จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,287
ซูซานคือสตรีที่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์และความมุ่งมั่น เพียงแต่เธอโชคร้ายที่ดันเกิดมาในตระกูลสาขารอง
หากชีวิตในวัยเด็กมีทุกสิ่งเพียบพร้อมเหมือนกับเมอร์เซเดส กล่าวกันว่า ฝีมือของเธอจะไม่แพ้อดีตอัศวินสีชาดลำดับ 1 เลยทีเดียว
“เฮย์โร่!”
มีเรื่องหนึ่งกวนใจซูซานมาตลอด
เหตุใดเมอร์เซเดสและปิอาโร่ที่ถูกอดีตจักรพรรดิขับไล่ไสส่ง ถึงถูกผู้คนภายในจักรวรรดิยกย่องเทิดทูนเกินความเป็นจริงไปมาก
ทั้งที่พวกมันเลือกหมกตัวอยู่แต่ในอาณาจักรเล็กเพื่อโอ้อวดฝีมือให้ชาวบ้านที่ไม่เคยได้เห็นโลกกว้างชื่นชม
ปัจจุบัน ฉากตรงหน้าซูซานคือเปลวเพลิงขนาดมหึมาจากสตรีผู้เรียกตัวเองว่าราชินีแห่งโอเวอร์เกียร์
ละอองเพลิงแผดเผาทางเดินลับอันคับแคบทุกซอกมุมจนถ้วนทั่ว
กษัตริย์ชิงและหัวหน้าองครักษ์ต่างพากันสั่นระริกพลางหลับตา แต่อัศวินสีชาดและซูซานกลับยืนประจันหน้าอย่างไม่หวั่นไหว
พรมยาวพบพื้นทางเดินถูกแผดเผาจนเกิดกลิ่นเหม็นฟุ้งเต็มบรรยากาศ ผิวของเศษแร่บนผนังสองฝั่งปริแตกและสูญเสียความแวววาว
“แค่ก…! แค่ก…!”
ฉากตรงหน้าช่างน่าขัน ผู้บุกรุกวังหลวงกลับกลายเป็นแนวกำบังให้กษัตริย์ชิงเสียเอง
ต้องขอบคุณกลุ่มอัศวินสีชาดยุคใหม่ที่กำลังยืนขวางทางอย่างองอาจ เหล่าองครักษ์และราชาจึงรอดพ้นจากพลังทำลายของเปลวไฟ
เมื่อเหตุการณ์เริ่มสงบ ฝ่ายอาณาจักรชิงลืมตาขึ้นพลางถอนหายใจยาวอย่างผ่อนคลาย
ทุกคนได้พบกับแผ่นหลังของกลุ่มผู้บุกรุกที่ยังมีลมหายใจ
ในตำแหน่งด้านหน้าสุด ซูซานปราศจากรอยขีดข่วนแม้จะถูกไฟคลอกอย่างรุนแรง
และไม่เฉพาะซูซาน แต่หน่วยอัศวินสีชาดยุคใหม่ล้วนมีอักขระโบราณสีฟ้าใสคล้ายน้ำแข็งลอยอยู่รอบตัว
“หึหึ… นังราชินีสมองเพี้ยน การโจมตีประเภทธาตุทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอก… หากยังหวังจะพึ่งพาดาบประหลาดเล่มนั้น ขอแนะนำให้ล้มเลิกความคิดเสีย”
ความจริงแล้ว ซูซานสัมผัสถึงภัยคุกคามรุนแรงได้ในตอนแรก โดยเธอจะกลายเป็นเถ้าถ่านอย่างแน่นอนหากเปิดใช้งานพลังอักขระช้ากว่านี้เพียง 0.2 วินาที
แต่ถึงอย่างนั้น ซูซานแสร้งทำเป็นเรื่องเล็ก
เหนือสิ่งอื่นใด เธอรอดมาได้เพราะพรสวรรค์ด้านปฏิกิริยาตอบสนอง ปัจจัยดังกล่าวช่วยให้ซูซานเปิดใช้งานอักขระโบราณได้ทันเวลา จึงไม่แปลกที่จะรู้สึกภาคภูมิใจ
ในเวลาเดียวกัน ดาบมังกรเพลิงกำลังสั่น
> เจ้านาย… สตรีผู้นั้นตาบอดหรืออย่างไร เหตุใดถึงเรียกข้าว่าดาบประหลาด
‘เธอไม่ได้ตาบอด แต่เป็นคนบ้า…’
ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า บาเรียคุ้มกายรอบตัวพวกมันมีค่าต้านทานธาตุในระดับสูง…
แน่นอน กริดย่อมจดจำซูซานได้แม่น เพราะเธอคือหนึ่งในกบฏที่บังอาจตราหน้าปิอาโร่ว่าเป็นผู้ทรยศต่อจักรวรรดิ
ฝีมือของสตรีผู้นี้ย่อมไม่ธรรมดา หลักฐานคือการที่ยังรอดชีวิตมาได้หลังจากเคยถูกปิอาโร่ใช้คมเสียมกระแทกใส่หน้าผาก
“หืม…”
กริดใช้ดวงตาสีฟ้าครามกวาดสำรวจไปรอบตัวอย่างสุขุม
ตรงหน้าคือกลุ่มอัศวินสีชาดยุคใหม่ หน่วยรบที่ตกเป็นของแกรนมาสเตอร์หลังจากจักรพรรดิฮวนเดอร์เสียชีวิต
‘ถ้าสมุนของแกรนมาสเตอร์อยู่ที่นี่…’
หมายความว่า มีโอกาสสูงที่แกรนมาสเตอร์จะอยู่แถวนี้ด้วย
‘เป็นอย่างที่คิด… เขาต้องการพบห้าอาวุโส’
เป้าหมายของแกรนมาสเตอร์คือการไปพบเหล่าเทพเทียม หรืออีกชื่อหนึ่งคือห้าอาวุโส
จุดประสงค์คงเป็นการร่วมมือกันจัดการเทพของทวีปตะวันตก พร้อมกับลบล้างมลทินให้เหล่าเจ็ดมาร
ในอดีต กริดไม่เคยทราบข้อเท็จจริงนี้มาก่อน จึงไม่เข้าใจถึงความร้ายแรงของสถานการณ์
‘…เราต้องขัดขวาง’
ในเมื่อปัจจุบันทราบตื้นลึกหนาบางอย่างแน่ชัดแล้ว มันย่อมต้องขัดขวางมิให้การพานพบระหว่างห้าอาวุโสกับแกรนมาสเตอร์เกิดขึ้น เพราะไม่มีใครรับประกันได้ว่า เหล่ายังบันนิสัยต่ำช้าจะทำสิ่งใดบ้างขณะที่ห้าอาวุโสเดินทางไปเยือนทวีปตะวันตก
ในวินาทีที่ความชั่วร้ายตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างฉับพลัน อาณาจักรโอเวอร์เกียร์และทวีปตะวันตกคงไม่อยู่รอดปลอดภัยแน่
‘แกรนมาสเตอร์กำลังเข้าใจผิดไปมาก…’
ห้าอาวุโสไม่ใช่คนดี
เทพตกสวรรค์ที่แกรนมาสเตอร์ปรารถนาจะหยิบยืมความช่วยเหลือ อาจแย่ยิ่งกว่าเทพฝั่งตะวันตกที่เห็นแก่ตัวและชอบทำตามอำเภอใจเสียอีก
กริดหันไปจ้องกษัตริย์ชิง
ชายหนุ่มรู้สึกหดหู่เมื่อพบว่าผิวพรรณของอีกฝ่ายซีดเผือดจนน่าสงสาร
สาเหตุที่เขาถูกบุกโจมตี…
คงเพราะตอบปฏิเสธคำขอร้องของแกรนมาสเตอร์ ที่ต้องการนัดพบห้าอาวุโสผ่านกษัตริย์ของอาณาจักรย่อย…
“พวกมันบุกรุกวังหลวงโดยไม่เปิดโอกาสให้ท่านเจรจาเลยหรือ”
“ป…เปล่า พวกเขาให้เวลาหนึ่งเดือน”
‘อย่างที่คิด… แกรนมาสเตอร์ลังเล’
จากเนื้อหาของภารกิจก่อนหน้า กริดสามารถยืนยันได้ว่า เจ็ดมารในอดีตอยู่สังกัด ‘ฝ่ายดี’ และแกรนมาสเตอร์คือหนึ่งในนั้น ความดีในจิตใจคงยังหลงเหลืออยู่ไม่มากก็น้อย
ชายหนุ่มเริ่มมีความหวัง
‘ถ้าเราบอกความจริงเกี่ยวกับห้าอาวุโส บางทีเขาอาจยอมเปลี่ยนใจ’
กริดที่เริ่มเข้าใจสถานการณ์ หันไปถามซูซานด้วยเสียงขึงขัง
“แกรนมาสเตอร์อยู่ที่ไหน”
“หือ…?”
ซูซานขมวดคิ้ว
“หล่อนจะทราบที่อยู่ของท่านไปทำไม ต้องการนัดพบหรือ? ฮะฮะฮะ! ฝันไปเถอะ!”
“…ต้องโดนทุบตีถึงจะเชื่องสินะ”
บังอาจเรียกไอรีนว่า ‘หล่อน’ อย่างสามหาวต่อหน้าฉันคนนี้เชียว…
กริดเริ่มไม่พอใจที่ซูซานลามปาม แม้ว่าตนจะแนะนำตัวอย่างเป็นทางการไปแล้วในฐานะราชินีแห่งโอเวอร์เกียร์
ชายหนุ่มตัดสินใจสวม ‘ขาดน้ำ’ พร้อมกับมงกุฎราชาโอเวอร์เกียร์
แน่นอน รูปลักษณ์ภายนอกมีเพียงมงกุฎ
“หือ สวมมงกุฎเพื่ออะไร? คึฮ่าฮ่าฮ่า! คิดว่าจะทำให้ฉันเลิกหยาบคายกับหล่อนรึไง? หรือคิดจะเตือนว่าตัวข้าผู้นี้คือราชินี? ช่างนักขัน!”
ดวงตาซูซานพลังส่องประกายขณะที่เธอนำคมดาบทั้งสองเล่มฝนเข้าด้วยกันในลักษณะคล้ายกำลังลับคม
“เป็นแค่ราชินีอาณาจักรเล็ก อย่าริอ่านเรียกร้องมารยาทให้มากนัก”
ดาบสองเล่มเสียดสีกันด้วยความถี่สูงขึ้น
กริดที่เป็นช่างตีเหล็ก กำลังจดจ้องพฤติกรรมของอีกฝ่ายโดยไม่กะพริบตา
ทุกครั้งที่ดาบเสียดสีจะเกิดประกายไฟกระเด็นเสมอ หรือกริดกำลังกังวลว่าซูซานทำไปเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ?
ไม่ใช่
‘ดาบกำลังเจ็บปวด…’
ขณะกริดจ้องคมดาบที่ใกล้แตกร้าวเพราะถูกเสียดสีอย่างหนัก ด้วยใบหน้าดำมืด
‘ตอนนี้แหละ!’
ซูซานไม่ปล่อยโอกาสหลุดมือ
อาศัยการฝนกันเองของคมดาบทั้งสอง ช่วยเร่งความเร็วการฟันในพริบตา คล้ายกับวิชาอิไอที่ใช้ปลอกดาบเป็นตัวระเบิดความเร็วฉับพลัน
ดาบหนึ่งเล่มของซูซานพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วระดับเหนือเสียง จนแม้แต่กริดที่มีประสาทสัมผัสเหนือมนุษย์ (ไม่สมบูรณ์) ก็ยังตอบสนองได้ไม่ทันท่วงที
หัวไหล่กริดถูกปาดจนเป็นแผล
“ฮะฮะ!”
ซูซานเริ่มมั่นใจในชัยชนะของตัวเอง ดาบอีกเล่มจ้วงตามซ้ำเข้าไปจนเสื้อผ้าของกริดฉีกขาด
กริดที่หลบหลีกได้ฉิวเฉียดกำลังเผยให้เห็นผิวพรรณอันขาวผ่องใต้ร่มผ้า
ขณะเดียวกัน ดวงตาของกษัตริย์ชิงผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด กำลังสั่นระริกอย่างมิอาจยับยั้ง
‘ร่างกายนั่น…. ไม่เคยฝึกฝนการต่อสู้’
อายุคงราวสามสิบตอนกลาง… เรือนร่างและผิวพรรณของราชินีดูอ่อนเยาว์กว่าที่คิด…
ใบหน้าสะสวยสง่างาม ผิวเรียบเนียนปราศจากริ้วรอยและแผลเป็น มองยังไงก็ไม่พบกล้ามเนื้อที่เกิดจากการฝึกวิชา จึงไม่น่าจะเป็นคนที่เจนจัดบนสนามรบได้เลย
แล้วพละกำลังอันน่าเหลือเชื่อเช่นนี้คืออะไร?
“คึ่ก!”
เป็นเสียงคร่ำครวญของซูซาน
เนื่องจากดาบโปร่งใสคล้ายแก้วของราชินีแห่งโอเวอร์เกียร์ ถูกตวัดแหวกอากาศฟาดใส่ดาบในมือเธออย่างหนักหน่วง
‘พละกำลังมหาศาลถึงเพียงนี้เชียว…?’
ดาบของซูซานที่พ่ายแพ้ในการดวลพละกำลัง เริ่มลดระดับลงอย่างมิอาจขัดขืน ส่งผลให้ไหล่ซ้ายของเธอถูกกดลงต่ำไปด้วย
ซูซานพลันเย็นไปถึงสันหลัง
เมื่อหญิงสาวถูกกดจนเริ่มเสียสมดุล เข่าของราชินีโอเวอร์เกียร์ประเคนใส่ใบหน้าพร้อมกับเสียงคล้ายแตงโมระเบิด
ถึงซูซานจะไม่บาดเจ็บร้ายแรง แต่การโจมตีเมื่อครู่ก็ทำให้สติเริ่มกระเจิดกระเจิง
จากการประเมินอย่างคร่าว พละกำลังของราชินีโอเวอร์เกียร์สูงกว่าตนอย่างไม่ต้องสงสัย
‘เหลวไหลสิ้นดี!’
ซูซานฝึกฝนตัวเองอย่างหนักมาตลอดชีวิต แม้ภายนอกจะสวมเกราะคุณภาพสูง แต่ร่างกายทุกส่วนก็อุดมไปด้วยใยกล้ามเนื้อช่วยเสริมความแข็งแกร่ง
กระนั้นก็ยังแพ้ราชินีผอมแห้งตรงหน้า?
ซูซานมิอาจทำความเข้าใจได้เลย
ดวงตาของเธอกำลังลุกโชนด้วยไฟแค้น กรามถูกขบจนเกิดเสียงกรอด เข่าข้างหนึ่งงอลงเล็กน้อยพร้อมกับเหวี่ยงดาบคู่ออกไป
ดาบสองเล่ม สองวิถีโจมตี กำลังระบำโลดแล่นท่ามกลางทางเดินคับแคบ มองผิวเผินช่างงดงามอย่างน่าพิสดาร
นี่คือแก่นแท้ของวิชาดาบแวนซ์ที่แม้แต่อัศวินสีชาดยุคใหม่ก็ยังมิอาจรับมือได้อย่างเหมาะสม จึงไม่ต้องพูดถึงมือใหม่อย่างราชินีผอมแห้ง
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับกลายเป็น ราชินีโอเวอร์เกียร์รับเอาไว้อย่างง่ายดาย
“…!”
สมองของซูซานพลันปั่นป่วน ไม่เพียงอีกฝ่ายจะป้องกันไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ยังโจมตีตอบโต้กลับมาทันควันพร้อมกับสร้างบาดแผล
ย่อมต้องเป็นเช่นนั้น
เมื่ออยู่ต่อหน้า ‘วังวน’ ทุกคนล้วนเท่าเทียม
ขณะซูซานกำลังกระอักเลือก กริดสานคอมโบต่อด้วย ‘ร่ายรำ’ พลางกล่าว
“คงเข้าใจสถานการณ์ดีแล้วสินะ… เลิกขัดขืนและรีบพาข้าไปพบแกรนมาสเตอร์เดี๋ยวนี้”
“นังแพศยา!”
สำหรับซูซาน การจะให้ยอมรับความพ่ายแพ้ มีแต่ต้องลิ้มรสความพ่ายแพ้อย่างแท้จริงเท่านั้น
เธอคืออัจฉริยะที่มีทั้งพรสวรรค์และพรแสวง ตั้งแต่เด็กจนโต ซูซานหมั่นฝึกฝนการต่อสู้โดยไม่ขาดตกบกพร่อง
ดังนั้น ตัวเธอที่ได้รับพลังอักขระโบราณจากแกรนมาสเตอร์ ย่อมไม่มีวันพ่ายแพ้แก่ราชินีอ่อนแอตรงหน้า
สิ่งนั้นมันไม่ควรเกิดขึ้น นอกเสียจากโลกนี้จะบิดเบี้ยวและผิดเพี้ยน
“เฮย์โร่!”
อักขระโบราณที่ลอยอยู่รอบตัว เริ่มซึมซับเข้าไปในร่างกายซูซาน
พรรคพวกที่เฝ้าดูการต่อสู้จากด้านหลังพลันแสดงสีหน้าตกตะลึง
‘เธอล้ำเส้นจนได้…’
อักขระโบราณคือเครื่องมือที่สามารถสร้างปรากฏการณ์ได้หลายหลาก ขึ้นอยู่กับผู้ใช้
หนึ่งในวิธีใช้งานคือการดูดซึมเข้าไปในร่างกายตัวเอง โดยจะส่งผลให้กระดูก กล้ามเนื้อ และแก่นมานาของผู้ใช้แข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า ช่วยให้สามารถสำแดงทักษะหรือเวทมนตร์ขั้นสูงกว่าขีดจำกัดตัวเองได้
แต่ปัญหาคือ เมื่อแก่นมานาแข็งแกร่งขึ้น มันจะขยายตัวเองในลักษณะผิดธรรมชาติจนร่างกายได้รับภาระหนัก
ดังนั้น การใช้พลังอักขระกับตัวเองจึงควรทำกับอวัยวะภายนอกเท่านั้น มิใช่แก่นมานา
นั่นคือ ‘เส้น’ ที่ซูซานข้าม
เส้นตายเริ่มนับถอยหลัง
หากระยะเวลาของบัฟเสริมแกร่งแก่นมานาหมดลง ร่างกายซูซานจะได้รับความเสียหายอย่างแสนสาหัส
แต่ในสายตาพรรคพวกที่ไม่ชอบหน้าซูซานเป็นทุนเดิม ผลลัพธ์ดังกล่าวก็ไม่ได้แย่อะไรนัก
“ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!”
แม้รูปลักษณ์ภายนอกจะยังคงเดิม แต่คลื่นอากาศที่ถูกปลดปล่อยรอบตัวซูซานกลับเข้มข้นและคุกคามจนทุกคนสัมผัสได้
‘คล้ายกับร่างมืดของเรา…’
กริดตัดสินใจสวมชุดเกราะเป็นหนแรกนับตั้งแต่เดินเข้ามาในวังหลวง ไม่ใช่ไอเท็มใดนอกจากผลงานชิ้นสุดท้ายที่ข่านเหลือทิ้งไว้
มาดอันน่าเกรงขามปรากฏต่อหน้าทุกคน
ชุดเกราะสีดำสลับแดงที่มักทำให้กริดดูเป็นวายร้ายในยามสวมใส่ กลับส่งเสริมให้ไอรีนเปี่ยมด้วยบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์คล้ายคลึงพาลาดิน แม้ว่าสีสันของชุดจะค่อนข้างฉูดฉาดก็ตาม
ขณะกริดพยายามมัดผมที่ยุ่งเหยิงจากจังหวะก่อนหน้าให้เรียบร้อย
“ย๊ากก!”
ซูซานพุ่งใส่กริดประหนึ่งอสนีบาต ร่างแหวกอากาศมาโผล่ตรงหน้ากริดพร้อมกับตวัดดาบใส่สี่ครั้งซ้อน
“ห…หยุดนะ…!”
กษัตริย์ชิงพลันลนลาน ร่างกายของมันรีบพุ่งไปด้านข้างตามสัญชาตญาณเมื่อได้เห็นภรรยาของผู้มีพระคุณกำลังตกอยู่ในอันตราย
การเอาแต่ยืนดูไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเลยสักนิด
“คิดจะไปไหน!”
หลังจากกษัตริย์ชิงพุ่งได้เพียงไม่กี่ก้าว กลุ่มอัศวินสีชาดยุคใหม่ได้กรูเข้าห้อมล้อม
แค่ซูซานคนเดียวยังเต็มกลืน จึงไม่ต้องพูดถึงการถูกรุมจากอัศวิน 15 คน
“ข…เข้าใจแล้ว! เราจะบอกที่ตั้งของอาณาจักรฮวานให้! ได้โปรดอย่างทำร้ายผู้บริสุทธิ์!”
กษัตริย์ชิงพยายามสลัดร่างกายให้หลุด แต่ความตั้งใจของมันไม่ประสบผล
“ต้องอย่างนั้น… แต่ก่อนอื่น ขอฉันเชือดนังนี่ให้สาแก่ใจก่อน คงเรียกว่าผู้บริสุทธิ์ไม่ได้ ในเมื่อบังดาบหันคมดาบใส่ฉันแล้ว”
ซูซานพ่นลมหายใจเหยียดหยัน พลางยื่นแขนออกมาเล็งคว้าเส้นผมของราชินีโอเวอร์เกียร์ที่กำลังยุ่งเหยิง
ทว่า หญิงสาวรูปร่างผอมบาง—ราชินีโอเวอร์เกียร์ที่ควรจะตายไปแล้วในสภาพเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ด กลับยังจ้องมองกลับมาด้วยใบหน้าเกลี้ยงเกลาปราศจากริ้วรอย
‘ได้ยังไง…?’
ดวงตาซูซานพลันสั่นเทา
เธอรีบตรวจสอบหน้าอกราชินี และพบว่าบริเวณที่ควรถูกฟันจนกลายเป็นเศษเนื้อ กลับยังถูกปกปิดด้วยเกราะไหล่สภาพสมบูรณ์
‘โอเวอร์เกียร์…!’
ในปัจจุบัน มีเพียงน้อยคนนักที่จะไม่รู้จักความหมายของ ‘โอเวอร์เกียร์’ แต่ก็มีหลายคนยังไม่เคยได้สัมผัสพลังดังกล่าว
ซูซานถือเป็นประเภทหลัง
หญิงสาวรีบก้าวถอยด้วยความเร็วสูงสุดพร้อมกับเตรียมรับมือการโจมตีที่อาจเกินขึ้นได้ทุกเมื่อ
ทว่า เธอกลับได้ยิงเสียงกระซิบแผ่วเบาแทน
“ข้าพเจ้าไม่ต้องการเห็นท่านได้ดิบได้ดี”
“…!”
อักขระโบราณที่ถูกฝังลงในร่างกายถูกลอกออกจนหมด มวลกระดูกและกล้ามเนื้อที่ถูกเสริมแกร่งพลันอ่อนแรง แก่นมายาหดตัวกะทันหัน
การเปลี่ยนแปลงข้างต้นนำมาซึ่งความเจ็บปวดแสนสาหัส
“อั่ก… อ๊ากกกกกกก!!”
ซูซานพ่นเลือดคำใหญ่พลางโซซัดโซเซ
สติเลือนรางเต็มที อาการบาดเจ็บกำลังกัดกินร่างกายอย่างต่อเนื่อง แต่เนื่องด้วยแรงแค้นที่ต้องการฆ่าให้ตาย ซูซานจึงยังครองสติไว้ได้
อย่างไรก็ตาม ฝ่ามือของหญิงสาวเริ่มอ่อนแรงจนแทบกำดาบไม่ไหว
เงยหน้าขึ้นไปมอง ซูซานพบราชินีโอเวอร์เกียร์กำลังย่างกรายเข้าหาตนด้วยใบหน้าเรียบเฉยเย็นชา ประหนึ่งว่าการกำราบตนคือเรื่องง่ายเสียเต็มประดา
เพียงไม่นาน ขัดขืนของซูซานได้จบลง ดาบทั้งสองเล่มหลุดร่วงจากฝ่ามืออย่างง่ายดายจนน่าเหลือเชื่อ
ถูกต้อง ดาบทั้งสองเล่มหลุดออกง่าย ๆ ราวกับเป็นความต้องการของพวกมัน
“ไอ้… สัตว์…”
ฟุ่บ!
“…ประหลาด”
ฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บฟุ่บ!
กริดจัดการซูซานด้วยวิชาดาบผสานสองชนิด
ร่างกายหญิงสาวถูกสับละเอียดพร้อมกับสลายกลายเป็นละอองแสงสีเทา
กริดตัดสินใจไม่ไว้ชีวิต เนื่องจากอีกฝ่ายมีความแค้นต่อไอรีนมากเกินไป
ไม่สนใจด้วยว่าจะเป็นศิษย์ของแกรนมาสเตอร์หรือไม่ มันต้องรีบสะสางสิ่งที่อาจเป็นต้นตอของปัญหาในอนาคตให้เด็ดขาด
ชายหนุ่มเช็ดเลือดที่กระเซ็นเปื้อนแก้มสีขาวผ่องอมชมพู พลางหันไปถามกลุ่มอัศวินสีชาดยุคใหม่ด้านหลัง
“พวกแกก็จะเอาด้วยไหม?”
“…ไม่”
หลังจากเหตุการณ์ก่อกบฏขององค์ชายลำดับ 4 อีธาน กลุ่มอัศวินสีชาดยุคใหม่ได้ถูกขับไล่ออกจากจักรวรรดิ
ในสายตาของบุคคลภายนอกอย่างพวกมัน ย่อมไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเกิดความเคลือบแคลงในพัฒนาการอันก้าวกระโดดของอาณาจักรโอเวอร์เกียร์ โดยเฉพาะการอำนวยความสะดวกอย่างเต็มที่ของจักรพรรดินีบาซาร่า
จริงอยู่ กษัตริย์กริด ปิอาโร่ และเมอร์เซเดส ต่างเป็นขุมกำลังที่ยอดเยี่ยมและน่าเกรงขาม
แต่มันถูกต้องแล้วหรือ กับการที่จักรวรรดิซาฮารันผู้ยิ่งใหญ่ยอมสานสัมพันธ์เพียงเพราะหวาดกลัวต่อสามบุคคล?
กลุ่มอัศวินสีชาดยุคใหม่ยังคงพูดติดตลกในหมู่กันเองว่า บางที จักรพรรดินีบาซาร่าอาจหลงรักราชาโอเวอร์เกียร์เข้าแล้ว
แต่ในปัจจุบัน พวกมันกำลังประจักษ์ด้วยตาตัวเองว่า สิ่งที่เคยเข้าใจล้วนผิดถนัด
ภายในอาณาจักรโอเวอร์เกียร์มีสัตว์ประหลาดเร้นกายแฝงตัวอย่างเงียบงันเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะราชินีโอเวอร์เกียร์ เธอทรงพลังยิ่งกว่าราชาผู้โด่งดังเสียอีก ไม่สิ อาจแข็งแกร่งกว่าปิอาโร่และเมอร์เซเดสด้วยซ้ำ
นั่นคืออาณาจักรโอเวอร์เกียร์ที่แท้จริง
“…พวกเราถอย”
อัศวินสีชาดยุคใหม่ตัดสินใจถอนตัวออกจากวังหลวงโดยรวดเร็ว
แม้จะเห็นภาพเช่นนั้น แต่กริดไม่คิดไล่ตาม
ด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันไม่จำเป็นต้องถ่อไปหาอีกฝ่ายให้สิ้นเปลืองแรง
‘…เขาจะมาหาเราเอง’
เฮ้ออ! เสียใดแทน
ReplyDelete