จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,163

เหนือท้องฟ้าสูงลิบ บาดแผลชุ่มกายา

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เราถูกโจมตีจนตกอยู่ในสภาพปางตาย…

ถึงกระนั้น มันยังไม่อยากยอมรับ

มันคือผู้จะกลายเป็นเทพในวันข้างหน้า

“…เราต้องไม่จบแค่นี้!”

ซู่ว—!

ลมหายใจฟีนิกซ์แดงเริ่มลุกไหม้

ฟินิกซ์แดงคือเทพแห่งพลังอัคคีและชีวิต

เปลวเพลิงแห่งชีวิตกำลังลุกโชนเพื่อเยียวยาบาดแผลฉกรรจ์ทั้งเจ็ดแห่งบนร่างกายฮันกยอล

บึ้มมมมมมมม!!

ร่างฮันกยอลพลันเลือนหายไปพร้อมกับเสียงคำรามดังสนั่นลั่นท้องฟ้า

มังกรครามคือเทพแห่งพลังวายุและอัสนี

ร่างฮันกยอลถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาวโพลนพร้อมกับแสดงผล ‘ประกายอัสนี’ ตลอดเวลา ความว่องไวของมันได้ก้าวข้ามขอบเขตห้วงมิติไปเรียบร้อยแล้ว

“ข้าไม่มีวันแพ้มนุษย์!!”

โฮกกกกกก!!

ร่างกายฮันกยอลในสภาพถือกระบี่อ่อนเริ่มแผ่หมอกหนาออกจากลำตัว

เต่าดำคือเทพแห่งพลังวารีและความตาย

ฮันกยอล ผู้ไม่มีโอกาสได้สั่งสมบารมีเทพ ย่อมมีอำนาจไม่มากพอจะควบคุมความเกรี้ยวกราดของเต่าดำไหว แต่ถึงอย่างนั้น มันจำต้องฝืนก้าวข้ามขีดจำกัดดังกล่าวให้จงได้

ด้วยความเชื่อว่าเต่าดำจะยอมจำนนเมื่อถ่ายเทพลังเข้าไปเป็นเวลานานพอ ฮันกยอลจึงฝืนกัดฟันเพ่งสมาธิอย่างแรงกล้าเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เกิดมา

มันมั่นใจ

มนุษย์ตรงหน้าคืออุปสรรคและบททดสอบแสนสำคัญจากเหล่าทวยเทพ

ถ้าเราก้าวข้ามวิกฤตินี้ไปได้ ชีวิตจะได้พบการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่หลวง…

พรืดดดด!

ฟุ่บ!

กระบี่อ่อนพลันยืดยาวประหนึ่งแส้ แหวกว่ายผ่านอากาศพร้อมกับตวัดฉกใส่กริดจากด้านหลัง

ดุจดังการต่อยของแมงป่อง คมกระบี่วกใส่ต้นคอกริดในมุมอับสายตาอย่างสมบูรณ์แบบ

ฮันกยอลฉีกยิ้มกว้างพลางประสานสายตากับชายหนุ่มผู้ไม่ระวังตัวตรงหน้า

“ลาก่อน… ขอฟังเสียงอันไพเราะขณะกระดูกของเจ้าถูกป่นเป็นผงหน่อยเถอะ—…?”

เคร้ง!

เคร้ง เคร้ง เคร้ง!

ฝ่ามือสีดำสี่ข้างโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าและป้องกันปลายกระบี่แหลมได้ทันท่วงที

เมื่อเห็นการโจมตีอันสมบูรณ์แบบกลายเป็นสิ่งไร้ผลราวกับไม่เคยเกิดขึ้น สีหน้าฮันกยอลเริ่มบิดเบี้ยวแกมอึมครึม ฝ่ามือของมันสั่นเทาขณะแหกปากตะโกน

“แกมีเทวภัณฑ์วิญญาณถึงสี่ชิ้นได้ยังไง!!”

