จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,138

บราฮัมมิได้ชื่นชอบอะไรเผ่ามนุษย์มากนัก มันไม่เคยหวังกระทำสิ่งใดเพื่อคุณประโยชน์แก่มวลมนุษยชาติ

อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จของบราฮัมกลับพลิกผันเทคโนโลยีเวทมนตร์ของเผ่ามนุษย์ไปตลอดกาล กลายเป็นคุณงามความดีทางอ้อมโดยเจ้าตัวไม่ได้ประสงค์

ผลพลอยได้จากการวิจัยเวทมนตร์คืนชีพ เกิดเป็นเวทมนตร์พื้นฐานทรงพลังจำนวนมากให้มนุษย์นำไปปรับใช้งาน

เวทมนตร์สำหรับคอยสอดส่องดูแลศิษย์จากระยะไกล ได้กลายเป็นเทคโนโลยีเวทมนตร์สื่อสารของโลกสมัยใหม่

ไม่เพียงเท่านั้น บราฮัมยังจับแวมไพร์จำนวนมากมาทดลองหาวิธีปลดคำสาปเกียจคร้าน แต่เรื่องดังกล่าวกลับกลายเป็นผลดีต่อมนุษย์ เพราะแวมไพร์เหยื่อของบราฮัมส่วนใหญ่มักถูกจับขณะกำลังออกล่ามนุษย์เป็นอาหาร

สำหรับมนุษย์ ตัวตนบราฮัมช่างยิ่งใหญ่ราวกับเทวทูตมาโปรด ประหนึ่งเกิดมาเพื่อมอบความเจริญรุ่งเรืองให้แก่มนุษย์ก็มิปาน เป็นดังพรสุดประเสริฐจากเทพธิดาแห่งแสง

แม้แต่นักศึกษาประวัติศาสตร์อัจฉริยะก็ยังนับไม่หมดว่า ความจริงแล้วบราฮัมได้สร้างชื่อเสียงเอาไว้กี่เรื่องกันแน่

อย่างไรก็ตาม หากใครสักคนถามบราฮัมว่า ความสำเร็จใดยิ่งใหญ่และน่าจดจำเป็นพิเศษ

บราฮัมจะตอบแบบไม่คิดทันที

อันดับสองคือ… การปล้นรังมังกรสำเร็จและยังมีชีวิตรอดกลับมา

และอันดับหนึ่ง… การได้พบกริด

‘ถึงเราจะเคยเห็นชายคนนี้ไม่ถูกเวทลวงตาของบีเลียลเล่นงาน แต่ว่า…’

เวทลวงตาของบราฮัมไม่ใช่เวทดาษดื่น แต่ได้รับมาจากการอ่าน ‘หนังสือแห่งอามอน’ ซึ่งขโมยออกมาจากรังมังกรไฟทราวก้า

อดีตจอมอสูรลำดับเจ็ด อามอน ถูกมังกรไฟทราวก้ากลืนลงท้อง และสูญเสียตำแหน่งลำดับเจ็ดให้กับจอมอสูรตนอื่นไป

อามอนมีพลังมองเห็นอดีตและอนาคต

หนังสือแห่งอามอนเล่มดังกล่าวบรรจุเทคนิคสำหรับมองเห็นอดีตไว้

แน่นอน ภาษาของอามอนอ่านไม่ง่าย หากไม่ใช่เหนือมนุษย์ผู้มีชีวิตยืนยาว มนุษย์ธรรมดาไม่มีทางถอดรหัสสำเร็จภายในหนึ่งอายุขัยของตน ทว่า สิ่งนี้กลับกระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นของบราฮัมเป็นอย่างมาก

จนถึงกับต้องบุกถล่มรังมังกรด้วยตัวเอง

ระหว่างทาง บราฮัมเกือบสิ้นสติหลายหน

แต่หลังจากผ่านมวลหมู่กับดักแสนทรงพลังนับไม่ถ้วน ซึ่งจะทำให้ถึงแก่ความตายทันทีหากถูกเล่นงาน บราฮัมก็สำเร็จเป้าหมายในการขโมยหนังสือแห่งอามอนในตอนสุดท้าย

อย่างไรก็ตาม เกินกว่าครึ่งของหนังสือเล่มดังกล่าวถูกลมหายใจเพลิงแผดเผาจนมอดไหม้ บราฮัมจึงได้อ่านเพียงส่วนน้อย แต่นั่นก็เป็นส่วนสำคัญซึ่งกล่าวถึงวิธีการดึงความทรงจำอันโหดร้ายของเป้าหมายออกมา

