จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,256

จุดแตกต่างระหว่าง NPC พิเศษและมอนสเตอร์พิเศษคือปริมาณพลังชีวิต

หากเป็นตัวตนที่มีระดับใกล้เคียงกัน พลังชีวิตจะต่างกันราว 100 เท่า และอาจสูงสุดถึง 1,000 เท่าเลยทีเดียว

แต่นั่นมิได้หมายความว่ามอนสเตอร์พิเศษจะแข็งแกร่งกว่า NPC พิเศษ

หากจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพ คงต้องยกตัวอย่างของอดีตตำนานมนุษย์ขึ้นมากล่าวถึง

NPC พิเศษทุกคนล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญ ‘เทคนิค’ โดยจะอาศัยการเคลื่อนไหวร่างกายเพียงเล็กน้อย หลบหลีกหรือสลายการโจมตีทิ้งอย่างง่ายดาย อาจรวมไปถึงโต้กลับ เพราะพวกมันตระหนักว่าพลังชีวิตของตนค่อนข้างต่ำและมีขีดจำกัด ความระมัดระวังตัวจึงสูงกว่าหลายเท่า

ในทางกลับกัน มอนสเตอร์พิเศษนั้นเคลื่อนไหวโดยอาศัยสัญชาตญาณเป็นหลัก และเลือกจะบดขยี้เป้าหมายให้สิ้นซากอย่างรวดเร็วแทนการป้องกันหรือหลบหลีก พวกมันเชื่อโดยสัญชาตญาณว่า พวกตนมีสมรรถภาพร่างกายเหนือกว่าศัตรู (พลังชีวิต)

สรุปโดยสั้น ทั้งสองประเภทมีความแตกต่างในด้านวิธีการต่อสู้ และเป็นการยากที่จะระบุได้ชัดเจนว่าฝ่ายไหนดีกว่ากัน

โดยหากมองในมุมของผู้เล่น ศัตรูทั้งสองประเภทล้วนตึงมือไม่ต่างกัน

แต่ไม่ใช่กับกริด

ในฐานะผู้ครอบครองพลังโจมตีอันหนักหน่วง ชายหนุ่มชื่นชอบที่จะสู้กับมอนสเตอร์พิเศษมากกว่า NPC พิเศษ

ไม่เหมือนกับการโจมตีใส่ NPC พิเศษที่มักมีตัวอักษร ‘MISS’ ลอยเต็มอากาศ การโจมตีใส่มอนสเตอร์แทบไม่เคยพลาดเป้า เป็นความสะใจในแบบที่หาคำอธิบายไม่ได้

“ “อะ…อ๊ากกกก!!” ”

ซาลอสซึ่งถูกผู้เล่นหลายร้อยรุมล้อมโจมตี เป็นการยากจะป้องกันทั้งหมดได้อย่างครบถ้วน

ถึงจะใช้เวทมนตร์ระเบิดผู้เล่นให้กระเด็นไปได้หลายสิบ แต่ก็ยังมีอีกหลายสิบกรูเข้าไปทดแทน

เริ่มจากครอเกล ตามด้วยกริด หลังจากพลังชีวิตของมันใกล้เหือดแห้ง ซาลอสตระหนักถึงช่วงเวลาที่ตนอาจต้องบอกลาสังขารปัจจุบัน

“ “จบสิ้นแล้วสินะ… แค่ก! แค่ก!” ”

สำหรับจอมอสูร ความตายมิใช่จุดสิ้นสุด ดวงวิญญาณพวกมันสามารถคืนชีพได้ในภายหลัง สังขารที่สวมอยู่เป็นเพียงอาภรณ์ชั่วคราว ถึงจะสูญเสียไป ก็ยังสามารถคืนชีพใหม่ได้ทุกเมื่อ

และ…

“ “วันใดที่ข้าคืนชีพ… วันนั้นข้าจะสมบูรณ์แบบยิ่งกว่าเดิม” ”

การคืนชีพของจอมอสูรหมายถึงการเติบโต

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น?

ขณะพวกมันกำลังมองหาร่างกายใหม่ สมองจะวิเคราะห์จุดอ่อนและสิ่งที่ตนทำพลาดพลั้ง ส่งผลให้เกิดการเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง

“…อึก”

ผู้เล่นที่กำลังเสียบอาวุธเข้าไปในตัวซาลอสพลันกลืนน้ำลายเหนียวเสียงดังระงม

นอกจากจะไม่หดหู่สิ้นหวัง ดวงตาซาลอสที่ใกล้ตายกลับยิ่งทวีความน่ากลัวจนทุกคนต้องหวาดหวั่น เป็นเช่นนี้เพราะเหล่าผู้เล่นล้วนทราบกันดีว่า คำขู่นั่นมิใช่ของปลอม

ชิ้ง!