เฉกเช่นการแบ่งระดับของสิ่งมีชีวิต สมบัติวิเศษเองก็มีลำดับชั้นบนทวีปตะวันออก

เทวภัณฑ์วิญญาณ : สมบัติซึ่งสามารถเคลื่อนไหวได้เองราวกับมีสตินึกคิด ต่อสู้เพื่อปกป้องผู้เป็นนาย พูดคุยกับเจ้านาย และยังแบ่งปันการมองเห็นร่วมกับเจ้านาย

‘ชักไม่ง่ายล่ะสิ…’

ฮันกยอลทวีความตึงเครียด

จะไม่เครียดได้อย่างไร ในเมื่อศัตรูผู้นี้มีเทคนิคการรำดาบเหนือชั้นกว่าแพ็กม่า ทุกการโจมตียังมีเวทมนตร์ประหลาดแฝงตามหลัง ครอบครองพลังสี่สัตว์เทพอย่างน้อยหนึ่งชนิด มีเทวภัณฑ์วิญญาณ และยังมีเนตรมาร

เคร้ง—!

ฮันกยอลป้องกันคลื่นดาบ ‘ร่ายรำ’ ชุดแรกไว้ได้ไม่ยากเย็น

และแม้จะยังเหลือคลื่นดาบอีกหลายสิบเส้นกำลังแหวกอากาศตามเข้ามาด้วยความเร็วสูง แต่ฮันกยอลหาได้หวาดหวั่น มันเพียงแปลงกายเป็นสายลมและหลบหลีกการโจมตีทั้งหมดอย่างง่ายดาย

แต่ปัญหาก็คือ

บึ้มบึ้ม!!

เวทมนตร์ซึ่งแฝงมาในทุกคลื่นเส้นดาบ

อย่างไรก็ตาม จุดเด่นของฮันกยอลมิใช่เพลงดาบหรือศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่แรกแล้ว

ซู่ว ซู่ว ซู่ว ซู่ว!

แผ่นยันต์อักขระจำนวนมากพลันโผล่ขึ้นจากความว่างเปล่ารอบตัวฮันกยอลและสลายพลังเวทมนตร์ได้อย่างหมดจด

ดูเหมือนเวทมนตร์ของบราฮัม ซึ่งแฝงมากับคลื่นดาบ จะไม่มีอำนาจมากพอสำหรับทะลวงผ่านม่านยันต์ของฮันกยอล

นี่คงเป็นขีดจำกัดของเวทมนตร์พื้นฐาน

เพียงแต่ว่า…

แคร้งงงง!!

“คึ่ก…!”

บัฟ ‘เสริมแกร่งอาวุธ’ ยังคงแสดงผลเต็มประสิทธิภาพเช่นเคยแม้จะเป็นเวทมนตร์พื้นฐาน

ดาบในมือกริด ซึ่งถูกเสริมแกร่งโดยเวทมนตร์ของบราฮัม ทำการปลดปล่อยวิชาดาบตามมาอีกหลายระลอกโดยไม่หยุดพัก

บึ้ม!! บึ้มบึ้มบึ้มบึ้มบึ้ม!!

เคร้ง! เคร้งเคร้งเคร้ง!!

“ให้ตายสิ… มองไม่เห็นอะไรเลย”

กลุ่มกระต่ายด้านล่างกำลังกะพริบตาถี่

พลังการโหมบุกของกริดในสภาพแต้มสถานะถูกยกระดับด้วยปราณต่อสู้เต็มพิกัด และการเคลื่อนไหวของฮันกยอล ผู้กำลังเค้นพลังมังกรครามออกมาจนถึงขีดสุด รวดเร็วเสียจนปรากฏเพียงจุดแสงบนท้องฟ้า

อย่างไรก็ตาม ภาพเช่นนี้ค่อนข้างธรรมดาสำหรับโทซุน ถึงแม้เธอจะอ่อนแอลงเล็กน้อยเพราะสี่สัตว์เทพถูกผนึก

‘เป็นไปไม่ได้… มนุษย์คนนั้นสามารถต่อกรกับยังบันอย่างสูสี…’

ต้องเติบโตมาในสภาพแวดล้อมเช่นไรกัน?

ขณะโทซุนกำลังตั้งคำถาม

บึ้มบึ้มบึ้ม!!

ปราณดาบกลีบดอกไม้สีฟ้าพลันระเบิดสนั่นหวั่นไหว ส่งผลให้กริดและฮันกยอลต่างกระเด็นถอยหลังไปคนละทิศ แยกออกจากกันชั่วขณะ

“แฮ่ก… แฮ่ก…”

กริด ผู้สูญเสียร่างมืดไปนานแล้ว กำลังหายใจกระเส่าพลางซดโพชั่นพลังชีวิต

“แค่ก! แค๋ก!”