และนั่นคือจุดเริ่มต้นของสุดยอดเวทมนตร์ลวงตา

เวทดังกล่าวจะก่อให้เกิดอาการหวาดผวาฉับพลัน เนื่องจากดึงความทรงจำแสนทุกข์ทรมานของเป้าหมายออกมาแสดงทันที

ในฐานะเวทมนตร์ลวงตาจากจอมอสูรลำดับเจ็ดโดยตรง เวทลวงตาปาหี่ของจอมอสูรลำดับ 22 อย่างบีเลียลจึงมิอาจทัดเทียม

แต่จู๊ดกลับต้านทานสำเร็จ ส่งผลให้บราฮัมตกตะลึงไปชั่วขณะ

ถึงกระนั้น มันยังตั้งสติเยือกเย็นได้ทันท่วงที

‘ถ้าอามอนทรงพลังจริง คงไม่ถูกมังกรไฟทราวก้ากินลงท้อง’

ยิ่งไปกว่านั้น บราฮัมได้อ่านหนังสือฉบับไม่สมบูรณ์ของอาม่อน

อาจไม่ใช่เวทลวงตาระดับต่ำ แต่เหตุการณ์ปัจจุบันได้พิสูจน์แล้วว่า เวทลวงตาดังกล่าวยังไม่ดีพอ

‘ชายคนนี้ไร้สมองจนปราศจากความหวาดกลัวหรือไง…’

กริดเคยกล่าวไว้ว่า จู๊ดจะน่ากลัวมากหากปรากฏตัวในฐานะศัตรู

เพราะชายคนนี้ไม่รักตัวกลัวตาย

‘… เหมือนกับพวกสัตว์เซลล์เดียว’

ต้องใช้พลังบดขยี้เท่านั้น

เมื่อได้ข้อสรุป บราฮัมใช้เวทเทเลพอร์ตรักษาระยะห่างจากจู๊ดทันที

ถึงจะไม่ต้องการสิ้นเปลืองมานาโดยใช่เหตุ แต่ปัจจุบันไม่ใช่เวลามัวหวงแหน

ร่างกายใหม่อ่อนแอเกินไป การต่อสู้ให้ชนะจู๊ดโดยไม่ใช่เทเลพอร์ตคงเป็นเรื่องยาก

ถึงจู๊ดจะโง่ แต่ถ้าเป็นด้านการต่อสู้ ชายคนนี้ก็มีหลายสิ่งไม่ธรรมดา

เปรี้ยะ!

เพียงบราฮัมตวัดมือเล็กน้อย มวลกระแสไฟฟ้าเริ่มผุดขึ้นจากอากาศว่างเปล่า

ตามหลักธรรมชาติของเวทมนตร์ ธาตุสายฟ้าคือตัวแทนของความเร็ว

และบราฮัมมีพลังในการรีดประสิทธิภาพของคุณสมบัติธาตุออกมาถึงขีดสุด

มหาจอมเวทผู้ต้องการถนอมมานา ตัดสินใจใช้เวทมนตร์ ‘หอกอัสนี’ ระดับต่ำใส่เป้าหมายโดยหวังเอาชีวิต

‘ในเมื่อประสาทสัมผัสเฉียบแหลมขึ้น ต้องสัมผัสถึงการโจมตีอันว่องไวของเราได้แน่…’

พื้นฐานของนักรบคือประสาทสัมผัสและสัญชาตญาณ สองสิ่งดังกล่าวคงช่วยคาดเดาทิศทางการโจมตีของศัตรูได้ไม่มากก็น้อย

เมื่อหอกสายฟ้าหายไปจากการมองเห็น จู๊ดโยกตัวหลบไปทางขวาอย่างคล่องแคล่ว

เป็นไปตามคาด

บราฮัมจงใจให้อีกฝ่ายหลบไปทางนั้น

“ย่าห์!”

