จ้าวแห่งยุทธภัณฑ์ 1,580
“จิสึกะมีพลังต่อสู้ในระดับ S… ตั้งแต่กลายเป็นอริยศร การต่อสู้ระยะประชิดก็ดีขึ้นมาก นั่นทำให้ไม่มีจุดอ่อน”
“ทักษะต่อสู้ระยะประชิดของเธอเกือบทั้งหมดเป็นท่าสวนกลับใช่ไหม? ถ้าฝ่ายตรงข้ามคอยระวังเรื่องนี้ คงใช้ออกมาได้ไม่ง่ายนัก”
“นั่นเป็นปัญหาที่นิ้วของนาย ไม่ใช่ตัวจิสึกะ”
“แรงค์แพลตินัมอย่างนายกล้ามาวิจารณ์นิ้วของแรงค์ไดม่อนแบบฉัน?”
“ไดฯ กับแพลตฯ แทบไม่ต่างกันเท่าไร ไม่ต้องข่มหรอกน่า”
“ให้ตายสิ… เลิกพูดจาเหลวไหลสักที”
หนึ่งในรายได้หลักของไฮแรงเกอร์มาจากลิขสิทธิ์ภาพลักษณ์
ลิขสิทธิ์ภาพลักษณ์ไม่ได้นับเฉพาะการออกทีวี โฆษณา และภาพถ่าย แม้แต่ ‘ตัวละครเลียนแบบ’ ก็ยังทำรายได้อย่างมหาศาล
ตัวอย่างที่เห็นภาพได้ชัดเจนก็คือเกม
เกม
วัฒนธรรมที่มนุษย์สมัยใหม่ชื่นชอบ
ซาทิสฟายไม่ได้ตอบโจทย์การเล่นเกมของทุกคนบนโลก
นั่นเป็นปัญหาทางกายภาพที่มิอาจหลีกเลี่ยง
เนื่องจากการเล่นซาทิสฟายต้องใช้แคปซูล จึงหมายความว่า เป็นเรื่องยากที่จะเล่นซาทิสฟายในกิจวัตรประจำวัน
นอกจากนั้นยังมีการจำกัดชั่วโมงออนไลน์
และยังไม่สามารถเล่นได้ในช่วงพักย่อยระหว่างพักร้อนหรือวันหยุดสุดสัปดาห์
นั่นคือเหตุผลที่วิดีโอเกมและเกมมือถือยังคงดำรงอยู่ได้
ผู้คนอาจมองว่าเกมอื่นๆ นอกจากเกม VR นั้นค่อนข้างน่าเบื่อ แต่ก็ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มองข้ามเกมเหล่านั้นไปโดยสมบูรณ์ ยังมีหลายกรณีที่ต้องหยิบมาเล่นแทนเกมหลัก
ในตลาดดังกล่าว มีเกมมากมายลงสนามแข่งขัน
ซาทิสฟายออนไลน์ ซาทิสฟายโมบาย ซาทิสฟายเวิร์ล ซาทิสฟายนานาชาติ และอีกมาก
เกมที่ใช้เนื้อหาจากซาทิสฟายมีการเปิดตัวใหม่ในทุกปี บางเกมประสบความสำเร็จอย่างมากในแง่ของรายได้
ทุกเกมที่ประสบความสำเร็จจะมีหนึ่งสิ่งร่วมกันเสมอ
ทุกเกมซื้อลิขสิทธิ์ภาพลักษณ์ของไฮแรงเกอร์เพื่อนำมาสร้างเป็นตัวละครในเกม
ให้จินตนาการว่าเหมือนกับเกมฟุตบอลหรือเบสบอลที่มีนักกีฬาอาชีพตัวจริงอยู่ในเกม
บริษัทเกมแบ่งความสามารถแต่ละด้านของแรงเกอร์เป็นเกรดต่างๆ ด้วยกฎและเงื่อนไขของตัวเอง ประกอบกันจนกลายเป็นตัวละคร
ผู้คนสามารถดื่มด่ำไปกับการควบคุมตัวละครแรงเกอร์ที่ตนชื่นชอบภายในเกมต่างๆ
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมคนทั่วไป หรือแม้แต่เด็กประถม ก็ยังสามารถวิเคราะห์ทักษะของจิสึกะได้ราวกับเป็นผู้เชี่ยวชาญ
โลกที่ข้อมูลเอ่อล้น
ทุกแง่มุมของแรงเกอร์ซาทิสฟายถูกนำมาตีแผ่ในหลายสื่ออย่างละเอียด
สาธารณชนเชื่อว่าพวกตนรู้จักแรงเกอร์ทุกซอกมุม
“เกมส่วนใหญ่มักออกแบบให้จิสึกะเป็นตัวละครเทียร์หนึ่งเสมอ หากจะมีตัวละครที่ใกล้เคียงอยู่บ้างก็คงเป็นครอเกล ยูร่า ยูเฟอมิน่า คริส และดาเมี่ยนร่างราชาอสูร รู้ไหมว่าทำไม?”