ลมหายใจฮันกยอลยังคงปรกติ เพียงแต่มันอาเจียนก้อนเลือดดำตลอดเวลา

เป็นเพราะเสื้อส่วนบนเริ่มหละหลวม รอยแผลสีดำขนาดใหญ่จึงเผยออกมาให้เห็น

อย่างไรก็ตาม ฮันกยอลมิได้ใช้พลังฟินิกซ์แดงเพื่อรักษาบาดแผลฉกรรจ์ดังกล่าว

ไม่สิ มันไม่สามารถต่างหาก

ตลอดการสู้กับกริด มันต้องเพ่งสมาธิอย่างหนักเพื่อคอยควบคุมวังวนพายุหมอกจากลมหายใจเต่าดำ

เนื่องจากใช้พลังจิตไปในปริมาณมาก จึงต้องได้รับการฟื้นฟูร่างกายสักระยะ

หรือในอีกความหมายหนึ่ง มานาของมันลดลงจนถึงขีดอันตราย

“เจ้าคงเศร้ามากแน่… หากต้องสูญเสียสมบัติอันมีค่าประจำตัวไป… คึคึก!”

ฮันกยอลเช็ดเลือดจากมุมปากด้วยสีหน้าพึงพอใจแกมผ่อนคลาย

หมอกหนาทึบซึ่งเกิดจากพลังของเต่าดำ สิ่งนี้มีคุณสมบัติกัดกร่อนและพรากชีวิต

ใช่แล้ว กริดและเทวภัณฑ์วิญญาณไม่มีทางปลอดภัยหลังจากต้องปะทะดาบกับมันนับร้อยกระบวนท่าพร้อมกับการแช่หมอกหนาทึบเป็นเวลานาน ป่านนี้ เทวภัณฑ์ของกริดคงกำลังกรีดร้องอย่างโหยหวนก่อนจะแตกสลาย

‘ยิ่งการต่อสู้ยืดเยื้อ เราก็ยิ่งได้เปรียบ!’

ฮันกยอลมั่นใจ

ในอีกสามวินาทีข้างหน้า ชัยชนะจะตกเป็นของมันอย่างสมบูรณ์

สี่ฝ่ามือเทวภัณฑ์วิญญาณจะถูกกัดกร่อนจนกลายเป็นผุยผง พร้อมกับการปรากฏตัวของมนุษย์สวมชุดเกราะขึ้นสนิมและผุพัง

สถานการณ์จะเข้าทางเราทุกอย่าง…

แต่ทันใดนั้น ฮันกยอล ผู้เตรียมโจมตีใส่กริดซึ่งถูกทำให้อ่อนแอลง พลันขมวดคิ้วด้วยสีหน้าประหลาดใจสุดขีด

“…อะไรกัน?”

เทวภัณฑ์วิญญาณสี่ข้างกลับไม่สลายเป็นผุยผงตามความคาดหมาย ไม่แม้แต่จะเกิดสนิมหรือร่องรอยกัดกร่อน

‘มันทำมาจากอะไรกันแน่…!’

ผิดความคาดหมายไปไกลมาก

ความกังวลพลันสุมอกอีกครั้ง

แผนกระหน่ำโจมตีจำเป็นต้องพันเก็บไว้ก่อนอย่างมิอาจเลี่ยง สมาธิเริ่มจดจ่อว่าตนสามารถใช้ชุนโปครั้งถัดไปได้เมื่อไร

แต่ในเวลาเดียวกัน

เปรี้ยะ—!

เปรี้ยะ! เปรี้ยะ! เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!

ดาบสีดำสนิทราวกับหมึกในมือมนุษย์

ดาบระยำซึ่งเคยฟาดฟันมันจนเกิดบาดแผลฉกรรจ์หลายจุด ยามนี้กลับเกิดเสียงเปราะแตกดังลั่นเป็นระยะ

แกร่ก!