จู๊ดพุ่งปรี่เข้าหาทันที

บราฮัมยืนรอจังหวะเล็กน้อย

จู๊ดกำลังวิ่งเลียดทุ่งข้าวเขียวขจีด้วยความเร็วสูง จนระยะห่างคนทั้งสองสั้นลงอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น บราฮัมเริ่มเคลื่อนไหว

เนื่องจากถูกจู๊ดบีบให้หลบไปทางขวาในการโจมตีแรก ฝั่งซ้ายของมันจึงเปิดโล่ง

แต่บราฮัมอ่านขาดกว่านั้น ในเมื่อทางซ้ายเปิดโล่ง มันจึงเล็งยิงหอกอัสนีไปทางขวา เพราะศัตรูต้องย่อมตระหนักว่าตัวเองมีจุดอ่อนทางฝั่งซ้ายขนาดใหญ่

บึ้ม!

‘อะไรกัน…?’

บราฮัมขมวดคิ้วทันที

เวทมนตร์ของมันพลาดเป้า เนื่องจากจู๊ดโถมเข้าใส่เป็นเส้นตรงโดยไม่หลบหลีกไปทางขวาตามการคาดเดา

ดูเหมือนกลยุทธ์ทางจิตวิทยาจะใช้ไม่ได้ผลกับชายคนนี้แม้แต่น้อย

‘ไม่ทำตามสัญชาตญาณเลยหรือ…’

บราฮัมเริ่มหงุดหงิด คราวนี้มันเสกหอกอัสนีรุ่นเสริมแกร่งพุ่งออกไปเป็นเส้นตรง

และไม่พลาดเป้า

บึ้ม!

จู๊ดผู้วิ่งปรี่เป็นเส้นตรง ไม่แม้แต่จะขยับหลบออกจากวิถีหอกสายฟ้า

แต่เรื่องผิดคาดสำหรับบราฮัมคือ จู๊ดกลับยังไม่ล้มลงในการโจมตีเดียว

ตามธรรมชาติของซาทิสฟาย ยิ่งค่าสติปัญญาต่ำยิ่งมีค่าต้านทานเวทมนตร์น้อย ถึงจะไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก แต่ก็ยากจะหลีกเลี่ยงอาการ ‘ช็อกไฟฟ้า’ ซึ่งเป็นของแถม

หรือก็คือ จู๊ดไม่น่าจะขยับตัวได้สักพัก

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า บราฮัมเริ่มตระหนักถึงต้นตอของเหตุการณ์แหกกฎฟ้าดินหนแล้วหนเล่า

‘พลังจิต…!’

พลังพิเศษเฉพาะเหนือมนุษย์ หรือไม่ก็ตัวตนระดับใกล้เคียงเท่านั้น

แม้กระทั่งกริด ก็ยังเพิ่งเข้าถึงระบบของพลังจิตได้ไม่นาน แต่อัศวินอ่อนแอลำดับท้ายๆ อย่างจู๊ดกลับครอบครอง…

กริดเองก็ตระหนักได้ในเวลาเดียวกัน

ไม่ใช่เพราะมันฉลาด

แต่เพราะข้อความระบบแจ้งเตือน

[อัศวินของท่าน ‘จู๊ด’ เข้าถึงระบบพลังจิต!]

ซู่ว!

สายลมล่องหนกำลังพุ่งเข้าหาบราฮัม

จู๊ดยังประชิดตัวบราฮัมไม่ได้ จึงมิอาจโจมตีอีกฝ่ายด้วยดาบ แต่จิตมุ่งมั่นอันต้องการจะตัดบราฮัมให้ขาดเป็นสองท่อน รุนแรงจนแม้แต่บราฮัมยังสัมผัสถึงจิตคุกคาม

ปราณไร้ตัวตนกำลังแหวกอากาศเข้าใส่มหาจอมเวทในตำนาน

แต่น่าเสียดาย บราฮัมเองก็เป็นผู้ครอบครองปราณไร้ตัวตน แถมยังมี ‘พลังจิต’ แข็งแกร่งพอจะสลายการโจมตีของจู๊ดทิ้ง

ซู่ววว…

ปราณจู๊ดดับมอดลงโดยพุ่งไม่ถึงเป้าหมาย

“… แข็งแกร่งผิดคาด”

บราฮัมพึมพำในลำคอ ใบหน้าของมันกำลังเผยรอยยิ้มจืดชืด

บึ้มมมม!

ขณะเดียวกัน เปลวเพลิงร้อนระอุลุกโชนจากอากาศว่างเปล่า จู๊ดเสียหลักล้มลงทันทีเนื่องจากได้รับความเสียหายรุนแรง

อย่างไรก็ตาม สายตาของมันกลับไม่ละออกจากบราฮัม ฝ่ามืออันไหม้เกรียมฝืนกำดาบซึ่งกริดสร้างให้แน่นถนัด

จิตใจยังคงเข้มแข็งดุจดังหินผา แม้ร่างกายจะแหลกเหลวจนมีอาจขยับเขยื้อนก็ตาม

“จู๊ดคือ. อัศวินคนแรก. ของฝ่าบาท.”

“จู๊ด…!”

หัวใจกริดถูกสั่นคลอน

ชายหนุ่มเริ่มเข้าใจเหตุผล ว่าเพราะเหตุใดจู๊ดถึงไม่ยอมแพ้แม้จะตกอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวังไร้หนทางชนะ

ทางด้านบราฮัมเองก็เช่นกัน

มันเพ่งมองจู๊ดผู้ถลึงตาใส่ตนอย่างอาฆาต ก่อนจะส่ายศีรษะแผ่วเบาและกล่าวกับอีกฝ่าย

“ฉันรู้ว่าแล้วนายคืออัศวินคนแรกของกริด ไม่ต้องห่วง ฉันไม่คิดจะแย่งไปจากนาย ดังนั้นช่วยรีบยอมแพ้และหมดสติไปสักที”

“จู๊ด. ขอบคุณ.”

ตึง!

สติสัมปชัญญะของจู๊ดจบลงเท่านี้

เรื่องน่าประหลาดคือ บราฮัมลงทุนเดินไปพยุงร่างอีกฝ่ายขึ้นมาด้วยตัวเอง ก่อนจะนำตัวจู๊ดมาวางไว้ตรงหน้านักบุญหญิง

กริดพยายามขยี้ตาด้วยสีหน้าสุดเคลือบแคลง บราฮัมเห็นดังนั้นจึงพ่นลมหายใจเหยียดหยัน แต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดเพิ่ม

กริดอ่านใจบราฮัมออก

“ฮะฮะ…”

ชายหนุ่มเดินไปจับฝ่ามืออันไหม้เกรียมของจู๊ด ผู้ต่อสู้เพื่อตำแหน่งของตัวเองอย่างสุดฝีมือโดยไม่เกรงกลัวความตาย

มันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า อัศวินซึ่งตนพบเข้าโดยบังเอิญในเมืองไบรัน จะเติบโตกลายเป็นชายผู้ถูกยอมรับจากหนึ่งในบุคคลทรงพลังของโลกตลอดกาล

“สุดยอด…”

สมาชิกโอเวอร์เกียร์และเหล่าอัศวินต่างยืนมองสายสัมพันธ์ของกริดและจู๊ดอย่างไม่ละสายตา บ้างอมยิ้มอย่างมีความสุข บ้างกำลังปลาบปลื้มซาบซึ้ง

ไม่มีใครเกลียดหัวใจอันซื่อตรงของกริดและจู๊ดได้ลงคอ

***

“ดื่มสักหน่อยไหม”

ปิอาโร่ยื่นโพชั่นขวดสีฟ้าให้บราฮัม

สิ่งนี้คือสุดยอดโพชันมานาจากเทคโนโลยีโรงแปรธาตุสุดล้ำสมัยของเรย์ดัน

‘จะให้ฉันคนนี้ดื่มของเด็กเล่นจริงหรือ’

หรือไม่ก็

‘กล้าเป็นห่วงฉันคนนี้เชียวหรือ’

และอีกมากมาย

หากเป็นบราฮัมในอดีตคงกล่าวถ้อยคำเช่นนั้นออกไปอย่างไม่แยแส ดีไม่ดีอาจเผาโพชันทิ้งต่อหน้าปิอาโร่

“… ฮึ!”

แต่ผิดความคาดหมาย บราฮัมยินดีรับโพชันไว้อย่างเต็มใจ

ย้อนกลับไปสมัยก่อน มันทำตัวโอหังเพราะทราบดีว่าตนคืออันดับหนึ่งของโลกอย่างไร้ข้อกังขา ในฐานะบุคคลแข็งแกร่งกว่าใคร บราฮัมคิดว่าตนมีสิทธิ์มองคนอื่นเป็นมดปลวก

แต่ไม่ใช่กับปัจจุบัน มันทราบดีว่าอัศวินของกริดมีฝีมือไม่ห่างจากตนมากนัก โดยเฉพาะในร่างกายปัจจุบัน

ดังนั้น…

ครืนนนนนน…!

เมื่อมานาถูกฟื้นฟูขึ้นมาถึงระดับน่าพึงพอใจ บราฮัมเริ่มท่องคาถาร่ายเวทอุกกาบาต

ไม่ว่าบราฮัมจะเป็นมหาจอมเวททรงพลังมากเพียงใด แต่การใช้เวทใหญ่อุกกาบาต ไม่มีทางปลดปล่อยออกมาได้ในพริบตา ต้องคอยร่ายมนตร์บังคับให้อุกกาบาตพุ่งลงพื้น

“อึก…!”

ขณะมวลอากาศแปรเปลี่ยนกะทันหัน สมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างแหงนหน้ามองฟ้าด้วยสีหน้าหวาดผวา บางคนถึงกับหยุดหายใจ

อุกกาบาตขนาดมหึมากำลังพุ่งแหวกชั้นบรรยากาศของโลกตรงมาเบื้องล่าง ขนาดของมันใหญ่โตจนมองเห็นด้วยตาเปล่า

ผู้เล่นหลายหมื่นรอบทุ่งข้าวเองก็มีปฏิกิริยาไม่ต่างกัน

“… นั่นอะไร?”

“เป็นความจริงหรือเนี่ย…!”

ครืนนนนนนนน!!

ท้องฟ้ากำลังถล่ม ราวกับโลกใกล้แตกดับ

ภาพอุกกาบาตขยับใกล้เข้ามาทุกขณะ ไม่ว่าใครต่างก็ต้องจ้องมองด้วยความสับสน

“อาณาจักรโอเวอร์เกียร์… กำลังจะถูกลบออกจากทวีปตะวันตก?”

ลอเอลพึมพำด้วยสีหน้าเหม่อลอย

“บราฮัม นายไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหม!”

กริดหันไปจ้องบราฮัมด้วยมุมปากสั่นระริก

แต่บราฮัมไม่ตอบสิ่งใด ปากยังคงขยับพึมพำร่ายเวทมนตร์อุกกาบาตต่อเนื่อง แต่สายตามองสลับไปมาระหว่างจอบสั้นในมือปิอาโร่ และฝ่ามืออันว่างเปล่าของตน

คล้ายกับกำลังจะบอกเป็นนัยว่า ‘หมอนั่นมีพลังโอเวอร์เกียร์ในมือ แต่ฉันไม่มี’

“ลองหยุดมันให้ดูหน่อย”

บราฮัมเปิดปากยั่วยุ ปิอาโร่ตอบกลับทันทีด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ฉันจะหยุดมัน และแสดงให้ทุกคนเห็นถึงความยอดเยี่ยมของยุคสมัยปัจจุบัน!”

อดีตตำนานเก่าแก่

เฉกเช่นนักรบทุกคน ปิอาโร่เคยมีความฝันจะได้ต่อสู้วัดฝีมือกับบุคคลอันยิ่งใหญ่บนหน้าประวัติศาสตร์ ผู้แข็งแกร่งพอจะจารึกตำนานด้วยสองมือของตัวเอง

สำหรับปิอาโร่ การได้พบบราฮัม ถือเป็นวาสนาอันดับสองรองจากการได้พบกริด มันจึงไม่ต้องการพลาดโอกาสทดสอบพลังตัวเอง ด้วยการทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างเข้าใส่อีกฝ่าย

ตู้ม!

ปิอาโร่ระเบิดพื้นเพื่อกระโจนเข้าหาอีกฝ่าย

จากการกะเกณฑ์ด้วยสายตา สภาพร่างกายปัจจุบันของบราฮัมกำลังย่ำแย่

ปิอาโร่เชื่อว่า บราฮัมไม่มีสมาธิมากพอจะร่ายคาถาบงการอุกกาบาตไปพร้อมกับใช้เวทเทเลพอร์ต

ต่อให้เป็นมหาจอมเวทผู้ร่ายสองมนตราพร้อมกันจนเป็นเรื่องปรกติ แต่หากปราศจากมานา ก็คงมิอาจกระทำเช่นนั้นได้อยู่ดี

ปิอาโร่คำนวณว่า บราฮัมจะต้องกางบาเรียคุ้มกายป้องกัน หรือไม่ก็โจมตีสวนกลับด้วยเวทพื้นฐาน จึงทำการหว่านเมล็ดไปในตำแหน่งเหนือศีรษะบราฮัม

อย่างน้อย หากเป็นตอนนี้ล่ะก็ ปิอาโร่เชื่อว่าตนสามารถชิงความได้เปรียบจากบราฮัมได้

แต่ความจริงกลับตรงกันข้าม

เวทตั้งเวลาถูกผนวกเข้ากับเทเลพอร์ต

ราวกับอ่านออกแต่แรกว่าปิอาโร่จะพุ่งโจมตีเข้าใส่ บราฮัมเริ่มตั้งเวลาเทเลพอร์ตล่วงหน้านับตั้งแต่มันเอาชนะจู๊ดมาได้

อีกหนึ่งปัจจัยช่วยให้แผนสำเร็จก็คือ มานาของมันกำลังฟื้นฟูต่อเนื่องด้วยความเร็วสูง

ขณะเริ่มร่ายมนตร์สร้างอุกกาบาต บราฮัมทำการ ‘ร่ายเวทคู่ขนาน’ สร้างอุกกาบาตไปพร้อมกับทักษะ ‘ดูดกลืนมานา’

เป้าหมายการช่วงชิงมานาคือบรรดาพืชผลอันมากมายจากทุ่งข้าวรอบบริเวณ

“ถ้าไม่รีบล่ะก็… อาจจะแพ้ก็ได้นะ”

เมื่อเห็นบราฮัมปรากฏตัวอีกครั้งในจุดห่างออกไป ปิอาโร่รีบยิงปราณล่องหนเข้าใส่จากระยะไกลทันที

เพื่อชิงความได้เปรียบในการต่อสู้ ชาวนาในตำนานหวังกดดันให้บราฮัมต้องกางข่ายเวทมนตร์ออกมาตั้งรับ

แล้วก็ไม่ผิดคาด

บึ้มบึ้มบึ้ม!

บราฮัมผู้กำลังเพ่งสมาธิควบคุมอุกกาบาต ไม่มีสติพอจะรับมือปราณล่องหนได้แม่นยำ จึงต้องเสกบาเรียคลุมกายโดยไม่มีทางเลือก

ในเวลาเดียวกัน ปิอาโร่เข้าสู่ภาวะเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติและหายตัวเข้าไปในทุ่งข้าวเขียวขจี

หลังจากนั้น

ครืนนนนน!

ลำต้นมันฝรั่งขยายตัวกะทันหัน ขนาดของมันใหญ่โตจนมนุษย์ตัวเล็กลงประหนึ่งคนแคระในทันใด

ต้นมันฝรั่งผงาดขึ้นจากดินด้วยความเร็วสูงโดยมีปิอาโร่ยืนขี่อยู่ด้านบน ราวกับมังกรกำลังฟาดหางใส่บราฮัมก็มิปาน

ถึงจะไม่รวดเร็วเท่าชุนโปหรือเทเลพอร์ตของบราฮัม แต่มันฝรั่งผงาดก็ช่วยให้ปิอาโร่ย้ายตำแหน่งด้วยความเร็วสุดน่าทึ่ง

เพียงพริบตาก็เข้าประชิดตัวบราฮัมสำเร็จ ตามด้วยการเหวี่ยงจอบสั้นเป็นจันทร์เสี้ยว

“เก็บเกี่ยว!”

พรืด!

ปุดปุดปุดปุดปุดปุด!!

สนามรบทุ่งพืชผลกำลังบ้าคลั่ง

ลำต้นมันหวานจำนวนมากขยายขนาดเท่าเสาหินพร้อมกับทิ่มแทงขึ้นจากดิน ผลมันหวานขนาดเท่าบ้านหลายสิบลูกร่วงหล่นจากท้องฟ้าด้วยความเร็วสูงในลักษณะเดียวกับครกยักษ์

“…!!”

เมื่อได้เห็นฉากตรงหน้าเต็มสองตา ทั้งกริดและสมาชิกโอเวอร์เกียร์ต่างหมดคำจะกล่าว

“นั่นมันฝรั่งของพวกเราไม่ใช่หรือ”

จอมดาบเวทอัจฉริยะ บลันด์ รำพันด้วยน้ำเสียงผิดหวังและหดหู่

“ทำฟาร์มอิสระ! มันหวานกระหน่ำตี!!”