ลวดลายบางอย่างถูกสลักที่ปลายแขนทุกคน

บรรดาผู้เล่นซึ่งเกิดความเจ็บปวดขึ้นมาอย่างกะทันหัน รีบจ้องไปยังปลายแขนของตน และพบว่ามีสัญลักษณ์ดวงตาแดงก่ำจนคล้ายสีเลือดถูกสลักไว้

<ตราประทับแห่งซาลอส>

เป็นคำสาปที่จะได้รับหลังจากไล่ต้อนจอมอสูรลำดับท็อป 20 จนถึงแก่ความตาย

ในวันที่มันคืนชีพ ผู้เล่นทุกคนจะถูกไล่ล่าโดยซาลอสทีละคนสองคนอย่างน่าสังเวช

ขณะผู้เล่นเริ่มหวาดกลัวและก้าวถอยหลังอย่างประหม่าตามสัญชาตญาณ

“จอมอสูรพล่ามเก่งกันทุกตัว…”

ฟ้าว!

ยูนิคอร์นสีขาวโพลนสุดสง่างาม

กริดกำลังขี่หนึ่งในสัตว์พาหนะหายาก ร่อนลงจากฟากฟ้า น่าเสียดายที่มันชื่อว่าโอเวอร์เกียร์คอร์น ไม่อย่างนั้นคงถูกผู้คนสรรเสริญในความสง่างามมากกว่านี้

ชายหนุ่มเปล่งเสียงกล่าวกับซาลอส ผู้กำลังจ้องกลับมาด้วยสายตาอาฆาต

“ชีวิตของแกจะจบลงที่นี่ และไม่มีโอกาสโผล่หน้าออกมาอีกเป็นหนที่สอง”

“ “คึฮ่าฮ่าฮ่า!! เป็นถึงราชาวีรบุรุษ แต่กลับไม่รู้จักความยิ่งใหญ่ของพวกเราจอมอสู—…?” ”

ซาลอสที่กำลังหัวเราะอร่อยพลันหน้าเสีย

ใบหน้าเริ่มบิดเบี้ยว สายตาเจือความสิ้นหวังและอาฆาตแค้น

ซู่ว!

แสงสว่างจากฟากฟ้า

เป็นแสงเทียมอันเปี่ยมด้วยพลังเวทมนตร์

ทุกคนล้วนทราบกันดี แสงนี้คือเอกลักษณ์ของหนึ่งในเวทระดับสูง <เคลื่อนย้ายมิติกลุ่ม>

“ “ไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหม…” ”

ในสภาพร่างกายชุ่มเลือด ซาลอสพลันขนลุก

มันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของใครบางคนจากกลุ่มสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งเคลื่อนย้ายมิติมาถึง

จะให้ไม่ทราบได้อย่างไร…

ตัวตนอันโสโครกและน่ารังเกียจซึ่งมาพร้อมคำสาปและหายนะ คงไม่มีจอมอสูรตนใดกล้าเพิกเฉยอย่างแน่นอน

“ “…นักบุญหญิง?” ”

เป็นกลิ่นอายอันโดดเด่น แตกต่างจากพลังศักดิ์สิทธิ์ของเทพธิดารีเบคก้าโดยสิ้นเชิง

‘ปาฏิหาริย์แห่งมวลมนุษย์’ ซึ่งสามารถยับยั้งการคืนชีพของจอมอสูร ด้วยพลังจากภายนอกที่ฝ่าฝืนข้อตกลงระหว่างรีเบคก้าและยาธาน

“ “อัญเชิญขุมนรก!!” ”

นรกนครแบ่งออกเป็นทั้งสิ้น 33 ขุม

เฉกเช่นอาณาจักรมนุษย์ที่แต่งต่างกันออกไป ขุมนรกเอกก็เช่นกัน จึงมีจอมอสูรหลายตนพึงพอใจกับนรกของตน แต่บางส่วนก็ไม่

ซาลอสคืออย่างหลัง

ในสายตาของมัน นรกขุมที่ 19 ทั้งทรุดโทรมและน่ารังเกียจ

เป็นดินแดนอันกว้างขวางซึ่งมีเพียงความงดงามอันชวนให้คลื่นไส้อาเจียน ปราศจากลาวานรกร้อนแรงไหลผ่านเหมือนกับขุมอื่น

ประหนึ่งเป็นบทลงโทษของบาเอลที่ต้องการให้ซาลอสได้รับความอับอาย เนื่องจากคุณสมบัติของมันไม่คู่ควรกับการเป็นผู้ปกครองขุมนรก

ข้าคนนี้ต้องเปิดเผยขุมนรกอันน่าอับอายต่อหน้าเหล่ามนุษย์…

ซาลอสสะอิดสะเอียนตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีทางเลือกนอกจากสำแดงขุมนรกออกมา

เป็นเครื่องพิสูจน์อย่างชัดเจนว่า นักบุญหญิงเป็นภัยคุกคามสำหรับมันมากเพียงใด

ซาลอสยังไม่ปรารถนาการพักผ่อนอันเป็นนิรันดร

ครืนนนนนนนนน!!

ท้องฟ้าร้องคำราม ความดำทะมึนเริ่มแผ่ปกคลุมโลกมนุษย์

ผู้เล่นทุกคนภายในฉาก ยกเว้นเพียงกริดและครอเกล ล้วนถูกดีบัฟปริมาณมหาศาลเล่นงานจนต้องทรุดตัวลงไปนอนบนพื้นอย่างหมดสภาพ

ขณะดวงจันทร์ขุมนรกกำลังแทรกเข้ามาแทนที่ดวงอาทิตย์กึ่งกลางท้องฟ้า

“สยบขุมนรก”

แสงสว่างปรากฏขึ้นอีกหนึ่งจุด พร้อมกับการอวสานของขุมนรกแห่งซาลอสบนโลกมนุษย์

ไม่ใช่ใครนอกจากยูร่า ผู้ร่วมมือกับดาเมี่ยนและกองทัพรีเบคก้า จัดการ <มือของสตริโอ้> เสร็จเรียบร้อยและรีบมาสมทบ

“ “ไอ้พวกระยำ!” ”

ซาลอสที่ถูกต้อนให้จมมุม พยายามดิ้นรนด้วยเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้าย แต่ทั้งหมดก็ไม่เป็นผล

มันกำลังจะตาย

ฉึก!

กริดแทงดาบทะลุหัวใจซาลอส

ท่ามกลางสายตาของมนุษย์จำนวนมาก จอมอสูรลำดับ 19 ผู้ยิ่งใหญ่ ซาลอส จบชีวิตลงโดยไม่มีที่ให้กลับ และดวงวิญญาณปนเปื้อนความพยาบาทได้ถูกชำระล้างโดยนักบุญหญิงอย่างสมบูรณ์

[ปราบจอมอสูรลำดับ 19 สำเร็จ!]

[วิญญาณของจอมอสูรลำดับ 19 ซาลอส ล้มเหลวในการคืนชีพและจากโลกนี้ไปตลอดกาล]

[ตำแหน่งจอมอสูรลำดับ 19 ว่างลงชั่วคราว]

[สมญานาม <ผู้ติดตามดวงประทีป…> ถูกมอบให้กับผู้เล่นทุกคนในเหตุการณ์ยกเว้น ‘กริด’]

[ผู้เล่นแต่ละคนจะได้รับรางวัลตามผลงาน]

[‘กริด’ ได้รับรางวัล MVP อันดับ 1]

[‘ครอเกล’ ได้รับรางวัล MVP อันดับ 1]

[‘คิรินัส’ ได้รับรางวัล MVP อันดับ 3]

[‘ยูร่า’ ได้รับรางวัล MVP อันดับ 4]

[‘ไนท์’ ได้รับรางวัล MVP อันดับ 5]

…

…

[★ นักบุญหญิง ‘รูบี้’ ได้รับรางวัลพิเศษเนื่องจากเป็นผู้ทำลายดวงวิญญาณจอมอสูร★]

[ผู้เล่นที่เหลือจะได้รับรางวัลแบบเดียวกัน]

“วู้ววว!!”

“สุดยอด!!”

เสียงโห่ร้องยินดีของเหล่าผู้เล่น กำลังคำรามสนั่นเสียดแทงขึ้นไปบนฟากฟ้า

ตราประทับของซาลอสที่ปลายแขนของทุกคนเริ่มเลือนหายไป

“ก็อดกริด!!”

“ก็อดครอเกล!!”

“ฮะฮ่าฮ่าฮ่า! พวกนายเจ๋งที่สุด!”

โดยไม่มีใครเป็นคนนำ ทุกคนต่างกรูเข้ามาสรรเสริญกริดและครอเกลโดยพร้อมเพรียง

ท่ามกลางวงล้อมแห่งความรื่นเริง ครอเกลและกริดชนกำปั้นทักทายกันตามมิตรภาพของลูกผู้ชาย

***

[มหากาพย์บทที่ 7 เสร็จสมบูรณ์]

[รางวัลตอบแทนจากมหากาพย์ ตัวตนของท่านถูกยกระดับอีกหนึ่งขั้น]

[ค่าความต้านทานต่อความเสียหายประเภททักษะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย]

[ค่าความต้านทานต่อความเสียหายประเภทอาวุธเพิ่มขึ้นเล็กน้อย]

[ทักษะแบบสุ่มมีโอกาสแสดงผลมากขึ้น แต่ไม่รวมถึงทักษะจากไอเท็ม]

[ได้รับฉายา <ดวงประทีปแห่งมวลมนุษย์>]

[บารมีเทพเพิ่มขึ้น 1 หน่วย]

<ดวงประทีปแห่งมวลมนุษย์>

* ค่าความอดทน +500 หน่วย

* จะเกิดเอฟเฟคพิเศษเมื่อท่านอยู่ในสนามรบเดียวกันกับเหล่า ‘ผู้ติดตามดวงประทีป’ ยิ่งมีจำนวนมาก เอฟเฟคก็ยิ่งมีระดับสูง

ในฐานะผู้มอบความสามัคคีและความกล้าหาญให้แก่เหล่ามนุษย์ ท่านคือความหวังของมนุษย์ทุกคน จึงไม่ควรล้มลงโดยง่าย

‘สุดยอด…’

สำหรับกริดซึ่งพำพันธสัญญากับออร์คลอร์ดเทรูชาน ค่าความอดทนของชายหนุ่มจะถูกคูณเพิ่มขึ้นจากเดิมอีก 1.8 เท่า

ด้วยการตื่นของระบบค่าสถานะ ค่าความอดทน 1 หน่วยจะเท่ากับ พลังชีวิต 54 หน่วยและพลังป้องกัน 2.1 หน่วย

นอกจากนี้ สมญานาม <ดยุคแห่งคุณธรรม> ยังช่วยเพิ่มค่าความอดทนอีก 35% ส่งผลให้สมญานาม <ดวงประทีปแห่งมวลมนุษย์> คือก้าวกระโดดที่ยิ่งใหญ่ในการเอาตัวรอดของกริด

นอกจากนั้นยังมีค่าต้านทานทักษะและอาวุธ รวมไปถึงการเพิ่มโอกาสแสดงผลของทักษะประเภทสุ่มติด

อีกทั้งยังมีการยกระดับตัวตนเหนือมนุษย์ขึ้นจากเดิมอีกหนึ่งขั้น

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ดาเมจตายตัวของบีเลธจะถูกลดทอนศักยภาพลงจากเดิมมากเพียงใด

‘ตอนนี้คงเหลือประมาณ 55,000 หน่วย…’

ยังถือว่ามากอยู่ดี

อยู่ในระดับที่ดวลตามลำพังไม่ไหว

‘ไม่ทางเลือก ก่อนจะพบกับมันครั้งถัดไป เราต้องรีบสั่งสมระดับตัวตนเหนือมนุษย์ให้กลายเป็นค่าสูงสุดให้ได้’

แตกต่างจากความสิ้นหวังขณะเผชิญหน้ากับบีเลธหนแรก กริดในปัจจุบันเริ่มประเมินอีกฝ่ายให้อยู่ในขอบเขตที่มีโอกาสเอาชนะ

‘แต่เรายังต้องการเวลา’

มหากาพย์คือพลังที่ยิ่งใหญ่

สังเกตได้ว่า ทุกมหากายพ์จะยกระดับตัวตนเหนือมนุษย์ขึ้นไปอีกหนึ่งขั้นเสมอ เรื่องเร่งด่วนในปัจจุบันของกริดจึงเป็นการสร้างมหากาพย์และยกระดับตัวตนเหนือมนุษย์ให้ถึงขีดจำกัด

ชายหนุ่มมั่นใจ เหนือมนุษย์ต้องมีจุดสิ้นสุด

การมีอยู่ของระบบ ‘ตัวตนสัมบูรณ์’ คือเครื่องพิสูจน์ในเรื่องนั้น

และเนื่องจากเหนือมนุษย์มิได้มอบทักษะใหม่ทุกครั้งหลังจากถูกยกระดับตัวตน กริดประเมินว่าการยกระดับไม่ใช่น่าจะเป็นเรื่องยากเกินไปนัก และตนคงไปถึงจุดสูงสุดได้ภายในปีหน้า

“พี่!”

รูบี้วิ่งเข้ามากอดกริดที่กำลังยืนใคร่ครวญ

เธอเป็นกังวลอย่างมากเกี่ยวกับพี่ชายผู้รับหน้าที่ถ่วงเวลาจอมอสูรลำดับ 13 ตามลำพัง เมื่อได้เห็นอีกฝ่ายยังคงสบายดี ดวงตาของหญิงสาวเริ่มแดงก่ำโดยไม่รู้ตัว

“หนูเป็นห่วง…”

กริดลูบศีรษะน้องสาวอย่างอ่อนโยน พลางหันหน้าไปหาครอเกล

ประสาทสัมผัสเหนือมนุษย์ยังคงจำแนกครอเกลให้เป็น <บุคคลแข็งแกร่งแห่งยุคสมัย>

เลเวลน่าจะยังแค่ 350… แต่กลับแข็งแกร่งอย่างเหนือความคาดหมาย…

‘ในอนาคตอันใกล้ เขาต้องกลายเป็นเหนือมนุษย์ทรงพลังแห่งยุคสมัยได้แน่’

ขณะมาถึงสนามรบและมองเห็นฉากการต่อสู้ระหว่างครอเกลกับซาลอส กริดรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

หากตนมีเลเวลเท่าครอเกล จะสามารถดวลกับจอมอสูรลำดับ 19 อย่างสูสีได้แบบนั้นไหม?

คำตอบคือไม่

“พวกเราชนะได้เพราะนาย”

“…เพราะนายต่างหาก”

ครอเกลแย้งกริดพลางยิ้มขื่นขม

ความจริงแล้ว เพื่อจะรีดเร้นประสิทธิภาพของพลัง <บทกวีสรรเสริญดาบ> ออกมาให้มากที่สุด ทักษะช่างตีเหล็กของกริดคือสิ่งจำเป็น แต่ในท้ายที่สุด ครอเกลก็ไม่เคยเอ่ยปากขอร้อง

เพราะมันมิใช่สมาชิกกิลด์โอเวอร์เกียร์

ในฐานะคู่แข่ง ตนมิอาจปฏิบัติต่ออีกฝ่ายราวกับเป็นเพื่อนสนิทไปได้ทุกเรื่อง และในใจลึก ๆ ก็มิได้ต้องการเช่นนั้น

ลำพังดาบเสือขาวเล่มเดียว ก็ถือเป็นบุญคุณที่อาจชดใช้ไม่หมดไปชั่วชีวิต

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อน โชคดี”

ครอเกลกล่าวอำลาด้วยคำห้วน หันหลังกลับ

กริดตะโกนเรียก

“จะไม่ถามสารทุกข์สุกดิบกันหน่อยหรือ”

“ฉันอ่านข่าวของนายจนเบื่อแล้ว”

“…แม่ยังสบายดีไหม”

“สบายดี ขอบคุณมาก”

ใกล้ถึงมื้ออาหารแล้ว

ต้องรีบล็อกเอาต์ก่อนที่แม่จะเดินเข้าครัว…

ขณะครอเกลเตรียมตัดขาดการเชื่อมต่อ มันชะงักความตั้งใจเนื่องจากฉุกคิดถึงบางสิ่ง

“นายควรระวังแอ็กนัสเอาไว้ ผู้สร้างแหวนตกไปอยู่ในมือของมันแล้ว”

“…?”

ครอเกลชี้ไปยัง ‘แหวนแห่งความไร้เหตุผล’ ท่ามกลางแหวนอีกหลายวงบนนิ้วมือกริด

ข่าวดังกล่าวทำให้กริดสับสนไม่น้อย เนื่องจากมันเข้าใจมาตลอดว่า พอลด์ ผู้สร้างแหวน เสียชีวิตไปตั้งแต่ร้อยกว่าปีก่อน

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 4 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,651

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous