามหน้าที่ของตนอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ชายคนนี้เคารพในตัวผู้อื่นอยู่เสมอ
"ฉันได้ยินมาว่าศัตรูมีจำนวนมาก นายขับไล่พวกมันทุกคนด้วยตัวเองเลยหรือ?"
ลอเอลได้ยินมาจากศัตรู แต่เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อลง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในกองทัพของศัตรูมีผู้เล่นชื่อเสียงโด่งดังมากมาย เช่นซีบาล ซิวรอน และเฮ่า ปิอาโร่ขับไล่พวกเขาทั้งหมดด้วยวิธีไหนกัน? นั่นเป็นไปไม่ได้เลยนอกเสียจากปิอาโร่จะเป็นตำนานเฉกเช่นแพ็กม่าหรือมุลเลอร์
'อย่าบอกนะว่า...' ลอเอลไม่ทันคาดคิด หรือข้อความ <ชาวนาในตำนานได้ถือกำเนิดขึ้น> เมื่อคืนจะหมายถึงปิอาโร่? ไม่สิ แต่ปิอาโร่มุ่งมั่นที่จะเป็นอริยะดาบ ไม่ใช่ชาวนา ในขณะที่ลอเอลครุ่นคิด ปิอาโร่ก็ชี้นิ้วไปยังชาวนาด้านหลังอีกสามคน
หนึ่งในนั้นคือบลันด์ ส่วนอีกสองคนกำลังสวมหมวกฟางปกปิดใบหน้า ลอเอลจึงไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเป็นใคร
"พวกเขาเองก็ช่วยฉันขับไล่ศัตรู"
"งั้นหรอกหรือ?"
ยังมีชาวนาในเรย์ดันที่เป็นสุดยอดนักรบซ่อนอยู่อีกรึไง? ลอเอลเดินเข้าไปใกล้ ชาวนาสองคนซึ่งกำลังเกี่ยวข้าวสาลีพลันลนลานทันที
'ชิ้วๆ! ฉันยังไม่อยากพบหน้านายตอนนี้...'
ผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลก ครอเกล เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าตนเองแอบมาทำงานเป็นชาวนาอยู่ที่เรย์ดันได้สองสัปดาห์แล้ว มันคงน่ารำคาญไม่น้อยคอยที่ต้องอธิบาย
เขาก็เลย...
"แม่ฉันเรียกแล้ว ไปก่อนนะ ล็อกเอาต์"
"..."
การล็อกเอาต์เพราะผู้ปกครองเป็นเหตุ สิ่งนี้คือปรากฏการณ์อันน่าสะพรึงกลัวสูงสุดของผู้เล่นซาทิสฟายจำนวนมาก เคยมีใครบางคนที่ถูกฝืนล็อกเอาต์ระหว่างล่าบอสเพียงเพราะแม่ของพวกเขาบอกให้ไปกินข้าว ในบางกรณี ผู้เล่นคนดังกล่าวจะถูกลงบัญชีดำและไม่สามารถเข้าร่วมการล่าบอสได้อีก
เมื่อปรากฏการณ์หายากได้เกิดขึ้นต่อหน้าทุกคน ดาเมี่ยนจึงถูกทิ้งไว้ตามลำพังในยามนี้
"เอ๋? คนเมื่อครู่เป็นใครกัน?"
ลอเอลประหลาดใจอย่างมากเมื่อคนที่ตนคิดว่าเป็นเอ็นพีซีได้ล็อกเอาต์ มีผู้เล่นเป็นชาวนาในเรย์ดันด้วยหรือ? การจะเดินทางมาที่นี่ได้ เลเวลต้องอยู่ในระดับสูง แล้วทำไมคนผู้นั้นถึงมาทำงานเป็นชาวนา...? ลอเอลที่กำลังสับสน คำถามมากมายจึงพรั่งพรูเข้าหาดาเมี่ยนทันที
"นายเป็นใคร? ทำไมถึงมาทำฟาร์มอยู่ที่นี่?"
"..."
ดาเมี่ยนยังไม่ได้เตรียมใจ เขาอับอายที่จะต้องเปิดเผยความจริงว่า ผู้เล่นระดับสูงอย่างตนกำลังแอบมาทำงานเป็นชาวนา ดาเมี่ยนอยากจะล็อกเอาต์ออกไปเหมือนกับครอเกล แต่เพียงไม่นานเขาก็เปลี่ยนความคิด
'ชายคนนี้ใกล้ชิดกับกริดที่สุดสินะ'
ถ้าหากเขาอธิบายถึงเหตุผลที่ต้องการเข้าพบกริดกับลอเอล เรื่องทั้งหมดก็คงง่ายขึ้น
พรึบ
ดาเมี่ยนโยนหมวกฟางทิ้งไป เส้นผมสีน้ำเงินเข้มอมม่วงได้สะดุดตาลอเอลเข้าอย่างจัง
"น--นาย..."
นัยน์ตาของลอเอลพลันสั่นระริกเมื่อตัวตนอันสง่างามถูกเผยโฉม
ดาเมี่ยน ชายผู้โด่งดังที่สามารถก้าวขึ้นมาเป็นพาลาดินอันดับสองของโลกได้แม้ว่าจะมาจากโบสถ์รีเบคก้า แต่วันหนึ่งเขากลับหายไปจากตารางอันดับพาลาดินอย่างไม่ทราบสาเหตุ ผู้คนทั่วโลกจึงคาดการณ์กันว่า ดาเมี่ยนกลายเป็นคลาสลับไปเรียบร้อยแล้ว เขาถือเป็นหนึ่งในโอตาคุที่โด่งดังมากคนหนึ่งของโลก เหตุใดชายที่มีชื่อเสียงขนาดนั้นถึงมาทำฟาร์มอยู่ที่เรย์ดันได้?
ดาเมี่ยนกล่าวทักทายชาวโอเวอร์เกียร์ด้วยสีหน้าเคอะเขิน
"ส--สวัสดี"
"..."
55555 ได้เวลาแนะนำตัวแล้วชิ ชาวนาในตำนาน
ReplyDeleteโอววว
ReplyDeleteชิกกกก
สนุกมากมายครับ
ReplyDelete