ทรงผมที่แสกกลางพอดิบพอดีโดยไม่มีคลาดเคลื่อนแม่แต่เซนฯ เดียว ดึงดูดความสนใจของผู้คนได้ไม่น้อย
และเมื่อพยายามมองด้วยสายตาจับผิดก็จะพบว่า ชุดสูทของชายคนนี้ไม่มีรอยยับแม้แต่น้อย
เฉกเช่นท่านั่งหลังตรงที่ถูกสุขลักษณะ คล้ายกับทุกสิ่งในตัวชายคนนี้ต้องสมบูรณ์แบบ
“ไม่ใช่เพราะเธอได้รับความนิยมหรอกหรือ?”
อันดับของจิสึกะติดท็อปสิบทุกปี
แม้จิสึกะจะเก่งกาจอย่างไร้ข้อกังขา แต่การที่ได้กลายเป็นตัวละคร OP ในแทบจะทุกเกม บางครั้งก็ยากที่จะทำความเข้าใจ
ถึงจุดที่ควรตั้งคำถามว่า นักพัฒนาเกมทั่วโลกแอบชอบจิสึกะอยู่หรือไม่?
นั่นก็ใช่ แต่ไม่ใช่คำตอบ
“ความนิยมคือเกณฑ์ที่สำคัญไม่ผิดแน่ แต่ถ้าแค่นำความนิยมมาใช้จัดเทียร์ตัวละครเป็นหลัก ลาเอลล่าก็ต้องอยู่ในเทียร์หนึ่งแทบทุกเกมแล้ว”
ลาเอลล่ายังคงติดท็อปร้อยในการจัดอันดับรวมคลาส
ยิ่งไปกว่านั้น หากนับเฉพาะความนิยม เธอไม่ด้อยไปว่ายูร่าและจิสึกะ
อีกหนึ่งข้อเท็จจริงที่น่าแปลกใจก็คือ นับตั้งแต่คบกับเซ็ดนอส ความนิยมในตัวลาเอลล่าก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง เหตุผลเดียวที่คิดออกก็คือ ทั้งสองกลายเป็นประเด็นบนหน้าสื่อเพิ่มขึ้น
“เหตุผลที่จิสึกะถูกจัดเทียร์ไว้สูงเสมอก็คือ ‘ระยะการมองเห็น’ ของเธอ”
ผู้มอบคำตอบคือชายที่ขยับกรอบแว่นตาบนดั้งจมูกอันคมกริบ
มันคือ CEO ของเรดมูน·ธันเดอร์สตรอม·อาร์ต (Redmoon Thunderstorm Art)
เป็นยักษ์ที่กำลังผงาดในอุตสาหกรรมเกม ผู้รับหน้าที่ควบคุมการผลิต ‘ซาทิสฟายออนไลน์’ ซึ่งประสบความสำเร็จมากที่สุดในบรรดาเกมรองของซาทิสฟาย
“กล่าวกันว่าอริยศรมีดวงตาหนึ่งคู่อยู่บนท้องฟ้า ระยะการมองเห็นสุดโกงของเธอทำให้อุปสรรคทางภูมิประเทศกลายเป็นหมัน จิสึกะจึงไม่ถูกพันธนาการไว้โดยสภาพแวดล้อมทุกชนิด”
“แล้วผู้อำนวยการสร้างก็ยอมให้ทักษะโกงๆ ของเธอมีอยู่ในเกม?”
“ใช่”
ผู้อำนวยการสร้างเกมแต่ละคนย่อมตีความทักษะของจิสึกะแตกต่างกันไป
และผลลัพธ์ก็คือ
จิสึกะซึ่งกลายเป็นตัวละคร OP ในแทบจะทุกเกม ถูกพรรณนาฝีมือไว้อย่างยิ่งใหญ่
“เธอคงกดดันมากแน่ โดยเฉพาะบนเวทีเรียบๆ แบบนี้ เธอแทบไม่มีโอกาสใช้ประโยชน์จากจุดแข็งตัวเอง”
จิสึกะเป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้ขึ้นเวทีประลอง
ความคาดหวังที่ผู้คนมีต่อเธอ แตกต่างจากที่เคยเป็นมาในอดีตโดยสิ้นเชิง
หลายคนเชื่อว่าจิสึกะจะสำแดงฝีมือในระดับที่ไร้เทียมทานจนคู่ต่อสู้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ
มันถูกบิดเบือนไปจนเกือบจะใกล้เคียงความรู้สึกที่สาธารณชนมีต่อกริด
แม้ว่าตัวละครในเกมรองจะแตกต่างจากตัวละครในซาทิสฟายโดยสิ้นเชิง
“การได้รับประโยชน์อย่างมากจากเกมรอง ทำให้เธอต้องเจ็บปวดในชีวิตจริง…”
นักข่าวกล่าวเสียงเศร้า
ความกดดันทางใจที่เกิดจากความคาดหวังซึ่งมากเกินไปของผู้คน
หากไม่สามารถตอบสนองความคาดหวังนั้น กระแสวิพากษ์วิจารณ์จะถาโถมในทันที
ทุกคนสงสารจิสึกะที่ต้องแบกรับสิ่งเหล่านั้น
สตรีผู้กลายมาเป็นศูนย์กลางของโลกที่เปลี่ยนไปในทุกวัน
ร่างกายที่บอบบางนั่น จะทานทนลมพายุที่ซัดกระหน่ำไหวหรือ?
ขณะบรรดานักข่าวต่างเป็นกังวล
> ฉันจะทำให้ดีที่สุด
จิสึกะพยายามคลายความตื่นเต้น
> ต้องอย่างนั้น
หญิงสาวกำลังตื่นเต้น
ตรงข้ามกับความกังวลของผู้เชี่ยวชาญและนักข่าวสายเกม เธอไม่ได้รู้สึกกดดันแต่อย่างใด
ใช่แล้ว
เพราะมีกำลังใจจากกริด
และเหนือสิ่งอื่นใด เธอมีฝีมือ
คุณสมบัติสุดโกงในเกมรอง ไม่ได้ยอดเยี่ยมไปกว่าฝีมือที่แท้จริงแต่อย่างใด
“ดูเหมือนว่าฉันจะได้เปรียบนะ อึดอัดนิดหน่อยแฮะ”
คู่ต่อสู้ของจิสึกะคือป็อน
ขี่ม้าขาว สวมเกราะเหล็ก ป็อนเชื่อว่าตนถือครองความได้เปรียบ
เป็นความรู้สึกจากสามัญสำนึกพื้นฐาน
ที่ราบ ไร้กำบัง
เป็นพื้นที่ซึ่งเหมาะแก่การควบม้าด้วยความเร็วสูง
ในทางกลับกัน สังเวียนประลองไม่เอื้ออำนวยจิสึกะเลยสักนิด
การยิงธนูจะเกิดประโยชน์สูงสุดก็ต่อเมื่อมีกำบังและระยะทาง
ลูกศรที่ยิงจากที่เปิดโล่ง ไม่ใช่สิ่งที่คุกคามคู่ต่อสู้ได้ดีนัก
‘แค่ต้องระวังศรไร้ตัวตนที่แฝงมากกับการกระหน่ำยิง และต้องระวังท่าสวนกลับเมื่อเข้าไปในระยะประชิด’
ในความเป็นจริง ศรไร้ตัวตนไม่ใช่สิ่งที่สามารถรับมือได้ด้วยความระมัดระวังเพียงอย่างเดียว
ในระยะหลัง จิสึกะสามารถยิงธนูได้พร้อมกันสิบดอก ซึ่งถ้ามีศรไร้ตัวตนปะปนมาด้วย ก็เป็นเรื่องยากที่จะระบุร่องรอยได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลูกศรวิถีโค้งนั้นอันตรายมาก
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าศรไร้ตัวตนย้อยตกใส่กลางศีรษะ?