ปิอาโร่ซึ่งปัจจุบันถือก้านมันหวานแทนอุปกรณ์ทำฟาร์ม รัวฟาดอาวุธชนิดใหม่ในมือเข้าใส่บราฮัมต่างแส้

ในเวลาเดียวกัน ผลมันหวานก้อนเท่าบ้านกำลังกระหน่ำตกใส่ศีรษะบราฮัมจากด้านบนประหนึ่งห่าฝน

บึ้ม!

บึ้มบึ้มบึ้ม!!

บึ้มมมมมมมม!!!!

“คึ่ก…!”

เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ หวานเมล็ด เร่งโต เก็บเกี่ยว รวมถึงทักษะใหม่ ปิอาโร่พรั่งพรูทั้งหมดใส่บราฮัมอย่างไม่หวงแหน

ถึงจะมีเงื่อนไขใช้งานยุ่งยาก แต่ประสิทธิภาพก็ต้องยกย่อง

อุกกาบาตมหึมาของบราฮัมอาจแผ่ปกคลุมท้องฟ้าก็จริง แต่มันหวานยักษ์ของปิอาโร่กำลังยึดครองผืนดินโดยสมบูรณ์

และบราฮัมยืนอยู่บนผืนดิน!

กริดรีบใช้ ‘เปลี่ยนรูปไอเท็ม’ เพื่อคัดลอกโล่ในมือเมอร์เซเดส จากนั้นก็พุ่งตัวไปปกป้องเหล่าสมาชิกโอเวอร์เกียร์พร้อมกับแรนดี้ หัตถ์เทวะ และโนเอะ ส่วนเมอร์เซเดสคอยยกโล่คุ้มกันจู๊ดกับรูบี้

‘ปิอาโร่ชนะแล้ว!’

อัสโมเฟลมั่นใจมาก

ในฐานะผู้ยืนหยัดข้างปิอาโร่มาตลอด มันย่อมแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้า

ทว่า… เงาดำขนาดมหึมาบนพื้นยังคงขยายขนาดโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

“…!”

เมื่ออุณหภูมิรอบตัวเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว สมาชิกโอเวอร์เกียร์และอัลโมเฟสรีบแหงนหน้ามองท้องฟ้าอย่างไม่มีทางเลือก

อุกกาบาตยังคงไม่เลือนหายไป แถมยังขยับเข้าใกล้มากขึ้น

ใกล้ถึงพื้นเต็มทีแล้ว

แม้แต่ปิอาโร่ผู้ปลดปล่อยพลังเกือบทั้งหมดก็ยังมิอาจหยุดการร่ายเวทของบราฮัมได้

“คึ่ก…!”

ผิดพลาดตรงไหนกัน?

บราฮัมทำอะไรกันแน่?

ด้วยพลังทำลายมหาศาลระดับฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย บราฮัมยังรักษาสติร่ายเวทมนตร์ต่อไปได้อย่างไร?

ท่ามกลางความวุ่นวายและฝุ่นควันคละคลุ้งฟุ้งกระจาย ปิอาโร่กำลังเผยสีหน้าประหลาดใจสุดขีด เนื่องจากพบว่าบราฮัมหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

แม้จะอยู่ในภาวะหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ แต่ชาวนาในตำนานก็มิอาจค้นหากระแสวิญญาณของบราฮัมพบ

ราวกับมหาจอมเวทในตำนานไม่เคยมีตัวตนอยู่บนโลกนี้มาก่อน

“ทำฟาร์มอิสระ!”

ในวินาทีนี้ ปิอาโร่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเล็งทำลายอุกกาบาตโดยตรง

ต้องเป็นการโจมตีอันทรงพลังและเล็งไปยังศูนย์กลางอุกกาบาตอย่างแม่นยำเท่านั้น

ซู่ววว—!

ทันใดนั้น ห้วงมิติรอบตัวปิอาโร่เกิดบิดเบี้ยวกะทันหัน พร้อมกับดูดปิอาโร่ให้หายเข้าไปในนั้นอย่างน่าฉงน

นี่คือหนึ่งในพลัง ‘ห้อง’ ทั้งสามชนิดของมหาจอมเวทในตำนาน

บราฮัมไม่เคยใช้มันในการดวลกับมนุษย์คนใดมาก่อน

ปิอาโร่ถือเป็นคนแรก

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,527

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous