จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,273
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทีมงานของ SA กรุปพยายามอย่างหนักในการรวบรวมข้อมูลวัตถุดิบอาหารจากทั่วทุกมุมโลก จนทำให้อาหารภายในโลกซาทิสฟายเต็มไปด้วยความหลากหลายทางวัฒนธรรม
มีคนจำนวนไม่น้อยที่เล่นซาทิสฟายเพียงเพื่อเข้าไปลิ้มรสอาหารเอร็ดอร่อยในทุกวัน
‘วันนี้จะลองเมนูไหนดีนะ?’
นี่คือคำถามขณะใครหลายคนกำลังล็อกอินเชื่อมต่อกับเกมผ่านแคปซูล
<ภัตตาคารไรนฮาร์ทอาหารเกาหลี>
หนึ่งในสิบวีรชนฯ ‘พีคซอร์ด’ ยังคงเลือกฝากท้องไว้กับร้านอาหารเกาหลีเฉกเช่นทุกครั้ง
“ผมชอบใบงามาก”
มือขวากำลังใช้งานตะเกียบอย่างช่ำชอง
หลังจากคีบหมูสามชั้นย่างวางลงบนใบงา พีคซอร์ดเอ่ยปากถามชายหนุ่มที่มาด้วยกัน
“ลองเดาดูสิ ว่าทำไมผมถึงชอบกินใบงา”
“เรื่องนั้น…”
บุรุษคนดังกล่าวมีชื่อตัวละครเหนือศีรษะเขียนไว้ว่า <แดด็อกแมน>
แม้จะเป็นถึงสมาชิกระดับ VVIP ของสมาคมเกาหลีใต้จงเจริญ แต่ชายคนนี้เคยเป็นเพียงผู้เล่นธรรมดาที่ไม่จริงจังกับซาทิสฟาย
อย่างไรก็ตาม หลังจากพีคซอร์ดบังเอิญค้นพบพรสวรรค์ทางด้านเกมอันมหาศาลของเขา แดด็อกแมนก็ถูกปลุกปั้นให้กลายเป็นผู้เล่นซาทิสฟายมืออาชีพทันที
มันครุ่นคิดสักพักก่อนมอบคำตอบ
“ใบงาจะกินเปล่า ๆ ก็อร่อย นำไปปรุงรสก็ยังอร่อย ยิ่งถ้ากินคู่กับอาหารที่มีซอสถั่วเหลือง กิมจิ แตงกวาดอง หรือมิโซะก็ยิ่งอร่อยมาก…”
“ถูกแค่ครึ่งเดียว”
พีคซอร์ดเคี้ยวเสียงดังกร้วมกร้ามเต็มปากพลางส่ายหัวเล็กน้อยด้วยใบหน้าผิดหวัง คล้ายกับคำตอบยังห่างไกลจากความจริงมาก ก่อนที่มันจะกลืนหมูสามชั้นย่างพร้อมกับใบงาและข้าวสวยเม็ดสีขาวลงคอ
“อึก. อึก. แน่นอน ใบงานั้นอร่อยมาก อร่อยจนสามารถกินได้ทุกวันโดยไม่เบื่อ หรือจะให้กินติดต่อกันสามสี่ชั่วโมงก็ยังได้ แต่ทั้งหมดข้างต้นก็ยังไม่ใช่เหตุผลที่ผมชอบใบงา”
ดวงตาพีคซอร์ดเริ่มส่องประกายแวววับคล้ายกับกำลังจ้องมองใบดาบขัดเงา
“ในใบงามีเวทมนตร์ซ่อนอยู่”
“…?”
“เวทมนตร์สำหรับจำแนก DNA ของชาวเกาหลี!”
“…จำแนก DNA ของชาวเกาหลี?”
“ถูกต้อง มีเพียงชาวเกาหลีเท่านั้นที่สามารถสัมผัสรสชาติอันยอดเยี่ยมของใบงาได้!”
“…!?”
“หากใครชอบกินใบงาเป็นชีวิตจิตใจ หมายความว่าคนผู้นั้นมีสายเลือดอันบริสุทธิ์ของชาวเกาหลีไหลเวียนอยู่! อาหารที่เต็มไปด้วยความลึกลับและโรแมนติกเช่นนี้ คุณไม่คิดว่ามันวิเศษบ้างหรือ”
“เอ่อ… ท่านประธานครับ ยังมีชาวเกาหลีอีกหลายคนที่ไม่ชอบกินใบงา คุณจะอธิบายเรื่องนั้นว่ายังไง”
“บรรพบุรุษของพวกเขาคงมีเชื้อสายชาวต่างชาติปะปนอยู่กระมัง”
“แต่ผมเคยได้ยินว่า ประเทศตุรกีก็มีเมนูซุบใบงาที่โด่งดังและถูกปากคนท้องถิ่นมาก”
“ก็เพราะแบบนั้น ตุรกีจึงเป็นประเทศพี่น้องของพวกเรายังไงล่ะ”
“จริงด้วย… ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ท่านประธานสุดยอดมาก! คุณกำลังทำให้ผมขนลุก!”
“นับแต่นี้ไป คุณควรกินใบงาอย่างสม่ำเสมอทุกวัน นอกจากจะมีรสชาตอร่อย ใบงายังสามารถกระตุ้นสายเลือดชาวเกาหลีในตัวคุณให้กระชุ่มกระชวยยิ่งขึ้น! จงสนุกสนานกับมันพร้อมภาคภูมิใจในเชื้อชาติเกาหลี! และจงอย่าลืมว่า พวกเราทุกคนล้วนเป็นลูกหลานของเหล่าวีรบุรุษอย่างกษัตริย์เซจองมหาราช และนายพลอี้ซุนชิน!”
“ครับ! ผมจะจำใส่ใจเอาไว้!”
“…เอ่อ เจ้าของร้าน ไม่ห้ามปรามพวกเขาสักหน่อยหรือ ทุกครั้งที่ชายคนนี้เข้ามาในร้าน ลูกค้าโต๊ะอื่นต่างลุกหนีกันหมด ธุรกิจของเราจะแย่เอานะครับ”
“ปล่อยไปเถอะ พวกเราทำอะไรไม่ได้ แม้แต่ตำรวจก็ไม่มีอำนาจจัดการกับสิบวีรชน”
ขณะเจ้าของร้านกำลังเผยสีหน้าเจ็บปวด
[ กษัตริย์กริดต้องการอัญเชิญท่าน ]
“…!”
พีคซอร์ดที่กำลังห่อข้าวและแตงกวาดองด้วยใบงาเพื่อเตรียมคีบใส่ปาก พลันทำตะเกียบหลุดมือพลางเผยสีหน้าตกตะลึง
กริดส่งคำอัญเชิญ!
‘ทั่งที่เขาทราบอยู่แล้วว่า เรากำลังพักอยู่ในกรุงไรนฮาร์ทและรอคำสั่งเรียกเข้าไปพบ…’
“ท่านประธาน?”
“ก็ิอดกริดเรียกผม… ถึงกับลงทุนใช้ทักษะอัญเชิญอัศวิน คิดเอาก็แล้วกันว่าเขาต้องการพบผมมากแค่ไหน”
“ก็อดกริดผู้กลายเป็นดวงประทีปแห่งมวลมนุษย์คนนั้น แถมยังเป็นความภาคภูมิใจสูงสุดของเกมเมอร์ชาวเกาหลี รอที่จะพบหน้าท่านประทานไม่ไหวจนถึงกับต้องใช้วิธีเร่งด่วน…!!”
“ผมเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่คนที่ก็อดกริดไว้ใจ”
“สุดยอด! สมกับเป็นท่านประธาน! ผมภูมิใจในตัวคุณมาก!”
“การสนทนากับสหายรักอาจใช้เวลานานสักหน่อย คุณไม่ต้องรอผม เชิญกินให้อร่อยได้เลย”
“ครับ! ท่านประธาน!”
ซู่ว—!
ด้วยสีหน้าตื่นเต้นยินดี แดด็อกแมนนั่งมองประธานและอาจารย์ของตนหายตัวไปพร้อมกับละอองแสงสีขาว
***
“ก็อดกริด! เรียกหาฉันหรือ”
‘อันที่จริง ฉันกลับมาถึงไรนฮาร์ทแล้ว’
ขอเพียงนายส่งข้อความเสียง ทางนี้ก็พร้อมจะเข้าไปหาในวังหลวงทันที ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองทักษะอัญเชิญอัศวินเลยสักนิด…
‘เขาต้องคิดถึงเรามากแน่…’
กริดที่กำลังฉีกยิ้มกว้างอย่างมีความสุข กล่าวโดยไม่แม้แต่จะหันไปมองพีคซอร์ด
“เข้ามานี่ หยิบจอบสองหัวออกมาด้วย”
“จอบสองหัวสินะ ตกลง…”
จอบสองหัว…?
เดี๋ยวก่อน แล้วนี่เรากำลังอยู่ที่ไหน…
ในตอนแรก มันคิดว่าตำแหน่งปัจจุบันคงเป็นวังหลวงหรือไม่ก็โรงเหล็ก แต่ทัศนียภาพรอบตัวกลับแปลกตาจนผิดวิสัย
ลักษณะคล้ายโพรงถ้ำขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ
มุมหนึ่งของถ้ำมีภูเขาสมบัติกองสุม
“ร…รังมังกร?”
หลังจากตรวจสอบข้อความระบบ พีคซอร์ดได้ทราบว่าตนกำลังอยู่ในรังมังกรเพลิงทราวก้า
แข้งขาเริ่มอ่อนระทวยอย่างมิอาจควบคุม
“เร็วเข้า! พวกเราเหลือเวลาไม่มากแล้ว!”
กริดส่งเสียงกระตุ้นโดยไม่หันกลับมามอง
“ข…เข้าใจแล้ว!”
พีคซอร์ดรีบหยิบจอบสองหัวออกจากช่องสัมภาระและเดิมดุ่มไปทางกริด จากนั้นก็ต้องตกตะลึงเมื่อเหลือบเห็นก้อนหินสีแดงที่ฝังอยู่ในกำแพงหินราบเรียบ
“ศีลาอัคคี?”
ดันเจี้ยนเกาะคอร์ก สถานที่แรกที่พีคซอร์ดได้พบกับกริด
ศิลาอัคคีคือแร่ตามธรรมชาติที่จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อจอมอสูรเฮลกาโอปรากฏตัว
พีคซอร์ดพลันตื่นตระหนกทันทีว่า เฮลกาโออาจคืนชีพอีกครั้งภายในรังมังกรแห่งนี้
กริดส่ายหน้า
“ศิลาอัคคีก็คือศิลาอัคคี แต่สิ่งนี้เป็นมากกว่าหินธาตุไฟธรรมดา เพราะมันถือกำเนิดจากลมหายใจมังกรเพลิง”
“ลมหายใจมังกรเพลิง?”
“ถูกต้อง จะเรียกแร่ชนิดนี้ว่าลมหายใจมังกรเพลิงก็ไม่ผิดนัก และฉันจะใช้มันเป็นวัสดุหลักสำหรับสร้างดาบเล่มใหม่”
จริงอยู่ กริดอาจครอบครองลมหายใจฟินิกซ์แดงอยู่ก่อนแล้ว และไอเท็มที่สร้างจากออร่าฟินิกซ์แดงย่อมต้องมีคุณสมบัติปลดปล่อยเปลวเพลิงเช่นกัน ตัวอย่างชัดเจนคือคันศรฟินิกซ์แดง
แต่น่าเสียดาย พลังแฝงของลมหายใจฟินิกซ์แดงส่วนใหญ่เป็นคุณสมบัติในเชิงสนับสนุน เช่นการ ‘ฮีล’ พวกพ้องด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์
ดังนั้น หากปรารถนาพลังทำลายและความเกรี้ยวกราด ไอเท็มที่ผลิตจากลมหายใจมังกรเพลิงย่อมเหนือกว่าอย่างไร้ข้อกังขา
“ดาบที่สามารถพ่นลมหายใจมังกร…!”
ขณะพีคซอร์ดกำลังขนลุก กริดฉีกยิ้มกว้าง
แคร้ง! แคร้ง!
นานแค่ไหนแล้ว ที่ทั้งคู่ไม่ได้เหวี่ยงจอบสองหัวข้างกันและกันอย่างมีความสุข?
ทั้งสองก้มหน้าตั้งใจทำงานของตน พลางย้อนนึกถึงเหตุการณ์ขณะได้พบกันครั้งแรก
นอกจากเหตุการณ์ปราบจอมอสูรเฮลกาโอ พีคซอร์ดยังนึกถึงการขุดแร่บนเกาะคอร์ก โดยครั้งนั้น ตนและกิลด์ซิลเวอร์ไนท์ต้องรับมือการบุกโจมตีจากกองทัพอีเทอร์นัลตามลำพัง
‘อยู่ด้วยกันมานานแล้วสินะ…’
‘…พวกเราผ่านอะไรด้วยกันมามาก’
ต่างฝ่ายต่างช่วยส่งเสริมให้อีกฝ่ายเติบโตอย่างก้าวกระโดด
ไม่สำคัญเลยว่า ใครจะพึ่งพาใครมากกว่า
ขอเพียงช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน เต็มไปด้วยความสนุกสนานอันหาจากที่ไหนไม่ได้ก็เพียงพอ
เฉกเช่นในตอนนี้
[ ทักษะการขุดแร่เพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ]
[ ทักษะการขุดแร่เพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ]
จะมีใครเคยสัมผัสประสบการณ์ขุดหินไฟภายในรังมังกรเพลิงบ้าง?
หลังจากหินไฟค่อย ๆ เผยรูปร่างที่งดงามและใกล้สมบูรณ์ของมัน เลเวลทักษะขุดแร่ของกริดและพีคซอร์ดก็เพิ่มขึ้นหนึ่งระดับทันที
ทั้งสองก้มหน้าเพ่งสมาธิพลางเผยให้เห็นรอยยิ้มปริแก้ม
ทว่า ความสุขอยู่ได้เพียงไม่นาน
ความจริงแสนเย็นชาได้ลอยกระแทกโสตประสาทจนพวกมันต่างได้สติ
“เหลืออีก 40 วินาที”
“…!”
นี่เราจดจ่อขนาดนี้เชียว…
คำเตือนจากบราฮัมกระตุ้นให้กริดตื่นจากภวังค์ความสุขและรีบลงมือขุดแร่ต่อทันที ส่วนทางด้านพีคซอร์ดที่อ่านบรรยากาศออกและเริ่มเข้าใจสถานการณ์ เริ่มเร่งความเร็วการขุดของตนขึ้นจากเดิม
ทันใดนั้น มันพ่นถ้อยคำด้วยเสียงแหบพร่า
“…แต่ถ้ารีบเกินไป แร่อาจเกิดความเสียหาย”
ใช่แล้ว การขุดแร่ให้ได้คุณภาพสูง ความเร็วไม่ใช่คำตอบ
แร่คุณภาพสูงจะดรอปก็ต่อเมื่อ ผู้ขุดทำให้ผิวของแร่เสียหายน้อยที่สุด
ถึงจะเป็นแร่ชนิดเดียวกัน แต่ถ้าคุณภาพแตกต่างกันมาก การนำไปสร้างเป็นไอเท็มจะให้ผลลัพธ์ไม่เหมือนกัน ข้อเท็จจริงดังกล่าวทำให้พีคซอร์ดเพิ่มความระมัดระวังในการขุดของตน
จะทำเสียหายไม่ได้เด็ดขาด เราอาจไม่มีวาสนาได้พบแร่ชนิดนี้อีกแล้ว…
ทางด้านกริดก็คิดแบบเดียวกัน
แต่เวลาเหลือน้อยเต็มที
คำอธิบายของบราฮัมยิ่งทำให้ทุกคนตึงเครียด
“ก่อนที่ทราวก้าจะกลับมา เราต้องทำลายร่องรอยให้หมดจด หากเหลือทิ้งไว้แม้เพียงจุดเล็ก ๆ เท่าเศษฝุ่น ทราวก้าสามารถตามไปจัดการพวกนายได้ถึงที่… เหลืออีก 20 วินาที”
สำหรับบราฮัม ตัวมันมีเทคนิคมากมายในการกลบร่องรอยตัวเอง เช่นการเปลี่ยนเอกลักษณ์ของมานาให้ทราวก้าจำไม่ได้ ถึงจะมีละอองเวทมนตร์ตกค้างบ้างก็ไม่ใช่ปัญหา
แต่กริดกับพีคซอร์ดนั้นต่างออกไป ถึงจะใช้พลังของโลกจินตภาพ แต่การเปลี่ยนแปลงเอกลักษณ์มานาของกริดและพีคซอร์ดก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับบราฮัม ต้องเสียเวลาพอสมควร
และไม่ว่าอย่างไร ร่องรอยคนทั้งสองก็ต้องถูกลบทิ้งอย่างหมดจดก่อนกลับ
‘ให้ตายสิ…!’
ปัจจุบัน หินไฟตรงหน้ากริดโผล่ออกจากผนังราวสามส่วนสี่
หากต้องการขุดต่อ ก็ต้องเร่งมือทำให้เสร็จภายใน 20 วินาที
‘ความโลภอาจนำพาซึ่งอันตราย…’
เมื่อตัดสินใจได้ กริดง้างมือโดยหวังใช้จอบสองหัวหักแร่สามส่วนที่โผล่ออกจากผนัง
แต่ขณะเตรียมฟาด มันเกิดความลังเลอีกครั้ง
หากมีเนื้อแร่เพียงสามส่วนสี่ของอัตราปรกติ ระบบก็คงมองว่าเป็นวัสดุบกพร่องอยู่ดี…
“15 วินาที”
“ชิ!”
ไม่ใช่เวลามัวลังเลอีกแล้ว
ขณะกริดตัดสินใจหนักแน่นและเตรียมสับปลายแหลมของจอบลงไปบนผนัง
“เดี๋ยว!”
พีคซอร์ดคว้าแขนกริดเพื่อห้ามไว้
ปัจจุบัน เลเวลทักษะการขุดแร่ของพีคซอร์ดสูงกว่ากริดพอสมควร เป็นผลมาจากความพยายามส่วนตัวและความโอเวอร์เกียร์ของไอเท็มที่กริดสร้าง
“ให้ฉันจัดการเอง!”
กึก!
พีคซอร์ดใช้จอบสองหัวต่างชะแลง งัดหินไฟจนเกิดช่องว่างระหว่างผิวแร่กับกำแพงเล็กน้อย จากนั้นก็ฝืนสอดมือทั้งสองข้างเข้าไปพร้อมกับใช้เท้าข้างหนึ่งยันกำแพง
“นายคิดจะทำอะไร…! พีคซอร์ด!!”
กริดขมวดคิ้วสับสน
ปึด! กร็อบ!!
เสียงของฝ่ามือถูกแรงมหาศาลกดทับจนกระดูกแตก พลันกังวานไปทั่วโพรงถ้ำใหญ่อย่างน่าสยดสยอง
“ช…เชื่อมือฉัน!!”
ปึด! ปึด!
ทั้งที่กระดูกมือทั้งสองข้างแตกละเอียด แต่พีคซอร์ดกลับยิ่งเพิ่มแรงเข้าไปจนเส้นเลือดบนท่อนแขนปูดนูน
ผิวหนังของมันเริ่มขาวซีด
เนื่องจากเคยเผชิญความเจ็บปวดของภาวะกระดูกแตกและอวัยวะถูกทำลายบ่อยครั้ง เพียงได้เห็นภาพตรงหน้า กริดพลันขนลุกไปถึงกระดูกสันหลัง
พีคซอร์ดกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวด แขนทั้งสองเกร็งจนสั่นเทา ฝ่าเท้าออกแรงยันใส่กำแพงอย่างสุดกำลัง
ความเจ็บปวดแสนสาหัสที่อีกฝ่ายได้รับ กริดสามารถจินตนาการออกได้ไม่ยาก ส่งผลให้ร่างกายชายหนุ่มเริ่มสั่นตาม
“พีคซอร์ด!!”
“5 วินาที”
“อีกนิดเดียว… อีกนิดเดียวเท่านั้น!!”
ปึด!
พีคซอร์ดกัดปากจนเลือดสดไหลซึม
“3 วินาที”
“ใกล้จะได้แล้ว…!!”
เนื้อตัวพีคซอร์ดสั่นเทิ้มไม่หยุด เข่าข้างหนึ่งงอลงคล้ายกับเตรียมระเบิดพลังเพื่อถีบกำแพงเต็มแรง
อย่างไรก็ตาม พีคซอร์ดมิได้ถ่ายแรงลงไปยังฝ่าเท้า หากแต่เป็นสิบปลายนิ้วที่ยังคงจมลึกอยู่ในผนังหิน
“1 วินาที”
ผลุบ!
ก่อนที่เวลาจะหมดลงโดยสมบูรณ์ อัญมณีสีแดงเพลิงหลุดออกจากกำแพงต่อหน้าคนทั้งสาม
กริดที่รอช่วยเหลืออยู่แล้วย่อมทราบว่า ฝ่ามือไร้กระดูกของพีคซอร์ดไม่สามารถคว้าหินไฟที่กำลังร่วงหล่นพื้นได้ทัน จึงอัญเชิญหัตถ์เทวะออกมารับอัญมณีสีแดงไว้แทน
“กลับ!”
หลังจากลบร่องรอยส่วนใหญ่ออกเกือบหมด บราฮัมหันมาทำลายเบาะแสสุดท้ายพร้อมกับยื่นแขนออกไปแตะบ่ากริดกับพีคซอร์ด
เมื่อยืนยันว่าหัตถ์เทวะและหินไฟอยู่ในการครอบครองของกริด แสงของเวทมนตร์เคลื่อนย้ายมิติแบบกลุ่มเริ่มสว่างไสวไปทั่วโพรงถ้ำ
บราฮัมที่ตระหนักถึงระดับสติปัญญาอันสูงส่งของราชาภูติเทียม ทิ้งท้ายคำพูดก่อนจากไป
“ห้ามนำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น ข้าจะทำลายทาลิม่าจนไม่เหลือแม้แต่ซาก”
> …
ด้วยร่างกายที่สั่นเทา เหล่าราชาภูติเทียมต่างพยักหน้ารับพร้อมเพรียง
______________
ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 2 ตอน
ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,682
ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/
จอมโจรกริด
ReplyDeleteของมันต้องมี 5555+
Delete