คงไม่มีทางตรวจพบได้เลย
เรื่องดีเพียงเรื่องเดียวก็คือ ศรไร้ตัวตนสร้างความเสียหายได้ไม่รุนแรงนัก
ค่าความเสียหายถูกตีกรอบไว้เนื่องจากไม่ใช่ลูกศรจริง หากแต่ก่อตัวจากมานา
เป็นการยากที่สร้างความเสียหายให้ป็อนซึ่งหุ้มร่างกายด้วยไอเท็มจากกริด
ทว่า หากลูกศรพุ่งเข้าไปในช่องว่างเล็กๆ ระหว่างชุดเกราะ นั่นจะเป็นการโจมตีจุดตาย
ขอเพียงระวังไม่ให้ลูกศรปักใส่จุดสำคัญเช่นดวงตา จนทำให้เกิดอาการตาบอด ป็อนเชื่อว่าตนสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ง่ายดาย
‘จิสึกะ ฉันไม่ได้ดูถูกเธอ’
แค่มั่นใจในเส้นทางชีวิตที่ผ่านมาของตน
“เฮ้!”
ในกิลด์โอเวอร์เกียร์ ไม่มีใครทำตัวเหลวไหล หากมีคนเช่นนั้นจริง มันคงไม่ได้เข้ากิลด์มาตั้งแต่แรก
ถ้าเป็นเรื่องเกม ป็อนใส่สุดเสมอ
แม้จะไม่ได้ครอบครองคลาสในตำนาน แต่มันเชื่อว่าสักวัน ชื่อของ ‘ป็อน’ จะกลายเป็นตำนาน
กุรุก! กุรุก!
ม้าขาวที่แบกป็อนไว้บนหลังเริ่มเร่งความเร็ว
จิสึกะยืนอยู่ด้านหน้าห่างออกไปเพียงเจ็ดร้อยเมตร
ด้วยม้าขาวที่ร่วมศึกกับตนมายาวนาน ป็อนมองว่าเป็นระยะทางที่สั้นมาก และมั่นใจว่าจะไปถึงได้ในอีกไม่ช้า
ฮี่~!!
มันเคยคิดเช่นนั้นจนกระทั่งธนูปักเข้าที่หัวเข้าม้า
“ชิ!”
ป็อนกระโดดลงจากม้าทันที
เป็นสถานการณ์ป็อนมิอาจปกป้องม้าได้ เพราะมันต้องคอยระวังมิให้ลูกศรปักใส่จุดตาย
แต่สิ่งนี้ยังอยู่ในการคำนวณของป็อน
การตกม้าสร้างความเสียหายไม่มากนัก
และเนื่องจากเป็นสถานการณ์ที่คาดเดาไว้แต่แรก ป็อนจึงตอบสนองได้อย่างเหมาะสมในทันที
กึก!
หลังจากกลิ้งสองสามหน ป็อนถีบตัวขึ้นพร้อมกับออกวิ่งในจังหวะเดียว
ไม่มีการสูญเปล่าแม้แต่ 0.1 วินาที
มันยังคงรักษาสถานะ ‘ชาร์จ’ ของคลาสอัศวินหอกไว้ได้ ซึ่งจะช่วยเพิ่มพลังโจมตีขณะพุ่งชน
“สเปียร์·ฟลาเวอร์!” (Spear Flower)
ป็อนที่ลงจากม้า รู้สึกเหมือนได้ปลดเปลื้องภาระ
โดยปราศจากความลังเล มันรัวละเลงทักษะเพื่อสลายการกระหน่ำยิงของจิสึกะ
ระยะห่างของทั้งคู่ค่อยๆ ลดลง
‘ถัดไป สิ่งนี้ต้องระวังคือท่าสวนกลับ’
กว่าจะมาถึงจุดนี้ มันได้รับความเสียหายมากกว่าที่คาดไว้
ป็อนเริ่มสังเกตเห็นตั้งแต่ม้าล้มลง ศรไร้ตัวตนของจิสึกะทรงพลังยิ่งกว่าเมื่อครั้งมหาสงครามระหว่างมนุษย์และอสูรพอสมควร
ท่ามกลางสายฝนลูกศรที่ยิ่งโหมกระหน่ำเมื่อยิ่งเข้าใกล้ ป็อนสัมผัสได้ถึงความเจ็บ
เฉกเช่นที่มันพากเพียร คนอื่นก็พากเพียรไม่ต่างกัน
เฉกเช่นที่มันแข็งแกร่งขึ้น คนอื่นก็แข็งแกร่งขึ้น
คุณสมบัติที่จำเป็นในการข้าม ‘กำแพง’ และแซงหน้าคนอื่น คือพรสวรรค์และโชค
‘และในคราวนี้ เรามีโชค’
วิ้ง!
ปลายหอกในมือป็อนเริ่มสั่นสะเทือน
เพราะมันกำลังสร้างสนามแม่เหล็กที่ดึงดูดให้ลูกศรมารวมตัวกัน
ในที่สุด ปลายหอกที่ดูดลูกศรนับร้อยเข้าหาได้ขยายใหญ่ประหนึ่งแท่งเหล็ก
“เดสทรอเยอร์” (Destroyer)
ช่างบังเอิญ เมื่อราวหนึ่งสัปดาห์ก่อน
เป็นครั้งแรกที่ผู้เล่นได้รู้จักกับท่าไม้ตายใหม่ของอัศวินหอก ซึ่งได้รับจากการเลื่อนระดับคลาสครั้งที่สี่
เป็นทักษะใหม่ที่แม้แต่ตัวป็อนเองก็ไม่คาดคิดว่าจะได้รับ
จึงเป็นธรรมดาที่คนส่วนใหญ่จะไม่ทราบเรื่องนี้
ป็อนคืออันดับหนึ่งของคลาสอัศวินหอก เป็นหัวแถว
ย่อมไม่มีใครในโลกที่ทราบว่าทักษะใหม่คืออะไร
ฟุ่บ!
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว
ป็อนที่ทราบถึงการแข่งคัดเลือกกัปตัน ตัดสินใจเก็บ ‘เดสทรอเยอร์’ ไว้เป็นความลับ
มันแอบใช้เฉพาะในห้องฝึกส่วนตัวเพื่อเพิ่มความชำนาญ โดยไม่เคยบอกพวกพ้องคนใด
นั่นก็เพื่อให้ตัวเองคว้าชัยในการแข่ง
ทั้งพวกพ้องที่ครอบครองคลาสลับ เหล่าอัครสาวกเทพโอเวอร์เกียร์ บรรดาลอร์ดของแต่ละเผ่าพันธุ์ รวมถึงดยุคจากจักรวรรดิ
ป็อนรู้สึกว่าตนล้าหลังคนกลุ่มดังกล่าว
เพื่อปกป้องเกียรติยศ มันตั้งใจที่จะพิสูจน์ฝีมือของตนในการแข่ง
หากเป็นไปได้ มันอยากสู้กับบรรดาลอร์ดให้รู้แล้วรู้รอด
แต่น่าเสียดายที่ถูกจับคู่ให้เจอกับจิสึกะ และเนื่องจากเป็นเพื่อนกันมานาน ได้เห็นฝีมืออีกฝ่ายตลอดเวลา มันจึงมั่นใจว่าเธอไม่ด้อยไปกว่าบรรดาลอร์ดมากนัก จึงไม่คิดประมาทและเตรียมทุกเททุกสิ่งที่มีเข้าสู้
‘ไม่มีครั้งใดเหมาะแก่การชนะมากไปกว่าวันนี้’
ท่าไม้ตายใหม่ที่เก็บงำ อีกทั้งยังได้เปรียบด้านภูมิประเทศ
ราวกับสวรรค์ได้กำหนดให้ป็อนได้รับชัยชนะ
ผลลัพธ์เป็นอื่นไปไม่ได้นอกจากชัยชนะของป็อน นั่นคือสัจธรรม
มันเคยคิดเช่นนี้จนกระทั่งเห็นลูกศรที่ถูกปลายหอกดูดเข้ามา ชะงักกลางอากาศพร้อมกับระเบิดตัวเองราวกับเป็นเรื่องโกหก
“…!?”
เดสทรอเยอร์เป็นหนึ่งในท่าสวนกลับที่มีเพียงน้อยนิดในซาทิสฟาย และจากบรรดาท่าสวนกลับแสนหายาก เดสทรอเยอร์คือ ‘ท่าไม้ตาย’
หลักการทำงานคือการดึงดูดทักษะ เวทมนตร์ หรือโพรเจกไทล์ของศัตรูเข้ามายังปลายหอกและเปลี่ยนเป็นพลังของตัวเอง จากนั้นก็ส่งกลับไปศัตรูด้วยความเสียหายทวีคูณ
แต่พวกมันกลับระเบิดตัวเอง
ในเวลาเดียวกันที่ป็อนกำลังจะสวนกลับ
‘สวนกลับซ้อน…!’
ป็อนเย็นไปถึงกระดูกสันหลัง
มันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจิสึกะคืออริยศร
แค่คิดจะโจมตีอริยศรด้วย ‘ลูกศร’ ก็ผิดแล้ว
“หมื่นศรท่วมฟ้า”
จิสึกะถือโอกาสเปิดตัวท่าไม้ตายใหม่
ด้านหลังจิสึกะ ภาพของลูกศรจำนวนมหาศาลที่ผุดขึ้นจากความว่างเปล่าและก่อตัวเป็นพายุ กำลังสะท้อนบนกระจกตาที่เบิกกว้างของป็อน
‘ไม่เรื่องง่ายที่จะแข็งข้อสินะ’
จิสึกะเป็นหัวหน้าป็อนมาตลอด
บางที โชคของมันอาจหมดลงนับตั้งแต่ถูกกำหนดให้เผชิญหน้าเธอ
ป็อนที่เพิ่งตระหนักได้เมื่อสาย ล้มลงด้วยร่างกายที่พังยับเยิน
หนึ่งในสิบสองกัปตันถูกกำหนดแล้ว คนแรกคือจิสึกะ
“วู้ววววว!!”
“สุดยอด!!”
“จิ-สึ-กะ! จิ-สึ-กะ! จิ-สึ-กะ!”
“…หลังจากนี้ไป ตัวละครของจิสึกะคงยิ่ง OP มากกว่าเดิม… ในไม่ช้าอาจกลายเป็นตัวละครลับเหมือนกริด”
มันกำลังอับอายที่ทายผลแพ้ชนะผิด?
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของผู้คน CEO ของบริษัทเรดมูน·ธันเดอร์สตรอม·อาร์ตสาธยายยืดยาว
***
มีผู้เข้าแข่งทั้งหมดสิบหกคน
ผู้เข้าแข่งแปดคนที่ได้รับชัยชนะในรอบแรกจะกลายเป็นกัปตันทันที
แปดคนที่เหลือต้องสู้กันเอง ผู้ชนะสี่คนจะได้รับตำแหน่งกัปตัน
เป็นกฎที่ตั้งขึ้นภายใต้สถานการณ์ที่ว่า ‘ผู้เข้าแข่งทุกคนมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นกัปตัน’
สี่คนที่ไม่ได้เป็นกัปตันในวันนี้ อาจได้กลายเป็นกัปตันของสี่หน่วยใหม่ที่ก่อตั้งขึ้นในอนาคต
ตรงข้ามกับท่าทีของผู้เข้าร่วมแข่ง การแข่งขันในคราวนี้แทบไม่มีความหมาย
ลอเอลจัดแข่งเพียงเพราะต้องการสำแดงพลัง
จริงอยู่ ข้อเท็จจริงที่ว่า ‘จักรวรรดิโอเวอร์เกียร์แข็งแกร่งที่สุดในโลก’ คือสามัญสำนึกปรกติของยุคปัจจุบัน แต่สิ่งนั้นจำเป็นต้องถูกเน้นย้ำลงในความคิดผู้คนเป็นระยะ
นี่คือเหตุผลว่าทำไม มหาอำนาจทางการทหารของโลกอย่างสหรัฐอเมริกาและจีน จึงมีการจัดขบวนแสดงแสนยานุภาพบ่อยครั้ง
“…!”
ลอเอลที่กำลังมองดูการแข่งด้วยความยินดี เกิดความประหลาดใจจนต้องลุกจากเก้าอี้
บรรยากาศของการแข่งที่เร่าร้อนมาโดยตลอด ถึงคราวเงียบสงัดประหนึ่งห้องสมุด
“บ้าน่า…”
กริดเองก็อุทานอย่างอดไม่ได้
บทเวที
ออร์คลอร์ดเทรูชานล้มลงไปนอนแทบเท้าแค็ทซ์
ความองอาจสง่างามของแค็ทซ์ที่นำเลือดเทรูชานมาหุ้มร่างกายเสมือนผ้าคลุม ทำเอาทุกคนหวนนึกถึงจอมอสูร
นักรบแห่งเบริอาเช่
นี่คือวินาทีที่ความน่าเกรงขามของตัวตนจากอดีตกาลซึ่งเคยรับใช้หนึ่งในสามอสูรต้นกำเนิด ถูกสำแดงให้โลกได้ประจักษ์ผ่านผู้เล่น
Comments
Post a Comment