จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,264

หลายคนอาจได้ทราบไปแล้วว่า เอกลักษณ์สำคัญของเผ่าคนแคระมิใช่พละกำลังหรือค่าความชำนาญมืออันสูงลิบ

แต่เป็นการเอาชนะความตายด้วยจิตใจจดจ่อเกิดขีดกำจัดของธรรมชาติ

อีกทั้ง ความทุ่มเทและหลงใหลยังเป็นปัจจัยที่สอดคล้องกับคุณภาพของผลงาน

ความปรารถนาที่จะทำให้ผลงานชิ้นเอกของตนยอดเยี่ยมที่สุดและคงอยู่ไปตลอดกาล ได้กระตุ้นให้อีโก้ภายในไอเท็มลืมตาตื่นขึ้น

เป็นเหตุผลว่าทำไม ยุทธภัณฑ์แฝงอีโก้ถึงมีส่วนเกี่ยวข้องกับอารมณ์ความรู้สึกเป็นหลัก

คุณภาพของอีโก้จะแปรผันตามความจริงใจและความซื่อตรงของผู้สร้าง จนถึงขั้นที่ผลงานชิ้นบางชิ้นสามารถนำพาผู้ใช้งานเดินไปบนเส้นทางอันยิ่งใหญ่บนโลกมนุษย์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยุทธภัณฑ์อีโก้และผู้ครอบครองเคยสร้างชื่อเสียงจนโลกกึ่งกลางทั้งใบต้องยอมศิโรราบ

อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา โลกได้ตระหนักถึงการมีอยู่ของอีกหนึ่งสิ่งที่คล้ายคลึงกัน

ยุทธภัณฑ์ชั่วร้ายบางชิ้น เช่น <ดาบมาร> ถือเป็นสิ่งที่ถือกำเนิดมาพร้อมกับอีโก้ชั่วร้าย

โฮกกกกกก!

“…!”

กริดผงะเล็กน้อย

ขณะยืนอยู่หน้าทางเข้าหอหมื่นมาร มันได้ยินเสียงโหยหวนดังจากทางเดินอันมืดมิดด้านใน เป็นสุ้มเสียงแฝงความชั่วร้ายอย่างเต็มเปี่ยม มากพอจะทำให้เส้นทั่วร่างลุกตั้งชัน ทำเอาเสียงคำรามของจอมอสูรฟังดูไพเราะไปในทันที

‘เป็นเสียง… ลม?’

ฟ้าว. ฟ้าว.

กริดยืนฟังเสียงสะท้อนที่เหลือจนมั่นใจว่าเมื่อครู่เป็นเพียงเสียงลม

“อีโก้ก็เหมือนกับมนุษย์ แต่ละดวงย่อมมีนิสัยแตกต่างกันออกไป”

หลังจากเพ่งมองกริดอย่างสนอกสนใจสักพัก อันทริโน่เริ่มเปิดปากอธิบาย

มือของมันกำลังลูบคลำเคราซึ่งถูกถักทออย่างประณีตและซับซ้อน ลักษณะของเคราไม่ต่างจากแคระช่างฝีมือรายอื่นสักเท่าไร

บางที ในมุมมองของเผ่าคนแคระ เครายาวทรงข้าวโพดคงเป็นสัญลักษณ์ของชายรูปงาม

“ผู้สร้างมีความรู้สึกนึกคิดเช่นไรขณะหลอมเนื้อโลหะ ต้องการให้เกิดผลงานประเภทใด ทั้งหมดจะถูกถ่ายทอดออกมาเป็นอีโก้ในลักษณะดังกล่าว หากผลลัพธ์เกิดเป็นอีโก้ที่ดี ผลงานชิ้นเอกก็จะถือกำเนิดขึ้นพร้อมกัน แต่ถ้าเป็นอีโก้ชั่วร้ายและแฝงความพยาบาท พวกเราจะเรียกมันว่ายุทธภัณฑ์มาร และนำไปผนึกไว้ในหอหมื่นมารหลังจากนั้น”

“…”

กริดหวนนึกถึง <หนามแห่งความเคียดแค้น>

เดิมที มันควรจะเป็น ‘แฟลมเบิร์จ’ ธรรมดา

แต่ก้อนแร่ที่ถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวในมุมหนึ่งของร้านตีเหล็ก เริ่มทวีความเกลียดชังต่อกริดมากขึ้นทีละนิดเมื่อเวลาผ่านไป จนกระทั่งอีโก้ถือกำเนิดขึ้นโดยมีเลือดของไอเบลลินเป็นสื่อกลาง

น่าเสียดาย ผลงานการสร้างอีโก้โดยไม่ตั้งใจของกริด กลับออกมาเป็นไอเท็มแฝงความเคียดแค้นและชิงชัง

ความแค้นที่มีต่อกริดรุนแรงจนส่งผลออกมาในเชิงรูปธรรมจับต้องได้

< หนามแห่งความเคียดแค้น >

เกรด: เลเจนดารี

…

* ได้รับทักษะ 'สายเลือดต้องสาป'

...

แฟลมเบิร์จที่สร้างขึ้นโดยช่างฝีมือทักษะเยี่ยม เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ แต่ยังต้องสั่งสมประสบการณ์และชื่อเสียงอีกสักหน่อย

ระหว่างขั้นตอนการผลิต โลหะถูกผู้สร้างทอดทิ้งเนื่องจากปนเปื้อนสิ่งแปลกปลอม ส่งผลให้มันเกิดความรู้สึกเคียดแค้นอย่างมากต่อผู้สร้าง แต่จะรู้สึกผูกพันกับเจ้าของเลือดที่เป็นส่วนผสม

...

เงื่อนไขการสวมใส่ :

…

- เจ้าของเลือดที่เป็นส่วนผสม

* หากมีใครพยายามสวมใส่มัน คนผู้นั้นจะถูกสาปแช่งในอัตราความสำเร็จ 100%

‘ปีศาจตนอื่นในหอหมื่นมารก็คงมีเรื่องราวแตกต่างกันออกไป…’

กึก. กึก.

นักรบคนแคระเริ่มเดินเข้ามาล้อมกริด

สีหน้าพวกมันเปี่ยมไปด้วยความลังเล เนื่องจากหอหมื่นมารซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์ ถูกเปิดออกอย่างง่ายดายโดยบุคคลภายนอก สิ่งนี้ถือเป็นการทำให้เกียรติยศของราชวงศ์ต้องมัวหมอง

แต่ผิดไปจากความคาดหมาย กษัตริย์ชาร์ลส์ตะโกนห้ามปรามเหล่านักรบเสียงดังฟังชัด

“พวกเจ้าถอยไป!”

ดวงตาของชาร์ลส์กำลังแดงก่ำดุจดังเปลวเพลิงโชติช่วง ประหนึ่งกำลังแผดเผาหนวดเคราสีขาวหิมะทีละนิด

“ข้าตรัสแล้วไม่คืนคำ! ชายคนนี้สามารถเปิดประตูหอหมื่นมารได้ด้วยตัวเอง!”

ชาร์ลส์มิได้ทำไปเพราะเริ่มชื่นชอบกริด

แต่มันพยายามพลิกสถานการณ์

“อย่างไรก็ตาม ผู้สืบทอดแพ็กม่าเอ๋ย”

“ว่าไง?”

“ข้าอนุญาตให้เข้าไปในหอหมื่นมารเพราะเจ้าสัญญาว่าจะปลดปล่อยดวงวิญญาณของอดีตราชินีให้เป็นอิสระ หากเล่นตุกติกและไม่รักษาคำพูด เจ้าจะถูกลงโทษตามกฎหมายอันศักดิ์สิทธิ์ของทาลิม่าทันที! ข้าไม่สนใจว่า ผลลัพธ์ของพิธีกรรมปลดปล่อยดวงวิญญาณจะออกมาเป็นเช่นไร สำเร็จหรือล้มเหลว แต่วันนี้ข้าต้องได้ดวงวิญญาณของพระมารดาคืน!”

หรือก็คือ ในเมื่อข้ารักษาสัญญาแล้ว เจ้าก็ต้องทำด้วยเช่นกัน

กริดตีความจากคำพูดดังกล่าว

หากตนปลดปล่อยดวงวิญญาณของอดีตราชินีไม่สำเร็จ นอกจากชีวิตจะเป็นอันตราย ความสัมพันธ์กับเหล่าคนแคระอื่น ๆ ในทาลิม่าก็คงจบลงด้วยเช่นกัน

‘ฉลาดไม่เลว…’

เฉกเช่นคนแคระทั่วไป แม้จะมีจิตใจคับแคบและไม่แยแสผู้อื่นสักเท่าไร แต่เมื่อถึงคราวจำเป็น สติปัญญาของชาร์ลส์ได้ถูกใช้ออกมาอย่างแยบยล

หากต้องเป็นศัตรูกับคนเช่นนี้ ชีวิตตนคงต้องเผชิญความยากลำบากไม่น้อย

‘แต่ถ้าอยู่ฝ่ายเดียวกัน… เขาจะเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่ง’

กริดเผยรอยยิ้ม

ย้อนกลับไปในตอนแรก สถานการณ์ของกริดคล้ายกับแก้วน้ำที่ถูกใครบางคนทำหก

ในวินาทีที่ทราบว่าอีโก้ภายในพาเฟรเนี่ยมคืออีโก้ของคนแคระ สถานการณ์ก็เริ่มยุ่งเหยิงทันที

แต่สำหรับตอนนี้ มันได้โอกาสรินน้ำกลับเข้าไปในแก้วจนเต็มอีกครั้ง

ดังนั้น หากไม่มีความจำเป็น ตนไม่ควรนำพาเหตุการณ์ไปในเชิงลบ

“ตกลง แต่คุณต้องสัญญากับผมหนึ่งเรื่อง”

“เรื่อง?”

“หากดวงวิญญาณของอดีตราชินีถูกปลดปล่อยเป็นอิสระ คุณต้องขอโทษทุกเรื่องที่เคยเสียมารยาทกับผม”

“…ไม่มีปัญหา”

กษัตริย์ชาร์ลส์ตอบโดยไม่ลังเล

มันเองก็ทราบถึงตัวตนของกริด

ช่างตีเหล็กที่แม้แต่เทพตีเหล็ก เฮ็กเซเทีย ก็ยังให้การยอมรับในฝีมือ

แม้จะถูกกีดกันโดยอิทธิพลของมังกรเพลิงทราวก้า แต่กษัตริย์ชาร์ลส์ก็ยังได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับกริดมากมาย

หากชายหนุ่มพิสูจน์ตัวเองได้โดยการปลดปล่อยดวงวิญญาณราชินีให้เป็นอิสระ ชาร์ลส์ย่อมต้องปฏิบัติต่อกริดในฐานะแขกคนสำคัญของทาลิม่า รวมไปถึงการมอบความเคารพในฐานะช่างตีเหล็กในตำนาน

‘แต่เจ้าจะฝ่าด่านบรรดานักล่าภายในหอหมื่นมารได้จริงหรือ…’

สุดปลายทางเดินของหอหมื่นมารมีสัตว์ประหลาดแสนน่าสะพรึงกลัวรออยู่

ไม่เพียงเท่านั้น ระหว่างทางยังเต็มไปด้วยอีโก้ของเหล่านักล่า ที่หวังกลืนกินอีโก้อื่น ๆ เพื่อพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่ง

อีโก้เหล่านี้ฉลาดพอที่จะไม่แตะต้องดวงวิญญาณของราชินี เพราะพวกมันทราบดีว่า ราชวงศ์คนแคระสามารถสกัดดวงวิญญาณของมาริเบลออกจากอีโก้อื่น ๆ ได้ไม่ยากเย็น

‘น่าเสียดาย… เจ้าต้องแบกรับบาปทั้งหมดแทนแพ็กม่า การเสียสละของเจ้าจะช่วยให้พวกเราทุกคนบรรเทาความเคียดแค้นลง’

ฉึบ.

เมื่อเห็นกษัตริย์ชาร์ลส์ชำเลืองให้สัญญาณ เพลล็อตหัวสิงโตเริ่มอธิบายกับกริด

“การเดินเข้าไปในหอหมื่นมารจะต้องผ่านห้องทั้งสิบ ทุกห้องล้วนมียุทธภัณฑ์มารหลายพันชิ้นถูกผนึกอยู่ พวกมันจะพยายามโน้มน้าวเจ้าต่าง ๆ นานาเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ อย่าได้หันไปสนใจโดยเด็ดขาด เพียงมองตรงและก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่ ส่วนลึกสุดของหอหมื่นมารคือสถานที่ปลดปล่อยดวงวิญญาณของอดีตราชินี”

ฟังดูเหมือนง่าย

แต่ปัญหาคือ มนุษย์ส่วนใหญ่มักทำไม่สำเร็จ

คนแคระอาจมีธรรมชาติเย่อหยิ่งและไม่แยแสผู้อื่นสักเท่าไร แต่ไม่ใช่กับมนุษย์หัวอ่อน จนมีคำกล่าวที่ว่า แม้แต่มนุษย์ผู้ใจแข็งที่สุด ก็ยากจะต้านทานการเย้ายวนของวิญญาณมารนับหมื่นดวงด้านใน

‘…ขอให้เจอตัวที่ชั่วร้ายน้อยหน่อยก็แล้วกัน’

เพลล็อต ผู้มีค่าความสัมพันธ์กับกริดในปริมาณมาก ย่อมเชื่อใจว่าชายหนุ่มจะปลดปล่อยดวงวิญญาณของอดีตราชินีให้เป็นอิสระโดยไม่เล่นตุกติก แต่ถึงอย่างนั้น มันก็มิได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะทำสำเร็จ

เมื่อได้เห็นสีหน้าห่อเหี่ยวของเพลล็อต กริดเดาได้ทันว่า ด้านในหอหมื่นมารเป็นสถานที่อันน่าสิ้นหวังมากเพียงใด

ชายหนุ่มสูดลมหายใจยาวเข้าปอด ตามด้วยการย่างกรายเข้าไปด้านในอย่างองอาจ ต่อหน้าสายตาจำนวนมากของคนแคระทั่วทั้งเมืองที่กำลังจ้องมอง

***

[ท่านคือผู้เล่นคนแรกที่มาเยือน ‘หอหมื่นมาร’]

[รางวัลตอบแทนของผู้สำรวจคนแรก : ได้รับค่าต้านทานธาตุไฟ 50% ขณะอยู่ภายในหอหมื่นมาร]

[รางวัลตอบแทนของผู้สำรวจคนแรก : ได้รับค่าต้านทานพลังจิต 50% ขณะอยู่ภายในหอหมื่นมาร]

[รางวัลตอบแทนของผู้สำรวจคนแรก : ได้รับไอเท็ม <บัตรลบน้ำหนักไอเท็ม (1 ชั่วโมง) >]

รางวัลค่อนข้างพิสดารทีเดียว

และนับว่าห่วยเมื่อเทียบกับการสำรวจที่อื่น

อย่างไรก็ตาม กริดมิได้หัวเสีย

‘ต้องมีเหตุผลแน่’

จากนั้น

[ความร้อนของลาวาเดือดใต้ดินเริ่มแผดเผาผิวหนังของท่าน]

หลังจากเดินเข้าไปประมาณครึ่งชั่วโมง

กริดสัมผัสถึงความร้อนกะทันหันทั้งที่ไม่มีสายลมพัดผ่าน

แต่สำหรับช่างตีเหล็กในตำนาน ความร้อนปริมาณเท่านี้ไม่ต่างอะไรกับซาวน่ามือใหม่

ทันใดนั้น

> เฮ้! เจ้าตรงนั้น! สนใจลายแทงขุมสมบัติของโจรสลัดบนเกาะแรมส์ไหม?

“ฉันรวยอยู่แล้ว”

> ถ่ายพลังเวทมาทางนี้! ข้าจะสอนสุดยอดเวทมนตร์ที่ดีที่สุดให้เจ้า!

“คิดว่าเวทมนตร์ของแกเจ๋งกว่าบราฮัมรึไง”

> เพียงสวมข้าไว้รอบคอ เพศตรงข้ามก็จะหลงรักเจ้าหัวปักหัวปำ!

“ฉันแต่งงานแล้ว”

กริดมิได้แยแสสิ่งยั่วยุจากอีโก้นับพันจากภายในแต่ละห้อง สำหรับชายหนุ่ม ระดับการชักจูงเพียงเท่านี้นับว่ายังค่อนข้างต่ำ

ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น กริดแทบไม่มีสิ่งใดบกพร่องหรือต้องการเป็นพิเศษ หรือถ้ามี ก็ไม่ใช่สิ่งที่อีโก้ภายในยุทธภัณฑ์มารจะมอบให้ได้

‘บัฟเพิ่มค่าต้านทานการโจมตีทางจิตไม่จำเป็นเลยสักนิด’

ว่ากันตามตรง ก่อนจะเข้ามา มันค่อนข้างประหม่าและกังวล แต่พอเอาเข้าจริง ภัยคุกคามจากหอหมื่นมารกลับน้อยจนผิดคาด

ชายหนุ่มย่างกรายอย่างสุขุมตลอดทาง จนกระทั่งผ่านหน้าห้องที่สิบ

และที่นี่ ปัญหาได้เริ่มต้นขึ้น

จากบรรดาหลายพันสุ้มเสียง มีหนึ่งเสียงทำให้กริดชะงักร่างกายโดยสมบูรณ์

> @$) )*&#!~@!

เป็นภาษาที่มิอาจถอดความ

แต่ฟังแล้วเกิดความคุ้นเคยขึ้นมาจับใจ

‘แปลว่าอะไร…’

กริดเพ่งสมาธิ

มันมองข้ามเสียงโน้มน้าวไม่สำคัญทั้งหมด และพยายามเน้นเสียงประหลาดที่ฟังไม่ออกให้ดังชัดเจนภายในหัว

จนกระทั่งเริ่มจำได้ว่า ตนเคยได้ยินภาษาพิสดารดังกล่าวมาจากที่ใด

ชายหนุ่มลืมตาขึ้น

มันไม่มีวันลืม

ไดอารีของใครบางคนที่กลายเป็นบ้าเพราะถูกกักขังตามลำพังนานนับร้อยปี

ไดอารีของราชาไร้พ่าย

ถูกต้อง

ภาษาที่ฟังดูไม่ได้ศัพท์ภายในห้องสุดท้ายของหอหมื่นมาร คล้ายคลึงกับสิ่งที่มาดราพ่นออกมาหลังจากเริ่มสูญเสียความสามารถในการพูดภาษามนุษย์

‘หรือเราจะเข้าใจผิดมาตลอด…?’

ครั้งหนึ่ง กริดเคยคิดว่าเสียงที่ไม่ได้ศัพท์นั่น คือคำพูดมั่ว ๆ อันเกิดจากความคับแค้นและสับสนของมาดราในร่างอัศวินความตาย

แต่เมื่อมีใครบางคนกล่าวในสิ่งที่คล้ายคลึงกัน นั่นย่อมหมายความว่า ชุดประโยคดังกล่าวคือภาษาซึ่งมีกฎและหลักเกณฑ์ของมันอยู่

เป็นภาษาอื่น ที่ไม่ใช่ภาษามนุษย์

กึก.

บานประตูเหล็ก สนิมเกาะหนา

กริดพยายามเปิดมันออกด้วยความตื่นเต้น

เรื่องนี้เข้าใจได้ เพราะไดอารีของมาดราที่มันเคยคิดว่าคงไม่มีวันถอดความหมายได้ กลับมีเบาะแสปรากฏขึ้นตรงหน้าอย่างไม่คาดฝัน

อย่างไรก็ตาม บานประตูถูกลงกลอนแน่นหนาจนชายหนุ่มมิอาจใช้พละกำลังฝืนเปิดออก

เสียงถากถางดังแว่วตามมา

> ไม่ใช่คนเดียวกับที่เปิดประตูด้านหน้าสุดเข้ามาหรอกหรือ?

> เห็นไหม ข้าบอกแล้ว คนแคระมีหลายประเภท

> คนที่เข้ามาคราวนี้กลับเป็นพวกไม่ได้เรื่อง

การเหยียดหยันยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

ฉึบ.

ชายหนุ่มควักกุญแจ

มาสเตอร์คีย์

กริ๊ก.

รูกุญแจที่เก่าและขึ้นสนิม

แม้จะมีสภาพทรุดโทรม แต่กลับส่งเสียงกลไกออกมาอย่างร่าเริงและไพเราะ

> เฮ้! ทางนี้!

> เคี๊ยก~ มนุษย์! รีบปล่อยข้าเป็นอิสระเร็วเข้า! ข้าจะมอบพลังที่สามารถหนีออกจากที่นี่ให้!

เหล่าอีโก้นับพันซึ่งถูกกักขังภายในห้องหมายเลขสิบ พวกมันต่างส่งเสียงตื่นเต้นยินดีอย่างพร้อมเพรียง

ทุกตนล้วนดีใจกับการมาเยือนของบุคคลปริศนา โดยต่างกำลังวาดฝันว่าตนจะได้สิงร่างของเหยื่อและหลบหนีออกจากหอหมื่นมารได้อย่างราบรื่น

“…”

กริดยังคงเพ่งสมาธิอยู่กับการฟัง

เพียงไม่นานหลังจากเข้ามาในห้อง มันเริ่มพบต้นตอของเสียงที่ฟังไม่ได้ศัพท์

ลูกแก้วเวทมนตร์ สีขาวบริสุทธิ์

> (%!#$@~!

“…”

ยิ่งเข้าไปฟังในระยะใกล้ เสียงก็ยิ่งชัดเจน

เสียงของลูกแก้ว คล้ายคลึงกับเสียงโหยหวนของราชาในพ่ายที่ปรากฏในไดอารีอย่างมาก

คงเป็นภาษาบางชนิด…

กริดเหยียดแขนออกไปคว้าลูกแก้วโดยปราศจากความลังเล

[ท่านเลือก <ลูกแก้วกระดูกกัลกุนอส>]

> @$#@$!!

[<ลูกแก้วกระดูกกัลกุนอส> ส่งเสียงหัวเราะพร้อมกับเหยียดหยันว่า มีเพียงกัลกุนอสเท่านั้นที่มีสิทธิ์ควบคุมตน]

[<ลูกแก้วกระดูกกัลกุนอส> พยายามสาปท่าน]

[ท่านต้านทาน]

[ท่านสามารถสวมใส่ <ลูกแก้วกระดูกกัลกุนอส> ได้ด้วยเอฟเฟคพิเศษของคลาส <ผู้สืบทอดแพ็กม่า>]

[ท่านกลายเป็นเจ้าของ <ลูกแก้วกระดูกกัลกุนอส>]

> @#$$?!

[<ตราประทับของคนแคระ> ซึ่งถูกสลักลงบน <ลูกแก้วกระดูกกัลกุนอส> ส่งผลให้น้ำหนักของไอเท็มกลายเป็นค่าสูงสุด พร้อมกับลดความเร็วทุกชนิดลงหลายระดับ]

[ท่านไม่สามารถพกพาสิ่งนี้ได้อีกต่อไป]

“มีไว้เพื่อแบบนี้เองหรือ”

จากทั้งสิบห้องที่เดินผ่านมา กริดมิได้สะดุดตากับสมบัติชิ้นใดเป็นพิเศษนอกจากลูกแก้วใบนี้

ชายหนุ่มจึงใช้งาน <บัตรลบน้ำหนักไอเท็ม> กับลูกแก้วกระดูกกัลกุนอสทันทีโดยปราศจากความลังเล

‘ต้องเอากลับไปให้สติกส์ตรวจสอบ’

สติกส์คือจอมปราชญ์ คงมีทางถอดรหัสและวิเคราะห์ความหมายของภาษาพิสดารจากเจ้านี่

กริดเดินตัวเบาจนผิดธรรมชาติออกจากห้องที่ 10 โดยหลังจากผ่านทางเดินซึ่งค่อนข้างยาวมาสักระยะ ในที่สุดก็ถึงจุดลึกสุดของหอหมื่นมาร

ตรงหน้าคือผาซึ่งมีน้ำตกลาวาร้อนไหลผ่าน

ใต้หน้าผามีหมวกเหล็กหนึ่งใบ ถูกโซ่จำนวนมากตรึงไว้อย่างแน่นหนาทุกทิศทาง

เป็นหมวกเหล็กใบใหญ่ ปกคลุมทั้งศีรษะรวมไปถึงใบหน้า เชื่อมติดกับหน้ากากที่บริเวณมุมปากโค้งขึ้นคล้ายกับกำลังยิ้ม

แม้จะถูกแช่อยู่ในลาวาโดยสมบูรณ์ แต่หมวกกลับไม่ละลายหรือเผยร่องรอยผุกร่อน

> ฮะฮะ! คึฮ่าฮ่าฮ่า! มนุษย์มาหาข้าพร้อมกับดวงวิญญาณอดีตราชินีเนี่ยนะ? พวกเจ้ากำลังเล่นตลกอะไรกัน!!

______________

ตอนฟรีลงสัปดาห์ละ 2 ตอน

ปัจจุบันแปลถึงตอน 1,664

ติดตามผู้แปล : www.facebook.com/bjknovel/

• Next
• Previous