มงกุฎสุดโอหัง ถุงมือเพิ่มความเร็ว ผ้าคลุมคละคลุ้งด้วยกลิ่นเลือด…

อาวุธและเครื่องป้องกันบนร่างกายมนุษย์เริ่มผุกร่อนจากพลังพรากชีวิตของเต่าดำ

ค่อนข้างน่าประหลาดใจเล็กน้อย เกราะบางชิ้นและรองเท้ากลับยังไม่ออกอาการเสื่อมสภาพเหมือนกับอุปกรณ์ชิ้นอื่นบนร่างกาย แต่ถึงกระนั้น ฮันกยอลก็มิได้ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อย

มันฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข

“คึก…! คึฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!”

การเอาชนะมนุษย์แสนต่ำต้อย ช่วยมอบความรู้สึกหอมหวานขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

หลังจากเป็นฝ่ายคุมเกม ฮันกยอลเริ่มผ่อนคลายตัวเอง มันหัวเราะร่วนอย่างสะใจ

“สามัญชนผู้โง่เขลาเอ๋ย… จงคุกเข่ายอมศิโรราบและตอบคำถามของข้ามาแต่โดยดี…! เจ้ามีท่วงท่ารำดาบของแพ็กม่าได้อย่างไร? แล้วเจ้าเคยสร้างความอับอายใดให้การัมบ้าง! ขอเพียงยอมเล่า ข้าสัญญาว่าจะไม่เอาชีวิตเจ้า!”

“…”

กริดกำลังเงียบงัน

แต่ในความเป็นจริง มันไม่สะดวกจะตอบ

ศัตรูคือผู้โบยบินบนท้องฟ้าได้ด้วยพลังของมังกรคราม แต่ถึงจะไล่ตามทันและโจมตีเข้าเป้าอย่างจัง อีกฝ่ายก็ยังฟื้นฟูร่างกายได้ด้วยพลังของลมหายใจฟินิกซ์แดงอยู่ดี ไม่เพียงเท่านั้น การโจมตีสำคัญก็ยังถูกกีดขวางด้วยพลังเสือขาวหรือไม่ก็หลบหลีกชุนโป

การต้องดวลกับคู่ต่อสู้เช่นนี้ ถ้ากริดไม่เหน็ดเหนื่อยก็คงจะแปลกเกินไปสักหน่อย

โดยเฉพาะหมอกกัดกร่อนของเสือดำ สิ่งนี้คอยรบกวนสภาพจิตใจและสมาธิของชายหนุ่มสถานหนัก

‘ทุกอย่างคงง่ายกว่านี้ถ้าอัตราความสำเร็จของเนตรทำหมันคือ 100%…’

<เนตรทำหมัน>

เนตรมารชนิดหนึ่ง

* เป้าหมายการจ้องมองจะถูกปิดกั้นผลลัพธ์ด้านบวกบางชนิดแบบสุ่ม

* มีโอกาสสูงในการปิดกั้นผลลัพธ์ด้านบวกทุกชนิดของเป้าหมาย

* เป้าหมายต้องห่างจากผู้ใช้ไม่เกิน 12 เมตร

มานาที่ใช้ : 500

เนตรทำหมันจะลบ ‘บัฟดี’ บางบัฟแบบสุ่มบนร่างกายเป้าหมายได้ 100%

แต่เอฟเฟค ‘ลบบัฟดีทั้งหมด’ จะไม่เกิดขึ้นเสมอไป ยังต้องพึ่งพาดวงอีกเล็กน้อย

‘เราไม่ใช่พระเอกในการ์ตูนสักหน่อย’

การต่อสู้ตรงหน้า มันต้องเผชิญความยากลำบากอย่างแท้จริง

หรือในอีกความหมายหนึ่ง ฮันกยอลคือหนึ่งในตัวละครสุดโกงของเกมซาทิสฟาย

มันสามารถพัฒนาตัวเองขณะต่อสู้

ยิ่งการดวลยืดเยื้อ ฝีมือดาบของมันก็ยิ่งพัฒนาในทุกมิติ จนสามารถกลบจุดอ่อนด้านอ่อนด้อยประสบการณ์ได้มิดชิด

น่ากลัวชะมัด… แม้จะยังบันผู้ไม่มีโอกาสได้สั่งสมบารมีเทพ แต่กลับมีฝีมือสูงกว่าปิอาโร่และเมอร์เซเดสในแง่ของเทคนิค ซึ่งผิดไปจากความคาดหมายของกริดค่อนข้างมาก

ฮันกยอลมีแต้มสถานะระดับทัดเทียมเทรูชาน ทักษะสุดโกงระดับเมอร์เซเดส และเทคนิคอันเหนือชั้นของปิอาโร่

‘ถ้ายืดการต่อสู้ออกไป เราคงเสร็จแน่’

ในเมื่ออีกฝ่ายเติบโตด้วยความเร็วระดับสัตว์ประหลาดขณะต่อสู้จริง ก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องยืดการต่อสู้ออกไปเหมือนกับพระเอกในการ์ตูนเด็กผู้ชาย

เมื่อตัดสินใจหนักแน่น ชายหนุ่มนำเตาหลอมขนาดพกพาและค้อนตีเหล็กออกมาถือ

จากนั้นก็ใช้ ‘เทคนิค’ ของช่างตีเหล็กในตำนานเพื่อเร่งอุณหภูมิเตาหลอมให้สูงถึงระดับเหมาะสม ตามด้วยการนั่งก้มหน้าซ่อมแซมบรรดาไอเท็มชำรุดอย่างรวดเร็ว

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

“…?”

ฮันกยอลพลันฉงน

ขณะกำลังต่อสู้ซึ่งต้องแลกชีวิต มันไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า ทำไมอีกฝ่ายถึงกล้านั่งยองลงกับพื้นและทุบค้อนส่งเสียงโครมคราม

ทันใดนั้น

“บัดซบ!!!”

เมื่อเห็นอาวุธและเครื่องป้องกันของอีกฝ่ายซึ่งเคยชำรุดและใช้การไม่ได้ เริ่มกลับคืนสภาพเดิมด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ ฮันกยอลพลันแหกปากคำรามพลางรีบปรี่เข้าหา

แต่ก็ถูกหัตถ์เทวะขัดขวางไว้

หัตถ์ข้างหนึ่งเปลี่ยนจากการถือดาบผุกร่อนเป็นมโยลเนียร์ มันลอบโจมตีใส่จุดอับสายตาของฮันกยอลอย่างแม่นยำ

ทว่า ถึงจะมีบรรยากาศคุกคามสักเพียงใด แต่ฮันกยอลก็หาได้แยแส

ปัจจุบัน มันสามารถหลบหลีกหัตถ์เทวะได้ไม่ยากเย็นนัก เนื่องจากคุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายมาสักพักแล้ว

“เลิกดิ้นรนอย่างเปล่าประโยชน์สักที!!”

หลังจากฝ่าด่านหัตถ์เทวะและเข้าใกล้กริดสำเร็จ ฮันกยอลตวัดข้อมือเหวี่ยงกระบี่อ่อนใส่

มันมิได้ใช้งานอาวุธในมือเยี่ยงกระบี่ทั่วไป แต่เป็นการแสดงเทคนิคใหม่คล้ายแส้ ซึ่งคิดค้นขึ้นเองจากประสบการณ์ขณะต่อสู้กับกริดเมื่อครู่

พรืดดด!

การสะบัดแส้เป็นมีลักษณะคล้ายแส้หนังทั่วไป อานุภาพเปี่ยมด้วยความรุนแรงและความเร็ว เป้าหมายการโจมตีคือจุดหว่างคิ้วกริด

ทันใดนั้น

“เคี๊ยกเคี๊ยก!”

โครงกระดูกโอเวอร์เกียร์โผล่ขึ้นจากดินเพื่อทักทายฮันกยอลแทนกริดและสลายตัวกลับไปเป็นเถ้าธุลี

“เฮ่อะ! ลูกไม้เยอะนักนะ!!”

ฮันกยอลดึงดาบกลับด้วยสีหน้าตื่นเต้น

ในคราวนี้ ปลายกระบี่ได้แยกออกเป็นประกายคมแสงหลายร้อยเส้นและพุ่งเข้าหากริดอย่างพร้อมเพรียง

“ไสหัวไปซะ!”

โนเอะกระโจนสองขาใส่ฮันกยอลพร้อมกับกางม่านสายฟ้าเพื่อสลายการโจมตีประเภทระยะไกลทุกชนิด

ถัดมา เจ้าแมวอ้วนขาสั้นป้อมพยายามใช้ ‘กลืนวิญญาณ’ เพื่อขโมยแต้มสถานะให้เจ้านาย แต่กลับถูกฮันกยอลตวัดกระบี่สังหารใส่จนใบหน้ากลายเป็น (X ㅅ X)

“คึฮ่าฮ่าฮ่า!!”

แม้จะถูกขัดขวางหนแล้วหนเล่า แต่ฮันกยอลก็ยังหัวเราะอย่างมีความสุข

ยิ่งได้ทำลายไพ่ลับของกริด มันก็ยิ่งมั่นใจว่าตนจะได้รับชัยชนะ

ฉึบ!

การโจมตีถัดไปเริ่มต้นขึ้น

แตกต่างจากทุกครั้ง คราวนี้เป็นการโจมตีพื้นฐานอย่างซื่อตรง ปราศจากเทคนิคใดให้วุ่นวายซับซ้อน

มันต้องการผ่าร่างกริดออกเป็นของซีก

แต่ก็ไม่สำเร็จ

“วังวน”

แรนดี้ปรากฏกายในสภาพจำแลงเป็นกริด

“คึ่ก!”

ฮันกยอลถูกดาบของตัวเองเล่นงาน

“เจ้ามนุษย์…! บังอาจนักนะ!!”

คิดจะทำให้ข้าคนนี้อับอายไปอีกกี่ครั้งกี่หน?

ฮันกยอลเริ่มเดือดดาล หลังจากจัดการโนเอะเรียบร้อย มันลงมือเชือดแรนดี้ต่อทันที

เมื่อฝ่าด่านทั้งหมด คมกระบี่ของมันกำลังพุ่งใส่ลำคอกริด ผู้เอาแต่ก้มหน้าเพ่งสมาธิอยู่กับการตีเหล็กโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง

ฉึก!

[ท่านได้รับความเสียหายรุนแรง!]

“คึ่ก…!”

แต่กริดยังไม่ตาย และมือยังไม่หยุดทุบค้อน

ปัจจุบัน บัฟความอดทนของช่างตีเหล็กช่วยเสริมพลังป้องกัน แถมยังมีสมญานามกษัตริย์คนแรกและเข็มขัดทีราเม็ทช่วยกันฟื้นฟูพลังชีวิต

“ตายยากตายเย็นนักนะ!!”

ฮันกยอลเหวี่ยงดาบซ้ำสอง

ผลลัพธ์ก็คือ

เคร้ง—!

กริดยกค้อนตีเหล็กขึ้นมารับไว้

ชายหนุ่มซ่อมดาบอัสนีฯ เสร็จทันเวลาพอดิบพอดี จึงเงยหน้าขึ้นและเปล่งเสียงซักถามยังบันฮันกยอลด้วยสายตาเย็นชา

“ทำไมแกถึงชอบดูถูกมนุษย์”

“…!”

ไม่ว่าจะมองมุมใด สภาพของกริดก็ไม่ต่างจากคนปางตายเลยสักนิด

ทว่า กลับเป็นฝ่ายฮันกยอลเสียเอง ผู้กำลังเกิดความสั่นกลัวจากก้นบึ้ง

นี่คืออิทธิพลของทักษะ ‘เสมือนเทพ’

[ท่านกำลังสำแดงอำนาจของช่างตีเหล็กผู้ถูกยกย่องเยี่ยงเทพ! ระยะหน่วงและการร่ายทักษะเกี่ยวกับช่างตีเหล็กทั้งหมดจะถูกยกเลิก มีผลกับทักษะละ 2 ครั้ง]

‘อะไรกัน… เป็นไปไม่ได้!’

ใบหน้าของเหล่าห้าอาวุโสพลันปรากฏซ้อนทับฉากตรงหน้าฮันกยอล เหล่าห้าอาวุโสซึ่งตัวมันทำได้เพียงก้มศีรษะหมอบกราบ

ทวยเทพ

ความสง่างามของทวยเทพ

ฮันกยอลเริ่มสัมผัสถึงเศษเสี้ยวออร่าเทพจากกริดได้อย่างเจือจาง

ไม่ยอมรับเด็ดขาด!!

“มนุษย์เป็นพวกอ่อนแอ… การดูถูกคนอ่อนแอแล้วมันผิดตรงไหน!?”

ฮันกยอลตอบเสียงสั่น แม้มันจะพยายามทำตัวเยือกเย็นแล้วก็ตาม

มันกำลังปฏิเสธความจริง

มันไม่อยากยอมรับบุคคลตรงหน้า ผู้ใช้วิชารำดาบสุดกระจอก และยังเป็นเพียงมนุษย์สามัญชนต่ำต้อยด้อยค่า

กริดจ้องมองกลับด้วยดวงตาเย็นชา

“แล้วแกไม่ใช่มนุษย์หรือไง”

“สามหาว!!”

วลี ‘มนุษย์’ ได้หักหาญน้ำใจและศักดิ์ศรีของฮันกยอลอย่างรุนแรง

มันพลันเอาชนะความกลัวด้วยโทสะ จากนั้นก็ปรี่เข้าหากริดด้วยจิตสังหารท่วมท้นท้องฟ้า

ปราณกระบี่พลันกระจายตัวออกเป็นคลื่น ลักษณะคล้ายแพนหางของนกยูง ก่อนจะรวมตัวกลายเป็นเส้นเดียวและพุ่งตรงเข้าสู่หัวใจกริด

ฉึก.

การต่อสู้อันยาวนานและเต็มไปด้วยความอับอาย ตอนนี้คงถึงคราวจบลงได้เสียที

…ไม่ มันยังไม่จบ

ตึกตัก! ตึกตัก!

“…!”

หัวใจกริดซึ่งควรถูกทำลายไปแล้ว กลับส่งเสียงดังโครมครามจนฮันกยอลเกิดความหวาดผวาและต้องรีบถอยกลับมาตั้งหลัก

กึก.

กริดย่างกรายตามติด

กริด ผู้เข้าสู่ภาวะไร้ตัวตนจากการเพ่งสมาธิตีเหล็กอย่างจดจ่อ เริ่มมองเห็นทุกสิ่งช้าลงและตระหนักว่า การต่อสู้แลกชีวิตอย่างเอาเป็นเอาตายในคราวนี้ ตนมิได้ประสบความเหน็ดเหนื่อยอยู่ฝ่ายเดียว

บาดแผลฉกรรจ์ตามลำตัวฮันกยอลหยุดสมานมาสักพักแล้ว

“ผสานไอเท็ม. เปลี่ยนรูปไอเท็ม.”

ดาบอัสนีฯ ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับดาบใหญ่กริดเพื่อรีดเร้นเค้นความรุนแรงทักษะ

ละโมบลอยออกจากช่องสัมภาระพร้อมกับคัดลอก <ดาบอัสนีฯ + ดาบใหญ่กริด> ขึ้นมาใหม่อีกหนึ่งเล่ม เพื่อให้ชายหนุ่มได้ถือสุดยอดศาสตราแบบเดียวกันในมือสองข้าง

“เขตแดนพายุสายฟ้าอสูร”

เปรี้ยงงงง!

หมอกหนาทึบจากพลังเต่าดำเริ่มเสื่อมฤทธิ์ลงเนื่องจากถูกพายุพัดพากระจัดกระจาย

ขณะสายฟ้ากำลังฟาดผ่าและช่วยมอบแสงสว่างท่ามกลางบรรยากาศมืดสลัว เงาดำของกริดพุ่งผ่านลำตัวฮันกยอลด้วยความเร็วสูงลิบ

ศีรษะฮันกยอลกระเด็นหลุดจากบ่าในพริบตา

ฉากตรงหน้าจะถูกบันทึกลงในตำนานของซาทิสฟายไปตลอดกาล

“อะ… อะ…!”

โทซุน ผู้ไม่เคยจินตนาการถึงภาพเช่นนี้มาก่อน เอาแต่ส่งเสียงซ้ำเดิมอย่างตะกุกตะกัก ทางด้านกระต่ายตัวอื่นต่างพากันยกหูตั้งชันด้วยอากัปกิริยาสั่นเทา

[ใครบางคนได้สังหารครึ่งเทพ]

ข้อความโลกแสนสั้น แต่แฝงพลังและความหมายไว้อย่างมหาศาล

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,552

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous